fic naruto วิวาห์ปลดล็อคหัวใจ

ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 13

“ฮินาตะมากับฉัน”คันคุโร่พยามจะช้อนร่างบางขึ้นเพื่อพาเธอออกห่าง และยิ่งตกใจเมื่อเห็นหญิงสาวไอเป็นเลือดออกมา เขายิ่งรู้สึกผิดจับใจ เลือดหยดลงกับพื้นทราย ฉับพลัน พายุทรายที่แปรปรวนก็สงบลงอย่างไม่เคยเกิดขึ้น เทมาริรีบเดินเข้ามาหาหญิงสาวและมองเธออย่างเป็นห่วง

“ฮินาตะ เป็นยังไงบ้าง เธอไอเป็นเลือดนี่ รีบไปหาหมอเถอะ”ฮินาตะหลับหูหลับแต่ไอแน่น และเมื่อพายุสงบลง เธอก็เบาการไอลง

“มะ ไมนะคะ พายุสงบแล้ว ฉันจะไปหาเขา”เธอบอก

“ตะ แต่ว่า”เทมาริและคันคุโร่เงียบ ไม่รู้ว่ากาอาระอยู่ในโหมดอารมณ์ไหน เธอในสภาพนี้ไม่อาจก่อกรกับกาอาระได้แน่ แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อโลงทรายค่อยๆคลายออกเปิดทางเข้าไป เทมาริและคันคุโร่มองหน้ากันเงียบ ก่อนจะพยุ่งฮินาตะยืน ร่างบอบบางจึงค่อยๆเดินไปยังในนั้น และเมื่อเธอเดินเข้าไปแล้ว ทรายก็ค่อยๆทำหน้าที่ปิดประตูอย่างรู้หน้าที่ทันที

“โอ๊ย คันคุโร่ ทำไมพี่สังหรณ์ใจไม่ดีเลย”เทมาริกระวนกระวาย สงบใจแทบไม่ได้ ไม่ต่างจากคันคุโร่ที่มองด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเช่นกัน ภาวนาขออย่าให้กาอาระทำร้ายเธอเลย ไม่อย่างนั้น คนที่จะเสียใจที่สุดก็คือมันนั่นแหละ

            “มาเยาะเย้ยกันถึงที่ ไม่กลัวแล้วหรอ”กาอาระมองหญิงสาวด้วยใบหน้าเฉยชา เขามีสติดีครบทุกอย่าง ตอนนั้นเพราะมีชูคาคุทำให้เสียสติ แต่ว่าตอนนี้ไม่มีแล้ว จึงรับรู้ทุกอย่างดี แต่ก็ไม่อาจหักห้ามความรู้สึกที่แสนเจ็บปวดของตัวเองได้เลยแม้แต่น้อย

“ฉันไม่ได้ตั้งใจทำร้ายคุณ ฉันเสียใจจริงๆค่ะ”พูดจบแล้วก็ต้องไออกมา รู้สึกแสบจมูกไปหมด ปวดหัวจนตาลายไปหมดด้วย

“หึ คิดว่าฉันจะเชื่อเธออย่างนั้นหรอ”หญิงสาวเม้มปากแน่น คนที่คอยตามเอาใจบัดนี้กลับกลายเป็นคนที่เกลียดเธอยิ่งกว่าอะไรดีแล้วสินะ ทั้งๆที่คนที่บอกว่าเกลียดเขาน่ะเป็นเธอนะ แต่กลับกัน ถูกเขาเกลียดเสียนี่

“ฉันขอโทษ กาอาระ ฉันไม่ได้ต้องการว่าคุณแบบนั้น”

“ปีศาจ อย่างนั้นหรอ ใช่สิ ฉันมันปีศาจ ใครจะใจดีเหมือนคนที่เธอรักกัน”ร่างสูงตวัดลั่น เดินมาทางหญิงสาวจนอีกคนถอยกรูแต่ก็ไม่มีทางหนี

“ไปกันใหญ่แล้วนะ คุณใจเย็นลงเถอะ ขอร้องล่ะ”ฮินาตะเม้มปากแน่นเมื่อมือบางถูกฉวยเข้าไปกุมจนแน่น

“อ้อ ลืมไปนี่ ว่าแตะต้องไม่ได้ แล้วเป็นยังไงล่ะฮินาตะ ฉันเลวเทียบเท่าปีศาจหรือยังล่ะ”ไม่พูดเปล่าแต่ยังลากหญิงสาวเข้ามาใกล้ ใช้ท่อนแขนโอบเอวเธอแน่น ใช้มืออีกข้างจับกรอบหน้าหวานเพื่อสบตากับเขา

“ฉันขอโทษ กาอาระคุง ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจว่าคุณแบบนั้น ฉันขอโทษ”ฮินาตะสะอื้นอย่างหวาดหวั่น ตอนนี้ตนไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะขัดขืนเขาด้วยซ้ำ น้ำใสกลิ้งผ่านหน้าหวานไปอย่างห้ามไม่อยู่

“ไม่ตั้งใจ”ร่างหนาพึมพำ แต่แววตาฉายแววเจ็บปวด ก่อนจะปล่อยการจับกรอบหน้าหวานแล้วมาบีบคอเธอแทน ร่างบางสั่นเทิ้มไปด้วยความกลัว แต่ถ้ามันจะทำให้เขาเลิกบ้าได้ เธอยอมตาย

ดวงตาหวานค่อยๆหลับตาพริ้ม ยอมรับความตายโดยมีกาอาระเป็นคนสำเร็จโทษให้

“จะยอมยกชีวิตให้ฉันจริงๆอย่างนั้นหรอ”ใบหน้าตึงเรียบ เอ่ยถามเสียงเข้มอย่างไม่อยากเชื่อ คนที่คอยแต่ผลักไสไล่ส่งเขาอย่างเธอ จะยอมตายเพื่อเขาจริงๆอย่างนั้นหรอ

“ฆ่าฉัน และคุณจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดอีก ”

“หึ ฆ่าเธอแล้วฉันจะหายเจ็บปวดจริงๆอย่างนั้นหรอ”กาอาระทวนคำอย่างขบขันแต่มันก็แฝงไปด้วยความขมขื่น ฮินาตะค่อยๆลืมตาขึ้นมาสบตากับเขา

“ได้แน่ คุณจะต้องหายเจ็บปวด เพราะฉันจะเป็นคนรับความเจ็บปวดนั่นแทนคุณเอง ฉันจะถูกตราหน้าว่าเป็นปีศาจ และคุณจะเป็นวีรบุรุษ และคุณจะไม่ถูกประณามว่าปีศาจอีก”กาอาระเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ ความอบอุ่นที่ไม่เคยได้รับถูกซึมแทรกเข้ามาในหัวใจอย่างช้าๆและแนบแน่นอยู่แบบนั้น ความหนาวรอบกายเหมือนจะถูกเธอทำลายจนถูกโอบล้อมไปด้วยความอุ่นจากดวงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามา มือหนาค่อยๆละจากลำคอขาวนวลที่ยังปรากฏร่องรอยของเขาที่ทิ้งไว้ ฮินาตะค่อยๆลืมตาขึ้นมาสบตากับเขาอีกครั้งอย่างไม่เข้าใจ

“ฉันคงเจ็บปวดมากกว่าหากเธอไม่มีตัวตนบนโลกนี้แล้ว”ฮินาตะมึนงงก่อนจะถูกสวมกอดอย่างแนบแน่นจนหายใจไม่ออกแต่ไม่มีแรงจะต่อต้านเขา ก่อนจะยกยิ้มเมื่อรับรู้ว่าเขากลับมาเป็นปกติแล้ว ความเจ็บปวดตามต่างกายที่พยายามฝืนก็ถึงขีดสุด ทิ้งตัวให้อีกคนกอดอย่างคนไร้สติ

“ฮินาตะ!”กาอาระร้องอย่างตกใจ เมื่อหญิงสาวหมดสติไปต่อหน้า หัวใจดวงแกร่งตระหนักแล้วว่า เธอสำคัญและมีความหมายมากมายกับเขาเหลือเกิน