TaeKangCD : Drama Maker จอมมายา

ลำดับตอนที่ #15 : drama15

continue.....

.......



"ฮือๆ พี่แกงช่วยกั้งด้วย ฮึกๆ กั้งขอโทษที่ไม่เชื่อพี่ ปล่อยนะไอ้คนเลว ฮือๆ"

ผมตกใจ ผละจากตัวเขาดึงผ้าห่มมาคลุมร่างเนียน มองหน้ารูปเรียวที่มีเค้าหน้าคล้ายกับเขาคนนั้นที่ผมคิดถึง ผิวเนียนนี่ก็ให้ความรู้สึกเหมือนคนคนนั้นที่เป็นครั้งแรกของผม คนที่ผมไม่มีวันลืมและดำเนินแผนเพื่อให้ได้อยู่กับเขาอีก ...

"ชูว์ๆ พี่ขอโทษ พี่ฮั่นไม่ทำอะไรน้องกั้งแล้วนะ ไม่ต้องกลัว .. นิ่งซะนะ.. "

"์ฮือๆ พี่แกง พี่แกงส้ม ช่วยกั้งด้วย กั้งไม่อยากถูกรังแก ฮึกๆ"

... ชัดเจน! ... ผมใจหาย หมดแรง นี่ผมทำอะไรลงไป ถ้าเขาไม่ร้องเรียกชื่อนี้ผมคงทำอะไรเลวๆ ที่คนคนนั้นจะไม่มีวันให้อภัย ผมนั่งมองคนตรงหน้าเข้าไปจะเช็ดน้ำตาให้แต่เขาเอาแต่ร้องไห้ปัดมือผม ก็สมควรล่ะนะ ผมทำอะไรไม่ถูกควานหาเสื้อผ้ามาใส่กลับให้ตัวเอง เหลือบมองหนุ่มน้อยขดตัวในผ้าห่มบางๆหนาวสั่นเพราะไมมีเสื้อผ้าส้กชิ้นใต้ผ้าห่มนั่น... ผมมองหาเสื้อผ้าของเขา แต่มันกระจุยด้วยฝีมือของผมไปหมดแล้ว  ลุกขึ้นหาเจอชุดวอร์มจะสวมให้...

"อย่ามาแตะต้องตัวผมนะ ฮึกๆ " 

"ใส่เสื้อผ้านะน้องกั้ง พี่ไม่ทำอะไรจริงๆ"

เขาเอื้อมมือมาดึงไปใส่ให้ตัวเองอย่างรวดเร็ว น้ำตายังไหลลงมาอาบแก้มเนียน หอบหายใจถี่ๆ ร่างกายสั่นเพราะพิษไข้และออกแรงขัดขืนจากการจู่โจมรุนแรงของผม

กึก

ครืดๆๆ

.
.
เสียงแปลกๆดังมาจากใต้รถ เราสองคนมองหน้ากัน สักพัก รถก็เคลื่อนไปตามทางลาด กระแทกไปตามความขรุขระของพื้นป่า 

เราโดนเหวี่ยงไปตามแรงกระแทก ของในรถหล่นลงมาผมตรงเข้าไปกอดหนุ่มน้อยไว้ มืออีกข้างยึดกับราวเหล็กกันไม่ให้เรากระแทกตัวรถ

"ปล่อยกั้งนะ เอามือออกไป ฮึกๆ"

"พอเลยน้องกั้ง ! พี่บอกว่าไม่ทำอะไรแล้วก็ไม่ทำซิ ! หยุดได้แล้วอยู่นิ่งๆ เดี๋ยวก็เจ็บตัวกันทั้งคู่"

ผมตวาดเขาไป ได้ผล เขามองผมตาแป๋วเกาะเอวผมไว้แน่น รถยังคงเคลื่อนไปจนไปชนเข้ากับอะไรสักอย่างอย่างแรง ..

ปึก

.
.
มองคนในอ้อมกอดเขาหลับตาปี๋จับแขนผมไว้แน่น เราสองคนโดนเหวี่ยงไปตามแรงกระแทก 

"โอ๊ะ อูย " 

สิ่งของในรถหล่นใส่ตัวผม ผมขยับเอาตัวบังคนตัวเล็กไว้ไม่ให้มันโดนเขา 
 
รถหยุดแล้ว ผมค่อยคลายอ้อมกอดเขา คลำหลังที่รู้สึกชาๆ ช่างก่อนเถอะ ผมเดินไปที่ประตูรถ กระแทกมันแรงๆ 

ผลั่กๆ 

..

..
 
ไม่ได้ผล มันคงชนกับต้นไม้ทำให้ล็อคติดขัด ผมก้าวข้ามสิ่งกีดขวางทั้งหลายไปที่กระจกรถ ให้ตายซิ มันเป็นแบบเปิดไม่ได้ แล้วที่ที่เราอยู่ก็เป็นส่วนพ่วงของตัวรถซึ่งมันหลุดออกจากหัวตอนที่ไถลลงมา เครื่องทำความอุ่นดับไป อากาศข้างนอกเริ่มหนาวจนรู้สึกมาถึงด้านใน ฟ้าเริ่มสลัว ไอ้พวกลูกน้องผมมันไปอยู่ไหนกันนะ ก็บอกว่าให้ดูไว้ 

..............................................................................................
.
.
"ห้องน้ำไมมันอยู่ไกลนักวะ หนาวก็หนาว อ้าว เฮ้ย มึงหลับไปไงวะ "

"อ้าว ลูกพี่ มาแล้วหรอ "

"เออ สองชั่วโมงแล้วโว้ย ไปดูคุณฮั่นกันว่าจัดการไอ้หนุ่มนั่นไปแล้วยัง จะได้ตามนักข่าว ฮ่ะๆ"

"พี่ นี่มันมืดเลยไม่เห็นรถ หรือว่ารถมันหายไป"

"เฮ้ย หายไปไหนวะ "

"หรือคุณฮั่นแกเปลี่ยนใจขับไปอึ๊บมันที่อื่น"

"เออ สงสัย งั้นรอแกขับกลับมาก่อนก็แล้วกัน บรื๋อในรถมันหนาวชะมัด พี่เราไปรอในกองถ่ายดีกว่า เดี๋ยวจะได้เรียกนักข่าวง่ายๆ"

..............................................................................................................


"น้องกั้ง ตัวร้อนจี๋เลยเรา"

"ยะ อย่านะ ปะ ปล่อยกั้ง ฮึกๆ"

นิ่งซะนะ พี่ยอมแล้วพี่น่ะไม่ทำอะไรน้องกั้งหรอก ขอโทษจริงๆ เฮ้อ พี่ผิดพี่มันเลว ตอนนี้น้องกั้งต้องฟังพี่นะ พี่น่ะ เอ่อ รู้จักกับพี่แกงส้มของน้องกั้ง ไม่ต้องกลัวพี่ไม่ทำอะไรเลวๆอีกแล้วนะ ตอนนี้เราติดอยู่ในรถนี่ ไม่มีทางออกไปโทรศัพท์ก็ไม่มีสัญญาณแล้วอากาศข้างนอกหนาวมากๆเราต้องรอจนกว่าจะมีใครมาหาเราเจอ ทำตัวเองให้อุ่นที่สุดไม่งั้นจะหนาวตายนะ

"กั้ง ปวดหัว"

"เอ่อ เดี๋ยวพี่หายาให้ ..."

.
.
"กินยาแล้วเดี๋ยวก็จะดีขึ้น.... โชคดีที่มีเสบียงอยู่บ้าง หิวม้้ยน้องกั้ง"

"ไม่.... กั้ง... หนาว หนาวมากๆ"

"น้องกั้ง .... "

ตกใจที่เห็นเขาตัวสั่น ปากซีด ผมไปหาแจ็คเก็ตหนาที่สุดเท่าที่จะหาได้มาคลุมตัวเขาไว้ นั่งลงกอดให้ความอบอุ่นร่างบางที่ยังสั่นเทา ผมมองไปที่พื้นหยิบโทรศัพท์ของเขาที่หล่นตอนสู้กับผมขึ้นมาดู เห็นรูปคู่ของสองพี่น้อง .... น้ำตาผมไหลลงมา คิดถึงเหลือเกิน ... 

สักพักยาคงออกฤิทธิ์ เขาสงบลงผมก้มมองหน้าเรียวคนน้องนึกถึงคนพี่

"เป็นไงครับ หายปวดหัวมั้ย"

"... ดีขึ้นแล้ว"

"น้องกั้ง พี่ขอโทษ ยกโทษให้พี่นะครับ "

"คุณฮั่น เอ่อ พี่ฮั่น ร้องไห้..."

"ฮึก .. น้องกั้ง พี่น่ะไม่ใช่แค่รู้จักกับแกงส้มเท่านั้นนะ....แต่ เรา เคย รักกัน "

ผมตัดสินใจบอกเรื่องราวความรักที่โดนกีดกันของผมและพี่ชายของเขาให้ฟัง ผมสารภาพผิดทั้งหมด ความผิดที่ทำตัวเสเพล ระรานคนไปทั่วโดยเฉพาะกับเขา กรรมคงสนองผมที่ดันไปทำกับน้องชายคนที่ผมรัก

"อย่าร้องไห้ครับพี่ฮั่น กั้งเข้าใจแล้ว "

"แต่พี่เกือบจะทำให้น้องกั้งต้องเสียใจชั่วชีวิต พี่ขอโทษจริงๆ"

"ครับๆ กั้งยกโทษให้ แต่พี่ฮั่นต้องรับปากกั้งว่าต่อไปจะทำตัวใหม่นะฮะ พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นรักแท้ ไม่ใช่ไปโยนความผิดให้ใครอีก พี่แกงเขาคงจะเห็นใจพี่สักวัน"

"ขอบคุณนะน้องกั้ง พี่รับปากครับ ... แต่ตอนนี้ เราต้องรอดไปจากที่นี่ให้ได้ก่อน อากาศหนาวมากขึ้นนะ มานี่กอดพี่ไว้ พี่แกงน่ะเคยบอกว่าพี่เหมือนหมี รับรองความอุ่นครับ ฮึๆ"

"ฮะ อุ่นจริงๆฮะ "

.
.
.

...............................................................................................

To be continued...










Note: Drama เริ่มขึ้นคอมก็แฮงค์เลยต้องตัดเป็น 3 ตอน ^^