fic naruto วิวาห์ปลดล็อคหัวใจ

ลำดับตอนที่ #21 : ตอนที่ 21

“ไม่ได้หึง”สบตากับอีกคนอย่างเอาเรื่อง ก็คนไม่ได้หึงจริงๆนี่ และอีกอย่างไม่ได้หน้าหนาเอาเรื่องแบบนี้มาพูดหน้าตายเหมือนเขาด้วย

“ถ้าไม่หึงแล้วจะโกรธทำไม”กาอาระสบตากับคนในอ้อมแขนแล้วถามเสียงเรียบแต่อ่อนลงมาก

“ไม่ได้โกรธ”

“ก็โกรธอยู่นี่ไง”

“ไม่ได้โกรธนะ”กาอาระส่ายหน้าน้อยๆ ยื่นหน้าลงไปใกล้แล้วสบตาตื่นๆของเธอ

“แน่ใจ”

“แน่”ฮินาตะตอบอย่างไม่ต้องคิด นั่นทำให้อีกคนยอมล่าถอย จังหวะที่ไม่ทันตั้งตัว ฮินาตะก็ต้องหน้าแดง หัวใจเต้นตูมตาม ค้อนสายตาให้อีกคนที่ฉวยโอกาสตอนเผลอขโมยจูบที่แก้มใส

“เห็นไหม ยังโกรธอยู่เลย”

“มันไม่เกี่ยวกัน คุณมันคนฉวยโอกาส”ฮินาตะดิ้นจะออกอีกครั้ง ก็เพราะคุยกับเขาแบบนี้ไม่รู้เรื่องแน่

“นี่ เดี๋ยวสิ ฉันไม่มีอะไรกับใครจริงๆนอกจากเธอคนเดียว”กาอาระพูดจริงจัง ฮินาตะเลยสะบัดหน้าหนี แล้วยอมอยู่นิ่ง หัวใจแปลกๆกับคำพูดของเขา

“ไม่มีอะไรกับใครจริงๆ ส่วนเรื่องที่ขู่จะทำร้ายเธอนั่น ฉันไม่มั่นใจว่าเกี่ยวกับมัตสึริรึเปล่า เธอเป็นเด็กดีมาตลอด เป็นลูกศิษย์ของฉัน และไม่เคยทำตัวแบบนี้ด้วย”พอพูดถึงเรื่องนี้ใบหน้าคมก็ตึงเครียดขึ้นมา ฮินาตะเลยหันมามองเล็กน้อย

“ลูกศิษย์คุณหรอ”จริงสิ เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยนี่นา

“ใช่ ฉันดูเธอมาตั้งแต่เด็ก มัตสึริไม่ใช่คนแบบนั้น”

“แล้วถ้าเกี่ยวกับเธอจริงๆ คุณจะทำยังไง”เอ่ยเลียบเคียงถาม ไม่รู้ว่าควรจะพูดเรื่องที่ผู้หญิงคนนั้นพูดกับตนหรือเปล่า แม้จะยังไม่มั่นใจว่ากาอาระจะพูดความจริงแต่ดูแล้ว เขาน่าเชื่อถือกว่าสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูดเยอะเลย

“ถ้าเป็นแบบนั้น คงต้องลงโทษจริงๆ”เขาเองก็ไม่อยากทำร้ายมัตสึริเพราะเห็นเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง แต่ถ้าเธอทำจริง เขาคงปล่อยไปไม่ได้ ฮินาตะขมวดคิ้วบาง เห็นสีหน้าเคร่งเครียดแบบนี้แล้ว เธอไม่พูดดีกว่า อย่างไรเสีย ถ้าผู้หญิงคนนั้นทำจริง เธอต้องมาหาอีกแน่

“แล้ว เอ่อ ”ฮินาตะไม่รู้ว่าจะพูดดีรึเปล่า เพราะเข้าเรื่องนี้ทีไรใบหน้าเคร่งก็ติดดุทุกที

“มีอะไรหือ”กาอาระมองท่าทางของเธอแล้วเอ่ยถาม ฮินาตะเรียกความกล้าให้ตัวเองแล้วมองเขาก่อนจะหลุบตาลงต่ำ

“แล้วเรื่อง เอ่อ เรื่องที่ฉันขอล่ะ”กาอาระขมวดคิ้วคิดทบทวน

“เรื่องอะไร เธอขออะไรงั้นหรอ”จำไม่ได้ว่าหญิงสาวมาขออะไรกัน

“ก็เรื่อง เอ่อ เรื่อง”แล้วทำไมเธอต้องมาเกรงใจคนบ้าแบบเขาด้วยเนี่ย

“เรื่อง?”มองใบหน้าหวานแล้วก็ชักสงสัย

“เรื่องกลับ”พูดได้แค่นี้ก็เงียบลงเมื่อรู้สึกถึงอกแกร่งที่กระตุกขึ้นมา

“จะให้บอกกี่ครั้งก็ยังยืนยันคำเดิม”เขาตัดสินใจแน่วแน่แล้ว ใครก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจได้รวมถึงฮินาตะด้วย

“แต่ว่าฉันคิดถึงคนที่หมู่บ้านนะ”ฮินาตะเงยหน้ามาสบตาเขา

“คิดถึง? หรือต้องการอยากพบใครกันแน่”กาอาระรู้ตัวว่ากำลังพาลไม่มีเหตุผล แต่เพราะเป็นเธอ เขาถึงเป็นมากขนาดนี้

“นี่ ฉันคิดถึงจริงๆ อยากกลับหมู่บ้าน”ฮินาตะเอ่ยเสียงอ่อน หวังว่าเขาจะเข้าใจเธอบ้าง แค่อยากเอ่ยคำลา เขาก็ยังใจร้ายกับเธอ แล้วจะให้เธอยอมใช้ชีวิตอยู่กับเขาหรือ

“เราแต่งงานกันแล้ว อย่าลืมสิ ฮินาตะ ตอนนี้เธอมาอยู่ที่นี่เป็นภรรยาของคาเซะคาเงะ ชายอื่นไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอตั้งแต่ที่เราแต่งงานกันแล้ว”ฮินาตะเม้มปากแน่น จ้องมองอีกฝ่ายไม่วางตาเช่นกัน

“แต่คุณก็ควรจะให้เวลาฉันบ้าง ให้ฉันได้เตรียมใจบ้างได้ไหม”รู้ว่าอดีตที่ผิดพลั้งไม่สามารถกลับไปแก้ได้ เธอเองก็ต้องเดินหน้าต่อไปแม้ว่ามันจะไม่เป็นดังปรารถนา เรียนรู้ที่จะอยู่และปรับตัว เพื่อตัวเธอเอง

“ฉันขอโทษ”กาอาระดึงร่างบางเข้ามากอด แม้เธอจะต่อต้านแต่ไม่นานก็หยุดนิ่ง เขาเองก็คิดมาก ควรจะให้เวลาเธอบ้างไม่ใช่เอาแต่ใจแบบนี้ การรักใครสักคนไม่ใช่จะเปลี่ยนใจกันง่าย เขารู้ดี

“จะรอ ฉันจะรอเธอ”จะรอจนกว่าจะพร้อมยอมเป็นภรรยาของเขาด้วยความเต็มใจ

เทมาริและคันคุโร่สบตากันเงียบๆ ก่อนจะเบนสายตาไปมองน้องชายผู้แสนเงียบขรึม วันนี้กาอาระดูเรียบนิ่งผิดปกติและน่ากลัวแปลกๆ ยิ่งสายตาที่มองไปยังสาวน้อยผู้โชคร้ายนั่นแล้วยิ่งนึกสงสาร

“มัตสึริไม่รู้เรื่องนี้จริงๆนะคะ”มัตสึริตอบเสียงแผ่วเบาแล้วหลบสายตาน่ากลัวของกาอาระ ปกติเขาไม่ใช้สายตาแบบนี้กับเธอหรอก ทั้งหมดนี้เพราะผู้หญิงคนนั้นคนเดียว

“ฉันจะหาความจริงให้เจอ ไม่ว่ายังไง”กาอาระยังไม่ยอมปักใจเชื่อว่าลูกศิษย์ที่เขารักจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ จะต้องหาหลักฐานให้ได้

“ยังไงมัสึริก็ไม่รู้จริงๆนะคะ”หญิงสาวยังยืนยันหนักแน่น สบตากาอาระได้พักเดียวแล้วก็หลบ

“ไม่ต้องห่วง ตอนนี้ฉันให้คนสืบอยู่ เรื่องคนร้ายนั่นอีก”แน่นอนว่าเขาไม่ยอมให้ฮินาตะเจ็บตัวฟรีแน่

“เอ่อ คนร้ายอะไรคะ”

“มีคนลอบเข้ามาในหมู่บ้าน ยังไงก็ระวังตัวด้วยล่ะ”อย่างไรเสียเธอก็คือลูกศิษย์ และเอาเองก็ไม่อยากให้เธอมีส่วนรู้เห็นในเรื่องนี้

“ท่านกาอาระคะ ขอบคุณนะคะ”มัตสึริช้อนสายตาหวานๆมาสบตากับชายหนุ่ม นั่นทำให้กาอาระต้องข่มอารมณ์ไว้

“ยังมีอีกเรื่อง”

“อะไรคะ”พูดยิ้มแย้ม สบตาอย่างหวานๆ

“อย่ามาจูบฉันอีก”กาอาระพูดด้วยน้ำเสียงเย็นไม่ชอบใจเทามาริและคันคุโร่หันไปมองหน้ากันอย่างไม่คาดคิด

“มัตสึริขอโทษค่ะ”พูดแล้วก็กัดปากบางแน่น ก่อนจะมองร่างสูงสมส่วนของกาอาระที่เดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมาอีก

“นี่ ไปทำแบบนั้นทำไม”เทมาริถามอย่างไม่เข้าใจ ส่วนคันคุโร่เองก็เงียบเนื่องด้วยไม่ได้เล่าให้ใครฟังเรื่องที่มัตสึริเสนอตัวให้กาอาระตอนที่หมอนั่นเมาไม่ได้สติ

“ฉัน พี่ก็รู้ว่าฉันแอบชอบเขามานานแล้ว”มัตสึริน้ำตาคลอ การรอของเธอเหมือนจะสูญเปล่าเมื่อมีผู้หญิงคนนั้นเข้ามา

“แต่เธอก็รู้ว่ากาอาระเป็นอาจารย์ และเขาไม่มีทางจะชอบเธอ”

“แต่ถ้าไม่มีผู้หญิงคนนั้น เขาจะต้องไม่ทิ้งฉันไปไหนแน่”สวนขึ้นด้วยแววตาก้าวร้าว ทำให้เทมาริชะงักไป ส่วนคันคุโร่ตีหน้ายุ่งๆ อย่างปวดหัว

“มัตสึริ”เทมาริครางเสียงแผ่ว รู้สึกได้ว่าหญิงสาวเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน

“ขอตัวก่อนค่ะ”โค้งให้ความเคารพทั้งสองแล้วเดินจากไปอีกทาง มือบางกำแน่นจนเล็บจิกเข้าเนื้อ ดวงตาฉายแววเกลียดชัง ก่อนตามทางลาดที่ไร้ผู้คนก่อนที่ใครคนหนึ่งจะปรากฏตรงหน้า

“ดูอารมณ์ไม่ดีนะ”เสียงเข้มเอ่ยแล้วน้ำเสียงเย้ยหยัน

“ไม่ใช่เรื่องของคุณ”

“จะไม่ใช่ได้อย่างไรในเมื่อเรากำลังร่วมมือกันอยู่”ร่างบางชะงักแล้วหันมาสบตา

“เธอต้องการกาอาระไม่ใช่หรือ อยากแทนที่ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่หรอ”เอ่ยทวนความทรงจำ

“ถ้าต้องการ ก็ต้องทำตามแผนที่ฉันบอก แล้วรับรอง ว่ากาอาระจะเป็นของเธอแค่คนเดียว”