fic naruto วิวาห์ปลดล็อคหัวใจ

ลำดับตอนที่ #23 : ตอนที่ 23

“หืม? หมายความว่ายังไง”เท็นๆหันมามองคนพูดแล้วขมวดคิ้วไม่เข้าใจ

“เอ่อ เอาไงดี แบบว่าตอนอยู่กับกาอาระน่ะ ไม่เป็นแบบนี้หรอกนะ”นี่ไม่นินทานะ แต่อยากเล่าวีรกรรมของทั้งน้องชายและฮินาตะให้ฟังมากว่า

“หือ?”

“ก็แบบ สองคนนี้อยู่ด้วยกันทีไร ชวนทะเลาะตลอดเลย อีกอย่าง กาอาระน่ะก็ชอบบังคับอยู่เรื่อยน่ะสิ แถมยังพูดไม่เก่ง เอาใจสาวไม่เป็นซะเลย แล้วก็ขี้น้อยใจด้วย”เทมาริเผาน้องชายอย่างไม่มีหวง ขณะที่เท็นๆทำหน้าตาไม่อยากเชื่อ

“ขี้น้อยใจ?”อย่างกาอาระน่ะหรอ นึกภาพไม่ออกเลยแหะ

“ชอบโกรธแล้วเงียบน่ะสิ เวลาเทาะกันทีไร ฉันเลยปวดหัวสุดๆ สงสารก็ฮินาตะ”

“สงสารฉันทำไมคะ”สองสาวที่นินทาอยู่สะดุ้งโหยง หันมองเจ้าตัวที่กำลังนินทายืนอยู่ตรงหน้าแล้วทำคิ้วขมวดให้

“เอ่อ ไม่มีอะไร”เทมาริรีบปฏิเสธ ส่งยิ้มแห้งๆไป เท็นๆเองก็รีบชวนฮินาตะไปเดินตรงอื่นเบี่ยงเบนความสนใจทันที เทมาริมองแล้วก็หนักใจมากขึ้น เหนือไปกว่านั้นคือความรู้สึกผิดมากกว่า เธอจะกล้าบอกความจริงให้ฮินาตะรับรู้เมื่อไหร่

“เอ่อ คนที่โน่นเป็นยังไงกันบ้างคะ”ขณะที่เดินเล่นไปฮินาตะก็เอ่ยถามขึ้น

“ทุกคนสบายดี ไม่ต้องห่วงนะ”เท็นๆบอก ฮินาตะเลยยิ้มออกมาเล็กน้อย แววตาฉายแววกังวลออกมา

“เป็นอะไรไปฮินาตะ”น่าแปลกที่หญิงสาวดูมีความในใจบางอย่าง เทมาริเองก็มองฮินาตะอยู่ ไม่แน่ใจว่าใจเธอตอนนี้คิดอะไร

“คือ เอ่อ ”ฮินาตะอึกอักเล็กน้อย

“มีอะไรหรือเปล่า”เท็นๆหรี่ตาลงสำรวจเพื่อนสาว

“ฉัน ฉันอยากจะขอกลับโคโนฮะด้วยน่ะค่ะ”พูดจบแล้วก็เม้มปากแน่น เทมาริเองก็ตกใจไม่น้อย นี่ฮินาตะยังไม่ล้มเลิกจะกลับโคโนฮะอีกหรือ เท็นๆขมวดคิ้วมุ่นอย่างไม่เข้าใจ

“ทำไมล่ะ ที่นี่ไม่ดีหรอ”เท็นๆถาม เทมาริเลยเม้มปากแน่น ไม่รู้ว่าฮินาตะจะทนอยู่กับกาอาระได้นานแค่ไหน น้องชายเธอเธอรู้ดีว่าเป็นอย่างไร ถ้าฮินาตะจะผลักไสก็คงไม่แปลก

“ไม่ใช่นะ ที่นี่ดีมาก ทุกคนใจดีกับฉันมาก แต่ว่า”ฮินาตะเม้มปากแน่น สบสายตากับสองสาวที่มองอย่างใคร่รู้

“ฉันคิดถึงคนทางโน้น แค่อยากกลับไปหา นะคะ”เธอคิดถึงมากจริงๆนะ เทมาริและเท็นๆหันมองหน้ากัน เมื่อรับฟังเหตุผลของหญิงสาว เอาไงดีเนี่ย เข้าใจความรู้สึกที่ต้องจากมาทั้งๆที่ยังไม่เอ่ยคำลา มันคงติดค้างอยู่ในใจ

“งั้นหรอ ที่ชายแดนซึนะกับโคโนฮะนินจาถูกลอบทำร้ายสินะ”กาอาระเองก็เพิ่งรู้ ไม่รู้ว่าครั้งนี้คนร้ายต้องการอะไร จะเกี่ยวกับคนที่ทำร้ายฮินาตะหรือเปล่า

“ครับ เพราะแบบนั้นท่านโฮคาเงะเลยให้ผมมาประสานงานกับท่านกาอาระ”เนจิพูดแล้วกางแผนที่ออก

“นี่คือจุดที่นินจาโคโนฮะถูกทำร้าย ดูเหมือนจะรู้จุดเข้าออกของหมู่บ้านทางซึนะเป็นอย่างดีจากการตามร่องรอยพบว่าหายเข้ามาในหมู่บ้าน”เนจิอธิบายพร้อมชี้จุดให้ดู กาอาระขบกรามแน่น

“ต้องการทำเหมือนซึนะเป็นคนทำร้ายสินะ”คันคุโร่ใช้มือลูบปลายคางอย่างใช้ความคิด

“ครับ ดูเหมือนจะต้องการทำให้เข้าใจแบบนั้น เพราะแบบนี้ท่านโฮคาเงะเลยให้ผมรับภารกิจนี้เป็นความลับ ให้ทีมของผมมาประสานงานกับทางซึนะว่าจะทำอย่างไร”เนจิเองก็ไม่เข้าใจว่าจงใจทำแบบนี้ไปทำไมกัน ทั้งๆที่รู้ว่านารูโตะกับกาอาระเป็นเพื่อนกัน

“เหมือนต้องการสร้างความแตกแยก”กาอาระเปรย ดวงตาสีมรกตกวาดมองจุดที่โดนทำร้ายกับจุดที่ศัตรูหายไป

“ทำร้ายด้วยกันทั้งหมดสามจุด แต่จุดที่หายเข้าหมู่บ้านมีเพียงจุดเดียว เป็นจุดที่จะมีพายุทะเลทรายก่อตัวขึ้นด้วย”กาอาระพูดด้วยเสียงเข้ม แสดงว่าคนร้ายคงรู้ทางหนีทีไล่ของซึนะเป็นอย่างดีเลย

“งั้นหรือ ถึงว่าทำไมร่องรอยหายไปตลอด”เนจิพูดแล้วก็ขมวดคิ้ว

“แบบนี้แสดงว่าคนร้ายอยู่ในซึนะสินะครับ”ลีที่เงียบนานพูดขึ้น นั่นจึงยิ่งทำให้ใบหน้าตึงเครียดของกาอาระเพิ่มขึ้นเท่าตัว

“แบบนี้ก็แย่เลยสิ”คันคุโร่เองก็คาดไม่ถึง แบบนี้เท่ากับต้องรับมือสองเรื่องภายในเวลาเดียวกันเลย หันไปมองหน้าน้องชายแล้วก็ให้รู้สึกเป็นห่วง

“นั้นแหละคือประเด็นที่ซึนะต้องจัดการ ก่อนที่ใครจะรู้แล้วเอาไปพูดกัน ลำพังตัวท่านโฮคาเงะเชื่อมั่นว่าท่านกาอาระไม่ได้คิดทำร้ายเพียงคนเดียวคงไม่ไหวหรอกถ้าคนอื่นรู้เข้า”เนจิพูดเรียบๆ คิดถึงผลที่ตามมาถ้าเรื่องนี้เกิดปัญหาใหญ่ขึ้น

“อืม ฝากขอบใจนารูโตะที่เชื่อมั่นฉัน”กาอาระพูดขึ้น ต้องขอบใจที่นารูโตะยังคงเชื่อมันเขาอยู่ ไม่อย่างนั้น อาจเกิดปัญหาตามมาแล้ว

“ไม่เป็นไรหรอก ท่านโฮคาเงะเองก็ห่วงทางนี้มากเหมือนกัน”กาอาระพยักหน้าน้อยๆ เป็นอันเข้าใจว่าสิ่งที่ห่วงมากนั้นคืออะไร ก่อนที่ทั้ง 4 คนจะประชุมกันอีกสักพักแล้วจึงหยุดเมื่อเห็นว่าเย็นมากแล้ว

“คันคุโร่ฝากพาพวกเขาไปห้องพักทีนะ อาหารเย็นจะเรียกอีกที”กาอาระพูดกับคันคุโร่แล้วจึงหันมาต่อประโยคหลังกับเนจิและลี พอพากันออกมาข้างนอกก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อสาวๆหายไปแล้ว กาอาระถอนหายใจหนักๆ

“อ้าว ท่านคาเซะคาเงะ ประชุมเสร็จแล้วหรอคะ”นินจาสาวที่กำลังนำของว่างมาให้เอ่ยทัก

“อือ แล้วนี่ฮินาตะไปไหน”ตอบสั้นๆอย่างขอไปทีแล้วจึงเอ่ยจุดประสงค์ของตนทันที

“อ่อ ท่านหญิงออกไปกับท่านเทมาริและผู้หญิงอีกคนค่ะ”พอพูดจบแล้วก็รู้สึกหนาวๆร้อนๆอย่างไรไม่รู้ ดวงตาเข้มนิ่งเรียบจนน่ากลัว

“หายไปไหนกันเนี่ย”เนจิกอดอกแล้วครุ่นคิด

“อาจจะไปเดินเล่นกันหรือเปล่าเนี่ย”ลีเสนอความคิด คันคุโร่ลอบมองใบหน้าน้องชายที่เคร่งขรึมแล้วก็รู้สึกเสียวสันหลังแทนฮินาตะ

“พวกนายไปพักเถอะ เดี๋ยวฉันจัดการเรื่องนี้เอง”พูดจบแล้วก็เดินออกไปจากที่ทำงานทิ้งให้สามหนุ่มมองท่าทางนั้นด้วยความรู้สึกที่ต่างกันไป คันคุโร่ถอนหายใจหนักๆ เนจิขมวดคิ้วมองอย่างไม่เข้าใจ ลีมองเงียบๆ ตามอารมณ์ไม่ทัน