ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บังเอิญก็เกินไป....
ชายหนุ่มคนนี้
........
คุ้นๆแฮะ....ผมเคยเห็นเขาที่ไหนกันนะ
เอ๊ะ เจ้านมชงอยู่นี่เอง
ผมแหวกฝูงชนเข้าไปถึงตัวเขาที่นอนตะแคงใช้เป้แทนหมอนหลับสบายอยู่กลางสวนสาธารณะ
ผมย่องๆเข้ามาค่อยๆช้อนตัวเจ้าแมวจอมยุ่งของผมออกห่างเขา
ผมหันกลับมาเห็นผู้คนซุบซิบกัน
"เอ่อ ไม่ใช่นะฮะ ผมไ่ม่รู้จักเขา คือ นี่ ๆ ผมมาเอาแมวของผมเจ๋ยๆ เฮ้อ" ซีดีจะอธิบายเพื่ออะไร
ไม่่สิสายตาผู้คนไม่ได้อยู๋ที่ผม แต่จ้องมองผ่านผมไป ด้านหลัง
เขาคนนั้น ขยับตัวลุกขึ้นนั่งมองรอบๆ แล้วลุกขึ้นยืนบิดตัวไปมาคลายเมื่อยล้า
ผมลุกตาม มองหน้าเขาเต็มตา ....
เขาค้อมศรีษะเล็กน้อย หิ้วสะพายเป้ แล้วเดินฝ่าฝูงชนออกไปหน้าตาเฉย
......
.......
ผมจำได้แล้ว คนคนนี้ที่วันนั้นเดินชนผม
วันที่เจ้านมชงวิ่งหายไปแปลกๆ เหมือนวันนี้
จำจมูกโด่งเป็นสันนั้นได้
.......
ฝูงชนสลายไปแล้ว แต่...
ผมยังยืนนิ่งอยู่กับที่เพราะ....
ได้สบนัยน์ตาเขา.....
ดวงตาคู่นั้น เข้มหวานคมสวย มีเสน่ห์บรรยายไม่ถูก
"เมี้ยววววว ...."
"เฮ้ย นมชง ๆ จะไปไหนอีกนั่น ..."
ผมได้สติเพราะตอนนี้เจ้าแมวซน ดิ้นลงจากแขนผมตามผู้ชายคนนั้นไปอีกแล้ว
ผมวิ่งตามมันไปติดๆ จนทันทั้งแมวทั้งหนุ่มหล่อแปลกหน้า
".....ว่าไง เจ้าตัวเล็ก .... ตามมาดูแลชั้นหรอ ชั้นไม่เป็นไรแล้วนะ "เสียงนุ่มเอ่ยทักแมวน้อย เขาก้มลงลูบหัวมันที่มาส่งเสียงเมี้ยวๆคลอเคลียอยู่
ผมยืนมองภาพนั้นอย่างต้องมนต์
รูปร่างเขาสมส่วนสูงโปร่ง ออกจะแบบบางสำหรับผู้ชายแต่ยังดูแข็งแรง
ช่วงขาเรียวยาวหุ้มด้วยกางเกงยืนส์รัดรูปสีน้ำตาลอ่อนกับรองเท้าบู๊ธหนังสีน้ำตาลเข้ม
ดูเท่ห์แปลกตา เขาใส่เสื้อเชิีตลายสก๊อตสีแดงดำพับแขนเปิดให้เป็นผิวเนียน
มือเรียวๆลูบหัวเจ้านมชงจอมป่วนของผมอย่างอ่อนโยน แล้วอุ้มมันขึ้นมาแนบอกที่ปลดกระดุมเสื้อไว้เล็กน้อยเผยให้เห็นช่วงลำคอยาวระหง
ผมมองตามลำคอเนียนของเขาขึ้นไปเห็นริมฝีปากเรื่อๆสีชมพูที่ตอนนี้ขยับพูด จมูกโด่งสวยรับกับตาโตสีน้ำตาลเข้ม คิ้วเรียวขมวดเล็กน้อย .... เพราะว่า ...
"คุณ ... คุณครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ "
" .....เป็นซิ หนักด้วย นี่เทพหรือเปล่า ...." ผมพึมพัมแผ่วๆ
"คุณครับ !!! " เขาเรียกเสียงดังกว่าเดิม ให้สติผมกลับมา
"ห๊ะ !! เอ้อ ครับๆ เอ่อป่าวๆไม่เป็นไรฮะ ผมเป็นเจ้าของเจ้าแมวตัวยุ่งนี่ ...."
ซีดี สงสัยหน้านายจะแดง โอ้ว ม่ายยย
"555 คุณคงตามมันซะเหนื่อยหน้าคุณแดงนะ อ่อ มันน่ารักดีนะคับ เอ้า ผมคืนให้..." เสียง.... หัวเราะ ดีจัง
ผมรับเจ้านมชงมาแบบลอยๆ ตายังเหม่อมองเขาอยู่
"หื้ม แน่ใจว่าไม่เป็นอะไรนะครับ หนุ่มน้อย ..." เขายื่นหน้ารูปเรียวหล่อเหลามาใกล้หน้าผม สองมือล้วงกระเป๋า ท่าทางอย่างนี้คาวาอี้เกิ๊น ซีดีจะทนได้ไหม ม่ายยยย
"นะ แน่ๆใจครับ .... คุณ มะ ไม่เป็นไรใช่มั้ยฮะ ก็เห็นหมดสติ..."
ซีดี จะตะกุกตะกักไปไหน....ก็หน้าเขายังอยู๋ใกล้ผมนี่
"์Nacolepcy ..... นาโคเล็บซี่ นั่นแหละที่ผมเป็น " เขายื่นจมูกโด่งสวยมาใกล้ผมมากขึ้น แล้วจู่ๆก็ถอยออกไป
"นาโคเล็ปซี่ หรอ " ผมทวนคำแปลกๆนั้น
"ครับ เป็นปกติครับ ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วง ผมไปก่อนนะครับ... ไปล่ะนะเจ้าตัวเล็ก " เขายิ้มหวาน คนอะไรยิ้มไปหมดทั้งปากทั้งตา เขายื่นมือมาลูบหัวแมวน้อยในอ้อมกอดผม พลางหันตัวจะเดินไป
".... เอ่อ .... เดี๋ยวฮะ ซีดี เอ่อ จะเจอคุณได้ที่ไหน คุณ..." ไอ่หยา ทำไมซีดีคนหล่อพูดออกไปแบบน้าาานนน เจอกันไม่ถึง 5 นาทีเล้ย
เจ้าของหน้าใสๆยื่นมันมาอีกแล้ว
"พี่กั้งครับ ....อืมมม เจ้าแมวน้อยตัวนี้คงตอบได้ครับ โชคดีนะครับ น้อง ซีดี "
ว่าแล้วเขาก็หมุนตัว เดินจากไป
ทิ้งให้ผมพึมพัม ชื่อ ของเขา
" พี่กั้ง ... หรอ "
........................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น