ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ที่นี่3
.
.
["ฮัลโหลๆ น้องกั้ง โหยยย นี่อาโทรหาตั้งไม่รู้กี่ครั้งติดต่อเราไม่ได้เลยทางบ้านเป็นห่วงมากรู้มั้ย"]
"กั้งไม่เป็นไรฮะอากิ่ง ฝากบอกพ่อกับแม่ด้วยครับ"
["อาเห็นข่าวแล้วตกใจเห็นว่ามีดินถล่มน้ำหลากด้วย ถ้าไงรับสายพ่อกับแม่เราด้วยล่ะ เดี๋ยวพอลงเครื่องที่บราซิลแล้วคงจะโทรหาล่ะนะ แม่เราน่ะแทบจะยกเลิกกำหนดเลย"]
"ขอโทษฮะ เอ่อ พอดีกั้งไม่สบาย ...."
["อร๊ายยย... ห๊ะ น้องกั้งไม่สบาย! ไหนเป็นอะไร ยังไง ทำไมอีตาเกรทไม่รู้จักดูแลหลานอา อย่างงี้ต้องต่อว่า..."]
ผมต้องดึงโทรศัพท์ออกเพราะแกวี๊ดใส่หูผม ก็ถึงไม่อยากบอกอะไรมาก...
.
.
ผม กั้ง วรกร จบวิทยาศาสตร์สิ่งแวดล้อมมาหมาดๆ อยากมาหาประสบการณ์ตรงกับคณะสำรวจพืชต้นน้ำกับทีมรุ่นพี่ที่ AIT ตอนนี้เลยมาอยู่ที่อำเภอเชียงของติดชายแดนลาวที่ยังมีป่าสมบูรณ์มากๆ นั่นเป็นเหตุผลแรก...
"กั้งหายแล้วครับอากิ่ง พี่เกรทกับคนที่อุทยานดูแลกั้งดีมากๆไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ไว้เดี๋ยวกั้งจะบอกคุณพ่อคุณแม่อีกทีจะได้สบายใจ"
["เฮ้อ ก็โล่งอก แต่น้องกั้งอย่าหักโหมนะ เราน่ะไม่ได้ถูกเลี้ยงมาสมบุกสมบัน ถ้าไม่ไหวก็กลับบ้านพวกสาวๆที่ออฟฟิศก็ถามอาทู๊กวัน "]
"กั้งต้องทำงานให้จบสิครับ จะได้สมกับที่เป็นหลานอากิ่งสุดสวยคนเก่ง"
["จ้า เข้าใจยอคนนะเรา ไม่รู้ล่ะ ถ้าหายไปหรือไม่สบายอีกอาจะเอาเรื่องหัวหน้าเธอ"]
"ครับๆ กั้งจะส่งไลน์ตลอดๆ ถ้ามีสัญญาณนะครับ โอเคมั้ย "
["โอเคคับ งั้นพักผ่อนนะ ฝันดีจ๊ะหลานกั้ง จุ๊บๆ"]
"ครับ ฝันดีฮะอากิ่ง"
.
.
.
ผมส่ายหน้ายิ้มๆ วางสายจากอากิ่งน้องสาวแท้ๆของคุณพ่อ รับหน้าที่ดูแลทั้งธุรกิจและตัวผมเวลาคุณพ่อกับคุณแม่ไม่อยู่เมืองไทย
ธุรกิจบ้านผมเป็นบริษัทมหาชนที่พัฒนาพลังแสงอาทิตย์มาใช้ในภาคอุตสาหกรรม และมีนโยบายปกป้องสิ่งแวดล้อม ผมจึงเรียนมาทางด้านนี้
"กั้ง คุยกับใครล่ะยังไม่นอนอีก"
"อ๋อ อากิ่งน่ะครับแกเป็นห่วง"
"นั่นน่ะสิ โทรหาพี่ตั้งหลายรอบขี้เกียจรับสายกลัวโดนบ่น ฮ่ะๆ"
"อิๆ ครับๆ กั้งเคลียร์ไปแล้ว ข้างนอกเป็นไงบ้างครับ"
"พี่คุยกับเต้เขาน่ะ พรุ่งนี้ชาวบ้านขอให้พวกเราไปช่วยให้ความรู้เรื่องการปลูกพืชคลุมดินและการกักน้ำ จะได้ชะลอการหลากเวลาฝนตกหนักๆ "
"กั้งไปด้วยนะครับ"
"ได้สิ พี่ก็กำลังจะมาบอกกั้งให้เตรียมตัว "
"ครับ ดีจัง ... เอ้อ พี่เกรทสนิทกับพี่เต้มากหรอครับ"
"ใช่ เมื่อก่อนเคยทำสำรวจด้วยกัน เต้มันจบมาทางเรื่องดิน ไปกันมาทุกภูเขาเลยเชียวล่ะ"
"อ๋อ ครับ แล้วทำไมพี่เขาถึงมาหยุดอยู่ที่นี่ล่ะครับ"
"อืมม์ ก็มีปัญหาส่วนตัว อันนี้พี่ไม่แน่ใจว่าเรื่องราวเป็นยังไงแต่ตอนที่เราสำรวจที่เมืองกาญจน์จู่ๆมันก็ขอลาออกบอกว่ามีเรื่องด่วนต้องไปตามน้องชายที่เชียงของนี่แหละ " ชายหนุ่มมีสีหน้าเศร้าลง
"น้องชายพี่เต้!"
"อือ เขาหายไปเมื่อสี่ปีที่แล้วจนป่านนี้ยังไม่เจอ เต้เสียใจมากและไม่ยอมรับสรุปของตำรวจว่าเขาคงไม่รอดเลยมาเฝ้าอยู่ที่นี่และได้มาเป็นหัวหน้าอุทยาน"
"น่าสงสารจังครับ"
"อืมม์ ตอนหายไปอายุแค่สิบกว่าขวบเอง"
ผมรู้สึกเศร้าตามไปด้วย มิน่าล่ะพี่เต้ถึงได้ดูไม่ร่าเริงเหมือนมีความทุกข์ลึกๆตลอดเวลา
"แล้วพี่เกรทคิดว่าเขายังอยู่มั้ยครับ"
"พี่ก็ไม่แน่ใจ แต่เต้มันไม่ยอมแพ้เราก็ต้องให้กำลังใจมันล่ะนะ"
พี่เกรทเดินมากอดคอผมพามานั่งที่โซฟา
"ว่าแต่ กั้งมาทำงานที่นี่แล้วเป็นไง ชอบมั้ย เหนื่อยมั้ย"
"ชอบครับ ไม่เหนื่อยเลย แต่กั้งไม่ค่อยคุ้นเคยกับสภาพอากาศอาจมีป่วยบ้าง"
"อือ ถ้าไม่ไหวต้องบอกนะอย่าฝืน พี่ไม่อยากให้เราเป็นอะไร .... เพราะว่าพี่.."
ดวงตาอ่อนโยนที่มองมาทำให้รู้สึกอบอุ่น
"...... "
"เอ่อ ... ก็ ไม่อยากให้ยัยกิ่งมาบ่นเอาไง เหอๆ พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ กั้งนอนซะ "
จู่ๆพี่เกรทก็ผุดลุกขึ้นเดินไปทำเอาผมงง นี่แกกลัวอากิ่งของผมขนาดนั้นเลยเหรอ
"ครับพี่เกรท"
ผมรับคำมองตามแกที่คว้าผ้าขาวม้าพาดบ่าเดินออกไปจากห้อง ผมจึงได้ล้มตัวลงนอนสมองยังคิดถึงเรื่องราวที่ได้รับฟัง
"พี่เต้... คงเสียใจน่าดู"
ตึ๊ดๆๆ
ผมกำลังเข้าภวังค์ก็ต้องรีบคว้าโทรศัพท์สายเรียกเข้าจากต่างประเทศ
"ครับคุณพ่อ กั้งสบายดีฮะไม่ต้องห่วง ได้ครับพรุ่งนี้จะลองสอบถามพวกชาวบ้านดูอีกทีอาจจะพอได้เรื่องอะไรบ้าง .... ฝากความคิดถึงถึงคุณแม่ด้วยนะครับ รักนะครับ"
ผมรับสายสั้นๆจากคุณพ่อที่งานประชุมสิ่งแวดล้อมโลกในบราซิล
อันที่จริง ผมเองก็มีงานอื่นที่ต้องทำนอกเหนือจากการสำรวจทางวิทยาศาสตร์
แต่ตอนนี้ง่วงจุง ขอนอนก่อนดีกว่า
.
.
.
................................................................
เช้าวันใหม่
ยามสายๆ คณะวิจัยและเจ้าหน้าที่อุทยานกำลังให้ความรู้ชาวบ้านเกี่ยวกับการเกิดของภัยธรรมชาติและการป้องกันด้วยวิธีธรรมชาติ
"พี่ใหญ่ พวกเราทำได้ด้วยตัวเองได้จริงๆหรอ"
พวกชาวบ้านเรียกผมว่า พี่ใหญ่ ตามสรรพนามที่น้องชายของผมเคยเรียก น้องชายที่หายสาบสูญไป และผมก็อยากให้ทุกคนเรียกแบบนี้เพื่อนเตือนตัวเอง
"แน่นอน ถ้าเรารู้จักรักษาป่าต้นน้ำและป้องกันให้ถูกวิธี"
"แล้วพวกนายทุนที่มันจะเข้ามา เราจะป้องกันมันได้ด้วยหรือเปล่าพี่ใหญ่"
"เรื่องนั้นปล่อยเป็นหน้าที่ของพี่เอง พวกนายไม่ต้องเป็นห่วง"
ผมวางแผนกับท่านนายพลพ่อของโตโน่ไว้แล้ว รับรองว่าพวกมันไม่ได้ทำตามอำเภอใจง่ายๆ
"เอาล่ะ ตอนนี้กลุ่มแรกตามพี่เกรท เอก หญิงไปดูเรื่องน้ำ ส่วนกลุ่มสองพี่กับกั้งจะพาไปดูเรื่องดินกับพืช แล้วเรากลับมาเจอกันที่นี่"
พวกเราแยกย้ายกันพาชาวบ้านไปดูวิธีดูแลทรัพยากรต่างๆ พี่เกรทพาไปดูการบำบัดน้ำ กักน้ำที่บ่อจำลอง ส่วนผมกับกั้งไปที่แปลงพืชต้นน้ำ นักวิทยาศาสตร์หนุ่มคนนี้บรรยายได้คล่องแคล่วด้วยภาษาง่ายๆ ฟังเพลินดีทีเดียว
"..... ส่วนสุดท้ายคือหลังจาก 60 วันเจ้าต้นธูปจีนก็จะจัดการกับของเสียที่มันดูดไว้จนหมด พอมันเริ่มแก่เราก็ต้องตัดมันเอาไปทำเครื่องจักรสานได้นะครับ ... ถึงตรงนี้พี่ๆมีอะไรสงสัยถามกั้งได้นะฮะ"
"เอ่อ พี่อยากรู้จังค่ะ ว่าน้องกั้งกินอะไรถึงได้รูปหล่อขนาดนี้จะได้ไปบอกคนที่บ้านมั่ง อุๆ" บรรดาสาวและไม่สาวทั้งหลายพากันหัวเราะลั่น นั่นแหละตอนนี้พวกเธอเทใจให้หนุ่มน้อยไปจนหมด ไม่รู้ว่าฟังรู้เรื่องกันบ้างมั้ย
">/////////<"
"หึๆไม่ทันแล้วล่ะเจ๊"
"แกก็ลองปลูกธูปจีนให้เยอะๆเผื่อจะช่วยได้ ฮ่ะๆ"
"แต่มันแก่เร็วกว่าต้นธูปอีกนะคนที่บ้านเจ๊เนี่ย ชาติหน้าโน่นกว่าจะได้อย่างน้องกั้ง อิๆ"
ทุกคนเลยกลายเป็นหยอกล้อกั้งกันสนุก หนุ่มน้อยก็อายหน้าแดงม้วนไปมา ผมเอามือล้วงกระเป๋ายิ้มให้กับบรรยากาศเป็นกันเอง ความจริงเรื่องความรู้ไม่จำเป็นเท่าความร่วมมือ ตอนนี้นักวิทยาศาสตร์หนุ่มได้ใจไปเต็มๆโดยไม่ต้องออกแรง
.
.
"เป็นไง ร้อนมั้ยกั้ง"
"ไม่เลยครับ"
"แต่กั้งเหงื่อเยอะมาก ไปล้างหน้าล้างตาซะแล้วมากินข้าวกัน"
ผมเดินไปตบบ่าเขาเมื่อเรามาถึงจุดนัดพบ
"ครับพี่เต้ เอ่อ พี่ใหญ่"
.
.
ผมนิ่งไป ทำไมใครๆเรียกผมแบบนี้ผมก็เฉยๆ แต่พอเป็นเขา...
"กั้งเห็นคนอื่นเรียกพี่เต้แบบนี้ฮะ ก็เลย...แต่ถ้าพี่เต้ไม่ชอบก็ไม่เป็นไรนะครับ"
"พี่ไม่ได้ว่าอะไรนะกั้ง ตามใจเถอะ พี่ใหญ่ก็ดีเหมือนกัน" ผมยิ้มให้เขาที่มองมาแบบรู้สึกผิด
"ครับพี่ใหญ่ งั้นเดี๋ยวกั้งมานะขอไปล้างตัวแป๊ป หิวจุง.."
หนุ่มคนนี้เปลี่ยนโหมดได้รวดเร็ว เขาวิ่งปรื๋อไปโบกมือไป
พี่ใหญ่ ...
คำนี้จากปากเขาทำให้ผมรู้สึกดี
คงเป็นเพราะเขารุ่นราวคราวเดียวกับน้องชายของผม
นั่นสินะ
..................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น