ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    fic naruto วิวาห์ปลดล็อคหัวใจ

    ลำดับตอนที่ #19 : ตอนที่ 19

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 520
      83
      14 มี.ค. 63

    คันคุโร่ถอนหายใจยาวเหยียดเมื่อที่ทำงานคาเซะคาเงะเปิดไฟสว่างจ้า แล้วเจ้าของห้องก็กำลังนั่งทำงานที่โต๊ะด้วยสีหน้าเคร่งเครียด แถมยังมือหนายังเต็มไปด้วยเลือดแห้งติดซึ่งเจ้าของมือไม่มีทีท่าว่าจะสนใจทำแผลเช็ดความสกปรกออกเลยสักนิด แบบนี้เดี๋ยวก็อักเสบกันพอดี


    “เฮ้”


    “ออกไป”เสียงเข้มเอ่ยทั้งที่ไม่ยังไม่เงยหน้ามอง คันคุโร่ถอนหายใจอย่างยอมจำนน กาอาระดื้อแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร ต่อให้เอาไม้มาตีจนก้นลาย หมอนี่ก็ไม่ยอมทำตามที่บอกแน่


    “ฉันแค่จะอยู่เป็นเพื่อน ไม่ว่ากันนะ”คันคุโร่ร้องบอกแล้วมานั่งโซฟาใกล้ๆ มองดูกาอาระที่กำลังยุ่งกับกองเอกสารแล้วให้หวั่นใจ เป็นห่วงจริงๆ


    “ไม่กลับบ้านหรอ”


    “ออกไป”เสียงเข้มดังลอดมาเหมือนเดิมจนทำให้คันคุโร่หมดความพยายามที่จะชวนคุย ทิ้งตัวลงนอนโซฟาอย่างสบายใจไม่วายหยิบขนมมากินด้วยท่าทางสบายอารมณ์ นั่นทำให้คนที่ทำงานอยู่ปรายตามองเล็กน้อยแล้วทำงานต่อ


    “ฉันไม่รู้หรอกนะ ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้านายยังอยากมีเธออยู่ ก็อยากให้คิดดีๆ”มือหนาที่กำลังเขียนข้อความบางอย่างลงบนกระดาษชะงัก


    “ถ้าคิดว่าปล่อยเธอไปแล้วดีต่อตัวนายก็ไม่ต้องลังเลหรอก เธอจะได้มีความสุขสักที”คันคุโร่บอกพลางลุกขึ้น เก็บขนมนั่นวางที่เดิม เดินเข้ามาหากาอาระที่ชะงักค้าง


    “แต่บอกไว้เลยนะ กาอาระ นายเสียเธอไปครั้งนึงแล้ว ถ้าเสียอีกครั้งที่สอง รับรองว่าไม่ได้เธอมาอยู่ข้างกายเหมือนครั้งแรกแน่”เหมือนว่าคันคุโร่อ่านใจเขาออกว่ากำลังทำอะไร พอพูดจบก็เดินออกจากห้องไปทิ้งให้เขาจมอยู่กับความคิดตัวเอง นั่นสิ ถ้าเสียเธอไปครั้งนี้แล้วไม่มีโอกาสจะได้กลับคืนมาแน่ เพราะฉะนั้น คนอ่อนแออย่างเขาควรจะเข้มแข็งสิ ทำไมพอเป็นเรื่องของเธอแล้วถึงได้หวั่นไหวเอาง่ายๆแบบนี้ ร่างสูงตัดสินใจฉีกข้อความที่เขียนได้เล็กน้อยทิ้งลงใส่ถังขยะ มือหนากอดอกแล้วทิ้งตัวผิงกับพนัก ดวงตาเข้มกวาดมองไปยังด้านนอกที่มืดสลัว มีแสงไฟของชาวบ้านประปายอยู่


    แม้จะดูเห็นแก่ตัว แต่เขาจะขอเก็บเธอไว้ข้างกายแบบนี้ และจะไม่ยอมให้เธอมีอันตรายเด็ดขาด

     

    ฮินาตะตื่นขึ้นมาด้วยอาการระบมที่หลัง ไม่อยากเชื่อว่าแรงจะเยอะขนาดนี้ แล้วก็ต้องชะงักเมื่อขยับกายลุกแล้วสายตาสะดุดเข้ากับแขนหนาที่เกี่ยวเอวบางไว้ หันควับไปยังข้างๆก็พบว่าเป็นใครอีกคนที่ไม่ใช่เทมาริ บ้าจริง นี่เธอหลับไม่รู้เรื่องเลยหรือ


    “ขอหลับอีกหน่อย”ไม่พูดเปล่าแต่ยังดึงร่างของเธอให้นอนลงพร้อมกับกอดแน่นจนหายใจอึดอัดไปหมด


    “ปล่อยนะ”ฮินาตะค้าน เรื่องอะไรต้องยอมให้เขา ไม่เข้าใจเลยว่าเขากำลังทำอะไร เมื่อวานออกไปเพราะโมโหไม่ใช่หรือไง แล้วมานอนกอดเธอได้อย่างไร


    “อีกนิด”เสียงหนาพึมพำแล้วสูดดมกลิ่นหอมเป็นเอกลักษณ์ของหญิงสาวเข้าปอดแล้วหลับตาพริ้มหลับอย่างสบายใจ ต่างกับคนเมื่อวานนี้โดนสิ้นเชิง ฮินาตะขยับกายอย่างอึดอัด ก็คนไม่อยากนอนแล้ว


    “ฮินาตะ”เสียงเข้มติปราม นั่นทำให้ดวงตาสีขาวดั่งไข่มุกตวัดดวงตาขุ่นมัวไปมอง กับคนคนนี้เธอไม่รู้เลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่


    “ปล่อย ฉันจะเข้าห้องน้ำ”กาอาระเลยยอมปรือตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก ดวงตาคล้ำเพราะอดหลับอดนอน เห็นแล้วก็รู้สึกเห็นใจนิดหน่อยแค่นิดเดียวเท่านั้น


    “งั้นเดี๋ยวจะพาเข้า”ฮินาตะเด้งตัวออกห่างเมื่อเขายอมปล่อยแล้วลุก เธอรีบลุกไปอีกด้านของเตียงทันที


    “ไม่ต้อง”บอกเสียงห้วนและรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ กดล็อคแน่นหนาทันที เขามันคนบ้าที่สุดเลย


    “งั้นเดี๋ยวรอข้างล่างนะ”เสียงเข้มดังขึ้นที่หน้าห้องน้ำก่อนจะได้ยินเสียงเปิดและปิดประตู ฮินาตะถอนหายใจแล้วก็ขบคิดเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาอย่างบ้าคลั่ง ทำแบบนี้ทำไม ต้องการอะไรกันแน่


    พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ จึงเดินลงมาข้างล่าง เห็นชายหนุ่มกำลังก้มๆเงยๆอยู่ที่ครัวแล้วก็ขมวดคิ้วเดินเข้าไปหาอย่างสงสัย


    “มาแล้วหรอ รอก่อน กำลังทำกับข้าวให้กิน”ฮินาตะชะงักเท้าที่จะก้าวเข้าไปอีก มองร่างสูงสมส่วนเคลื่อนไหวอย่างเป็นธรรมชาติในครัวแล้วให้รู้สึกแปลกตาชอบกลจะว่าไปไม่เคยเห็นเขามุมนี้เลย


    “ถ้ายังมอง ฉันจะหยุดทำกับข้าวแล้วกินเธอแทน”ฮินาตะหน้าแดงเมื่ออีกคนพูดจาตรงไปตรงมา สะบัดหน้าหนีไปอีกทางอย่างเง้างอนน่ารัก ทิ้งตัวลงกับโต๊ะกินข้าว แต่สายตามิวายหันไปแอบมอง ท่าทางคล่องแคล่วแบบนี้คงทำอาหารบ่อยสินะเนี่ย ไม่อยากเชื่อว่าเขาก็ทำอาหารเป็นด้วย


    “เสร็จแล้ว”กาอาระยกยิ้มเล็กๆที่มุมปากเมื่อหันไปเจอว่าเธอมอง หญิงสาวก็สะบัดหน้าไปอีกทางอย่างน่ารัก ก่อนจะยกอาหารเช้ามาให้ เป็นหมูผัดขิง ซุปมิโซะ และข้าวเปล่า 2 ถ้วย และนั่นทำให้เห็นว่ามือของเขายังไม่ได้ทำแผลเลย แม้เลือดจะแห้งไปแล้วแต่โดนน้ำแบบนี้ ไม่แสบบ้างหรือไง


    “แล้วทำไมไม่ทำแผลล่ะ”ฮินาตะถามขณะที่กำลังตักข้าวกิน กาอาระมองใบหน้านวลด้วยสายตาอ่อนโยน


    “อยากให้เมียทำให้น่ะ”ฮินาตะที่กำลังซดน้ำซุปร้อนๆถึงกับสำลัก เงยหน้ามองคนพูดจาไม่เข้าหูแต่เช้า อะไรของเขา เธอตามไม่ทันจริงๆ


    “ไหนภรรยาคุณหรอ”เอ่ยถามแล้วทำหน้าใสซื่อจนคนมองนึกหมั่นเขี้ยวในใจ


    “ก็อยู่ตรงหน้า”ไม่พูดเปล่าแต่นิ้วเรียวยาวยังชี้มาทางหญิงสาวนั่งอยู่ นั่นทำให้มือบางที่กำลังจะตักข้าวใส่ปากชะงัก ตวัดดวงตาขุ่นมัวมาให้


    “หยุดพูดไปเลย ฉันจะกินข้าว”ไม่อยากเถียงกับเขาอย่างเขาจริงๆ เถียงไปมีแต่เข้าเนื้อเปล่าๆ จะว่าไป รสชาติใช้ได้เลยนะเนี่ย ฮินาตะแอบชมในใจ ชายหนุ่มนั่งมองภรรยาสาวกินข้าวเงียบๆ นั่นทำให้ข้าวตรงหน้าไม่พร่องลงเลย อยากจะมองเธอ อยากจะจดจำเรื่องราวดีๆเหล่านี้ไว้ เพราะไม่รู้เมื่อไหร่ หญิงสาวจะไปจากเขา ในวันที่เธอทนเขาไม่ได้ เขาคงไม่เห็นเธออีก เพราะแบบนั้น จึงอยากใช้เวลาที่มีทุกนาทีร่วมทำกันกับเธอ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×