fic naruto วิวาห์ปลดล็อคหัวใจ

ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 12

กาอาระเหมือนคนเป็นบ้าไม่มีผิด เขาเที่ยวดื่มเหล้าจนอาละวาดไม่เหลือเค้าโครงคาเซะคาเงะผู้แสนงดงามอีกแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงชายหนุ่มที่เที่ยวอาละวาดไปทั่วเท่านั้น

“ท่านกาอาระคะ”กาอาระที่เมามายเงยหน้ามามองเมื่อได้ยินชื่อ ก่อนจะถูกประคองออกจากร้าน ตรงมาที่บ้าน เปิดห้องนอนของตน จากนั้นก็ถูกผลักนอนบนที่นอน กลิ่นกายที่แสนคุ้นเคยของหญิงสาวคนหนึ่งโอบล้อมรอบกายเอาไว้ บ่งบอกว่านี่คือบ้านของเขาจริง

ก่อนจะรู้สึกเหมือนมีบางอย่างที่อ่อนนุ่มมาวนเวียนใกล้ๆ จัดการฉุดมือและดันให้อยู่ใต้ร่าง ดวงตาเขาสบกับคนใต้ร่าง เธอยิ้ม และประคองใบหน้าเขาขึ้นเพื่อจูบ ซึ่งเขาก็ตอบรับคำขอนั้นอย่างไม่อิดออด และทวีเพิ่มความรุนแรงมากยิ่งขึ้นเพื่อเธอตอบสนองรสจูบเขาเก่งนัก มือหนาเริ่มสำรวจเรือนร่างจนร่างกายบิดเบาๆด้วยความเสียวและความตื่นเต้น อยู่ใต้ร่างสูงใหญ่และกำลังจะมอบกายให้เขา เป็นสิ่งที่เธอเฝ้าฝันและรอคอยมานาน

และเมื่อผละออกห่าง ชายหนุ่มที่ซุกไซ้ซอกคอขาวของเธอทันที ความรุนแรงที่แสนเร่าร้อนมันทำให้เธอแทบสำลักความสุขตายอยู่แล้ว

แกร็ก

“บ้าเอ้ยยย กาอาระเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ”เสียงดังที่ประตูทำให้ร่างสูงชะงัก แต่ไม่ทันได้คิดอะไรนานเนื่องจากของหวานตรงหน้าดึงหน้าไปจูบเสียก่อน

“กาอาระ ถ้าแกไม่ออกมาจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต ออกมาซักทีสิโว้ยย กาอาระ”

“ท่านกาอาระ”หญิงสาวครางอย่างขัดใจ ร่างกายร้อนจนอยากให้เขาเติมเต็ม แต่ได้เพียงแค่แววตาเฉยชาเท่านั้นก่อนที่จะลุก แม้เธอจะพยายามดึงตัวเท่าไหร่ แต่สุดท้าย ชายหนุ่มก็ผละออกห่าง

“คิดว่าฉันจะหลงเธอหรอ เธอไม่มีค่าขนาดนั้น”ใบหน้าหญิงสาวชาดิก ขณะที่กาอาระเคลื่อนตัวไปเปิดประตู และทิ้งตัวลงตามแรงโน้มถ่วง คันคุโร่แทบจะรับไว้ไม่ทัน

“เกือบไปแล้วไมวะ”คันคุโร่จ้องมองหญิงสาวครู่หนึ่งก่อนจะพยุงร่างของกาอาระที่เมาเพราะพิษเหล้าออกจากบ้าน และไม่รู้ว่าควรจะตรงไหนทางไหนในเมื่อ บ้านก็เข้าไม่ได้ ที่ทำงานที่ใช้หลับนอนหลายปีก็ถูกหญิงสาวยึดครองไปเสียแล้ว

“เธอเกลียดฉัน เธอทำฉันผิดหวัง”คันคุโร่ถอนหายใจ ก่อนจะตัดสินใจพาไปยังที่พักตัวเอง กาอาระยังพึมพำพูดอะไรไม่รู้เรื่อง แต่จากสีหน้าที่แสนเจ็บปวดของเขาแล้วดูท่า งานนี้คงไม่ง่ายเสียแล้ว ไม่รู้ว่า พรุ่งนี้จะมีเรื่องน่าปวดหัวขนาดไหนกัน

แต่พอถึงรุ่งสางแล้ว คันคุโร่ก็ค้นพบแล้วว่ามันยุ่งยากมากจริงๆ อาบน้ำแต่งตัวส่งๆแล้วกระหืดกระหอบมายังสถานที่ทำงานของน้องชาย และเมื่อเปิดประตูเข้ามาจะต้องเห็นมันนั่งทำงานอยู่เป็นประจำ แต่ตอนนี้กลับว่างเปล่า และยิ่งทำให้คนตามหาความรู้สึกว่างเปล่าเช่นกัน

“อ้าว คันคุโร่ ทำไมสีหน้าไม่ดีเลย”เทมาริพูดปลอบใจฮินาตะทั้งคืนจนเธอปวดหัวไปหมด กว่าที่หญิงสาวจะหลับได้ก็เกือบเช้าแล้ว

“ฮินาตะล่ะ”ได้แต่หวังว่ากาอาระจะมาหาเธอแต่ว่า

“นอนอยู่ข้างใน แล้วกาอาระเป็นไงบ้าง”คันคุโร่ยิ่งหน้าเสีย เครียดหนักกว่าเดิม

“เป็นอะไร”

“กาอาระหายตัวไป หาที่บ้านหรือที่พักของฉัน ของพี่ก็ไม่เจอ”

“อะไรนะ กาอาระหายไปไหน ทำไมนายปล่อยให้เขาคลาดสายตา”เทมาริกุมขมับปวดหัวตุบๆจนคิดว่าเส้นเลือดจะแตก

“ผมขอโทษ เมื่อวานนี้มันดื่มหนัก กว่าจะพากลับได้เหนื่อยแทบแย่”

“ดื่มหนัก?”คันคุโร่สะดุ้งเมื่อรู้ว่าเผลอพูดบางอย่างผิดไป

“กาอาระไม่ได้ทำอะไรใครใช่ไหม”ถามเองแล้วก็ปวดร้าวเอง ถ้าหากเรื่องน่ากลัวเกิดขึ้น เธอคงทำใจยอมรับไม่ได้

“พี่วางใจได้ ไม่ได้ทำอะไรใครแน่นอน”คันคุโร่ขอยืนยันด้วยเกียตริของตระกูลเลย เทมาริเป่าปากอย่างโล่งอก

“เขา หายไปหรอคะ”คันคุโร่สงสารไม่น้อย เห็นสีหน้าอ่อนเพลียและแทบไร้เลือดฝาดของฮินาตะแล้วให้สงสารจับใจ เทมาริรีบเข้าไปประคองร่างบางที่ดูย่ำแย่กว่ากาอาระเสียอีก

“ฮินาตะ นอนพักก่อน”

“เพราะฉัน เพราะฉันใช่ไหมคะ เขาถึงหายไป”ขอบตาร้อนผ่าว ความรู้สึกผิดจู่โจมหัวใจ เธอไม่ได้ตั้งใจที่บอกเขาไปแบบนั้น และเพิ่งมารู้ทีหลังว่าเมื่อก่อนกาอาระถูกตราหน้าว่าปีศาจและทำให้ชายหนุ่มมีปมจนถึงตอนนี้ เธอไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องเป็นแบบนี้ ไม่ได้ต้องการเลย

“ไม่เป็นไรๆ ร่างกายเธออ่อนเพลียมาก ไปพักเถอะ”กลัวว่าหญิงสาวจะเป็นลมเป็นแล้ง จึงรีบพยุงกลับแต่อีกคนกลับส่ายหน้าทั้งน้ำตา

“ฉันนอนไม่หลับ ได้โปรด ให้ฉันออกไปตามหาเขาด้วยนะคะ ฉันจะไปขอโทษเขาเอง”

“ฮินาตะต้องรอเขาที่นี่ เผื่อเขากลับมา เข้าใจที่พี่พูดไหม”ฮินาตะเม้มปากแน่น ก่อนจะพยักหน้าในนาทีต่อมา เทมาริเลยเป่าปากก่อนจะพาเธอกลับไปนอนยังเตียงและสั่งให้นินจาแพทย์เข้าช่วยดูแล หลังจากกินยาฮินาตะก็หลับไปด้วยฤทธิ์ยาบวกกับความอ่อนล้าทำให้เธอหลับสนิทบนเตียงกว้าง

ร่างบางสะดุ้งตื่นเนื่องด้วยเสียงทะเลาะที่โหวกเหวกโวยวาย ฮินาตะยังมึนเบลออยู่ไม่น้อยแต่ก็ฝืนตัวเองไปดูเหตุการณ์

“ไม่เอาน่า คันคุโร่ ฮินาตะเธอไม่สบายอยู่นะ”

“แต่พี่ก็รู้ว่าในตอนนี้คนเดียวที่ช่วยมันได้คือใคร”

“แล้วนยก็ควรรู้ไว้ว่าตอนนี้กาอาระเองก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว ยังจะให้เธอเข้าไปเสี่ยงอีกหรอ นายก็เห็นว่าร่างกายของฮินาตะอ่อนเพลียแค่ไหน”

“แล้วพี่จะให้มันเก็บตัวอยู่ในนั้นจนตายเลยหรือไง ข้าวปลาไม่แตะมาสองวันแล้วนะ”

“ฮินาตะเองก็สลบไม่ได้สติเหมือนกันนะ คันคุโร่”ฮินาตะแทบไม่อยากเชื่อว่าตนนั้นนอนไปถึงสองวันแต่เพราะความเป็นห่วงจึงพาร่างกายออกไปเผชิญหน้ากับทั้งสองคนได้ในที่สุด

“ฮินาตะ”เทมาริรีบก้าวไปประคองหญิงสาวไว้ทันที แม้สีหน้าจะดีกว่าสองวันก่อนหน่อยแต่ว่าร่องรอยบนร่างกายและความเหนื่อยล้ายังมีให้เห็น คันคุโร่หลบสายตาอย่างไม่กล้าสู้

“เขาอยู่ไหนหรอคะ”เธอเองเป็นคนเริ่มทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้ เธอจะรับผิดชอบเอง เทมาริส่ายหัวแทนคำตอบแต่คันคุโร่กลับกัดปากแน่น

“คุณเทมาริ คุณคันคุโค่คะ”

“กาอาระ”

“คันคุโร่ ขอร้องล่ะ”เทมาริบอกน้องชายอย่างพยายามอ้อนวอน ร่างกายฮินาตะตอนนี้น่ะไม่สามารถรองรับอารมณ์ร้ายของกาอาระได้ ขนาดพวกเธอที่ร่างกายปกติยังต้องล่าถอยเลย แล้วนับประสาอะไรกับคนป่วย

“ขอโทษเทมาริ แต่ถ้าปล่อยกาอาระไว้แบบนั้น จะเกิดอันตรายร้ายแรง พี่ก็รู้”เทมาริกัดปากแน่น ฮินาตะเลยวางมือบนมือบางที่ประคองเธออยู่ เทมาริสบตากับฮินาตะด้วยความกังวลอย่างหนัก

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไหว เขาอยู่ไหนคะ”

ฮินาตะแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองว่าร่างสูงจะมีจักระแปรเปลี่ยนก่อรูปทรงทรายเป็นวงกลมและขังตัวเองไว้ในนั้นสองวันเต็มๆ แถมรอบๆก็ยังมีพายุทะเลทรายจนเข้าใกล้ไม่ได้

“ต้องทำยังไงถึงเข้าไปใกล้ได้คะเนี่ย”

“หมอนั่นอารมณ์แปรปรวนร้ายกาจมาก ตอนเด็กๆ พี่ก็รอห้าอารมณ์มันเย็นลง แต่ตอนนี้ดูเหมือนมันจะรุนแรงกว่าเดิม จนไม่รู้ว่าต้องห้ามยังไง” เทมาริอธิบายอย่างเครียดๆ ฮินาตะมองเลยออกไปมองพายุทรายข้างหน้า

“ฉันจะลองไปเรียกเขาดู”

“ไม่ได้หรอก เข้าใกล้ยังไม่ได้ จะเรียกยังไง”เทมาริเป็นห่วงร่างกายฮินาตะจะรับไม่ไหวเอา

“ถ้าเขายังมีฉันอยู่ ฉันคิดว่าจะได้ยินเสียงฉัน”ฮินาตะพูดอย่างไม่มั่นใจก่อนจะผละจากเทมาริแล้วเดินเข้าไป ก่อนจะตะโกนเรียกชายหนุ่ม

“คุณอาการ กาอาระคะ ฉันขอโทษ”ฮินาตะพยายามฝ่าพายุทรายที่เริ่มก่อตัวอีกครั้ง ก่อนจะต้องหยุดเพราะร่างกายไร้เรี่ยวแรงต่อต้าน ทรุดฮวบลงกับพื้นทราย คันคุโร่และเทมาริตกใจ รีบเข้าไปช่วย เทมาริใช้พัดเมื่อห้ามกองพายุทรายไม่ให้เขาใกล้ฮินาตะ คันคุโร่รีบวิ่งไปทางฮินาตะทันที และเห็นหญิงสาวกำลังนั่งไอเนื่องด้วยเม็ดทรายเข้าจนแสบคอ

“ฮินาตะ รีบไป”

“มะ ไม่ แฮ่กๆ เขาอาจรออยู่ แฮ่กๆ”คันคุโร่พยายามดึงร่างดื้อดึงของฮินาตะออกมา แต่สาวเจ้ากลับไม่ยอมลุก ยิ่งเธอไอหนักมากเท่าไหร่ ใบหน้ายิ่งแดงขึ้นเท่านั้น

มาๆ ลุ้นกันต่ออ