KangCD: Choco Prince กั้งซีดี

ลำดับตอนที่ #8 : Choco 8

จะบอกว่า Choco Prince ของพวกเราได้รับความนิยมรวดเร็วมากกกกก กริ๊ววว มีแฟนคลับเกิดขึ้นด้วย มาเขียนติดที่บอร์ดทั้งในFBและในร้านของพวกเรา ฮ่าๆ ส่วนใหญ่จะชมว่าหล่อและอร่อย อุๆ

"น้องซีดีทำอะไรอยู่ครับ" พี่กั้งมากอดคอผมที่กำลังยืนอ่านบอร์ดอยู่

"พี่กั้งมาอ่านนี่ดิ ตลกดี บอกว่า Kang Fire Choco แซ่บเท่าตัวจริงมั้ย คริๆ .... นี่ๆ อันนี้เด็ด Prince มาคุงหล่อจัง พี่เค้าพูดได้ป่าวคะ 5555 .... "

"มันตลกมากเลยหรอ!"

"ก็ใช่ดิฮะ อิๆ ....  " อื๋ย ทำไมเสียงพี่กั้งดุๆ แว๊กไม่ใช่ สะ สะ เสียงพี่มาคุง 

"เฮ้ย มาคุงก็ น้องซีดีเค้าล้อเล่น"

"ชั้นก็ล้อเล่น ... " ห้วนซะ ... สาบานได้นะว่านี่ล้อเล่น ซีดีล่ะเสียวสันหลังวาบ 

"ซีดีอย่าถือสาเลย เอาล่ะครับพี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวมารับตอนเลิก ขอให้ขายได้เยอะๆนะ"

พี่กั้งบ้ายบายไป ผมก็โบกมือหย็อยๆทำหน้าจ๋อยๆ ไม่อยากให้ไปเลยง่ะ ยิ่งหันมาเห็นคนข้างๆ อูย หน้าตูมมากๆ 

.
.
.

ตารางการเข้าร้านของพวกเราแบ่งเป็นวันๆน่ะครับ ทุกวันจะมีรุ่นพี่สองคนมาสลับอยู่กับผมไม่ก็จูเนียร์ อย่างวันนี้เป็นคิวของพี่อาเมน พี่มาคุงและผม 

ส่วนพี่กั้งของซีดี อ๊าคคค ยังฟินไม่เลิก ^^ ... แม้ว่าจะมีคิวอยู่ด้วยกันแค่สัปดาห์ละสองวันแต่พี่กั้งจะมาส่งแล้วก็มารับผมกลับบ้านทุกวัน ฮิ้วววว ... อะไรจะน่าร๊าาคค

.
.
.
"นายจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานมั้ย"

"ง่ะ พี่มาคุง"

"หลีกไปหน่อยก็ดีนะ จะได้จัดบอร์ดใหม่"

"หือ จัดใหม่หรอฮะ พี่มาคุงจะจัดยังไงอ่ะ"

"นายไม่เห็นหรอว่ามันรุงรัง เราก็จะทำให้มันเรียบร้อย"

"ให้ซีดีช่วยนะ"

"จะช่วยหรือจะทำให้ยุ่ง"

"ยุ่งมั่งช่วยมั่ง 555 เหอะน่าพี่มาคุง ดูดิ หอบอะไรมาพะรุงพะรัง มานี่ซีช่วยถือให้"

ผมเข้าไปคว้ากระดาษสี อุปกรณ์อะไรต่อมิอะไรที่เขาหอบเอาไว้ แต่แล้ว 

"โอ๊ยยย"

"ซีดี นายเป็นอะไร"

ผมไม่ทันเห็นว่าคัทเตอร์มันเลื่อนเปิดใบมีดอยู่ มันเลยบาดที่นิ้วมือผมเข้าจังๆ เลือดไหลออกมา

"ซีดี เลือดนายไหล เดี๋ยวนะอยู่นิ่งๆ"

"อูยย เจ็บจัง ฮือๆ.. "

"ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวชั้นห้ามเลือดให้"

แล้วพี่มาคุงคนหน้านิ่งก็ทำสิ่งที่ผมไม่คาดคิด

เขาจับนิ้วผมขึ้นมาก้มลงใช้ริมฝีปากอิ่มดูดเลือดที่นิ้วมือผมแล้วบ้วนทิ้งใส่ทิชชูที่เขาถือไว้ 


">/////////>"


"ใบมีดอาจมีเชื้อโรคนะ เอาล่ะทีนี้ไปล้างแผล"

ผมน่ะกลัวเลือดยิ่งกว่าอะไร เห็นแล้วพาลจะเป็นลมแถมมาโดนแวมไพร์ดูดเลือดอีก โอ๊ย มึน

"พี่มาคุง.... ซี จะ เป็น ลม"

"เฮ้ย อย่ามาเป็นลมใส่ชั้นนะ"

เรี่ยวแรงผมหายไป พี่มาคุงรีบมาประคองไว้แล้วก็...

"เอาวะ นายจับชั้นไว้แน่นๆนะ"

ว่าแล้วเขาก็อุ้มช้อนตัวผมขึ้นมา ผมก็ตกใจสิคับกอดคอเขาไว้แน่น กลัวตก.. พี่แกก็อุ้มผมเดินไปที่โซฟาในร้านของเราวางผมนอนลง แล้วแกก็วิ่งไปเอากล่องพยาบาลมาล้างทำแผลให้ผม อืมม์ สมกับเป็นคนญี่ปุ่น แผลนิดเดียวพี่แกพันผ้าซะเว่อร์

ผมก็ยังมึนๆอยู่ ตาลายด้วย แงๆ ถ้าหลับไปจะโดนกัดคอมั้ยเนี่ย พี่อาเมนก็ยังไม่มา

"พี่อย่ากัดซีนะ "

"ยังจะพูดบ้าอะไร พักซะ นี่กลัวเลือดใช่มั้ย"

"คับ"

"ไม่ต้องกลัว มันเป็นของเหลวชนิดหนึ่งในตัวเรา แค่มันมีสีแดง แล้วก็ออกนิดเดียวไม่หมดตัวหรอกน่า ยังเจ็บอยู่มั้ย"

"ไม่เจ็บแล้วคับ "

ผมทำตาปริบๆ เพราะว่าพี่ขาโหดแกมานั่งคุกเข่าข้างๆผม เอามือมาลูบหัวผมเบาๆ อื๋ย จะมาไม้ไหนเนี่ย

"ชั้นก็เคยเป็นอย่างนาย แพ้เลือดเห็นไม่ได้จะเป็นลม "

"อ้าว แล้วพี่ทำไม..."

"ชั้นหายแล้ว เพราะแม่ชั้นบอกแบบที่ชั้นบอกนายไง แล้วก็ลูบผมให้แบบนี้"

เขายิ้มให้ผม ห๊ะ พี่มาซากิหน้านิ่ง ยิ้มให้ผมหรอเนี่ย

"แม่พี่คงเป็นคนใจดีมากๆ เข้าใจลูกเนอะ พี่คิดถังแม่หรอ"

"ใช่ ท่านไปสบายแล้ว"

แว่บนึงผมเห็นนัยน์ตาสีเหล็กของเขามีน้ำใสๆมาเอ่อ พี่มาซากิถอนหายใจ 

"พี่มาคุง เอ่อ ซีดีขอโทษ"

"ไม่เป็นไรหรอก นายทำให้ชั้นคิดถึงท่านนะ เวลาเราคิดถึงใครเขาก็จะมาอยู๋ในหัวใจเรา"

"งั้นคิดถึงบ่อยๆก็ดีสิฮะ หัวใจจะได้แข็งแรง"

"หึๆ เข้าใจพูดนะ" มือใหญ่ขยี้ผมของผม

"อย่าเล่นหัวน้องดิ "

"พักซะนะเรา เดี๋ยวชั้นจัดร้านเอง สักพักอาเมนก็คงจะมาถึง"

"พี่มาคุงฮะ"

"มีอะไร"

"ขอบคุณฮะ พี่ก็น่ารักดีนะ"

"////////"

"ยิ้มบ่อยๆนะคับ"

"นายนอนไปเลย เลิกพูดได้แล้ว"

เค้าส่ายหน้า ยิ้มให้ผมอีกแล้วคับท่าน โอ๊ย เป็นลมจริงๆดีฝ่า ....

แล้วผมก็หลับไป

.
.

"อ้าว มาคุง น้องซีดีเป็นอะไรไปอ่ะ แกทำอะไรน้องเขาหรือป่าววะ เฮ้ย เก็บอาการหน้อยนะเว้ย"

"จะบ้าหรอ ชั้นไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย"

"อ้าวแล้วทำไมซีดีสลบไปอย่างนั้นล่ะ ถ้ากั้งมันรู้ล่ะเป็นเรื่อง"

"ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้ทำอะไร มีดบาดมือน้องเขา ก็เลยทำแผลให้"

"มีดบาดทำไมสลบวะ"

"เขากลัวเลือด"

"หุๆ เออรู้ได้ไงวะ นายนี่คลั่งน้องเขาเอามากๆเลยนะ รู้ทุกเรื่อง"

"อย่าพูดอย่างนั้นดิวะอาเมน เราตัดใจได้ตั้งนานแล้ว"

"มันไม่ง่ายอย่างนั้นดิวะมาคุง เฮ้อ เกิดวันนึงเผลอไประวังจะเสียเพื่อนนะเว้ย"

"ชั้นกำลังคิดว่าจะขอสลับเข้าวันที่ไม่มีน้องซีดี"

"มาคุง ... ชอบก็บอกเขาไปดิวะ กลัวอะไร ถ้าเขาไม่ชอบจะได้จบๆ "

"มันยังไม่ชัดอีกหรออาเมน ว่าเขาชอบใคร ทำไมต้องบอกให้เจ็บวะ เออ ข่างเถอะน่า เปลี่ยนตารางด้วยจะได้จบๆ"

ชายหนุ่มเดินไปเก็บอุปกรณ์จัดบอร์ดแล้วเข้าไปจัดเตรียมร้านเพื่อเปิดทำการ อาเมนมองตามเพื่อนรักไปส่ายหน้ากับความอลวนที่ท่าทางจะเป็นปัญหาในไม่ช้า 

"เฮ้อ มาคุงเอ้ย ถ้าทำใจไม่ได้แล้วกั้งมันถลำลึกไป พวกแกสองคนจะเป็นยังไงวะ"

อาเมนพึมพัมกับตัวเอง ... เขารู้มานานแล้วว่าเพื่อนที่ดูนิ่งๆเก็บกดๆของเขาคนนี้มีใจให้รุ่นน้องที่ชื่อกันต์ธีร์ เหตุเพราะเคยเจอกับซีดีโดยบังเอิญที่ญี่ปุ่นตอนคนน้องไปเป็นตัวแทนแข่งทำอาหาร ตั้งแต่นั้นก็ดูเหมือนจะติดใจหนุ่มน้อยคนนี้ ค้นประวัติเขาแทบทุกอย่าง เป็นตัวตั้งตัวตีช่วยอาจารย์โจ้จัดการเรื่องทุนให้จนเขามาเรียนที่สถาบันเดียวกันสมใจ แต่ก็ต้องฝันสลายเมื่อรู้ว่าซีดีปลื้มกั้ง วรกร เพื่อนสนิทของเขา จึงพยายามตัดใจ แต่ก็มิวายต้องโคจรมาร่วมงานกัน...

หวังแต่ว่า วรกร จะไม่ได้มีใจให้เด็กหนุ่ม ... ซึ่งดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างที่หวัง

"สามเส้าสี่เส้าแน่ๆ ยังจะมียัยแกรนด์ กับไอ้ฮั่นอีก โอ๊ย จะมึนตายมั้ยวะเนี่ย "

.
.
.

"อืมม์ พี่อาเมนมาแล้วหรอคับ แล้วบ่นอะไรอ่ะ อุๆ ขอโทษทีฮะซีดีเผลอหลับยาวเลย พี่ก็ไม่ปลุกเนอะ ไปดีกว่าฮะใกล้เวลาเปิดร้านแล้ว "

"ไหวมั้ยน้องซีดี พี่ว่าโทรให้กั้งมารับกลับไปก่อนดีมั้ย"

"โอ๊ะ อย่านะพี่อาเมน ซีดีไหวฮะ ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย แค่สำออยนิดนุง 555 แล้วพี่มาคุงไปไหนล่ะฮะ"

"นั่นไงจัดตู้ช็อคโกแลตอยู่ พี่ไปช่วยมันเอง น้องซีดีจัดโตีะไปนะครับ"

"อืมม์ ก็ได้ฮะ "

ผมมองไปที่พี่มาคุง แว๊ววว ไหงทำหน้าดุมาอีกล่ะ เอ๋ เมื่อกี้ผมฝันไปล่ะซิว่าแกยิ้มเป็น ฮ่ะๆ แน่ๆเลย อื่๋ย อย่าไปยุ่งกะแกดีฝ่า ซีดีน้อยกลัว ....


....................................................