ละลายรัก เพลิงใจ

ลำดับตอนที่ #5 : ละลายรัก เพลิงใจ ตอนที่ 5-50%

ละลายรัก เพลิงใจ ตอนที่ 5

            “ดอกไม้ครับรดา” ชายหนุ่มยิ้มให้พร้อมทั้งวางดอกลิลลี่สีขาวไว้บนโต๊ะทำงานของเธอ

“คุณมาที่นี่อีกทำไมกัน ที่ฉันพูดไปทั้งหมดไม่มีความหมายเลยรึไงกัน” รดาส่ายหน้าเหมือนระอาเต็มทนแต่ก็อด

ชำเลืองมองดอกไม้นั่นไม่ได้ แล้วหันมาสนใจกับหน้าจอคอมเหมือนเดิม

“วันนี้ออกไปทานข้าวข้างนอกกันนะครับรดา ทานแต่อาหารในนี้ไม่เบื่อเหรอครับ ไปนะ นะ”

“ฉันไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้น ได้โปรดอย่ามายุ่งกับฉัน”

“ร้านอาหารใกล้ๆแถวนี้มีร้านนึงอร่อยมาก เพื่อนของพี่แนะนำมา ไปนะครับ”

“เฮ้อ.... “อะไรกันเนี๊ยะ นี่เขาไม่ฟังที่เธอพูดเลยรึไงกัน

“ท่านประธานคะ รองประธานบริษัทอิสโมเดิร์นมาขอเข้าพบค่ะ ”อลิสเดินมาพร้อมส่งยิ้มน้อยๆให้ชายหนุ่ม

“เรื่องอะไรกัน ไม่ได้นัดไว้นี่นา” คนพูดพูดไปทั้งที่ไม่ได้เงยหน้าจากจอคอม

“เห็นว่าอยากมาตกลงเกี่ยวกับออเดอร์สินค้าที่ทางเรายกเลิกไปค่ะ”

“ไม่จำเป็นต้องคุย” รดาตัดบทอย่างรำคาญ

“แต่มันอาจมีผลระยะยาวกับความสัมพันธ์กับบริษัทนั้นนะคะ ทางนั้นก็ทำธุรกิจกับเรามานานนะคะ”

“ก็ได้ บอกไปว่าฉันว่างแค่ครึ่งชั้วโมงเท่านั้น คุยที่ห้องประชุมเล็กก็แล้วค่ะ รบกวนคุณด้วยนะ”

“อ้อ แล้วก็วันนี้ฉันจะทานกลางวันที่นี่ช่วยจัดการด้วยนะคะ”

“ค่ะ ท่านประธาน” อลิสตอบรับคำสั่งและมองหน้าชายหนุ่มคนเดียวในที่นี้อย่างเห็นใจ แล้วเดินออกไป

“ทีนี้คุณก็เห็นแล้วนะ ว่าฉันมีแขก และจะไม่ไปทานอาหารกลางวันที่ไหนด้วย เชิญค่ะ”

“พี่จะรอจนรดาคุยธุระเสร็จ แล้วเราไปทานข้าวข้างนอกกันนะครับ นะครับ นะนะ” ดูเอาเถอะทำไมทำแบบนี้นะ ยัง

จะมาทำแบบเมื่อก่อนอีก

            เธอไม่ได้ตอบรับหรือปฏิเสธ อาจเป็นเพราะเธอไม่อยากจะพูดให้มากความ อยากจะรอก็รอไปเถอะ จ้างให้เธอก็ไม่มี

ทางเปิดใจหรือเปิดทางให้เด็ดขาด

ในห้องประชุมเล็กที่ไม่มีทีท่าว่าจะตกลงกันได้ ก็ดำเนินมาจนครบครึ่งชั่วโมง

 
            “เอาล่ะเข้าใจนะคะ ฉันยกเลิกออเดอร์เพราะทางคุณไม่ได้ส่งของที่ฉันต้องการ ถ้าฉันไม่ทำแบบนี้คนที่จะเสียหาย

คือเรา หวังว่าคุณคงเข้าใจ”

             ทางด้านมาวินผู้รองประธานบริษัทอีสโมเดิร์น พยักหน้าอย่างเข้าใจ อันที่จริงเขาก็พอจะรู้ถึงความเด็ดขาดของเธอ

มาบ้างแต่ก็ยอมรับโดยดีว่าเธอมีเหตุผลของเธอซึ่งเป็นพื้นฐานในงานธุรกิจแบบนี้อย่างเข้าใจ แต่ทางด้านเลขาสาวสวย

ข้างๆรู้สึกเคืองใจรดามากที่ดูมีท่าทีหยิ่งๆ แล้วก็สายตาที่คนของเธอมองสาวสวยตรงหน้าแล้วทำให้เกิดอคติขึ้นมาอย่างช่วย

ไม่ได้ ใช่เธอหึงมาวินที่เป็นคู่ขาและเจ้านายทั้งตัวและหัวใจนั่นเอง

            “ขอตัวนะคะ” รดาเอ่ยบอกแล้วเดินจากไป

“อ้อ คุณอลิสฉันจะไปเข้าห้องน้ำคุณช่วยเอามือถือไปไว้บนโต๊ะทำงานให้ทีค่ะ” อลิสรับของแล้วเดินจากไป

พอเธอทำธุระส่วนตัวเสร็จก็เจอกับสาวสวยเลขาของคู่เจรจาของเธอเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วยืนล้างมืออยู่อ่างหน้าห้อง

เธอพร้อมกับปากแดงๆของเธอแสยะยิ้มมาแบบที่นางอิจฉาในละครเขาทำกันเป๊ะจนรดาอมยิ้มน้อยๆ กับความคิดตัวเองไม่

ได้

“ยิ้มอะไรเหรอคะ คุณรดา หน้าเอมมี่มีอะไรติดเหรอคะ”

“ออ เปล่าค่ะ ขอโทษที พอดีฉันเห็นหน้าคุณแล้วคิดเรื่องสนุกๆ ได้พอดี อย่าถือสาเลยค่ะ”

             “เหรอคะ” เอมมี่ชักสีหน้าไม่พอใจเล็กน้อนก่อนจะแสยะยิ้มให้คนตรงหน้าเหมือนเดิม

“โอ๊ย ดูดี วินน่ะทำอะไรก็ไม่รู้ เอมมี่ตัวช้ำไปหมดเลย บอกแล้วว่าอย่ารุนแรงเมื่อคืนนี้อ่ะ น่าตีจริงๆ”เลย คนพูด

ตัดพ้อคล้ายพูดคนเดียวแต่ตั้งใจให้คนข้างๆ ได้ยินว่าเธอเป็นอะไรกับมาวิน

“เอ๊ะ เขาเผลอตบคุณไปเหรอคะ อุ๊ยตายจริง โหดร้ายจริงๆ เลยคุณมาวินเนี๊ยะ”

“ใช่ที่ไหนกันยะ เราร่วมรักกันอย่างดูดดื่มต่างหากล่ะ” พร้อมทั้งยิ้มอย่างเป็นต่อ

“อ๋อ เหรอ คนเรานี่ก็แปลกเนอะ อยู่ดีๆ ก็มาป่าวประกาศบอกคนอื่นว่าตัวเองเสียตัวให้ผู้ชายคนนั้น คนนี้แล้วทั้งๆ ที่

ไม่ได้เป็นอะไรกัน”

“ทนไม่ไหวแล้วนะ” พูดแล้วเอมมี่ก็สาดน้ำใส่หน้าและเสื้อผ้าของรดาทันทีจนรดาเปียกโชกไปหมด และนอกจากนั้น

รดายังใส่เสื่อเชิ๊ตแขนยาวสีขาวที่พอเปียกแล้วเห็นไปถึงไหนต่อไหน จนคนที่สาดน้ำมารู้สึกพอใจที่เห็นสภาพของอีกฝ่าย

เลอะเทอะแบบนั้น

“อุ๊ย ขอโทษทีนะคะ มันเป็นอุบัติเหตุน่ะค่ะ เอมมี่ไม่ได้ตั้งใจ”

ยัยนี่ คิดว่าคนอย่างรดาจะยอมงั้นเหรอ

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ถือค่ะ ว่าแต่ เอ๊ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ ว๊ายๆตายจริงคุณก็เปียกเหมือนกัน” รดาพูดด้วยน้ำเสียง

หยันน้อยๆหลังจากที่เธอใช้มือรองน้ำแล้วสาดใส่อีกฝ่ายเต็มๆหน้าเหมือนกัน

“กรี๊ดดดดดดดดดด!!! ยัยบ้าทำอะไรฉันยะ กรี๊ดดดดดด ฉันเปียกหมดแล้วนะ”

“เป็นไงล่ะ เวลาทำคนอื่นเค้าไม่คิดว่าคนอื่นเค้าจะเปียกเหมือนกันเหรอยะ”

เอมมี่ได้แต่กัดฟันเพราะเธอเปี๊ยกมากกว่ารดาอีก และชุดเธอมันก็วาบหวิวมากกว่าหลายเท่าด้วย ยังไงคนที่ต้อง

เจ็บใจก็ต้องเป็นเธอมากกว่า

“อ้อ แล้วอีกอย่างนะต่อให้เธอนอนกับเค้ามาแล้ว ถ้าฉันจะเอาซะอย่าง ฉันก็จะเอา ของแบบนั้นฉันไม่ถือหรอกนะ

จ๊ะ” หลังจากนั้นรดาก็เดินออกมาทันทีโดยที่ไม่รอฟังเสียงดรีดร้องอย่างเจ็บใจจากคนข้างหลังเลย

ทางด้านภัทรหลังจากได้ยินเสียงเอะอะมาจากห้องน้ำหญิงก็รีบวิ่งมาดูทันทีและเห็นรดาอยู๋ในสภาพเสื้อเปียกจน

เห็นไปถึงไหนต่อไหนก็ตกใจ

“รดา!!เกิดอะไรขึ้นครับ”

“อย่ามายุ่งกับฉันน่ะ.

“รดา! ใส่เสื้อนี่ซะ ตอนนี้เลย” ชายหนุ่มตวาดเธอและถอดเสื้อคลุมของตัวเองพร้อมกับใส่ให้เธอทันที โดยที่เจ้าตัว

ยังตะลึงไม่หายพร้อมทั้งรั้งเธอเข้ามากอดเพื่อไม่ให้พนักงานที่เดินผ่านไปมาเห็นสรีระของเธอ

“เกิดอะไรขึ้นครับ คุณรดา” รดาที่ยังตะลึงไม่หายเริ่มได้สติ พร้อมทั้งรั้งตัวเองออกมาจากอ้อมกอดผู้ชายตรงหน้า

เล็กน้อย

“ไม่มีอะไรค่ะ แต่คุณช่วยพาเลขาของคุณกลับไปได้แล้วเธออยู่ในห้องน้ำค่ะ คงไม่กล้าออกมา” มาวินรับคำอย่า

งงงๆแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำหญิงที่เลขาของตัวเองสร้างเรื่องไว้

“ปล่อยฉันค่ะ ฉันจะเข้าห้อง คุณอลิสช่วยหาเสื้อมาให้ฉันเปลี่ยนด้วยค่ะ”

รดาพูดจบก็เดินเข้าห้องไปทันที พร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงจนตัวเองยังไม่เชื่อ อะไรกันอย่าเป็นแบบนี้ อย่าหวั่นไหวเขา

ก็แค่อยากเอาชนะใจเราน่า

ภัทรมองตามด้วยสายตาหลายอย่างแต่ที่เขาแน่ใจในวันนี้คือรดาไม่ได้เกลียดเขา เขาสัมผัสได้ ริมฝีปากระบายยิ้ม

น้อยๆ แต่ใจสิพองจนไม่อาจจะเก็บความดีใจนี้ไว้เงียบๆเลย และเดินตามคนตัวเล็กที่เป็นเจ้าของหัวใจเสมอมาเข้าห้อง

ทำงาน