fic naruto วิวาห์ปลดล็อคหัวใจ

ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่ 10

กาอาระยิ้มอย่างสุขสมใจ มือหนาค่อยๆลูบใบหน้าของคนในอ้อมแขนเบาๆ ให้ตายเถอะ เธอนี่ มีอิทธิพลกับเขามากขนาดนี้เลยหรือ แค่เพียงเห็นเธอชิดใกล้ชายอื่น ในกายก็ร้อนรุ่มจนแทบระเบิด ก้มลงจูบเบาๆที่ริมฝีปากบางเบา แต่สามารถทำให้เจ้าของรู้สึกตัวตื่นได้ ร่างบอบบางค่อยๆปรือตาขึ้นก่อนจะเบิกตาโพรงเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาระยะประชิด

“ถอยออกไปนะ!”ร้องเสียงสั่น ดันตัวออกห่างแต่ก็ทำไม่ได้มากเพราะอีกคนตามมาติดจนหญิงสาวหายใจติดขัด ยิ่งนึกถึงคำพูดของเขา เธอยิ่งเจ็บ คนเห็นแก่ตัว!

“ไม่”ราวกับต้องการสั่นประสาทน้อยๆของเธอ ก้มจูบหมายจะชิงจูบหวานๆแต่เธอกลับเบี่ยงตัวหนี จึงทำให้เขากดจูบที่แก้มแรงๆและแช่อยู่แบบนั้นจนเจ้าของแก้มใบหน้าร้อนเห่อ มือบางผลักไสออกห่างพร้อมตวัดสายตาขุ่นมัวให้

“อย่ามาแตะต้องตัวฉันอีก โน่น ถ้าอยากได้นักก็ไปหาจากคนรักของนายโน่น!”ไม่พูดเปล่าแต่คนตัวเล็กที่แสนดื้อดึงก็ใช้มือสั่นๆชี้ที่ประตู กาอาระอมยิ้มอย่างถูกใจ

อีกคนเมื่อเห็นว่าเขายิ้มยิ่งเพิ่มความรู้สึกไม่ชอบใจมากขึ้น ขืนตัวออกห่างจากเขาแต่ก็ต้องถูกเขาโอบกอดไปทั้งตัว ร่างเปลือยเปล่าบดเบียดจนกายขนลุกซู่ รู้สึกถึงความต้องการของอีกคนจนร่างงามสั่น หยุดดิ้นไปปริยาย และมันทำให้เขายิ้มอย่างชอบใจ ก้มหน้าลงมาใกล้ หวังใช้สายตาเป็นสื่อแทนหัวใจของเขา

“เมียก็อยู่นี่แล้วไง จะให้ไปไหน หืม?”ใบหน้าหวานร้อนเห่อกับคำพูดคำจาที่ตรงไปตรงมา หึ เขามันคนเห็นแก่ตัว คนไร้หัวใจ

“อย่ามายุ่งออกไปเลยนะ”พูดเสียงสั่นๆ แต่ก็รู้สึกชื้นในใจเมื่อเห็นสายตาและรอยยิ้มกลับมาเป็นเหมือนคนเดิม

“หึงหรอ”ครานี้หญิงสาวถึงกับชะงัก

“มะ ไม่ใช่เสียหน่อย ”ก่อนจะหน้าตื่นเมื่อเขาเคลื่อนตัวเข้ามาแนบชิดมากขึ้นจนร่างบางสั่นๆ กาอาระเกลี่ยผมที่ปรกตาบางเบา พร้อมยิ้มอ่อนโยน แผนของพี่สาวเขา มันร้ายจริงๆ หึๆ สมที่เขาอดทนรอมาตั้งหลายวัน อย่างน้อยๆ เขาก็รู้ว่าเธอไม่ได้รังเกียจเขา แถมยังหึงด้วย แบบนี้เขายังมีหวังใช่ไหม

“ไม่ใช่ แล้วทำไมต้องอารมณ์เสีย หือ”ขยับเข้ามาใกล้อีกจนต้องแลกเปลี่ยนลมหายใจซึ่งกันและกัน ฮินาตะตัวแข็งทื่อ สมองมึนเบลอไปหมด อยากจะพูดแก้ตัวอะไรแต่ก็คิดไม่ออก จำจ้องสบตากับเขาหวาดๆ

“ยั่วแบบนี้ ไม่หยุดนะ”ฮินาตะตาโตเมื่อเขาขยับกายรุกเธอทั้งๆที่ไม่ทันตั้งตัว

“ยะ อย่านะ!”ร้องห้ามเสียงหลง แต่ก็ช้าไปเมื่ออีกคนถูกพิษสวาทโจมตีจนยากจะถอนตัว

“ไม่ทันแล้ว เด็กดี”

“นี่ๆ มานั่งทำไรตรงนี้อ่ะ”เสียงใสของเด็กสาวเรือนผมสีน้ำเงินเข้มส่งเสียงเรียกเขา เขาในวัย6ขวบ กับความน่ากลัวที่อยู่ในร่างกาย ทำให้ไม่มีเพื่อน แม้แต่พ่อแม่ยังรังเกียจเขา

เด็กชายไม่พูดอะไร เขาเงียบและเดินเลี่ยงไปอีกทาง เพราะรู้ตัว หากผูกพัน และหากเธอรู้ถึงความน่ากลัว สุดท้าย เธอก็จะทิ้งเขาไป เหมือนกับคนอื่นๆ ที่ทิ้งเขาไปอย่างไม่ใยดี

“นี่ ถามไม่ได้ยินหรอ”แต่ผิดคาดนิดหน่อยเมื่อเธอยังตามมากวาง พอเขาขยับซ้ายเธอก็ขยับตาม จนสุดท้ายต้องเงยหน้าสบตากับเธอ ดวงตาของเขาเบิกโพรงกว้างเมื่อสบตากับตาสีขาวสะอาดเบื้องหน้า

“ดวงตาเธอสีขาว”เขาพูดอย่างเหม่อลอยและรู้สึกชอบใจดวงตาสีใสที่มองเขาด้วยความเป็นมิตรและอ่อนโยนในแบบที่ไม่เคยได้รับ

“ทำไมอ่ะ น่าเกลียดหรอ”เด็กสาวเอียงหัวถามอย่างไม่เข้าใจ ดวงตาของเขาก็มีสีเขียวเหมือนต้นไม้ด้วย ก็ไม่เห็นน่าแปลกตรงไหนนี่นา

“เปล่านะ ไม่ได้หมายความแบบนั้น”เขารีบแก้ตัวเพราะกลัวบางอย่างขึ้นมา หากเธอรู้ว่าในตัวเขามีปีศาจร้ายอยู่ จะต้องหนีหายไปแน่ๆ

 “แล้วมันหมายถึงแบบไหนหรอ”ใบหน้าจิ้มลิ้มถามพลางเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ และมันทำให้เขาผงะ และถอยหลังไม่รู้ตัว

“อะ เอ่อ ”เด็กชายมองอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะยืดอกและใช้สายตาในแบบที่เพื่อนๆชอบล้อว่าน่ากลัวให้ แต่คนตรงหน้ายังยิ้มได้และขยับตามมาด้วย

เด็กน้อยไม่เข้าใจ เธอต้องกลัวเขาเหมือนเพื่อนๆที่กลัวสิ

“นี่ ทำไมไม่ตอบอ่า”

“ละ แล้วเธอ เธอน่ะ ไม่กลัวฉันหรอ ฉันมีปีศาจในร่างด้วยนะ”ในที่สุด เด็กหนุ่มก็ข่มขู่ออกไป ก่อนจะได้เห็นใบหน้าหวานงงงวย ตามมาด้วยใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม

“งั้นฉันก็มีปีศาจในตัวเหมือนกันสิ เพื่อนๆเอาแต่แกล้งไม่หยุดเลย”

กาอาระหลุดยิ้มยามที่นึกถึงเรื่องสมัยเด็ก ยิ่งประโยคแสนซื่อของเธอ มันยิ่งทำให้หัวใจแกร่งสั่นไหวอย่างน่ากลัว ก่อนจะเบนสายตากลับมาสนใจงานต่อ หลังจากที่ทานมือเช้ากับภายาแล้วตนก็ให้เธอนอนพัก เนื่องจากเมื่อวานเอาแต่ใจจนใบหน้าภรรยาซีดเซียว เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้

กาอาระพุ่งสมาธิมาสนใจงานในมือ แล้วก็ต้องขมวดคิ้วมุ่นอย่าง รู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลยังไงไม่รู้ จังหวะเดียวกับคันคุโร่ที่เปิดประตูเข้ามาพอดี

“อ่า อ่านรายงานแล้วสินะ”เห็นหน้าน้องชายก็รับรู้ทันทีเลย แน่เพราะ เพราะเรื่องนี้เกี่ยวโยงโดยตรงกับภรรยาของเขานี่

“นี่หมายความว่ายังไง มีคนต้องการให้ฮินาตะตาย อย่างงั้นหรอ”ในรายงานเขียนมาว่าแบบนั้น พออ่านรายละเอียดก็ไม่เข้าใจเท่าไหร่

“นั่นสิ ฮินาตะเพิ่งมาอยู่ จะมีศัตรูที่ไหนได้”คันคุโร่เดินเข้าไปใกล้แล้วบอก กาอาระมีสีหน้าเคร่งเครียด นึกคิดถึงสาเหตุว่าใครที่ต้องการทำแบบนี้

“เรื่องแบบนี้ต้องเกี่ยวข้องกับคนในแน่”กาอาระพูด พลางก็ค้นรายงานต่อ คันคุโร่มองน้องชายแล้วก็ถอนหายใจเล็กน้อย

“นี่ไม่สังเกตอะไรเลยสินะ”กาอาระที่กำลังอ่านรายงานชะงัก หันมามองพี่ชายแล้วก็ขมวดคิ้วให้

“อะไรของพี่”

“นายน่ะ ไปหว่านเสน่ห์สาวๆจนถูกหลุ่มน่ะสิ พอเห็นนายไปแต่งงานมีเมีย ครานี้เลยต้องการกำจัดเธอซะ”กาอาระกะพริบตาปริบๆอย่างไม่เข้าใจ ก่อนที่ร่างสูงจะลุกพรวด

“ฉันไม่ได้หว่านเสน่ห์อะไรเหมือนอย่างที่พี่พูดเลยนะ”หลังจากอึ้งไปหลายวิก็สวนกลับ

“ก็แล้วที่ป่าวประกาศปาวๆที่โคโนฮะน่ะ มันคืออะไรล่ะห๊ะ”

“อะไร มัตสึริกับฉันเป็นแค่อาจารย์กับลูกศิษย์เท่านั้น”อีกอย่าง เขาเองก็ไม่เห็นเด็กคนนั้นเป็นผู้หญิงด้วย เธอเป็นเด็กต่างหาก

“โอ๊ย แล้วคิดว่าเขาจะคิดเหมือนายหรือไง รู้หรือไงเวลาผู้หญิงชอบเขาจะแสดงยังไง”นั่นเลบทำให้กาอาระเงียบ พลางนึกใบหน้าภรรยา ยามที่แอบชอบนารูโตะ เห็นเธอหน้าแดง แล้วก็ไม่กล้าพูด แต่ว่าหลังๆมานี้ สาวเจ้าเติบโตไม่เหมือนเด็กแล้วนี่ เธอเองก็เก็บอาการมากขึ้น จนเขาไม่รู้ว่าคิดยังไงกันแน่

“ฉันขอเตือนให้นายระวังไว้ เพราะดูเหมือนว่าศัตรูจะรู้ทางเข้าออกหมู่บ้านเป็นอย่างดี”

“หมายความว่ายังไง”กาอาระขมวดคิ้ว จ้องมองพี่ชาย

“คนเฝ้าประตูด้านหลังถูกทำร้ายจนบาดเจ็บ ตอนนี้ยังไม่รู้สึกตัว รู้สึกถึงอะไรแปลกๆเลยล่ะ”

โอ๊ย!

ฮินาตะร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆก็ถูกผู้หญิงแปลกหน้าบุกรุกเข้าประตูจนเธอที่ดันอยู่กระเดนออกห่างและข้อมือดันพลิกเสียอย่างนั้น

ฮินาตะร้องครวญก่อนจะหันไปมองผู้หญิงตรงหน้า และเห็นว่าเป็นมัตสึรินั่นเอง

“มีอะไร ทำไมต้องพยายามพังประตูเข้ามาด้วย”ฮินาตะถามอย่างไม่เข้าใจ พลางสำรวจมองเธอ วันนี้หญิงสาวแต่งตัวแปลกๆด้วยชุดสีดำสนิท ริมฝีปากถูกกรีดด้วยลิปสีแดงฉาน

“นี่หรอ มองใกล้ๆก็ไม่สวยนี่”เธอแสยะยิ้มและบอก

“นี่อะไรน่ะ มัตสึริ ทำแบบนี้ต้องการอะไร”

“ฉันจะมาทวงของฉันคืน”ฮินาตะนิ่งงันไปหลายวิ และเมื่อเห็นว่าผู้หญิงตรงหน้านิ่งไป คนที่ยั่วยุก็ยิ้มอีกครั้ง ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ ฮินาตะมองอย่างระแวง

“ของของฉัน ฉันจะทวงของของฉันคืน เธอน่ะ ออกไปจากหมู่บ้านนี้ซะ”ฮินาตะเม้มปากแน่น เชิดหน้าสบตากับอีกฝ่ายเช่นกัน ใครจะอยากอยู่ที่นี่กันล่ะ เขามันคนเลวที่สุด มีแฟนแล้วแท้ๆแต่กลับทำร้ายเธออย่างเลือดเย็น ไม่รู้ว่าน้ำใสๆเอ่อคลอที่หน่วยตาตั้งแต่เมื่อไหร่

“ฉันไม่ต้องการแย่งของของใครทั้งนั้น”ฮินาตะยืนยันหนักแน่น เรื่องทั้งหมด มันเพราะอุบัติเหตุ ที่ผูกให้เธอต้องติดกับเขา

“หึ ปากดี ทำให้ได้อย่างที่พูดแล้วกัน ออกไปจากหมู่บ้านนี้ซะ ท่านกาอาระจะได้ไม่คอยปวดหัวเพราะเธออีก”ฮินาตะเม้มปากแน่น ชื่อของชายหนุ่มที่ลอดจากปากคนอื่น โดยเฉพาะหญิงสาว เธอเพิ่งรู้ว่ามันบาดหัวใจแค่ไหน

“เขาบอกกับฉัน ว่าเธอน่ะเป็นตัวถ่วง ทำเรื่องของฉันและเขาพัง และยังบอกอีกว่า เขาจะตักตวงจากเธอจนพอใจแล้วจากนั้นก็จะเฉดหัวเธอทิ้งซะ”

ความวุ่นวายมาเยือนอีกแย้ววว