ละลายรัก เพลิงใจ

ลำดับตอนที่ #3 : ละลายรัก เพลิงใจ ตอนที่ 3- 100 %

ละลายรัก เพลิงใจ ตอนที่ 3

          



           ‘ ท่านประธานคะ มีแขกมาขอพบค่ะ ‘

            ‘ วันนี้ไม่มีนัด ไม่ใช่เหรอ ‘

            ‘ ค่ะ แต่มีผู้ชายมาขอพบท่านประธานค่ะ เขาบอกว่าถ้าไม่ได้พบจะไม่ยอมกลับค่ะ ‘

            ‘ ฉันไม่ว่าง บอกปัดไป ‘

            ‘ แต่ท่านประธานคะ’

            ‘ คุณ อลิส คะยังอยากทำงานร่วมกับฉันอยู่มั้ย ‘

            ‘ ค่ะ เข้าใจแล้วค่ะ’

            ‘ ท่านประธานไม่ให้คุณเข้าพบค่ะ กรุณามาวันหลังหรือนัดล่วงหน้านะคะ’ อลิสแจ้งให้คนมาพบเจ้านายเธอทราบ

            ‘ แต่คุณครับ ขอร้องเถอะนะครับ ได้โปรด ผมมีเรื่องต้องคุยกับรดาให้ได้ ‘

สรรพนามที่ใช้เรียกเจ้านายเธอทำให้อลิสแปลกใจ ไม่มีใครเรียกชื่อเล่นเจ้านายเธอมาก่อน ส่วนใหญ่จะเรียกชื่อเต็ม

ซะมากกว่า ทำให้ อลิสต้องมองผู้มาขอพบเจ้านายเธออีกครั้งนึง ผู้ชายคนนี้หน้าตาดีทีเดียว รูปร่างก็สมชายชาตรีแต่อาจ

ผอมไปซักหน่อยสำหรับเธอที่ชอบไซด์ยุโรป การแต่งตัวบ่งบอกว่ามีเงิน คงเป็นผู้ชายที่มาติดพันเจ้านายเธอล่ะสิ แต่เจ้านาย

ของเธอคงจะเขี่ยทิ้งอีกตามเคย

            ‘ คุณคะ วันนี้ท่านประธานอารมณ์ไม่ดี คุณอย่าทำให้เธอโมโหเลยนะคะ เดี๋ยวดิฉันจะลำบากไปด้วย ถ้าคุณไม่ออก

ไปดีๆ ดิฉันจะเรียก รปภ.นะคะ ‘

            ‘ คุณครับได้โปรด บอกรดาที ว่าพี่ภัทร เอ่อ..ภัทรณัย ขอพบ ซักครู่เท่านั้น ได้โปรดเถอะครับ ‘

 ผู้ชายคนนี้ ยังไงกันนะ แต่ดูเหมือนเขาจะวางตัวแตกต่างจากผู้ชายคนอื่นที่มาติดพันท่านประธานท่านประธาน

แต่เอ ตรงไหนกันนะ อลิสขี้เกียจหาจุดที่ข้องใจนั้น พร้อมกับถอนหายใจอย่างไม่รู้จะทำยังไง

            ‘ ก็ได้ค่ะ แต่ฉันไม่รับปากนะคะว่าท่านประธานจะยอมให้คุณเข้าพบ ‘ ภัทรส่งยิ้มให้อย่างขอบคุณ

            ‘ ท่านประธานคะ ‘  อลิสมองเจ้านายของเธอที่ยืนเหม่อออกไปนอกตึกอย่างไร้จุดหมายและยังใจลอยอีกด้วย รดา

สะดุ้งเล็กน้อย

‘  มีอะไร ‘

‘ เอ่อ แขกที่มาขอพบให้มาบอกท่านประธานว่า เขาชื่อ ภัทรณัย ค่ะ เขาบอกว่าขอเวลาซักครู่ค่ะ ท่านประธานจะให้เข้าพบมั้ยคะ ‘

‘ ท่านประธานคะ ท่านประธาน ท่านคะ ‘ อลิสเรียกเจ้านายเธออีกครั้งเพราะจู่ๆเธอเงียบไป

ดังฟ้าผ่าลงมากลางใจของรดา เธอไม่ได้ยินเสียงของเลขาเธออีกเลยหลังจากเธอได้ยินชื่อนั้น ใช่!ชื่อของผู้ชายที่เธอ

ไม่มีวันลืม คนนั้น ความรู้สึกมากมายประเดประดังเข้ามาจนรดาแทบจะยืนไม่ไหว ความดีใจ ความเสียใจ ความแค้น ความ

ห่วงหา และความอยากรู้ ความรู้สึกตีกันยุ่งเหยิงไปหมด ไม่จริง อาจจะแค่ชื่อคล้าย อาจจะไม่ใช่ ถึงจะคิดแบบนั้น แค่ชื่อยัง

ทำให้เธอแทบล้มทั้งยืนได้ขนาดนี้ เธอจะลองพบผู้ชายคนนี้ดูซักครั้งดีมั้ย รดาถามตัวเองในใจ

‘ เอ่อ ท่านประธานคะ หน้าซีด เป็นอะไรรึป่าวคะ เดี๋ยวดิฉันจะบอกแขกมาวันหลังนะคะ ท่านประธาน ‘ รดาได้สติ

คืนมา ก็นั่งลงบนเก้าอี้แล้วเช็ดเหงื่อที่มือ

‘ เชิญเค้าเข้ามา ‘

‘ เอ่อ ไว้หลังหลังดีมั้ยคะ ‘

‘ ไม่ต้องค่ะ ฉันไม่เป็นไร คุณอลิส เชิญแขกเข้ามา ‘

รดามือสั่นพยายามสงบสติอารมณ์หลังจากเลขาของเธอ ออกไปเชิญแขก จะใช่คนคนนั้นรึป่าวนะ ในใจรดาภาวนา

ให้ใช่และไม่ใช่ รดาไม่รู้ว่าเธออยากให้เป็นคนคนั้นหรือว่าไม่อยากให้เป็น ความรู้สึกไหน มีมากกว่ากัน

รดาลุกขึ้นยืนแล้วหันหลังให้ประตู รอแขกของเธออย่างดูเหมือนใจเย็น แต่ลึกๆ แล้วข้างในแทบจะระเบิด รดารู้สึก

ตัวเองหายใจไม่เต็มปอด แล้วเวลาที่รดารอคอยก็มาถึงเมื่อเสียงรองเท้าหยุดลง

‘ สวัสดีครับ รดา ‘ ยิ่งกว่าฟ้าผ่า! เสียงนี้ การเรียกแบบนี้ มีคนเดียวที่เรียกเธอด้วยน้ำเสียงแบบนี้ หัวใจเต้นรัวแทบจะ

ระเบิดออกมา รดาหันหน้ากลับมาเผชิญหน้าอย่างช้าๆ ใช่แล้ว ใช่จริงๆ ด้วย ผู้ชายคนนี้ เป็นคนคนเดียวกับ พี่ภัทรคนนั้น

อย่างแน่นอน รดาตายลายไปหมด อะไรเลือนลางไปหมด รู้สึกว่าโลกมืดดับลงทันใด ความรู้สึกสุดท้ายที่รับรู้คือมีคนรับร่าง

เธอไว้และเสียงสุดท้ายที่ได้ยินคือเสียงเรียกชื่อเธอด้วยความเป็นห่วง

‘ รดา รดา ครับ คุณครับ รดาเป็นลม ครับ ขอยาดมด้วยครับ ‘

 เลขาสาวถึงแม้จะไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรแต่ก็รีบไปหายาดม ยาหอมมาให้เจ้านายเธอทันที แต่คนที่อุ่มร่างรดาอยู่กลับ

ตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินประโยคของคนที่เป็นลมเพ้อออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว แต่ทำให้คนฟังน้ำตาซึมขึ้นมาทันที

พี่ภัทรคะ กลับมาหา รดา อย่าทิ้งรดาไป อย่าไปนะคะ ทำไมถึงทิ้งรดาไว้คนเดียว คนเป็นลมน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว

ด้านคนที่ได้ยินประโยคนั้นถึงกับจุกในอก ความรู้สึกผิดจู่โจมมาแทบจะทำให้อกระเบิด    รดา ครับพี่ภัทรขอโทษ

ขอโทษสำหรับทุกอย่าง ภัทรพร่ำบอกในใจ

และเลขาสาวก็กลับมาพร้อมยาดม ‘ คุณคะปล่อยท่านประธานให้ดิฉันดูแลเถอะค่ะ เชิญคุณกลับไปก่อนนะคะ ‘

‘ ไม่ครับ ให้ผมดูแลเธอเพื่อชดเชยที่ผมหายไปเถอะนะครับ รดาคือคนรักของผมครับ ‘

อลิสอึ้งและแปลกใจอย่างมากกับสิ่งที่ได้ยิน คนรักงั้นเหรอ ตั้งแต่ที่เธอทำงานกับเจ้านายเธอมา เจ้านายของเธอ

ไม่มีคนรักแน่นอน เธอรู้ดี มีแต่ผู้ชายที่มาติดพันแต่เจ้านายของเธอ และรดาไม่เคยให้ความสำคัญกับคนไหนเกินกว่าเรื่อง

ธุรกิจ แต่เท่าที่ดู ทั้งสองคนรู้จักกันมาก่อนแน่นอน อะไรเป็นสาเหตุให้เจ้านายเธอถึงกับเป็นลมได้ มันต้องสำคัญมากแน่ๆ

แต่ถึงยังไงเจ้านายเธอก็เป็นผู้หญิง เธอต้องรักษาเกียรติของเจ้านายเธอก่อนอันดับแรก

‘ จะยังไงก็ตาม คุณให้ฉันดูแลท่านประธานก่อนนะคะ ‘  ภัทรยอมทำตามที่เลขาสาวแนะนำ และอดทนรออย่าง

ร้อนใจ

ช่างเป็นช่วงเวลาที่นานมากสำหรับชายหนุ่มเมื่อพบว่าผ่านมาครึ่งชั่วโมงแล้ว รดายังไม่รู้สึกตัว     ขอร้องล่ะ รดา

ฟื้นขึ้นมาซักทีเถอะนะครับ พี่ภัทรอยากขอโทษรดา อยากบอกว่าไม่ได้อยากจากรดาไปเลย ที่ทำไปทั้งหมดเพียงเพราะไม่มี

ทางเลือก ถึงแม้มันจะดูเหมือนแก้ตัวก็ตาม พี่ภัทรอยากอธิบายให้รดาเข้าใจ อธิบายให้รดาให้อภัยพี่ภัทรคนนี้ ให้โอกาสพี่

อีกซักครั้งนะคนดี ขอให้พี่ได้ชดใช้ความผิดพลาดที่เคยเกิดขึ้นระหว่างเรานะครับ ภัทรร่ำร้องอยู่ในใจ

             ร่างบางก็ดูเหมือนจะได้ยินเสียงร้องเรียกจ้องคนเฝ้า รดาขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะพบว่าเลขาของเธอนั่งกุมมือมอง

อย่างเป็นห่วง

‘ ท่านประธานคะ เป็นยังไงบ้างคะ ถ้ายังไม่รู้สึกดีขึ้น ไปโรงพยาบาลมั้ยคะ ‘ เหมือนเธอจะไม่ได้ยินและเธอก็ไม่ได้

สนใจเลขาเธอแม้แต่น้อย

รดาตื่นจากภวังค์และทบทวนว่าก่อนหน้าที่เธอจะเป็นลมเธอกำลังจะทำอะไร

ใช่! เธอกำลังรอเขา เมื่อนึกได้ว่าจะทำอะไร เธอก็สอดส่ายสายตาหาคนคนนั้นทันที

‘ พี่ภัทร ‘  ริมฝีบางสวย เอื้อนเอ่ยเพียงแผ่วเบา แล้วยันตัวลุกขึ้นยืนและเดินไปหาผู้ชายคนนั้นอย่างช้าๆ สายตาที่

ยากจะบอกความรู้สึกของทั้งคู่ประสานกัน แต่ชายหนุ่มเห็นมัน สายตาที่แสดงออกว่าห่วงหาของรดานั้นแต่ภัทรสัมผัสได้

เพียงแวบเดียวก่อนจะถูกกลบด้วยสายตาที่เกลียดชังของรดาแทน

‘ รดาครับ พี่ภัทรขอโทษ ‘

เพี๊ยะ!! เสียงฝ่ามือกระทบกับหน้าของภัทรอย่างเต็มแรง จนชายหนุ่มรู้สึกถึงรสเลือดที่อยู่ในปากทันที ใช่แล้วเขา

สมควรโดน เขารู้ตัวดี แต่รอยตบนี้ไม่สามารถทำให้เขาเจ็บหัวใจเลย ถ้าเทียบกับสายตาเย็นชาคู่นั้นที่มองมาอย่างว่างเปล่า

ไม่เหลือร่องรอยว่าเคยมอบความรักให้เขาเลยซักนิด

            ‘ ยังกล้ากลับมาอย่างนั้นเหรอ ยังกล้ากลับมาบอกว่าขอโทษงั้นเหรอ แต่ขอโทษเรื่องอะไรล่ะ พอจะบอกได้มั้ย ไม่มี

คำลา ไม่มีเหตุผล แล้วจะบอกว่าขอโทษงั้นเหรอ ‘ อลิสรู้ว่าตัวเองเป็นส่วนเกินจึงหลบออกมาเพราะแน่ใจแล้วว่าทั้งคู่รู้จักกัน

และเจ้านายเธอก็ไม่เป็นไรแล้ว

             พอได้ยินรดาพูดแบบนี้ข้อแก้ตัวต่างๆ ก็ไม่สามารถเอ่ยออกมาจากปากชายหนุ่มได้ เขารู้สึกจุกในอก แต่ยังฝืนยิ้ม

บางๆ ออกไปเท่านั้น เขารู้ว่าเธอกำลังโกรธ

‘ รดาครับ พี่ไม่อยากรื้อฟื้นสิ่งเหล่านั้นขึ้นมาทำให้เรารู้สึกเจ็บปวดอีก ในเมื่อพี่ยังรักรดา และถ้ารดายังไม่มีใครเรา

กลับมารักกัน กลับมาคบกันเหมือนเดิมได้มั้ยครับ พี่อยากแก้ตัวที่จากไป อยากแก้ตัวที่วันเวลาที่ผ่านมาพี่ไม่เคยอยู่ดูแลรดา

เลย แต่ต่อจากนี้ให้พี่ชดเชยวันเวลาเหล่านั้นนะครับ ‘

เพี๊ยะ เพี๊ยะ!! เสียงฝ่ามือกระทบผิวแก้มชายหนุ่มสองครั้งซ้อน

‘และนี่สำหรับคำพูดเพ้อเจ้อของคุณ ‘คำสรรพนามที่ใช้เรียกตัวเขาอย่างห่างเหินนั้นทำให้ชายหนุ่มเจ็บในอกไม่น้อย

 ‘ และไม่ต้องหรอกค่ะ วันเวลาเหล่านั้นฉันลืมมันไปหมดแล้ว ยืนหยัดอยู่มาได้จนวันนี้แล้ว ไม่อยากได้อีกแล้วล่ะค่ะ

วันเวลาที่หลอกลวงพวกนั้นฉันไม่ต้องการ ฉันไม่รู้ว่าคุณมาที่นี่เพราะอะไร แต่ช่วยกลับไปได้แล้วค่ะ วันนี้ที่ให้คุณเข้าพบ ก็

แค่อยากรู้เท่านั้น ว่าใช่คุณจริงๆ รึป่าว หรือว่าคุณตายจากโลกนี้ไปแล้วอย่างที่ฉันเข้าใจแล้ว ฉันแค่อยากพิสูจน์มันแค่นั้นเอง

ตอนนี้เชิญคุณกลับไปได้แล้วค่ะ ฉันจะทำงานต่อ ‘

             ‘ รดา เปลี่ยนไปมากนะครับ ‘

‘ แต่ฉันคิดว่ามันเป็นการเปลี่ยนแปลงไปในทางดีนะคะ อันที่จริงฉันต้องขอบคุณคุณด้วยซ้ำที่สอนให้ฉันใช้ชีวิตบน

โลกที่มีแต่คนหลอกลวงใบนี้ได้ คุณกลับไปเถอะค่ะ อย่าให้ต้องใช้กำลังบังคับคุณกลับไปเลย มันไม่ค่อยจะสุภาพกับผู้ชาย

คนแรกของฉัน ‘ อะไรกันความรู้สึกนี้

‘ คนแรกอย่างนั้นเหรอ แปลว่ารดา ‘

‘ คุณคงไม่คิดว่า เมื่อไม่มีคุณแล้ว ฉันจะคบคนอื่นไม่ได้เหรอคะ มองโลกสวยเกินไปล่ะมั้งคุณ ‘

หัวใจของภัทรเจ็บเกินกว่าจะอธิบายได้ ขอบตาร้อนผ่าวเหมือนคนเพิ่งได้รับข่าวร้ายมาแบบกระทันหัน หมดปัญญา

จะบังคับให้ทุกอย่างเป็นปกติ อยากย้อนเวลา อยากให้ทุกอย่างเป็นความฝัน แต่เขาต้องทน ต้องทนเพื่อที่จะชดเชยให้รดา

ทำทุกอย่างเพื่อที่ให้รดาจะยกโทษเขา ถึงแม้ต้องแลกกับชีวิตทั้งชีวิตของเขาก็ตาม

‘ รดาครับ ถึงยังไง พี่ภัทรก็อยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะครับ ‘

‘ คุณอย่าพูดอะไรแบบนั้นเลยค่ะ คนอื่นเค้าจะคิดไปว่าเราเคยรักกันดูดดื่ม และเคยคุยกันมาด้วยความรักความ

เข้าใจ เคยดูแลกันและกัน อย่างนั้นแหละค่ะ ‘ ถึงจะพูดแบบนั้นคนพูดก็เจ็บไม่น้อยกับสิ่งที่ตัวเองพูดออกไป

‘ แล้วจะบอกอะไรให้นะคะ รดาคนนั้น คนที่คุณเคยบอกว่ารักเธอคนนั้น ตายจากโลกนี้ไปแล้ว ไม่มีอีกแล้ว เข้าใจ

นะคะ เราอย่าพบกันอีกเลย เชิญ!!’

              ภัทรบอกกับตัวเองว่าวันนี้เขาจะยอมถอยกลับไปก่อน เธอยังไม่พร้อมกลับมาเริ่มต้นใหม่ในตอนนี้เขารู้ดี ต้องให้

เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเขาพูดจริงทำจริง เขาเข้าใจว่าการที่เขาทิ้งเธอไปในคราวนั้นคงทำให้รดาเจ็บไม่น้อย แต่เขาไม่อยาก

อธิบายว่าเพราะอะไร แค่อยากกลับมาสานต่อ กลับมาขอโทษให้เธอให้อภัย จนกว่าจะถึงวันนั้น เขาต้องง้อเธอให้ได้ ถึง

แม้ว่าต้องแลกกับอะไรก็ตาม ...........