Taekang : Catwalk (เต้กั้ง)

ลำดับตอนที่ #4 : Comp Card

พี่รุจ หนุ่มร่างสูงโปร่งย้อมผมสีน้ำเงินกับเสื้อผ้าแนวศิลป์เดินเข้ามาทักทายผม กวาดตาไปรอบๆสตูดิโอ1 ที่โอ่โถงของ 13Gen

"ยินดีต้อนรับครับพี่รุจ ไม่ได้เจอกันนานยังเซอร์ล้ำเหมือนเดิมนะครับ"

"หวัดดีว่ะเต้ นายนี่ก็เก่งนะบริหารค่ายซะใหญ่โตโด่งดัง"

"โห ไม่หรอกพี่อยู่ในขั้นของการพัฒนา ก็ต้องอาศัยพี่รุจนี่แหละผลักดันให้มีมาตรฐานไง"

"แต่พี่โหดนะ รับไหวหรอ"

"หึๆ ผมรู้ดีข้อนั้นน่ะ ตามสบายเลยพี่เด็กของเราจะได้เก่ง ๆ ... เอาชาเขียวร้อนมั้ยพี่ ผมเตรียมมาให้ตามที่พี่ชอบเลย"

"อืมม์ ดีสิ เออรู้ใจดีนะ"

ผมหันไปสั่งแม่บ้านให้จัดชุดชากับขนมผิงของโปรดพี่รุจมาให้ 

"นายจะติดอะไรมั้ยถ้าพี่อยากเปลี่ยนโลเคชั่น"

"หือ ไม่เลยพี่ แต่เอาที่ไหนล่ะครับ"

"ทำ Comp Card น่ะมันต้องแรงๆ ท้าทายหน่อย ต้องดึงอารมณ์ของนายแบบด้วย เจ้าเอกที่พี่เลือกมาเพราะแววตาเขาดิบๆ แต่ก็ต้องดูคาแรคเตอร์อีกที ส่วนอีกคนนายยังไม่บอกว่าใคร พี่ก็จะยังไม่ถาม เอาเป็นว่าเชื่อมือการคัดของนาย พี่จะจัดสดๆดูซิว่าเด็กนายมีไหวพริบกันมั้ย'

"อย่างนี้ถ้าให้ผมเดา พี่อยากให้เขาถ่ายด้วยกันล่ะซิ"

"ประมาณนั้นแต่แยกช็อทนะ"

"เอกน่ะทำได้แต่อีกคนก็ต้องลอง..."

ผมอดคิดถึงหน้าหล่อหวานใสออกจะเซ็กซี่ของเขาไม่ได้ แล้วนี่จะเอาชื่อมาทิ้งมั้ย

"พี่ขอถ่ายที่ทางเท้า กับถนนหน้าบริษัทนายนี่แหละ มีป้อมตำรวจด้วย เท่ห์ดี พี่ไปคุยกับคุณตำรวจไว้แล้ว "

ผมต้องอึ้งกับวิธีการสุดติสท์ของพี่รุจ แต่จำต้องพยักหน้ารับทราบ พลางสั่งทีมงานให้ขนไฟออกไปตั้งด้านนอก รวมทั้งขออนุญาต้เขตด้วย เออนะ ผมหาเรื่องจริงๆ

.
.
.

.....................................................


"ที่ผมเรียกคุณสองคนมาบรีฟก่อนเพราะมีการใส่โจทย์มาใหม่ เราไม่ได้ถ่ายในสตู แต่จะไป outdoor ที่ถนน เอกออกไปถ่ายเดี่ยวก่อน น้องกั้ง คุณก็บิวท์ร่างกายรอไป แล้วอีกช็อทต้องถ่ายรวมกันซึ่งพี่รุจยังไม่บอกว่าที่ไหนยังไง ก็คงต่องรอแกดึงคาแรคเตอร์พวกคุณก่อน แล้วถึงจะกำหนดสถานที่ "

"โห มืออาชีพจริงๆนะพี่รุจเนี่ย อย่างงี้เที่ยงคืนจะเสร็จมั้ยครับ"

"เขาเป็นมืออาชีพก็ต้องถ่ายไม่เกินสี่ชั่วโมง.."

เสียงทุ้มๆตอบให้ ผมหันไปมองเขาอย่างแปลกใจ

"น้องกั้งท่าทางจะรู้ดีนะ"

"ก็ผมเพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่น คุณจำไม่ได้หรอครับคุณธีธัช"

ปากสวยมีรอยยิ้มผุดที่มุมปาก ผมถึงกับค้าง ผมลืมไปจริงๆว่าเขาดังมาจากการไปถ่ายงานที่ญี่ปุ่นและนั่นทำให้เขามั่นใจมากกว่าเอก

"อืมม์ ก็ใช่ แต่นายแบบต้องเก่งด้วยถึงจะไม่เสียเวลา"

"เอ่อ บอสคะ คุณพี่รุจสุดหล่อที่สุดในสามโลก ให้มาตามเอกค่ะ "

"โอเคตั้มมี่ เอ้า เตรียมตัวได้เอก 5 นาทีนะ... อ้อ ลืมบอกไปว่าพี่รุจน่ะเคยเป็นนายแบบดังมาก่อน เพราะฉะนั้นเขารู้จักการทำงานของพวกคุณดี รวมทั้งความคิดด้วย โชคดีละกัน"

ผมบอกข้อมูลให้ทั้งสองคนเสร็จก็เดินออกไปดูการทำงานสุดเซอร์ของรุ่นพี่ผมคนนี้


.
.

"สวัสดีครับพี่รุจ ดีใจที่พี่เลือกผมนะครับ"

"ครับเอก บอดี้คุณเท่ห์ดี ขอสีหน้าที่บ่งบอกตัวตนสักสามโพสต์ แล้วก็โชว์หุ่นสักห้านาที ผมจะกดถ่ายเมื่อผมพอใจนะครับ ไม่ต้องเกร็ง"

ผมล้วงกระเป๋ามองเอกที่มองผมแบบอึ้งๆ แต่ก็เริ่มโพสต์ตามคำขอ สามโพสต์ พี่รุจกดไปหนึ่งภาพ ส่วนไอ้ห้านาทีพี่รุจกดไปภาพเดียว เฮ้อ มาเรื่องแล้วมั้ยล่ะ อย่างงี้อีกคนจะเป็นไง ผมจะโดนพี่รุจต่อว่ามั้ย

"เอ่อ พี่ครับ ผมโพสต์ไม่ผ่านหรอครับ"

"พอได้นะเอก อย่ากังวล ผมอยากได้ภาพแค่นั้นเพื่อทำ comp card เอ้า ตอนนี้ต้องฟิตหุ่นนะ ผมจะถ่ายอาร์ต"

เอกรับคำแล้วเดินหน้าม่อยมาหาผมที่ตบบ่าให้กำลังใจ

.
.
.


"ว้ายตายแล้ว อะไรจะโหดอย่างงี้พ่อสุดหล่อของตั้มมี่ น้องกั้งคะ ไหวมั้ยเนี่ย"

"อืมม์ โหดจริงๆฮะ ไม่เป็นไรกั้งจะลองดู "

ผมมองไปที่ชายหนุ่มในชุดกีฬาสีขาว ชุดที่พี่รุจเสป็กให้ทั้งสองคนใส่ เป็นเสื้อผ้าที่ไม่สามารถบอกความมีเสน่ห์หรือว่าส่วนหนาส่วนเว้าของร่างกายได้เลย ผมต้องกุมขมับ 

น้องกั้งเดินไปหาพี่รุจ โค้งให้เขาแล้วยกมือไหว้

"คุณคงเป็นนายแบบใหม่ของเจ้าเต้มัน"

"ครับพี่ กั้งครับ"

"หน้าตาแปลกดี เอ้า ก็เหมือนกันนะ สามโพสต์ กับห้านาที จัดมาให้พี่ครับกั้ง"

"ฝากด้วยครับพี่รุจ"

เขาก้มหัวน้อยๆ ค้างไว้สักพักก็เงยหน้าขึ้นจ้องเขม็งส่งสายตาคมกริบไปที่พี่รุจนิ่งๆ มุมปากมีรอยยิ้มนิดๆ รอยยิ้มที่ติดตาผมตลอดมา พี่รุจกดชัทเตอร์ไปสองครั้ง

แล้วเขาก็ยิ้มกว้างหันไปทางถนนมองไปที่ฝั่งตรงข้าม ดวงตาโตเป็นประกายเมื่อต้องแสงแดดยามพระอาทิตย์ใกล้ลับขอบฟ้า จมูกโด่งสวยรับกับหน้ารูปเรียวที่ย้อนแสงอาทิตย์ทำให้สะดุดตา ร่างสมส่วนกับโพสต์แบบโอเวอร์นั้นดูเด่นขัดกับภาพแรกที่โพสต์ เขาโบกมือให้คนที่กำลังรอข้ามถนนอีกฝั่งทำเอาคนทั้งหมดหยุดมองแล้วโบกมือตอบเขา พี่รุจส่องไปสามครั้ง หันไปสั่งไฟให้ปิดแล้วใช้แสงแดดแทน พลางกดไปอีกสองที คล้องกล้องที่คอ แล้วปรบมือให้เขา

"ไม่น่าเชื่อ มีนายแบบอย่างงี้ในบ้านเราด้วยหรือนี่ เต้ นายตาแหลมมาก กั้ง สุดยอด"

"ขอบคุณครับพี่"

"งั้นเราไปต่อเลย เต้บอกเอกด้วยนะ พี่จะถ่ายอาร์ต ขอใช้ห้องที่เป็นส่วนตัวสามารถถอดได้น่ะ"

"อ่อ ครับพี่"

พี่รุจเดินเข้าไปตบบ่าน้องกั้งที่ยกมือไหว้แกยิ้มๆ แล้วเดินมายิ้มให้ผมเข้าไปพักในห้องจิบชาของแกไปชิลๆตามอารมณ์ศิลปิน ผมก็ตามไปคุยด้วย

"เป็นไงบ้างพี่"

"ไม่เลว ทั้งสองคนเลย คนนึงทำงานด้วยง่ายเพราะทำตามสั่ง สว่นอีกคนยากเพราะเขามีอะไรเฉพาะตัว แต่ก็น่าค้นหา สนุกดีว่ะเต้"

"แล้วที่จะถ่ายต่อเนี่ย ยังไงครับ เอาเป็นห้องพักของพวกเขามั้ย"

"ห้องนอนหรอ อืมม์ ไม่เอาดีกว่า พี่อยากได้ห้องอาบน้ำน่ะ"

"ห้องอาบน้ำ!"

"ใช่ ส่วนตัวดี นายน่าจะพอมีนะ ห้องใหญ่ๆที่อยู่ได้ทั้งสองคนน่ะ พี่เคยเห็นใน show reel ของนาย ให้ตั้มมี่ไปจัดไว้แล้วไม่ต้องห่วง"

ว่าแล้วแกก็จิบน้ำชา กินขนมอ่านหนังสือไป ผมก็อึ้งอีกครั้ง

.
.
.
"อุ๊ย คุณน้องกั้งขา เก่งมากเลยนะฮ๊า ทั้งพี่ทั้งบอสงี้อึ้งทึ่งเลย"

"ไม่หรอกฮะ คุณธีธัชเขาก็เฉยๆ เอ่อ พี่ตั้มมี่ครับ กั้งไปฟิตร่างกายในห้องนะครับ ถ้าพร้อมแล้วมาเรียกกั้งนะฮะ"

"ได้เลยฮ๊าสุดหล่อของพี่ตั้มมี่ เดี๋ยวไปเรียกนะค๊า"
.
.
.


ชายหนุ่มเดินไปที่ห้องพัก จะปิดประตูลงก็ต้องชะงักเพราะผมดันตัวเขาเข้าไป ปิดประตูล้อค

"เข้ามาทำไม"

"อย่าได้ใจไปน้องกั้ง มันยังไม่จบ"

"ผมรู้ แต่ผมก็ไม่ได้ทำให้เสียงาน"

"เก่งขึ้นมากนะ เก่งให้ตลอดก็แล้วกัน"

"ผมรู้ว่าหุ่นสู้พี่เอกไม่ได้หรอก แต่ผมก็ไม่ได้คิดจะสู้กับเขา "

ผมคว้าจับข้อมือเขาไว้ เขาก็สะบัดหนีแต่ไม่เป็นผลหรอก

"มานี่"

"อะไรเนี่ย ปล่อยนะ"

"ตามมา"

ผมลากเขาเดินไปที่เตียงกลางห้อง เหวี่ยงเขาลงไปบนที่นอน

"อย่านะ ผมต้องทำงาน "

"ทำงานหรอ อย่านึกว่าผมไม่รู้ เคยเจอพี่รุจใช่มั้ย"

ผมยืนมองเขาที่เชิดหน้า หัวเราะเยาะผม

"หึๆ ฉลาดดีนี่คุณธีธัช แล้วไง คุณจะคืนคำหรอ"

"ทำไมต้องทำเหมือนไม่รู้จัก"

"ก็อยากเซอร์ไพรซ์คุณไง โอ๊ะ อย่านะ"

ผมโถมลงไปทับร่างบางที่ดิ้นหนีไว้ ก้มลงไซร์ซอกคอขาวเนียนของเขา รูดซิบชุดวอร์มออกเผยให้เห็นหน้าอกแน่น เขาพยายามปัดป้อง แต่ผมก็ยิ่งโลมเลียไปทั่วตัว

"ฮ๊าา ปล่อยชั้น แก"

"บอกมา คุณเป็นอะไรกับพี่รุจ"

"ไม่ใช่เรื่องของคุณ "

"สายตาที่เขามองมันไม่ธรรมดา นี่ร่านไปเสนอตัวให้เขาแล้วใช่มั้ย บอกมาน้องกั้ง"

ผมยึดข้อมือเรียวไว้กับเตียงขึ้นคร่อมบนร่างบางที่ดิ้นไปมาขัดขืน 

"แล้วจะทำไม ใครๆเขาก็สุภาพกว่าแก บอกให้ปล่อย อ๊ะ"

"อยากนักใช่มั้ย ได้เลย เราพอมีเวลาสักครึ่งชั่วโมง ให้ผมฟิตร่างกายให้นะน้องกั้ง"

"ไอ้บ้า อย่านะ โอ๊ะ อ๊าา"

ผมไม่ฟังเสียงร้องห้ามของเขา บดปากลงบนริมฝีปากแดงๆที่คงผ่านมาไม่รู้กี่คน ปล้ำถอดเสื้อผ้าเขาออกจนร่างเนียนเปลือยเปล่า ผิวเรียบรื่นที่น่าหลงใหลคงทำให้ใครต่อใครยอมไม่รู็กี่คน คิดแล้วยิ่งเจ็บใจ ผมก้มลงฟัดส่วนล่างของเขาอย่างบ้าคลั่ง สองมือเล็กยังถูกตรึงไว้ไม่ให้ขัดขืน ร่างงามดิ้นไปมาสักพักใหญ่ก็หยุดลง

เสียงสะอื้น ผมชะงัก เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าคมคายที่มีน้ำใสๆไหลลงมาเป็นทาง 

ผมตกใจ พอตั้งสติได้ก็คว้าผ้าห่มมาคลุมร่างเปลือยของเขาไว้ 

"ฮึกๆ ฮือๆ ไอ้คนเลว ฮือๆ ทำไมต้องรังแกกันด้วย ชั้นไปทำอะไรให้ ฮึกๆ "

"น้องกั้ง อย่าร้องไห้"

ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้เขาที่ปัดมือผมออก เบือนหน้าไปอีกทาง ร่างบางสั่นสะท้านไปด้วยแรงสะอื้น 

เขาเป็นคนเข้มแข็ง ไม่เคยมีน้ำตาจากเขาคนนี้ไม่ว่าผมจะรุนแรงกับเขาอย่างไร ยกเว้น..

เวลาที่เขาอ่อนแอจนถึงขีดสุด ไม่สามารถสะกดกลั้นน้ำตาได้อีก อย่างเช่นตอนนี้ที่พยายามกลั้นน้ำตาไว้แต่ไม่เป็นผล ผมกอดตัวเขาใต้ผ้าห่มไว้ พลางปลอบเบาๆ ผมไม่ชอบเห็นเขาร้องไห้

"น้องกั้งไม่ต้องร้องไห้ ผมไม่ทำอะไรแล้ว"

"ฮึกๆ ออกไป!"

"โอเคๆ ผมจะออกไป "

ผมค่อยๆเช็ดน้ำตาให้เขาที่หันหลังให้ผม มือเรียวกำผ้าห่มไว้แน่น

"แกจะไม่มีวันได้เห็นน้ำตาชั้นอีก ไอ้คนเลว ชั้นเกลียดแก ออกไปนะ"

เสียงเขาสั่นเครือแต่ด่าผมได้ชัดเจน ผมถอนหายใจ จำต้องลุกออกไปทิ้งเขาไว้บนเตียง ผมหันกลับมามองหลังเนียนที่ยังสั่นๆจากการสะอื้นไห้ มันเกิดขึ้นครั้งเดียวเท่านั้น ในตอนนั้น และเขาก็สาบานว่าจะไม่ให้ผมเห็นน้ำตาอีก 

"ถ้าไม่ไหว ก็นอนพักซะนะ "

ผมบอกเขาก่อนจะเดินไปเปิดประตูออกไปจากห้องตามที่เขาต้องการ

ผมพิงประตูอย่างอ่อนแรง นานมาแล้วที่ผมเห็นน้ำตาของเขาและมันทำให้เราขาดกัน ความรักความแค้นมันฝังอยู่ในอกของผม จนกลายเป็นคนร้ายกาจ 

แต่ผมใจอ่อนไม่ได้ เขาต้องชดใช้

"น้องกั้ง"


.
.
.

ตั้มมี่บอกกับผมว่าน้องกั้งถ่ายต่อได้ ผมเลยตัดปัญหาบอกพี่รุจว่ามีงานด่วนแล้วออกจากออฟฟิศไปยังที่ที่หนึ่ง


ไปหาคนคนหนึ่ง ที่เป็นต้นเหตุ


"มาร์ค นายเป็นไงบ้าง พี่มาแล้วนะ"


ผมเดินเข้าไปหาชายหนุ่มสูงใหญ่ผิวขาวจัด นัยน์ตาสีฟ้าที่พอเห็นผมก็โผเข้ามากอด อวดของเล่นในมือ ....


"ขอพี่พักวันนึงนะ แล้วพี่จะจัดการเขาให้สาสม"

ผมลูบผมสีน้ำตาลเข้มอย่างเอ็นดู ชายหนุ่มหล่อเหลาที่ต้องมีอนาคตไกลแต่กลับกลายเป็นเด็กสามขวบ 


เพราะเขา....

หนุ่มน้อยที่ต้องอยู่ในกำมือผม



.......................................................................





comp card = composition card การ์ดรวมภาพถ่ายของนายแบบนางแบบ เพื่อใช้เสนองาน