fic naruto วิวาห์ปลดล็อคหัวใจ

ลำดับตอนที่ #16 : ตอนที่ 16

ฮินาตะใจไม่อยู่กับตัวเท่าไหร่ หลังจากเทมาริมาส่งที่ทำงานแล้วเธอก็ขอตัวไปพัก ขณะที่ฮินาตะยังอยู่ในอาการสับสนไม่กล้าเปิดประตูเข้าไปเสียแบบนั้น เขาจะมอบชีวิตเขาให้ทำไม เธอไม่ต้องการสักหน่อย

“ท่านหญิง ทำไมไม่เข้าไปล่ะคะ”สาวนินจาเดินผ่านมาแล้วร้องทัก ฮินาตะเลยยิ้มแห้งๆไป

“ฉันกำลังจะเปิดน่ะ”ฮินาตะจำต้องเปิดประตูเผชิญหน้ากับกาอาระอีกครั้ง ก่อนจะเห็นชายหนุ่มนอนหลับเอาหัวฟุบลงกับโต๊ะทำงาน ฮินาตะจึงค่อยๆปิดประตูแล้วเดินเข้าไปไกล

“แล้วนี่ทำไมเราต้องย่องด้วยเนี่ย”ฮินาตะบ่นกับตัวเองเบาๆอย่างไม่เข้าใจ พอได้มองใบหน้ายามหลับแล้วดูดีกว่าตอนตื่นอีก ตื่นทีไรตอบตีหน้ายักษ์สั่งคนทำโน่นนี่อยู่เรื่อย แถมชอบใช้กำลังบังคับอีกต่างหาก ก่อนที่สายตาจะสุดเข้ากับเอกสารของเขาที่วางไว้ข้างๆ เพราะความอยากรู้จึงค่อยๆหยิบออกมาแล้วคลี่อ่าน ในเมื่อเขาไม่ยอมบอกว่ามีเรื่องอะไร เธอก็ต้องแอบอ่านตอนเขาหลับนี่แหละ และพออ่านเท่านั้นแหละ ใบหน้าหวานซวยก็ซีดลงทันที นี่มัน

กาอาระค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกถึงกลิ่นหอมอ่อนๆของฮินาตะที่เขามักจะได้กลิ่นเสมอเมื่ออยู่ใกล้เธอ ค่อยๆลุกขึ้นแล้วก็ต้องตื่นเต็มตาเมื่อเห็นหญิงสาวกำลังอ่านเอกสารอยู่ในมือ และเขาจำได้ดีว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับเธอ

“ฮินาตะ”

“นี่มันเรื่องอะไรกัน มีคนจะฆ่าฉันอย่างนั้นหรอ”ฮินาตะเงยหน้ามาถามเขาด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

“นี่เธอแอบอ่านเอกสารของฉันหรอ”กาอาระเอื้อมมือหมายจะแย่งกลับคืนแต่อีกคนไม่ยอมขยับหนีไปอีกทางทันที

“ถ้าฉันไม่แอบอ่านจะรู้ไหมว่ามีคนจ้องจะเอาชีวิตฉันอยู่”ฮินาตะสบตากับเขาด้วยความโกรธ นี่ชีวิตเธอ ทำไมเธอจะไม่มีสิทธิ์รู้

“ฉันขอโทษ”กาอาระถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยปากพูด เขาไม่อยากให้เธอกลัวและเครียด เขาจะปกป้องเธอให้ได้

“ฉันไม่ต้องการคำขอโทษ อธิบายเรื่องมาเดี๋ยวนี้”หรือเขาต้องการให้เธอใช้ชีวิตอย่างมีความสุขแล้วก็ถูกฆ่าโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรงั้นหรอ เขามันคนไร้หัวใจ

“ฉันเองก็ยังไม่รู้รายละเอียดมาก แต่ขอให้เธอเชื่อฉัน ฉันไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเธอ”กาอาระสบตาแล้วพูดด้วยความจริงจัง แต่เหมือนอีกคนจะตีโพยตีพายออกนอกเรื่องเสีย

“ฉันต้องการคำอธิบาย”เธอไม่ชอบใจ ทั้งที่เป็นเรื่องของเธอแต่เขาจงใจปิดเนี่ยะนะ เห็นเธอเป็นอะไรกัน

“ก็ได้ๆ จะพูดทุกอย่างที่รู้”กาอาระเองก็หนักใจหากจะต้องพูดเรื่องนี้ เขาไม่มั่นใจเลยกับความรู้สึกของเธอตอนนี้ เพราะแบบนั้น เลยไม่อยากให้รู้

“มีคนคิดจะทำร้ายเธอจริงๆ จากหน่วยสืบที่ฉันให้สืบ พบข้อมูลที่เป็นรูปภาพเธอถูกกากบาททิ้งไว้ที่บ้านร้างแห่งหนึ่งท้ายหมู่บ้าน ที่นั่นไม่มีใครอยู่มานานเป็นสิบๆปีแล้ว พบร่องรอยเหมือนมีการต่อสู้ แต่ก็หายตัวไปอย่างลึกลับ ตอนนี้กำลังเร่งหาตัวคนทำอยู่”

“แล้วทำไมต้องจ้องเอาชีวิตฉัน อย่าบอกนะมีคนไม่ชอบฉัน”ฮินาตะคิดทบทวนแล้วก็ให้รู้สึกไม่ดี ก่อนที่จะนึกถึงใบหน้าสวยของผู้หญิงคนหนึ่งแล้วตวัดดวงตาแข็งกร้าวมาจ้องหน้ากาอาระ

“เพราะฉันเข้าใกล้คุณเลยมีคนไม่ชอบใช่ไหม”กาอาระสะอึก ตีหน้าขลึมลงกว่าเดิมอีก ฮินาตะกอดอกมองอีกฝ่ายอย่างประเมิน ปากบางเม้มแน่นเมื่อเขาไม่ตอบและเอาแต่จ้องเธอแบบนั้น

“จริงด้วยหรอเนี่ย”ไม่อยากเชื่อจริงๆ กาอาระเป็นหนุ่มฮอตเหมือนกันนะเนี่ย

“ยังไม่มีหลักฐาน”เอ่ยเสียงเข้ม ทำไมจู่ๆรู้สึกเหมือนเป็นความผิดของตนเลย ทั้งที่ไม่เคยเข้าใกล้ผู้หญิงคนไหนแบบใกล้ชิดเหมือนผู้หญิงตรงหน้าเขาสักคนเลย ให้ความหวังใครหรือก็ไม่เคย

“ฉันจะกลับโคโนฮะ”ฮินาตะตัดสินใจแล้ว ที่ที่เธอควรอยู่ไม่ใช่ที่นี่แต่เป็นหมู่บ้านที่เธอเกิดมาต่างหาก กาอาระกำมือแน่น ดวงตาแข็งกร้าวขึ้นทันที จะกลับอีกแล้ว ทำไมถึงคิดแต่จะกลับแบบนั้น ทั้งๆที่เขาก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อเธอ หรือความพยายามของเขาเธอไม่เคยเห็นค่ากัน

“ต้องให้บอกกี่รอบว่าไม่ให้กลับ ไม่เข้าใจหรือไง”กาอาระเองก็ทนไม่ไหว ทำไมเธอถึงจ้องแต่จะหนีจากเขา เขามันเลวมากนักหรือไง

“คุณไม่เข้าใจหรอ ที่ต้องการทำร้ายฉันเพราะเข้าใกล้คุณนะ ถ้าฉันออกจากที่นี่ ฉันก็จะปลอดภัย แล้วคุณก็ไม่ต้องมาปวดหัวเพราะเรื่องนี้ด้วย”ฮินาตะพูดอย่างมีเหตุผล พยายามไม่ต่อปากกับคนโมโหที่มีสีหน้าเข้มดุดัน

“ก็บอกว่าไม่ให้กลับ”กาอาระก็ยังยืนยันคำเดิม ที่อ้างมาทั้งหมดเพราะอยากกลับจะแย่ไม่ใช่หรือไง

“แต่เขาแค่ต้องการให้ฉันอยู่ห่างๆคุณนะ คุณไม่เข้าใจอะไรเลย”

“แล้วเธอล่ะ เข้าใจอะไรบ้าง ฮินาตะ”เจ้าของชื่อสะดุ้งโหยง มองท่าทางโกรธของเขาด้วยความตกใจ อะ อะไรเนี่ย ทำไมต้องโมโหขนาดนี้ด้วย เป็นบ้าอะไรของเขา

“ฉันถามว่าเธอเข้าใจอะไรบ้าง มีคนอยากให้ห่างก็ห่างงั้นหรอ ปลอดภัย ไม่ต้องปวดหัวงั้นหรอ แล้วเคยคิดถึงความรู้สึกกันบ้างไหม ห่วงแต่ความรู้สึกตัวเองทั้งนั้น”ฮินาตะหน้าแดงเล็กน้อย นี่เขากำลังหาว่าเธอเห็นแก่ตัวงั้นหรอ

“ฉันแค่ไม่อยากให้คุณต้องมาเครียดเรื่องของฉันนะ”

“แล้วถามฉันหรือยังว่าฉันเต็มใจหรือโดนบังคับ เรื่องที่ทำ ถ้าไม่อยากทำฉันก็ไม่มีวันทำหรอกนะ”กาอาระมองหญิงสาวที่เม้มปากแน่นด้วยความโกรธ ทำไมเธอถึงไม่เข้าใจอะไรเลย ที่อดหลับอดนอน ยอมทำงานหนักก็เพราะห่วงเธอทั้งนั้น

“ก็เพราะแบบนี้ไง ฉันถึงต้องอยู่ห่างจากคุณ คุณจะได้ไม่ต้องเครียดเรื่องนี้”ฮินาตะเองก็ยังไม่เข้าใจเหตุผลของอีกฝ่ายเท่าไหร่ คิดแค่ว่าถ้าห่างกับเขา เขาก็จะได้ไม่ต้องมาคิดวุ่นวายเรื่องของเธอ มีเวลาพักผ่อนมากขึ้น

“คำก็ห่าง สองคำก็ห่าง อยากจะอยู่ห่างจากฉันมากหรือไง”ร่างสูงถามเสียงเขียว ใบหน้าถมึงทึงน่ากลัวจนฮินาตะลอบกลืนน้ำลาย อะไรของเขาเนี่ย ไม่เห็นต้องโมโหใส่กันแบบนี้เลย นิสัยไม่ดีเอาซะเลย

“ก็ต้องอยาก”พูดไปแล้ว แย่สิ ฮินาตะร้องในใจ ก็ใครจะอยากอยู่ใกล้คนเจ้าอารมณ์โมโหแบบเขากัน เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย น่ากลัวจะตายไม่ใช่หรือไง กาอาระมองเธอด้วยแววตาเรียบนิ่งหากแต่ภายในใจนั้นร้าวรานไปหมด หลับตาข่มอารมณ์เจ็บปวดแล้วเดินออกจากที่ทำงานโดยไม่หันกลับมามองข้างหลังอีก อยากสงบจิตสงบใจ ไม่อยากทำร้ายเธอให้ต้องเจ็บเหมือนครั้งก่อนอีก

ฮินาตะมองตามแล้วก็สะดุ้งโหยงเมื่ออีกคนกระแทกประตูปิดเสียงดัง ใบหน้างามฉายแววกังวล นี่เธอพูดอะไรผิดอีกเนี่ย แล้วทำไม จะต้องสนใจเขาด้วย ทีเขาทำกับเธอแบบนี้ไม่เห็นสนใจเลย