Taekang : Catwalk (เต้กั้ง)

ลำดับตอนที่ #9 : ความลับความหลัง

.

.

.

.

"น้องกั้งฮ๊าาา พี่ฮั่นนี่เองน๊าาาา นอนยางงง เป็นไงบ้าง"

ผมกำลังระดมจูบคนน้องอย่างเข้าได้เข้าเข็มก็ต้องชะงักเพราะกริ่งจากประตูและเสียงเรียกจากผู้จัดการของเขา

"ฮ๊าาา พี่เต้ .... ให้กั้งไปบอกพี่ฮั่นนี่ก่อน"

"มันค้างนะน้องกั้ง ... ตะโกนบอกไปได้มั้ย "

"แกเป็นห่วงกั้งอ่ะครับ รอเดี๋ยวนะ"

ผมจำต้องหยุดการร่วมรักที่มาถึงจุดไคลแม็กซ์ไว้ ปล่อยให้ชายหนุ่มลุกขึ้นคว้าชุดคลุมเดินออกนอกประตูห้องนอนไป

.

.

.

"ครับ พี่ฮั่นนี่ กั้งโอเคมากฮะ เอ่อ พอดีเข้านอนแล้ว"

"พี่เอาผ้าประคบร้อนประคบเย็นมาให้น่ะฮ่ะ วันนี้เดินเยอะเดี๋ยวจะปวดขา มามะพี่จัดการให้"

พี่เลี้ยงสุดเว่อร์เดินเข้ามาในห้องวางอุปกรณ์ลงท่าทางจะอยู่ยาว ชายหนุ่มจึงต้องตัดบท

"ขอบคุณนะครับพี่ฮั่นนี่ แต่กั้งง่วงจริงๆ พรุ่งนี้ค่อยทำนะๆ พี่ก็เหนื่อยแล้ว ไปนอนนะครับฝันดีนะฮะ"

"เอ๋ ทำไมน้องกั้งเหงื่อท่วมล่ะ"

ชายหนุ่มกอดร่างสูงใหญ่ไว้หอมแก้มไปหนึ่งทีแล้วพาเดินออกจากห้อง ส่งจูบให้เล็กๆ

"ง่วงจัง goodnight ฮะ"

"ก็ได้ๆฮ่ะ Goodnight นะน้องกั้งคนดี จุ๊บๆ"

.

.

.

ผมแอบดูอยู่พอเห็นเขาปิดประตูลงก็ตามไปกอดร่างบางไว้

"เขาไปแล้วใช่มั้ย ... พี่จะขาดใจตายมาต่อกันเถอะ"

"พี่เต้เบาๆ ฮ๊า.."

ผมไม่ฟังเสียงเอื้อมไปบิดล็อกปิดไม่ลืมใส่โซ่ทุกชั้นแล้วดันตัวเขาไปชิดผนังเปลื้องชุดคลุมของเขาพรมจูบปลุกอารมณ์อึกครั้งพลางกอดรัดร่างสมส่วนไปนอนลงที่โซฟาซุกไซร้ไปทั่วร่างเนียน

"พี่ต่อเลยนะ"

"อะ ฮ๊าาา พะ พี่"

ตอนนี้ร่างกายของผมแนบชิดทุกสัดส่วนเซ็กซี่ของเขา ปากประกบจูบเม้มริมฝีปากของคนใต้ล่างทุกซอกทุกมุม สองมือลูบไล้ผิวเนียนเรียบลื่นเลื่อนลงไปคลึงก้นงอนงามพลิกตัวเขามาอยู่บนตัวมือยังขยำส่วนนุ่มนิ่มกลมกลึง เราคงต้องการที่กว้างกว่านี้ ผมกอดกระชับร่างงามปากยังจูบลำคอระหงพลางอุ้มเขาลุกขึ้นเดินเข้าห้องนอน 

เรากำลังรื้อฟื้นความสัมพันธ์กันอีกครั้ง มันช่างเนิ่นนานที่เราไม่ได้มีความสุขกันแบบนี้ 

เนิ่นนานเพราะ...

ความเข้าใจผิดครั้งนั้น

.

.

.

..........................................................................................

.

.

.

"มาร์ค อย่า...."

หนุ่มร่างสูงใหญ่ผิวขาวพลัดตกลงจากชั้นสามของบ้านพักนายแบบที่ทางเอเจนซี่จัดไว้ให้

"ไม่.........!"

ผมรีบวิ่งไปยังร่างของเพื่อนรักที่แน่นิ่งมีเลือดกลบ แหงนมองขึ้นไปเห็นเขาคนนั้น นายแบบรุ่นน้องหน้าหวานคมคาย คนที่ผมรักปานดวงใจอยู่ที่นี่และเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้

.

.

.

.

"มาร์คคคคคค ......" เสียงชายหนุ่มด้านบนหวีดร้องสุดเสียง 

"น้องกั้งฮ๊า รีบไปดีกว่าฮ่ะ เดี่ยวเป็นข่าว"

"ฮือๆ ไม่ พี่ฮั่นนี่ มาร์คเขา.."

"ไม่มีเวลาแล้วฮ่ะ ไปเร็วๆ"

"กั้งจะดูเขาก่อน ....ฮือๆ โอ๊ะ.."

พี่เลี้ยงร่างใหญ่กระตุ้งกระติ้งจำต้องก้มลงแบกร่างหนุ่มน้อยพาออกไปจากที่เกิดเหตุอย่างรวดเร็ว

.

.

.

.

ผมรีบเรียกรถพยาบาลฉุกเฉิน พลางร้องเรียกเพื่อนรักตรงหน้า

"มาร์ค นายอย่าตายนะ ฮึกๆ มาร์ค... พี่จะไม่ให้อภัยคนที่ทำกับนายแบบนี้ น้องกั้ง...เขาต้องชดใช้"

.

.

.

..........................................................................

( 18+)

.

.

.

"อุ๊ย พี่เต้...อ๊ะ "

"ฮ๊าาาา น้องกั้งอย่ายั่วพี่"

ทั้งหมอนทั้งผ้าห่มภายในห้องนอนของนายแบบฮอตคนที่13 กระจุยกระจายไปด้วยความเร่าร้อน ผมเริ่มควานนิ้วเข้าไปในช่องทางรักของเขาปากยังทำหน้าที่ดูดเม้มหน้าท้องที่พาร่างสมส่วนบิดไปมาอย่างได้อารมณ์

"ฮ๊าาา ไม่ไหวแล้ว.."

"รออีกนิดนะ"

ผมประกบปากจูบริมฝีปากบางแลกลิ้นกับเขาอย่างกระหาย ในที่สุดก็พร้อมสำหรับสัมผัสรัก ค่อยๆดันเข้าไปเพิ่มความอยากให้คนใต้ล่าง

"อึ๊บ อ๊าาาา"

"ดีมาก ร้องออกมาอย่างงั้น"

ผมชอบเสียงครางของหนุ่มน้อยในเวลาแบบนี้ที่สุด 

.

.

.

.

เราเคยทำแบบนี้ครั้งเดียวเท่านั้น ก่อนที่จะเลิกรากันไป

เป็นครั้งที่ผมทำร้ายตัวเองและคนที่ผมรัก

.

.

.

ผมยังจำได้ติดตาหลังจากรู้ว่ามาร์คกลายเป็นคนพิการทางสมอง ไม่ตายก็เหมือนตายทั้งเป็น เขาไม่รับรู้อะไร จำใครไม่ได้ และแกนสมองเสื่อมลงเรื่อยๆ...

ผมตามไปหาเรื่องคนที่ผมทั้งรักทั้งแค้น....

แต่กลับกลายเป็นผมที่เข้าใจผิดมาตลอด

.

.

.

..............................................................................................

.

.

.

.

"ฮ๊าาาาาาาา"

เสียงร้องหวานสุดท้ายของคนที่ผมรักก่อนเราจะถึงกันไปทั้งคู่ ผมรอจนคลื่นลมสงบจึงพาตัวเองไปซุกซอกคอหอมละมุน กลิ่นอ่อนๆจากน้ำหอมที่เขาใช้ในงานเดินแบบเพราะยังไม่ได้อาบน้ำก็โดนผมจู่โจม 

"พี่มีความสุขมาก น้องกั้งล่ะ"

"ฮะ กั้งรู้สึกดีมาก"

ผมมองหน้าเนียนที่ออกแดงเรื่อๆเพราะเขินอาย แต่ตาใสยังมองเหม่อๆ

"พี่ขอโทษที่เคยรุนแรงกับน้องกั้ง พี่ผิดจริงๆ"

"กั้งไม่โกรธฮะ"

"น้องกั้งทำไมไม่บอกพี่"

"ก็พี่เต้ไม่ฟังนี่ฮะ"

"พี่มันเลวจริงๆ เลวอย่างไม่น่าให้อภัย"

"แต่พี่ก็เข้าใจกั้งแล้ว ไม่เป็นไรหรอก ลืมมันซะนะ"

.

.

.

เรื่องราวที่ผมคิดไปเอง ทำร้ายตัวเองและคนรักด้วยความโกรธปนเปกับความหึงหวง 

...................................................................................................

ครั้งนั้น

เกิดคลิปฉาวว่อนเน็ต นายแบบดาวรุ่งสองคนนัวเนียกันคนนึงคือมาร์ค ส่วนอีกคน ... น้องกั้ง

.

.

.

ผมในฐานะผู้จัดการต้องออกโรงเคลียร์ว่าเป็นการตัดต่อจากผู้ไม่ประสงค์ดี ซึ่งมันก็เป็นไปตามนั้น แต่..

ผมไม่ได้บอกใครว่าคนตัดต่อมันก็คือรุ่นน้องของผม มาร์คนั่นเอง...

"พี่เต้ครับ มาร์คขอคบกั้งได้มั้ย"

"หือ ทำไม..."

"มาร์ครักกั้งนี่ครับถึงได้ทำแบบนั้น แล้วก็สารภาพกับเขาไปแล้ว"

คลิปในห้องแต่งตัวที่ปาปารัซซี่แอบทิ้งกล้องและกดอัดไว้ตอนน้องกั้งหลับประจวบกับที่มาร์คถือโอกาสลวนลามเขาจนพี่เลี้ยงที่ชื่อฮั่นนี่เข้ามาเห็นและโวยวายคาดโทษมาร์คไว้ 

"มันยังเป็นข่าวไม่พอหรือไง เฮ้อ ...แล้วน้องกั้งว่ายังไง"

"เขาบอกว่าเขารักพี่เต้ มาร์คถึงต้องมาขอกับพี่ไง"

"..... คือ"

"ถ้าพี่เต้ถอยให้ กั้งเขาคงยอมรับรักมาร์คอ่ะครับ"

"พี่รักมาร์คนะ แต่กับน้องกั้ง พี่..."

จากวันนั้นผมก็พยายามห่างจากน้องกั้งหันไปดื่มเหล้าอย่างหนักจนกลายเป็นโรคติดแอลกอฮอลล์ 

มาร์คก็เป็นน้องที่ผมรักคนหนึ่งถ้าเขาสองคนจะลงเอยกัน ผมก็ควรยินดี 

แต่แล้วเรื่องก็เลวร้ายขึ้นเมื่อน้องกั้งปฏิเสธมาร์ค ภาพที่ผมเห็นและพาลเข้าใจผิดคิอมาร์คคิดสั้นกระโดดลงมาจากตึกส่วนน้องกั้งอยู่ในเหตุการณ์แต่กลับหายตัวไปไม่มาดูดำดูดีเขา...

ความแค้นของผมจึงเกิดขึ้น 

อย่างโง่งมที่สุด

ตลอดเวลาเกือบสองปี 

ผมแปลงความเจ็บเป็นแรงเข้ารับการบำบัดและมุ่งหน้าสร้างอาณาจักรให้ลืมความหลังที่มืดมน

.

.

.

.

จนวันที่น้องมุกให้ความสว่างกับผม

 "นี่ไงคะพี่เต้ คลิปเสียงที่พี่มาร์คกดอัดไว้ พอดีมุกเก็บของเจอมือถือของเขาเลยได้มันมา"

ผมฟังคลิปเสียงนั้นที่มาร์คกดอัดตอนคุยกับช่างภาพคนที่ทำคลิปหลุด ที่แท้เขาเป็นคนสมรู้ร่วมคิด 

"มาร์ค กูอยากได้ภาพแบบจะๆรับรองดังโว้ย ขายได้ด้วย แล้วเชื่อดิกั้งก็ต้องเป็นของมึง"

"กูไม่เอาด้วยแล้ว พอเหอะ"

"มึงปอดอะไรวะ เดี๋ยวพอเขามามึงก็กอดจูบพอเป็นพิธีที่เหลือกูจัดตัดต่อให้เอง"

"แต่นี่มันเกินไป"

"อ้าวๆ ก็มึงเป็นต้นคิดเอง ถ้ามึงถอนตัวกูจะแฉนะโว้ย นี่ไงกูมีคลิปที่มึงคุยกับกู หน้ามึงโคตรหื่น ฮ่ะๆ"

"เอามานี่ ไอ้เลว ... โอ๊ะ"

ผลั่กๆๆๆ

.

.

.

ผมได้ยินเสียงต่อสู้กันสักพักก็เป็นอุบัติเหตุที่ผมอยู่ในเหตุการณ์ ต่อด้วยเสียงของเขา คนที่อยู่ในอ้อมกอดผมตอนนี้ เขาตามมาทีหลังเพราะได้รับการขู่ฆ่าตัวตายของมาร์ค

"มาร์ค อย่า.... ฮือๆ "

.

.

.

เสียงร่ำไห้ของคนน้อง เสียงพี่เลี้ยงของเขามาพาตัวเขาออกไป...

นั่นเป็นความจริง ที่ผมไม่รู้และเข้าใจเขาผิดมาตลอด น้องกั้ง

คลิปที่ถูกตัดต่อจากปาปารัสซี่ ที่ผมเพิ่งรู้ภายหลังว่ามันเป็นคนทำร้ายมาร์ค

ตอนนั้น

ผมตามไปหาไอ้คนปล่อยคลิปจัดการมันแบบมาเฟียจนเรื่องเงียบไป

ส่วนอีกคน.....

...........ผมตามราวีเขา ทำร้ายเขา 

...........ก่นด่าให้เขาออกจากวงการ ข่มเหงเขาด้วยวิธีที่เลวร้ายที่สุด

.

.

.

"อย่าพี่เต้ ฮือๆ กั้งบอกแล้วว่าไม่ได้เป็นคนทำ"

"แล้วไปที่นั่นทำไม หลอกมาร์คให้หลงรักทำไม อยากนักใช่มั้ย... "

"กั้งไม่ได้หลอก ฮือๆ โอ๊ย ได้โปรดเถอะพี่เต้ฟังกั้งบ้าง"

"ไม่ฟัง"

หนุ่มร่างบางถูกร่างใหญ่กอดรัดบนพื้นห้องเก็บของ คนที่ผมแค้นถูกลากมาไว้อย่างไม่ยินยอม

"กั้งไม่ได้ทำ มาร์คเขา"

.

.

เพี๊ยะ

.

.

มือหนาตบลงบนหน้าเนียน สักพักก็ขึ้นเป็นผื่นแดง ร่างบางยังสั่นด้วยแรงสะอื้น

"จะแก้ตัวหรอน้องกั้ง คนใจร้าย ! มาร์คเจ็บแค่ไหนนายต้องเจ็บยิ่งกว่า"

ผมกระชากเสื้อผ้าเขาออก หน้าหวานๆสัดส่วนยั่วยวนที่ผมคิดไปเองว่าเป็นต้นเหตุทำให้มาร์คตัดสินใจกระโดดลงมาจากตึกเพื่อประชดรักโดยที่เขาไม่มาช่วยด้วยซ้ำ

ผมไม่มีสติเพราะฤิทธิ์เหล้าที่ดื่มเข้าไปจึงพาร่างกายกำยำบดเบียดลง ก้มลงจูบคนใต้ล่างอย่างบ้าคลั่ง ดันแกนกายกระแทกใส่ร่างที่ไม่ขัดขืน จนหนำใจ ผมก็ลุกขึ้นทิ้งเขาที่นอนสะอื้นร่างกายบอบช้ำไว้ 

"ไปซะน้องกั้ง อย่าให้ชั้นเห็นอีกไม่อย่างนั้นอย่าหาว่าไม่เตือน"

"ฮือๆพี่เต้..."

เสียงสะอื้นยังติดหูผม แต่ในอกมันร้อนเหมือนไฟสุมตัดสินใจเดินจากไปโดยไม่หันมามองเขาอีก 

.

.

.

......................................................................................

.

.

.

นี่ผมทำกับเขาเพียงนั้นได้อย่างไรกัน

ผมหยุดกิจกรรมรัก นึกถึงความเจ็บปวดที่ทำไว้กับเขา 

คนในอ้อมกอดตอนนี้ช่างดูบอบบาง ผมเหม่อมองเปลือกตาใหญ่รูปเรียวที่หลับพริ้มรอสัมผัสรักจากผม ปากบางเผยอผ่อนลมหายใจแผ่วๆ น้ำตาผมไหลลงบนอกนุ่มของคนใต้ล่าง ตาสวยปรือขึ้น...

"พี่เต้ ร้องไห้ทำไม"

"... พี่ มันแย่"

"กั้งอยากให้พี่เต้หยุดโทษตัวเอง"

"ครับ"

"เวลาที่มีเราจะใช้มันด้วยกัน"

"น้องกั้ง...."

"พี่เต้รู้ใช่มั้ย"

ผมพยักหน้า แขนเรียวคล้องที่คอผมดันตัวเองเข้าไปแนบกับแกนกายของผมที่ยังนิ่งอยู่

"พี่รักน้องกั้ง"

"ฮ๊าาา กั้งรู้ฮะ"

อีกครั้งที่ผมขยับเข้าไปจนสุดควานไปรอบๆส่วนรับของเขา ให้ความสุขกันและกันเติมเต็มวันเวลาที่ขาดหายไปด้วยความงี่เง่าของผมเอง

.................................................................................................

.

.

.

.

9 AM

"น้องมุกครับ พี่เต้นะ ... พี่เอ่อ ขอโทษที่เสียมารยาทกับน้องมุกแล้วยังไม่ได้ร่ำลาอีก เอ่อ พรุ่งนี้พี่กับพี่กั้งจะไปเยี่ยมมาร์คนะครับ .... ครับๆ แล้วเจอกัน"

ผมวางสายจากน้องมุก ก้มลงจูบคนที่หลับบนอกผม หน้าเนียนดูเหมือนเด็กน้อยเมื่อต้องแสงแดด ผมถอนหายใจกับการตัดสินใจของพวกเราในครั้งนี้ แล้วผมจะยังอยู่ต่อได้หรือ

"น้องมุกว่าไงฮะพี่เต้..."

"ตามนั้นครับ น้องกั้งจะนอนต่อก็ได้นะพี่ไปอาบน้ำก่อน"

"กั้งไปอาบกับพี่เต้นะฮะ เผื่อเราไม่มีโอกาสแล้ว"

ผมมีน้ำตามาคลอพยักหน้าให้เขา โอบกอดร่างบางเข้าห้องไปอาบน้ำพร้อมส่งมอบความรักอีกครั้งก่อนที่จะไปทำตามหน้าที่...

......................................................................................................

note: ใกล้วันเกิดเมนวรกร เราจิเพิ่มตอนพิเศษให้กับเรื่องยาวที่จบไปแล้วน๊า ติดตามจร้า.... จุ๊บๆ