KangCD Bromance: คู่แสบ (กั้งซีดี)

ลำดับตอนที่ #2 : วีรกรรมร่วมสาบาน II

"โทรตามบิวให้แล้วเดี๋ยวคงมา นายไม่เป็นไรนะซีดี"

"พี่กั้ง ... อย่าเพิ่งไป โอ๊ะ.."

เขารีบเข้ามาประคองผม

"พี่อยู่ที่ไหน เป็นยังไง ให้ผมช่วยพี่นะ อย่าไปอีกเลย"

"นายจะเดือดร้อน แล้วอีกอย่างชั้นก็ไม่เคยพึ่งพาใคร"

"ก็เราสาบานกันแล้ว พี่จำไม่ได้หรอ ...."

คิ้วเรียวขมวด ผมจับหน้าเขามามอง เขาดูซูบไปมากแต่แววตาคู่นั้นยังมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวไม่เคยเปลี่ยนไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายแค่ไหน..


.
.
.

...............................................

.
.
.


"กั้ง เป็นไงบ้างวะ"

"พี่อาร์ ดูสภาพ ...เขาโดนอัดซะน่วม"

"เออ เข้ามาก่อน ...."

พวกเราประคองพาร่างสะบักสะบอมของเด็กใหม่กลับมาที่ร้านเกมส์ พาเขาเข้าไปนอนที่ห้องพักพนักงาน

"ต้องไปโรงพยาบาลมั้ยพี่อาร์"

"เออ แม่งโดนหนักเหมือนกันว่ะเจเจ"

"ไม่..ต้อง ผมไม่เป็น ไร ..."

เสียงพี่กั้งบอกอย่างแผ่วเบา พยายามจะลุกขึ้น

"อย่าลุกดิวะ เฮ้อ แม่งโคตรดื้อ"

เขาก็ยังลุกขึ้นนั่งโงนเงนบนเตียงจนได้ พี่อาร์เอาน้ำมาให้เขาดื่ม

"งั้นก็เดี๋ยวทำแผล กินยาแล้วพักซะ พวกน้องๆก็กลับไปก่อนเถอะเดี๋ยวที่บ้านเป็นห่วง ระวังตัวด้วยนะ ไอ้พวก darker มันต้องหมายหัวพวกนายด้วยแน่ๆ"

"ก็ได้ งั้นไปก่อนนะพี่ " ผมหันไปมองคนป่วยที่นั่งหลับตาหน้ายังบวมๆ แล้วก็กอดคอพรรคพวกเดินออกไป ... ต้องชะงัก

"พวกนาย ...ขอบใจ ระวังตัว...ด้วย แค่กๆ"

"ไม่เป็นไร อย่าตายละกัน ไปล่ะนะ"

ผมก็ตอบไปกวนๆตามแบบฉบับ ใจยังอดห่วงไม่ได้ คนอะไรวะโคตรอึด


.
.
.

กลับมาที่บ้านผมก็ลัดเลาะแอบๆเข้าห้องไป เพราะกลัวพี่ตั้มเห็นแผลบนหน้าจะหาเรื่องด่าอีก

"เซเด ..."

"...เฮ้อ ไม่พ้นหรอวะเนี่ย"

"ย่องไปไหนวะ"

"ผมปวดฉี่ ไปล่ะพี่ตั้ม" 

ผมไม่รอให้เรียกซ้ำวิ่งแผล๊วเข้าห้องไปปิดประตูล้อค

ผมอยู่กันสองคนกับพี่ตั้มที่เปิดอู่ซ่อมมอเตอร์ไซด์อยู่ท้ายซอย ที่ผมไม่่ค่อยสนใจเรียนแค่อยากจบๆไปเพราะตั้งใจว่าจะมาทำอาชีพซ่อมรถนี่แหละ ไม่เห็นต้องลำบากเรียนสูงๆ

"เอ ไอ้พี่กั้งมันจะเป็นไงบ้างวะ "

ผมล้มตัวลงนอนบนเตียงพักร่างที่ช้ำๆจากการโดนตะลุมบอน สักพักก็สั่นหัวสลัดความคิดไปอาบน้ำหายากับพลาสเตอร์มาแปะแผล ความอ่อนล้าทำให้ผมหลับเป็นตาย

.
.
.



เช้าแล้ว เอ่อ สายแล้วเพราะผมเหนื่อยเลยขี้เกียจตื่น มาโรงเรียนก็เกือบสิบโมงโดนครูบ่นไปผมก็อ้าปากหาวจนแกระอาปล่อยไปเข้าห้องที่กำลังเรียนวิชา ภาษาไทยอยู่ เออนะ น่าง่วงชะมัด

"... ไหวมั้ยวะลูกพี่"

"เออ ยังไหว ...ไอ้เด็กใหม่ไม่มาล่ะซิ เออ ก็คงมายากอ่ะนะอาการขนาดนั้น"

"เมื่อเช้าเห็นพี่อาร์มาหาครูใหญ่ สงสัยจะเรื่องพี่กั้งแหละ"

"หรอวะ เฮ้ย ไปแอบฟังแก้ง่วงกันว่ะ"

ว่าแล้วพวกเราก็เผ่นแน่บออกจากห้องไปซุ่มที่ห้องครูใหญ่ แนบหูกับผนังได้ยินเสียงพี่อาร์ลอดออกมาแว่วๆแต่ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง จนเสียงเปิดประตูห้องทำให้ต้องล่าถอยไปซุ่มห่างๆ

"เฮ้ยอาร์ ฝากมันด้วยนะ มีอะไรก็บอกกูได้"

"เออเต้ แล้วมึงจะไปดูมันมั้ย"

"เดี่ยวเย็นๆแวะไป แต่กั้งมันเป็นคนอึดกูว่าคงไม่เป็นไรถ้าไม่โดนซ้ำ"

"กูก็กลัวจะโดนซ้ำล่ะวะ"

"งั้นก็คงต้องหาที่ให้มันหลบใหม่ ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูค่อยคิด มึงก็ต้องระวังตัวนะ"

ผมเห็นสองคนร่ำลากัน ครูเต้ ครูใหญ่ของพวกเราก็เข้าห้องไป พี่อาร์กลับออกมาก็เจอพวกเราขวางไว้


"อ้าว ไอ้ตัวแสบ ทำไมไม่เรียน"

"เฮ้ยพี่ ตกลงเขาเป็นไงวะ"

"เขาน่ะใครวะ หึๆ "

"ก็ ..."

ผมก็หยุดไป ทำไมผมต้องอยากรู้เรื่องวะ"

"มึงแปลกๆนะซีดี อยากรู้ก็ไปดูเอาเองโว้ย กูไปละ พวกมึงก็เข้าเรียนกันซะอย่าเอาแต่เล่น"

"โด่ ก็เล่นเกมส์ร้านพี่นั่นแหละ ยังจะมาพูดดี"

จูเนียร์ตะโกนไล่หลังพี่อาร์ที่เดินไปโบกมือให้เรา

"เอาไงต่อวะซีดี"

"ไม่เอาไง วันนี้กูโดด พวกมึงก็ไปเรียนต่อ"

"เรื่องไรวะ โดดก็ต้องโดดด้วยกันดิ หุๆ"

พวกเราก็พากันหลบออกจากโรงเรียนอย่างคล่องแคล่ว ยามก็ตามไม่ทัน หรือขี้เกียจตามก็ไม่รู้

.
.
.
.

ผมย่องๆเดินนำหน้าสมุนมาที่ห้องของเด็กใหม่ที่เราเอาตัวมาไว้เมื่อคืน เปิดประตูเข้าไปก็ต้องแปลกใจเพราะไม่มีใครอยู่ในห้อง

พลางมีมือมาสะกิดหลังผม


"เฮ้ย อย่าสะกิดดิวะเจเจ แม่งไอ้พี่กั้งไปไหนวะ หรือจะโดนลักพาตัวไปอัดต่อ"

"กูสองคนก็อยู่ข้างๆมึงไม่ได้สะกิดโว้ย"

"........."

ผมค่อยๆหันไปมองสบตากลมโตที่ก้มมาจ้องมองผม 

"เย้ย ไอ้พี่กั้ง"

ผมต้องตกใจอุทานเสียงดัง มือใหญ่เลยย้ายมาปิดปากผมไว้ สักพักก็คลายออก

"มาทำไมกัน"

"ก็มา เอ่อ มาดูว่าตายยัง"

"กลับไปเรียนเลย"

"สั่งใคร"

"ก็ตามใจ"

ผมมองจ้องร่างของคนตรงหน้าอย่างไม่เชื่อว่าเขาจะเดินได้อีกหลังจากโดนซ้อมอย่างหนัก มีผ้าพันหัวไว้ รอยช้ำตามลำคอและแขนยังมีให้เห็นแต่แววตาของเขาช่างเจิดจ้าไม่เหมือนคนป่วย เขาเอามือล้วงกระเป๋าเดินเข้าห้องไป...

"เฮ้ย ซีดี แม่งคนป่าววะเมื่อคืนยังเละ วันนี้เดินปร๋อ"

"นั่นดิวะ "

ผมแง้มประตูมองเข้าไปด้านใน


"พี่กั้ง!"

ผมตกใจที่เห็นเขาไอตัวงอ มีเลือดออกมาจากปากและจมูกโด่งๆนั่น พวกเรารีบเข้าไปประคองหาทิชชูมาซับให้

"ไปโรงพยาบาลดีกว่า"

"ไม่ไป!"

"ดื้อจิงๆ"

"พวกนายกลับไปซะ ชั้น..ไม่เป็นไร"

จบคำเขาก็ฟุบลงที่ไหล่ผมอีก นี่หรอไม่เป็นไร ดีที่พี่อาร์กลับมาพอดี

"กั้ง"

"พี่อาร์ เขาแย่แล้ว"

"ซีดี นายช่วยพาไปที่รถนะ พี่จะพามันไปหาหมอ"

.
.
.

พวกเราส่งเขาขึ้นรถพี่อาร์แล้วก็ยืนอยู่งงๆ 

"เอาไงต่อวะซีดี"

"ไปสนามบอลดีกว่า"

พวกเรามักไปที่สนามในสวนสาธารณะที่ออกจะซ่อมซ่อไม่ค่อยมีใครมาเพราะแถวๆนี้มีแต่มิจฉาชีพ

เราเล่นบอลแหย่สาวๆแถวนั้นจนตกเย็น ผมก็บอกพวกสมุนว่ามึนหัวจะกลับไปนอน เราเลยแยกย้าย

แต่ที่จริงผมก็อดรนทนไม่ได้ต้องสืบว่าพี่กั้งอาการเป็นยังไง ก็ได้ความจากพวกสมุนแก๊งค์ออนไลน์ว่าเห็นรถพี่อาร์ไปจอดที่คลินิคเล็กๆ ที่มีหมอชื่อริท


.
.
.

ผมเจอแล้วรถพี่อาร์ และรถอีกคัน ครูใหญ่ อื๋ย....


แต่นี่มันเลิกเรียนแล้วนี่ เขาคงไม่ว่าหรอก ถึงอย่างนั้นผมก็ควรจะแอบๆอยู่ดีกว่า สามคนนี้ทำอะไรลึกลับซับซ้อนนี่นะ


"ภายในบอบช้ำมาก แต่กำลังใจเขาดี กูฉีดยาให้แล้วก็ไม่เป็นไร"

"เด็กที่ร้านบอกว่าเห็นพวก darker มันด้อมๆมองๆกูว่าต้องหาที่ให้มันหลบใหม่แล้วล่ะเต้"

"จะให้ไปอยู่กับกูก็ไม่ดี เดี๋ยวพวกเด็กๆมันหาว่าเส้น"

"งั้นอยู่กับมึงก่อนนะริท"

"กูมีเวรที่โรงพยาบาลสามวันว่ะไม่อยู่คลินิค"

"กูรู้แล้วว่าจะฝากไว้กับใคร"

พี่อาร์เดินมาเปิดหน้าต่างตรงระเบียงที่ผมซ่อนตัวอยู่ ผมสะดุ้งเกือบตก พี่อาร์คว้าคอเสื้อผมไว้

"เจ้าซีดี ตามมาจนได้"

"เฮ้ย มาไงเนี่ยซีดี"

"ครูใหญ่ครับ แหะๆ ผมก็อยากรู้อยากเห็นตามปกติ ผมไปก็ได้ ขอโทษฮะ"

"เดี๋ยว ไม่ทันแล้วล่ะ อยากรู้อยากเห็นมากนักก็พาเขาไปอยู่ด้วยเลย"

"เย้ย เดี๋ยวๆ ผมเนี่ยนะพี่อาร์"

"เออดิวะ รู้สึกว่าจะเข้ากันได้ดีนี่ "

"ผมจะบอกพี่ตั้มว่าไงล่ะ"

"กะล่อนอย่างนายหาเหตุผลได้ล่ะ เป็นอันว่าตกลงตามนี้ ไปเดี๋ยวพี่ไปส่ง"

ผมต้องจำใจพาเขามาพักด้วย โกหกพี่ตั้มว่ามาทำรายงานส่งครู แกก็ไม่ได้สนใจเพราะไอ้เจเจกับจูเนียร์ก็มาค้างกับผมบ่อยๆ 

"เอ้า นายนอนข้างบนไป นี่เห็นว่าป่วยนะ "

"ไม่ต้องหรอก ข้างล่างก็ได้"

เราก็เกี่ยงกันไปมาจนในที่สุดก็ต้องไปนอนด้วยกันบนเตียง จะว่าไปเตียงผมก็ไม่ได้เล็กเพราะเป็นเตียงที่พี่ตั้มกับแฟนแกยกให้ตอนไปซื้อเตียงใหม่ มันเลยใหญ่พอดู ถ้าผมไม่เอาสารพัดของใช้ไปกองไว้ ตอนนี้ก็ต้องจัดให้มันนอนได้สองคนล่ะนะ

.
.
.


........................................................

.
.
.

ผมกอดเขาไว้ มือใหญ่ตบหลังผมเบาๆ

"ผมเคยกลัวเดือดร้อนหรือไง  "

"บิวมาแล้ว นายไปได้"

เขาผละออกจากผม

"พี่กั้งคะ ... พี่เป็นไงบ้าง"

"ซีดีบาดเจ็บ บิวพาตัวเขาไปเถอะ "

บิวเข้ามาประคองผมแล้วจับแขนเขาไว้

"เราเป็นห่วงพี่ ... รอหน่อยนะคะคดีใกล้สะสางแล้ว บิวกับเจเจต้องเอาคนร้ายตัวจริงมาลงโทษให้ได้ "

เขายิ้มให้เรา เดินห่างออกไปแล้วหันหลังวิ่งหายไปในความมืด ผมกับบิวมองหน้ากัน

เขาไปแล้ว 

อีกเมื่อไร ผมจะได้เจอเขาอีก

น้ำตาผมไหลลงมา


......................................................