สตรีไร้ยางอาย เจ้าเสน่ห์ที่หนึ่งในใต้หล้า คือข้าผู้นี้!

รูปปกยืมมาจากกูเกิ้ล หากผิดลิขสิทธิ์ใครโปรดแจ้งไรท์จะลบให้ค่ะ

รูปเนื้อหาหรือตัวละครคือเรื่องที่หยิบยกสมมติขึ้นมาทั้งสิ้นไม่มีเจตนาเอามาจากเรื่องใดทั้งนั้น หากไปคล้ายเรื่องใดโปรดรู้ว่าไรท์ไม่ได้จงใจ รัชสมัยที่หยิบยกมา สถานที่ เป็นสิ่งที่ผู้แต่งไม่อ้างอิงมาจากเรื่องจริง โปรดอ่านด้วยจิตใจเป็นกลาง ทุกสิ่งเป็นเรื่องแต่งขึ้นมาทั้งหมด

“งานถนัดของนางคือปั่นหัวและโปรยเสน่ห์บุรุษทุกคนในใต้หล้า”

“เขาก็แค่บุรุษเส็งเคร็งที่ข้าเคยเหลือบตามองเท่านั้น ไม่ได้สำคัญอันใด”

“ดี ดีเหลือเกิน เจ้าอย่าได้หวังว่าจะมีบุรุษใดมาสู่ขอหากข้ายังอยู่”

“ท่านช่างไร้เหตุผล เลิกมาจุ้นจ้านในชีวิตข้าได้แล้ว สตรีเช่นข้าไม่หวังพึ่งพาบุรุษ ขอเพียงข้าถูกใจข้าไปตบแต่งบุรุษเอาก็ได้”

“เจ้าจะไร้ยางอายเกินไปแล้ว”

“ท่านรู้จักข้าดีจริงๆ นับว่าสมองท่านยังใช้การได้ดี เอาล่ะ ออกไปเสียทีบุรุษข้างนอกนั่นรอสนทนากับข้ามากมาย อย่ามาทำข้าเสียเวลา”

เรื่องเก่าก็ค้างเติ่ง ยังมีหน้ามาเปิดเรื่องใหม่ ขออภัยพลอตเรื่องมันแวบเข้ามาอีกแล้ว เรื่องนี้ไม่ยาวมากไม่ดองๆไรท์สัญญา ฮิฮิ