ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Pod17
คังทากับพี่รุจ คุยกับตำรวจสากลวางแผนช่วยน้องกั้ง
ยูอีโทรสั่งลูกน้องให้ตระเวนดูสถานที่ต่างๆที่มาโกโตะอาจจะไป
ส่วนผมรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ทะมัดทะแมงที่สุดคว้าเป้และมือถือรีบวิ่งมาสมทบ
มือถือผม
เอ่อ
คือ ทำไมมันมีจุดแว่บๆสีแดงๆ
มัน เคลื่อนไหวได้ !
ผมมองดูอย่างละเอียดเห็นเป็นตัวอักษร Kang รู้แล้ว เข้าใจแล้ว...
ระหว่างที่ทุกคนกำลังยุ่งวุ่นวายกัน ผมตรงไปที่รถขับบึ่งออกไปทันที
................................................
...'วันนั้น...."พี่เต้ กั้งซิงค์มือถือเราไว้ด้วยกันนะฮะ เผื่อว่ากั้งทำมือถือหาย มือถือพี่เต้ก็หาให้กั้งได้ 555".......'
ผมจำได้แล้ว วันนั้นก่อนจะลงไปที่งานHalloween น้องกั้งเล่นมือถือของเขากับของผมให้ม้นติดตามก้นไว้ ผมได้ยินมาว่าชุดยูกาตะมีกระเป๋าลับสำหรับใส่เงินด้านใน ผมไม่ทันสังเกตุว่าน้องกั้งเอามือถือไปด้วยหรือเปล่าแต่การที่เขาไม่ตอบโต้อะไรมากมายอาจมีสาเหตุ โอ๊ย ไม่คิดละ ตามไปก่อนก็แล้วกัน
ผมขับรถตามจุดแดงๆที่บอกพิกัดนั้น ไปจนถึงลานเจอเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัว ชื่อ พันธกาลการบิน
บิงโก น่าจะเป็นไปได้ที่จะเป็นพิกัดที่พวกมันพาน้องกั้งไป โอ๊ะ จุดแดงๆหยุดลงแล้ว
ผมลงจากรถเดินเท้าตามไปที่พิกัดสุดท้าย ผมเจอ ชุดยูกาตะของน้องกั้งอยู่ในป่า ห๊ะ แล้วตอนนี้เขา...ใส่อะไร...
-////////- ม้ายยยยย
ผมหยิบชุดขึ้นมาแล้วควานเจอมือถือของเขา
ผมมองไปตรงหน้าเห็นน้องกั้งในชุดสีขาวถูกดันขึ้นไปบนเฮลิคอปเตอร์ เฮ้อ โล่งอก นึกว่า....
ผมโทรหาพี่รุจอธิบายอย่างรวดเร็ว แล้ววิ่งไปที่เฮลิคอปเตอร์ กระโดดขึ้นไปคว้าตัวนักบินลงมา
ถีบไอ้พวกลูกสมุนลงไปที่ละคน น้องกั้งหันมองผมยิ้มกว้าง ช่วยผมต่อยไอ้พวกลิ่วล้อ
"ไปพี่เต้ รถพี่อยู่ไหน" น้องกั้งส่งเสียงถาม
"ห๊ะ อะไรคับน้องกั้ง พี่ว่าเราขับเจ้านี่บินไปง่ายกว่า" ผมเสนอ
"ห๊ะ อะไรนะพี่เต้ " คนหล่อจะงงอะไรเนี่ย
เห็นมาโกโตะเดินอาดๆมาทางนี้ ผมรีบไปที่นั่งคนขับสั่งน้องกั้งให้นั่งรัดเข็มขัด
แล้วขับหมุนควงให้ใบพัดปัดฝุ่นไปรอบๆพลางตัว จากนั้นก็เทคเฮลิคอปเตอร์ขึ้นไปสู่ท้องฟ้าทันท่วงที
พอฝุ่นจางลง เฮลิคอปเตอร์ก็พาผมกับน้องกั้งก็ขึ้นฟ้าไปแล้ว ...
"มองสุดสายตาขอบฟ้าสีคราม แผ่นดินสยามใครรุกใครรานแล้วเป็นไม่ได้....." ผมร้องเพลงกล่อมคนหล่อมุ้งมิ้งข้างๆที่ตอนนี้แตกตื่นทึ่งอึ้งกับความสามารถของผมยิ่งนัก
ผมร้องเพลงของผมต่อไป...
"ลูกทัพอากาศสามารถวิชา เก่งกล้าทุกคน แต่แปลกพิกลจีบสาวไม่เป็น...น้องกั้งคับ แต่พี่จีบหนุ่มน่ารักเป็นนะครับ จีบติดแล้วด้วย ใช่มั้ยคับน้องกั้งของพี่เต้" ผมมองไปที่เด็กน้อยของผม
ที่ตอนนี้ดวงตาเป็นประกายวิบวับ ยิ้มหวานให้ผม ช่างน่ามองมากๆ ปลื้มๆ
"เอ่อ กั้งยอมแพ้พี่เต้คับ กั้งเป็นนางเอกให้ก็ได้ โหย คนอะไรขับเครื่องบินก็ได้ แมนมากๆ วันหลังสอนกั้งมั่งน๊ากั้งอยากขับเป็นมั่ง เท่ห์ๆแบบพี่เต้อ่ะ" น้องกั้งชมผมใช่มั้ย อ่านะ ภูมิใจๆ
"น้องกั้งคับ ฟรุ้งฟริ้งเป็นคนนั่งไปน่ะดีแล้วคับ ให้พี่ภูมิใจสักเรื่องเถอะ 555" ผมแหย่น้อง
เราลงจอดที่ลานหน้าบ้านที่เดิม มีพี่รุจ และทุกคนรออยู่ พี่รุจมาตบบ่าผม
"ทำได้ดีมาก ไม่เสียชื่อทหารอากาศอย่างเรา"
"ห๊ะ พี่รุจก็ขับได้เหรอคับ สอนกั้งมั่งนะ พี่เต้ไม่ยอมสอนอ่า" น้องกั้งเข้าไปเขย่าแขนอ้อนพี่รุจ
ผมค้อนเขาวงใหญ่ อิพี่รุจยิ้มนัยน์ตากรุ้มกริ่มแกล้งกอดคอน้องกั้งของผมแล้วเอนหัวไปหาเขาด้วย เฮ้ย มันจะมากไปแล้วนะ พี่ก็พี่เหอะวะ ...เดี๊ยะ
คังทามาบอกข่าวว่าพวกมาโกโตะโดนจับหมดแล้ว และขอโทษผมที่เขาหละหลวมเชื่อใจมาโกโตะเกินไปทำให้เกือบต้องเสียน้องกั้งไป เขามาจับมือผมแล้วพูดฝากฝังน้องกั้ง
"ผมฝากดูแลลูกชายคนนี้ด้วยนะคับ คงมีแต่คุณเต้ที่จะปกป้องเขาได้ทั้งร่างกายและจิตใจ" เค้าโค้งให้ผม ผมโค้งคำนับตอบ
.....................................
ยูอีโทรสั่งลูกน้องให้ตระเวนดูสถานที่ต่างๆที่มาโกโตะอาจจะไป
ส่วนผมรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ทะมัดทะแมงที่สุดคว้าเป้และมือถือรีบวิ่งมาสมทบ
มือถือผม
เอ่อ
คือ ทำไมมันมีจุดแว่บๆสีแดงๆ
มัน เคลื่อนไหวได้ !
ผมมองดูอย่างละเอียดเห็นเป็นตัวอักษร Kang รู้แล้ว เข้าใจแล้ว...
ระหว่างที่ทุกคนกำลังยุ่งวุ่นวายกัน ผมตรงไปที่รถขับบึ่งออกไปทันที
................................................
...'วันนั้น...."พี่เต้ กั้งซิงค์มือถือเราไว้ด้วยกันนะฮะ เผื่อว่ากั้งทำมือถือหาย มือถือพี่เต้ก็หาให้กั้งได้ 555".......'
ผมจำได้แล้ว วันนั้นก่อนจะลงไปที่งานHalloween น้องกั้งเล่นมือถือของเขากับของผมให้ม้นติดตามก้นไว้ ผมได้ยินมาว่าชุดยูกาตะมีกระเป๋าลับสำหรับใส่เงินด้านใน ผมไม่ทันสังเกตุว่าน้องกั้งเอามือถือไปด้วยหรือเปล่าแต่การที่เขาไม่ตอบโต้อะไรมากมายอาจมีสาเหตุ โอ๊ย ไม่คิดละ ตามไปก่อนก็แล้วกัน
ผมขับรถตามจุดแดงๆที่บอกพิกัดนั้น ไปจนถึงลานเจอเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัว ชื่อ พันธกาลการบิน
บิงโก น่าจะเป็นไปได้ที่จะเป็นพิกัดที่พวกมันพาน้องกั้งไป โอ๊ะ จุดแดงๆหยุดลงแล้ว
ผมลงจากรถเดินเท้าตามไปที่พิกัดสุดท้าย ผมเจอ ชุดยูกาตะของน้องกั้งอยู่ในป่า ห๊ะ แล้วตอนนี้เขา...ใส่อะไร...
-////////- ม้ายยยยย
ผมหยิบชุดขึ้นมาแล้วควานเจอมือถือของเขา
ผมมองไปตรงหน้าเห็นน้องกั้งในชุดสีขาวถูกดันขึ้นไปบนเฮลิคอปเตอร์ เฮ้อ โล่งอก นึกว่า....
ผมโทรหาพี่รุจอธิบายอย่างรวดเร็ว แล้ววิ่งไปที่เฮลิคอปเตอร์ กระโดดขึ้นไปคว้าตัวนักบินลงมา
ถีบไอ้พวกลูกสมุนลงไปที่ละคน น้องกั้งหันมองผมยิ้มกว้าง ช่วยผมต่อยไอ้พวกลิ่วล้อ
"ไปพี่เต้ รถพี่อยู่ไหน" น้องกั้งส่งเสียงถาม
"ห๊ะ อะไรคับน้องกั้ง พี่ว่าเราขับเจ้านี่บินไปง่ายกว่า" ผมเสนอ
"ห๊ะ อะไรนะพี่เต้ " คนหล่อจะงงอะไรเนี่ย
เห็นมาโกโตะเดินอาดๆมาทางนี้ ผมรีบไปที่นั่งคนขับสั่งน้องกั้งให้นั่งรัดเข็มขัด
แล้วขับหมุนควงให้ใบพัดปัดฝุ่นไปรอบๆพลางตัว จากนั้นก็เทคเฮลิคอปเตอร์ขึ้นไปสู่ท้องฟ้าทันท่วงที
พอฝุ่นจางลง เฮลิคอปเตอร์ก็พาผมกับน้องกั้งก็ขึ้นฟ้าไปแล้ว ...
"มองสุดสายตาขอบฟ้าสีคราม แผ่นดินสยามใครรุกใครรานแล้วเป็นไม่ได้....." ผมร้องเพลงกล่อมคนหล่อมุ้งมิ้งข้างๆที่ตอนนี้แตกตื่นทึ่งอึ้งกับความสามารถของผมยิ่งนัก
ผมร้องเพลงของผมต่อไป...
"ลูกทัพอากาศสามารถวิชา เก่งกล้าทุกคน แต่แปลกพิกลจีบสาวไม่เป็น...น้องกั้งคับ แต่พี่จีบหนุ่มน่ารักเป็นนะครับ จีบติดแล้วด้วย ใช่มั้ยคับน้องกั้งของพี่เต้" ผมมองไปที่เด็กน้อยของผม
ที่ตอนนี้ดวงตาเป็นประกายวิบวับ ยิ้มหวานให้ผม ช่างน่ามองมากๆ ปลื้มๆ
"เอ่อ กั้งยอมแพ้พี่เต้คับ กั้งเป็นนางเอกให้ก็ได้ โหย คนอะไรขับเครื่องบินก็ได้ แมนมากๆ วันหลังสอนกั้งมั่งน๊ากั้งอยากขับเป็นมั่ง เท่ห์ๆแบบพี่เต้อ่ะ" น้องกั้งชมผมใช่มั้ย อ่านะ ภูมิใจๆ
"น้องกั้งคับ ฟรุ้งฟริ้งเป็นคนนั่งไปน่ะดีแล้วคับ ให้พี่ภูมิใจสักเรื่องเถอะ 555" ผมแหย่น้อง
เราลงจอดที่ลานหน้าบ้านที่เดิม มีพี่รุจ และทุกคนรออยู่ พี่รุจมาตบบ่าผม
"ทำได้ดีมาก ไม่เสียชื่อทหารอากาศอย่างเรา"
"ห๊ะ พี่รุจก็ขับได้เหรอคับ สอนกั้งมั่งนะ พี่เต้ไม่ยอมสอนอ่า" น้องกั้งเข้าไปเขย่าแขนอ้อนพี่รุจ
ผมค้อนเขาวงใหญ่ อิพี่รุจยิ้มนัยน์ตากรุ้มกริ่มแกล้งกอดคอน้องกั้งของผมแล้วเอนหัวไปหาเขาด้วย เฮ้ย มันจะมากไปแล้วนะ พี่ก็พี่เหอะวะ ...เดี๊ยะ
คังทามาบอกข่าวว่าพวกมาโกโตะโดนจับหมดแล้ว และขอโทษผมที่เขาหละหลวมเชื่อใจมาโกโตะเกินไปทำให้เกือบต้องเสียน้องกั้งไป เขามาจับมือผมแล้วพูดฝากฝังน้องกั้ง
"ผมฝากดูแลลูกชายคนนี้ด้วยนะคับ คงมีแต่คุณเต้ที่จะปกป้องเขาได้ทั้งร่างกายและจิตใจ" เค้าโค้งให้ผม ผมโค้งคำนับตอบ
.....................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น