TaeKang : ที่นี่คือรัก (เต้กั้ง)

ลำดับตอนที่ #4 : ที่นี่4

.
.

"อรุณสวัสดิ์ครับ พี่เอกพี่หญิง มาเดทกันแต่เช้าเลยน๊า"

"เดทไรล่ะกั้ง มาขุดหาไส้เดือนเนี่ยนะ "

"อรุณสวัสดิ์จ้าสุดหล่อ ก็อิพี่เกรทดันให้พี่กับเอกช่วยกันทำ EM แล้วบ้านนี้เมืองนี้จะใช้อะไรได้ล่ะ"

"หือ ทำไมต้องทำ EM ด้วยครับ "

"ก็เมื่อเช้านี้ชาวบ้านบอกว่าเจอบ่อน้ำเน่าเหม็นมากๆ ถ้าฝนตกลงมาอีกล่ะก็คงจะล้นทะลัก ได้กลิ่นตลบอบอวลทั้งอำเภอ อ๊ะ นี่ไงหญิงหน้าตาแบบนี้เลย เจ้าไส้เดือนไทเกอร์"

ผมเห็นสองหนุ่มสาวดีอกดีใจที่ขุดได้ไส้เดือนนำมาใส่ขวดโหลไว้ก็อดขำไม่ได้ 
พี่หญิงของผมก็เป็นคนสวยระดับนางงาม ส่วนพี่เอกก็ล่ำแมนแฮนซั่ม กลับชอบอะไรแบบนี้ เป็นบุญของชาวบ้านแท้ๆ

"มาครับ กั้งช่วยหา"

"ไม่ต้องเลยกั้ง เราน่ะไปช่วยพี่กับเต้มันหาซากพืชมาเป็นอาหารเจ้าไส้เดือนเนี่ย "

พี่เกรทกับพี่เต้พากันเดินมาหาพวกเรา พลางชวนผมให้ไปทำหน้าที่ที่คุ้นเคย

"ว๊า พวกพี่ตื่นมาทำภารกิจขนาดนี้ทำไมไม่ปลุกผมล่ะครับ นี่กั้งเลยตกสำรวจเลย"

"ปลุกแล้ว ใครล่ะที่เดินไปห้องน้ำแล้วกลับไปนอนต่ออ่ะ เรานี่นะ หึๆ"

พี่เกรทเอามือมาเคาะหัวผมเบาๆแล้วหัวเราะขึ้น

"แหะๆ ขอโทษครับ งั้นเดี๋ยวกั้งทำงานชดเชย ไปครับลุย!"

ผมก็เดินตามที่เกรทไป แต่สังเกตุว่าวันนี้พี่ใหญ่ของพวกเราดูเงียบๆ จากปกติที่เงียบอยู่แล้ว

"เอ่อ พี่ใหญ่ ไม่สบายป่าวครับ"

"ป่าวหรอกกั้ง ไม่มีอะไร "

"หือ ไปเป็นพี่ใหญ่เจ้ากั้งตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะเต้ ฮึๆ"

"เอ่อ กั้งขอเรียกตามคนในหมู่บ้านน่ะครับพี่เกรท"

"อืมม์ ก็เข้าท่าดี เดี๋ยวเราแยกกันหานะ แต่กั้งไปกับพี่ใหญ่เขาล่ะเพราะเราไม่คุ้นป่า เดี๋ยวหลง"

"ครับพี่เกรท" ผมเหลือบมองคนที่ดูเหม่อๆ แล้วก็เดินตามเขาไปแต่โดยดี

.......................................................................................


วันนี้หนุ่มกั้งดูสดใสร่าเริงขึ้นมาก แต่ผมกลับรู้สึกหมดแรงแปลกๆ คงเป็นเพราะเมื่อเช้ามืดไปช่วยชาวบ้านดูบ่อเน่านั้นแล้วก็เก็บตัวอย่างมา มันต้องมีสารเคมีอะไรแรงๆแน่ๆ ไอ้พวกโรงงานเฮงซวยพวกนี้มันมักง่ายชอบเอาของเสียอันตรายมาทิ้ง


"นี่ครับ กั้งได้ผักเต็มถุงเลย ไหนอ่ะของพี่ใหญ่ "

"เอ่อ นี่ไง"

"เอ นี่มันหญ้าทั้งนั้นนะครับ ต้องเป็นผักใบใหญ่ๆหน่อยฮะ ถึงจะได้ผลดี นี่ไงแบบนี้ โอ๊ะ"

ชายหนุ่มเอื้อมมือไปจะดึงผักกาดป่าต้นใหญ่แต่แถวนี้โคลนลื่นมาก เขาเสียหลักเซไป ผมตกใจรีบคว้าตัวเขาไว้

"กั้งระวัง!"

ไม่ทัน เพราะเราสองคนเลยเสียหลักทั้งคู่ลื่นไถลลงไปตามทางลาดของเขานี้ ดีที่มันไม่ชันมาก 

"พี่ใหญ่ ช่วยด้วย"

.

.
..
....



"พี่ใหญ่ ช่วยด้วยยยยย "

ภาพของเด็กน้อยวัยสิบสามปีซ้อนขึ้นมาบนใบหน้าชายหนุ่มที่ชื่อกั้ง ต่างกันตรงที่เด็กน้อยคนนั้นถูกคนใจร้ายพาตัวไปต่อหน้าต่อตาผม และผมก็ช่วยอะไรน้องชายตัวเองไม่ได้

.
.

"พี่ใหญ่ พี่เต้ ช่วยกั้งด้วย"

ผมตกใจตื่นจากภาพอดีต คว้าแขนคนตรงหน้าที่กำลังลื่นไปที่หน้าผาออกแรงดึงตัวเขามากอดไว้พากันกลิ้งไปให้พ้นจากการดิ่งลงเหว...

"กั้ง น้องกั้ง เป็นไรมั้ย"

"โอ๊ะ ไม่เป็นไรฮะ "

ผมก้มลงมองเด็กหนุ่มเนื้อตัวมอมแมมที่โดนผมทับอยู่ เขาปลอดภัยดี ปากบางยิ้มให้ผม

"พี่ลุกไหวมั้ย"

"อ่อ โทษที"
 
ผมค่อยๆลุกขึ้นจากตัวเขา ไปนั่งพักอยู่ข้างๆ เราสองคนหอบหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อน

"กั้ง เจ็บตรงไหนมั้ย"

"ไม่เท่าไหร่ครับ แต่พี่เลือดไหลนะ"

"ไม่เป็นไร เราต้องหาคนมาช่วย คงขึ้นไปเองไม่ได้"

ผมเอามือมาปิดแผลที่ไหล่ไว้ อีกมือก็คลำหาโทรศัพท์ แต่มันหล่นหายไปแล้ว

"ของกั้งก็หายไปครับ "

ตาโตมองผมพลางควานมือไปหากระเป๋าต่างๆบนตัวเขา แล้วส่ายหน้า

"เฮ้อ ให้มันได้อย่างงี้ อืมม์ ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราสุมไฟเรียกคนมาช่วยนะ"

เราสองคนมองหาเศษไม้พอจะเป็นเชื้อเพลิงได้ ยังดีที่ไม่เปียกน้ำไปซะหมด ผมมีความชำนาญการอยู่ป่าสามารถจุดไฟจากเศษใบไม้ได้กองเล็กๆ พอที่จะทำให้คนด้านบนหาเราเจอ

"เดี๋ยวกั้งทำแผลให้"

หนุ่มน้อยเอาใบไม้สดหลากชนิดมาบดด้วยหินตามวิธีบดยาโบราณ แล้วเอามาจะแปะบนไหล่ผม

"เอ่อ กั้งคือว่า"

"... มันเป็นยานะครับ เชื่อกั้งเถอะเนี่ยน่ะวิชาเอกของกั้งเลยครับรับรองไม่มั่ว มาเร็วๆจะได้ไม่ปวด เอ่อ พี่ถอดเสื้อออกดิครับ..."

ชายหนุ่มออกคำสั่งผมก็จำต้องทำตามเพราะอาการที่มึนๆเมื่อกี้กับแผลตอนนี้มันผสมปนเปจนเริ่มจะเมื่อยเนื้อตัวขึ้นมา ปล่อยให้เขาจับผมนอนลง แล้วเอาสิ่งที่เรียกว่ายาสมุนไพรมาโปะบนหัวไหล่กดไว้อย่างนั้น 

มือของเขานุ่มนิ่มไม่หยาบกร้านเหมือนพวกเรา ผมเริ่มง่วงๆตาจะปิดซะให้ได้ แต่ถ้าผมเกิดหลับไปใครจะอยู่เป็นเพื่อนเขาล่ะ เขาจะกลัวมั้ย คงจะร้องไห้เหมือนกับ....

.
.


"พี่ใหญ่ ฮือๆๆๆ ช่วยด้วยยยย"

.
.


"พี่ใหญ่ หลับก็ได้ครับ กั้งจะดูกองไฟไว้ให้เอง..."

ผมปรือตาขึ้นมองหนุ่มตาแป๋วข้างๆที่พูดไปก็เหลียวมองไปรอบๆ ผมเลื่อนมือมาจับมือเขาไว้

"กั้ง ไม่ต้องกลัวนะ พี่ไม่เป็นไรจะอยู่เป็นเพื่อนเราเองขอเวลาสักพักเดี๋ยวก็คงหาย"

ผมยิ้มให้เขาที่มองตาผมพยักหน้า


"ยากั้งดีนะพี่หายปวดแล้ว แต่ยังมึนๆคงเป็นเพราะสารพิษเมื่อเช้านี้จากบ่อของชาวบ้านน่ะ"

ผมลุกขึ้นมานั่งมองหน้าเขาที่เลอะโคลนมอมแมม

"พี่ใหญ่"

"ไม่ต้องห่วงนะ พวกอุทยานจะออกตามหาเราถ้าเวลาผ่านไปยี่สิบนาทีโดยไม่ส่งข่าว พี่เกรทก็น่าจะบอกพิกัดของเราได้ พี่น่ะตั้งกฎนี้ไว้เพื่อกันการหายหรือพลัดหลงกัน"

"ครับ"

"แถวนี้มีธารน้ำใส กั้งอยากล้างหน้ามั้ย เดี๋ยวพี่พาไป"

เขาพยักหน้าน้อยๆ เราสองคนก็ประคองพากันเดินไปตามการนำของผม

.
.

เรามาถึงธารน้ำในซอกหินเล็กๆ ที่มีน้ำเย็นๆใสแจ๋วไหลลงมาจากยอดเขาหิน

"โห ใสปิ๊งสวยจังฮะ ไม่น่าเชื่อว่าจะมีอยู่ในป่านี้"

"เราเรียกมันว่าสระกินนรี เพราะเหมือนในป่าหิมพานด์"

"ดื่มน้ำได้มั้ยฮะ"

"ได้สิ น้ำบริสุทธิ์มากๆ เดี่ยวพี่สาธิตให้ดู"

ผมวักน้ำใสๆมาดื่มให้เขาดู แล้วก็วักมาล้างหน้า ช่างสดชื่นจริงๆเขาก็ทำตามอย่างว่าง่า่ย 

"ดีจัง มาครับพี่เต้ กั้งล้างแผลให้"

"แต่"

"หือ อย่าดื้อครับ "

มือนุ่มๆวักน้ำใสเย็นมาลูบตัวผมล้างคราบเลือดและยาที่เขาโปะให้ออก แล้วเลยมาล้างหน้าอกให้ ผมตกใจจับมือเขาไว้

"เอ่อ กั้ง"

"อ้าว ทำไมล่ะครับ พี่ทำไม่ถนัดหรอกโคลนทั้งนั้นแล้วนี่ก็มีแผลช้ำอีกนะครับ เดี๋ยวกลับไปต้องทายาอีกนะ" ผมจำต้องปล่อยให้เขาจัดการทำความสะอาดท่อนบนให้ทั้้งด้านหน้าด้านหลัง

จากนั้นเขาก็จัดการทำความสะอาดให้กับตัวเอง ผมก็นั่งมองนิ่งๆ ตอนนี้ไม่รู้ว่ามึนสารพิษหรือตกใจกับคนตรงหน้าที่ปลดกระดุมเสื้อตัวเองออก วักน้ำไปล้างด้านในและลำคอ แดดส่องผิวเนียนๆกับหน้าคมเข้มของเขาดูไปเหมือนเจ้าชายหลุดมาจากหิมพานต์จริงๆ

"เฮ้อ ..." ผมอดถอนหายใจไม่ได้

"หือ" เขาหันมามองผมคิ้วเรียวขมวด

"หึๆ ถ้าพวกเจ๊ๆทั้งหลายมาเห็นกั้งตอนนี้คงไม่เป็นอันทำอะไร" ผมอดแซวชายหนุ่มไม่ได้

"555 อย่าให้มาเห็นนะครับ กั้งเขิน ดีจังพี่ใหญ่หัวเราะได้แล้ว..."

.
.


"ว้าายยยย ไม่ทันแล้วค่า เห็นชัดเจน ซี๊ด อร้ายย เรามาช่วยแล้วค่ะฮีโร่ทั้งสอง" พวกเราตกใจแหงนขึ้นไปตามต้นเสียงด้านบนก็ต้องกุมขมับ น้องกั้งยังไม่เท่าไหร่ แต่ผมนี่สิ ท่อนบนไม่มีอะไรคลุมสักชิ้น

ลูกน้องเข้ามาประคองผม ปลดผ้าขาวม้าที่เอวมาคลุมให้ก่อนที่จะโดนแซวหนัก

"กั้ง เต้ ดีที่ปลอดภัยนะ พี่ใจหายหมดเลย " 

พี่เกรทตามมาสมทบ แล้วเข้าไปประคองน้องกั้ง ทั้งหมดพากันช่วยเราไต่เชือกขึ้นไปด้านบนที่มีเหล่าแม่ยกรออยู่

"เอ่อ ทุกคนครับ ขอให้สองคนได้พักก่อนนะครับอย่าเพิ่งมุง " เสียงของหนุ่มเอก ร้องบอกบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ที่มามุงดูเรา


"ไปค่ะน้องกั้ง พี่เต้ หญิงพาไปพักรักษาตัวนะคะ โห อะไรจะเหมือนซุปตาร์ขนาดนี้ ดูซิคนตามกันมาทั้งหมู่บ้าน อิๆ"

"พี่หญิงก็ อย่าแซวดิฮะ"

ในที่สุดพวกเราก็มาถึงที่พัก อาบน้ำพาสังเขปแล้วผมกับกั้งโดนจับให้นอนห้องเดียวกันเพื่อสะดวกในการดูแลของน้องหญิง พยาบาลอาสา

"นอนพักนะกั้ง "

"ฮะพี่ใหญ่ กั้งว่าเรียกพี่เต้ดีกว่า"

"ทำไมล่ะ"

"จะได้ไม่สับสน นอนพักนะครับพี่เต้"


"ตามใจกั้งสิ"


ผมหันหาเขาที่หลับตาพริ้มไปก่อนแล้ว

.
.



............................................................