TaeKang : ที่นี่คือรัก (เต้กั้ง)

ลำดับตอนที่ #9 : ที่นี่9

เราพากันกลับมาที่งานเลี้ยง ตอนนี้ทุกคนกำลังโดนชาวบ้านต้อนออกไปฟ้อนรำร่วมกับเด็กๆนางรำอย่างสนุกสนาน พอพวกเรามาถึงก็โดนเจ๊ทังหลายดันตัวให้ออกไปที่กลางวง

"เอ้ามาพอดีสองหนุ่มรูปหล่อแห่งเชียงของ ใครอยากรำเป็นคู่เปิ้ลบ้างเจ้า" 

"หญิงขออิ๊บรำคู่พี่เต้นะคะ เบื่อคนรำไม่เป็นแถวๆนี้"

"อ้าวหญิง พอพี่เต้มาก็ทิ้งเราเฉยเลย"

"555 เอกมารำเป็นเพื่อนพี่แก้มดีกว่า ปล่อยหญิงเขาไปทำตามฝันนะๆ "

ผมยิ้มให้คนทั้งสามที่หยอกล้อกันไปมา แต่ก็อดลอบมองคนที่มาด้วยกันไม่ได้
.
.
.



"เอ่อ น้องกั้งครับ งั้นพี่โตโน่ขอเรียนกับน้องกั้งนะ ชาวบ้านบอกว่ากั้งรำสวย"

"เอิ่ม พี่โตโน่ แต่เราเป็นผู้ชาย...."

"ไม่มีปัญหานี่ครับ พี่ก็จะได้เรียนการรำแบบผู้ชายไง จะให้พี่รำแบบผู้หญิงหรอ ไม่ดีมั้ง"

"กั้งก็ไม่ได้เก่งอะไรครับ"

"เอาน่า เรามาเริ่มจากการจีบนะ อันนี้พี่พอมีทักษะ อุๆ"

">///////>"

ผมมองตามเจ้าโตโน่ที่รีบมาดึงตัวน้องกั้งออกไปก่อนจะมีใครได้เข้ามารำคู่กับเขา ...

"พี่เต้ .... เป็นไรไปคะ สนใจหญิงหน่อยดิคะ เริ่มเพลงแล้วนะ"

"อ่อ ครับๆ "

ผมเหม่อไปจนโดนน้องหญิงทักขึ้นเลยจำต้องหันมาทำหน้าที่คู่รำให้เธอ

.
.
.

...................................


เราสนุกสนานกันไปจนได้เวลากลับ พวกเราก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน แต่โตโน่รั้งผมไว้ 

น้องกั้งหันมามอง ผมเลยบอกให้เขาเข้าไปอาบน้ำก่อนขอคุยธุระแป๊ปเดี๋ยวจะตามไป

"มีอะไรวะโน่"

"กูอยากคุยกับมึงว่ะ"

"เออ ก็คุยมา ง่วงแล้วนะ"

"กูชอบน้องกั้งว่ะ"

"เออ กูรู้แล้ว"

ผมรู้สึกอึดอัดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

"เฮ้ย กูชอบจริงๆไม่ได้พูดเล่น"

"แล้วบอกเขายัง เขาว่าไงล่ะ"

"ใครจะกล้าบอกวะ กูไม่รู้ว่าเขาคิดยังไง"

"แล้วกูจะรู้หรอ"

"ก็เขาสนิทกับมึง"

"เฮ้อ ไอ้โน่เอ้ย เขาเพิ่งบอกกูเมื่อวานว่ามีแฟนแล้ว อยู่เมืองนอก ปีหน้าคงกลับมาน่ะ"

"เออ กูก็รู้จากพี่เกรทมันแล้ว"

"อะไรวะ แล้วมึงยังจะ..."

"ก็กูอยู่กับเขาแล้วรู้สึกมีความสุข กูไม่รู้สึกแบบนี้กับใครเลยนะโว้ย "

ผมอึ้งไป ใช่แล้ว ผมเองก็รู้สึกแบบนั้น แต่...

"......"

"เรื่องแฟนเขากูไม่ยุ่ง กูก็มีเวลาทำคะแนนช่วงนี้ไง ฮ่ะๆ"

"แย่งแฟนเขาเนี่ยมันไม่ดีนะเว้ย แล้วอีกอย่างเขาไม่ได้ชอบผู้ชาย"

"เต้ กูพูดตรงๆนะ"

"หือ ทำไมซีเรียสวะ"

มันมองหน้าผมนิ่งๆ น้ำเสียงเข้มขึ้น

"กูไม่อยากให้เขาอยู่ใกล้มึงว่ะ กูหวง"

"เฮ้ย ไอ้โน่"

"เวลาเขาอยู่กับมึงเขาดูมุ้งมิ้งจุ๊กจิ๊ก กูเห็นแล้วอิจฉา"

"น้องกั้งเขาก็คงรู้ว่ากูไม่ได้หม้อเขา อุๆ"

ผมพูดออกไป แล้วก็อดคิดไม่ได้ ... ผมต่างหากที่รู้สึกว่าเขาชอบหยอกล้อกับมันเกินเหตุ

"เต้ ช่วยกูหน่อยเถอะวะ แลกห้องกันเถอะ นะๆ"

"คุณโตโน่ ผมไม่ไว้ใจคุณหรอก เกิดไปปล้ำเขาขึ้นมาจะว่าไงวะ"

"กูไม่ได้หื่นขนาดนั้นมึงก็ แค่อยากรู้จักเขาให้มากขึ้นรับรองไม่ทำอะไรเกินเลย"

"เฮ้อ กูจะลองถามเขาก่อนนะ"

นี่ผมพูดอะไรออกไป ผมจะกล้าถามเขาหรอว่าจะนอนกับไอ้โน่มันมั้ย

อีกอย่างนึง ใช่ว่าผมจะอยากแลกห้องกับมัน ....

"นะๆ ไม่กี่คืนเอง เดี๋ยวกูก็กลับแล้ว"

"ก็บอกว่าจะถามเขาก่อนไงวะ เอ๊ะไอ้นี่นี่"

"ฮ่ะๆ เออๆ ขอบใจว่ะ รอคำตอบพรุ่งนี้นะเว้ยเต้ "

ว่าแล้วมันก็กระโดดกอดผมแล้วเดินผิวปากกลับห้องพี่เกรทไป

แล้วนี่ ผมจะทำแบบนั้นจริงๆหรอ



.
.
.


"พี่เต้ฮะ กั้งเอาสบู่ที่ชาวบ้านให้มาไว้ในห้องน้ำแล้วนะ ใช้ดีทีเดียวครับ ไว้ต้องบอกอากิ่งให้ลองเอาไปขายที่ร้านบ้างจะได้ช่วยชาวบ้าน"

"อ้อ ครับน้องกั้้ง งั้นพี่ไปอาบน้ำนะ"

ผมก็คว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไปเงียบๆ 

.
.

ออกมาก็เจอกับคนน้องที่นอนเล่นเกมส์อยู่บนเตียงสบายอารมณ์ ผมก็ตัดสินใจถามเขา


"เอ่อ น้องกั้ง"

"ครับพี่เต้ เล่นเกมส์มั้ย อุๆ ออนไลน์สองคนได้นะ "

"ไม่ดีกว่า เดี๋ยวจะไม่ได้นอนทั้งคู่.....เอิ่ม คือว่า"

ชายหนุ่มยังเล่นเกมส์ไปเอ่ยถามผมไป

"พี่เต้มีอะไรครับ พูดมาเถอะ"

"คืองี้ พรุ่งนี้พี่จะไปในเมืองแล้วจะค้างคืนด้วย โตโน่เลยอาสามานอนเป็นเพื่อนน้องกั้งน่ะ จะว่ายังไงครับ"

หนุ่มน้อยละสายตาจากเกมส์ หันมามองจ้องผมเขม็ง

.
.

"พี่เต้ คิดจะทำอะไรกันแน่ครับ"

"...................."

"ถ้าพี่เต้อยากให้กั้งอยู่กับพี่โตโน่ก็บอกมาได้ฮะ กั้งไม่ได้ติดอะไร พี่ก็ไม่ถึงกับต้องหาข้ออ้างหรอกครับ"

"น้องกั้ง"

"ตามนั้นครับ กั้งง่วงแล้ว ราตรีสวัสดิ์ฮะ"

ชายหนุ่มหันหลังให้ผม ล้มตัวลงนอนเอาผ้าห่มมาปิดไปถึงหน้า

ผมทำอะไรไม่ถูก นั่งอยู่สักพักก็จำต้องนอนไป



.
.
.




...........................................


เช้าแล้ว ผมตื่นมาคิดวนเวียนกับคำพูดของชายหนุ่มเมื่อคืนนี้ เขาต้องโกรธผมแน่ๆ นั่งมองคนที่ยังหลับไหล หันหน้ามาทางผมเปลือกตาใหญ่ยังปิดสนิทเห็นขนตางอนเป็นแผง จมูกโด่งรับกับปากอิ่มสีเรื่อๆ หน้ารูปเรียวนวลเนียนต้องกับแสงเช้าๆยิ่งดูใสเหมือนรูปปั้น

มิน่าล่ะ เจ้าโน่มันถึงได้หลงไหลเขาขนาดนั้น

ชายหนุ่มขยับตัว บิดขี้เกียจน้อยๆ ตาคมค่อยๆปรือขึ้น ผมต้องรีบลุกออกไปจากห้อง 

ผมเองก็รู้สึกผิดที่ทำให้เขาเคือง


.
.

ลานกว้างหน้าบ้านพัก ผมก็ออกกำลังกายเบาๆ ขับไล่ความกังวลใจ


.
.


"พี่ใหญ่ครับ ตื่นเช้าเชียวนะ เมื่อคืนก็ดึกอยู่วันนี้ก็วันหยุด "

"เดี๋ยวพี่จะไปในเมืองน่ะ อ้นไปมั้ย"

"ไปทำอะไรครับ ปกติพี่ไม่ค่อยชอบเข้าเมืองนี่"

"พี่ใหญ่เขาคงมีเหตุจำเป็นน่ะ เอ็งก็อย่าไปซักเขาสิวะอ้น"

"จำเป็นอะไรวะดิว"

"ก็พี่ใหญ่ไม่ค่อยรู้ใจตัวเอง ก็เลยกะจะยกใครบางคนให้คนอื่นไง"

"ดิว มึงพูดอะไรวะ"

ผมหันไปดุมันที่เริ่มพูดจามั่วซั่ว

"อ้าวก็เมื่อคืนผมเจอกั้งเขาน่ะ เห็นบ่นๆว่าพี่เต้จะหนีเข้าเมือง"

"เมื่อคืน?"

"ครับพี่ใหญ่ ดึกมากแล้วผมมาเดินยามให้น่ะเลยเจอกับเขาที่ออกมาเดินอยู่เลยคุยกัน"

"พี่ไม่รู้เรื่องเลย"

"นั่นน่ะสิครับ กั้งเขาน้อยใจว่าพี่ใหญ่คงรำคาญเขาน่ะ"

"เฮ้ย พี่ป่าวรำคาญนะ"

"นั่นแหละ ผมก็บอกเขาแบบนั้น แต่เขาไม่เชื่อรู้สึกจะงอนหนักนะพี่"

"อ้อ เรื่องเป็นงี้ เอ โตโน่เขาคิดจะจีบกั้งจริงๆหรอ แล้วพี่เต้ก็ยอม?"

"อะไรกันวะอ้น พวกแกมาซักไซร้อะไรวะ ตกลงจะไปหรือไม่ไป"

ผมก็ส่งเสียงดังขึ้น...


.
.
.



"พี่สองคนก็ไปกับพี่เต้เขาสิฮะ จะได้เป็นเพื่อนพี่เขา วันนี้พี่โตโน่ก็นัดให้กั้งพาข้ามฝั่งไปลาว กั้งเลยกะว่าจะค้างฝั่งโน้นสักคืนสองคืน พี่เต้ก็ไม่ต้องค้างในเมืองหรอกฮะ"

เสียงขุ่นๆของหนุ่มน้อยหัวข้อสนทนาของเราที่เดินออกมาพอดี ทำให้ผมชะงักไป หัวใจมันเต้นแปลกๆ และ เจ็บแปลบๆด้วย

"น้องกั้ง"

"พี่ๆเอาอะไรมั้ยฮะ เดี๋ยวกั้งซื้อมาฝาก"

"เอ่อ จะไปกับใคร..."

"อากิ่งกับพี่แก้มไปด้วยครับ เอาล่ะ กั้งไปเตรียมตัวนะฮะ พี่เต้ก็ไม่ต้องลำบากเข้าเมืองหรอก อยู่ที่นี่แหละ กั้งไม่กวนพี่แล้ว"

พูดจบเขาก็หมุนตัวกลับเข้าไปในห้องอย่างเคืองๆ อาการนี้ชัดเลยว่างอนผมแน่ๆ

.
.

"เอาล่ะสิพี่เต้ งานเข้าล่ะทีนี้"

"เฮ้อ ก็ปล่อยเขาละกัน"

ผมก็ลมออกหู นี่เขาจะเสี่ยงข้ามฝั่งไปแถมยังประชดลากเจ้าโตโน่ไปด้วยอีก อะไรกันนักหนาจะเอาแต่ใจตัวเองเกินไปแล้ว

"พี่ใหญ่แน่ใจหรอ"

"เออ พวกมึงไปพักผ่อนเถอะ กูไม่ไปไหนแล้ว" 

ผมทำไมถึงได้โกรธเขาขึ้นมานะ ผมก้ไม่ได้อยากจะวุ่นวายกับใครหรอก อยากทำอะไรก็ทำไปแล้วกัน

.
.
.


............................................



"โห น้องกั้งดูนี่สิ หินสีพวกนี้ถ้าเป็นบ้านเราราคาหลายพันเลยนะ ว้ายสวยจัง"

"อากิ่งมีเยอะแยะ นี่จะขนไปอีกหรอฮะ"

"อาจะเอาไปฝากเพื่อนๆไง สาวๆที่ออฟฟิศก็หลายคน แม่เราด้วยน่ะ"

"แก้มก็ว่าถูกดีนะ แต่ชอบกระเป๋าย่ามนี่มากกว่า เท่ห์จุง"

"สาวๆครับ อยากได้อะไรเลือกเลยนะครับ โตโน่คนนี้ยินดีให้บริการ"

"พี่โน่จะทำสาวๆเคยตัวนะครับ"

"แล้วพี่ทำหนุ่มเคยตัวบ้างได้มั้ยล่ะครับน้องกั้ง อุๆ ตรงโน้นมีโมเดลนะ ไปดูกันครับ"

"555 พี่โน่เข้าใจเอาของมาล่อนะฮะ ร้ายจริงๆ"

.
.

"เอ พี่ว่าเจ้าของร้านหน้าตาคุ้นๆนะ"
.
.

"พี่เต้!"

"ขอโทษด้วยนะที่มาขัดจังหวะ แต่พี่มีอะไรต้องคุยกับเรานะกั้ง"

"เฮ้ยอะไรกันวะเต้"

"มึงดูแลสองสาวนั่นก่อน กูขอตัวเขาไปสักพัก"

ผมตามเขามาจนเจอตัว ทำไมน่ะหรอ

หนึ่งคือผมเองก็หงุดหงิดที่เขาเอาแต่ประชดแล้วก็ออกนอกเส้นทางมาซะไกล

สองคือแม่บ้านที่ทำความสะอาดห้องนอนของเราเอาสิ่งของบางอย่างมาให่ผม

อย่างหลังนี้เป็นเรื่องที่ผมต้องเจอเขาให้ได้

.
.

ผมคุ้นเคยกับเจ้าของร้านของที่ระลึกที่ชายแดนนี้ดี ตอนนี้เราจึงมาอยู่กันในห้องรับรองของร้านปิดประตูลง

"พี่เต้ มาทำไมเนี่ย"

"กั้ง บอกมานะว่าเรามาทำอะไรที่เชียงของนี่"

"มาสำรวจไง "

"แล้วนี่อะไร"

ผมหยิบรูปที่ผมถ่ายคู่กับน้องชายตั้งแต่เมื่อครั้งเรายังอยู่ด้วยกันออกมาให้เขาดู ด้านหลังมีลายเซ็นต์ของคนที่ผมคุ้นเคยดี ผู้มีพระคุณคนนั้น และข้อความเขียนว่า ...ฝากพวกเขาด้วยนะกั้ง

"พี่เต้...."

ผมมองจ้องเข้าไปในดวงตากลมโตของเขา คว้าจับข้อมือเล็กไว้

"บอกมาเดี๋ยวนี้"

"โอ๊ย กั้งเจ็บนะ"

"เราเป็นใคร มีรูปนี้ได้ยังไง"

.
.

"เขาก็เป็นคนที่ผู้มีพระคุณของเราไว้ใจไงล่ะ ....พี่ใหญ่...."


ผมละสายตาจากคนตรงหน้า มองประตูเปิดออกพร้อมกับชายหนุ่มอีกคนในชุดขาว แววตาแบบนี้ ผมเคยเห็นและไม่มีวันลืม

"จิ้ง!"


................................................................................