TaeKangCD : Drama Maker จอมมายา

ลำดับตอนที่ #14 : drama14

'เรือนที่ถูกสร้างขึ้นมาด้วยความหลอกลวง เป็นเสมือนเรือนทรายที่จะมลายหายไป แต่หากเม็ดทรายเหล่านั้นเป็นความรักบริสุทธิ์ ก็สามารถสร้างขึ้นมาใหม่ได้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า'

ในเรือนทราย

.
.

คำนำเรื่องของเขาช่างลึกซึ้งกินใจ .... ผมนั่งอ่านบทของวรกรที่พี่แก้มติดเอามาด้วยฆ่าเวลาเพราะทุกคนออกไปอยู่ที่หน้ากองกันหมด ...

"เจอคุณเต้พอดีเลย พี่แก้มส่งเรื่องนี้เวอร์ชั่นญี่ปุ่นไปให้ทางผู้ร่วมทุนเรื่องทัตสึมิดูแล้ว พวกเขาชอบมากๆอยากจะสร้างต่อเลยน่ะค่ะ" 

"ของน้องกั้งเนี่ยหรอครับ "

"ใช่ค่ะใช่ "

"ดีนะครับ น้องกั้งคงจะดีใจ"

"แต่อย่าเพิ่งบอกเขานะคะ พี่ขอให้ทางโน้นยืนยันมาก่อนเดี๋ยวเกิดไรผิดพลาดไปน้องกั้งจะเสียใจเปล่าๆ คุณเต้ก็ลองอ่านดูนะคะ พี่ขอไปดูหน้ากองก่อน ป่านนี้น้องกั้งน้องเชอคงไปอยู่ที่นั่นกันแล้ว "

"ได้ครับพี่แก้ม .... ฮึๆ .... งั้นผมควรอยู่ในนี้แหละดีแล้ว ... เฮ้อ"


.
.
.

..............................................................................................................

"ดูต้นทางไว้นะพวกแก"

"ครับคุณฮั่น"
.
.
แคร่ก
.
.

ปึก

.
.

.... สั่งลูกน้องคุมเชิงอยู่ห่างๆแล้วก็ขึ้นมาบนส่วนพ่วงของรถเตรียมจัดการกับหนุ่มหน้าหวาน หมากตัวสำคัญที่ใช้ดำเนินแผนร้ายลวงโลก ฮึๆ ... 

อากาศหนาวๆในเวลาโพล้เพล้แบบนี้ ช่างเหมาะกับภารกิจนัวเนียซะเหลือเกิน ... มองไปในรถที่ถูกจัดให้เป็นห้องแต่งตัวนักแสดง มีเบาะยาวสำหรับพักผ่อนที่ตอนนี้มีเรือนร่างสมส่วนของหนุ่มน้อยเป้าหมายนอนทอดกายอยู่ ฮึๆ ยังไม่รู้ตัวสินะว่ากำลังจะได้มีเจ้าของ ผมชอบอารมณ์แบบนี้ที่สุด เหมือนนักล่า...


ปากบางขยับถามขึ้น


"อืมม์ น้องซี หรือพี่โดมฮะ ลืมอะไรคับ"

.
.
.
แกร็ก

.
.
.
"หือ ใครฮะนั่น โอ๊ะ...คุณฮั่น!"


กดปิดล็อคประตูรถกันไม่ให้ใครมาเจอก่อนจะเสร็จกิจ ผมโถมตัวลงไปทับร่างบางที่จะขยับหนี

"อะไรกันเนี่ย ช่วยด้วย อย่านะคุณฮั่น"

"หืมม์ อย่าเรียกห่างเหินอย่างนั้นสิน้องกั้ง เรียกพี่ฮั่นดีกว่า เพราะอีกสักพักพี่ก็จะเป็นครั้งแรกของน้องแล้วนะ หืมมม ดิ้นไปร้องไปก็ไม่มีใครได้ยินหรอก"

คนร่างเล็กกว่าส่ายหน้าเรียว ออกแรงดิ้นไปมาพยายามหลุดจากมือ แต่ไม่สำเร็จหรอก เขาเอวคอดร่างบางอย่างนั้น จะสู้อะไรกับแรงที่เหนือกว่าได้ 

"ปล่อยผมนะคุณฮั่น ฮ๊า จะทำอะไร ไม่นะ ไม่ ....อย่า..."

"ไม่อะไรกันน้องกั้ง อย่า อย่าชักช้าหรอ ได้ๆ งั้นเรามาหาทางสวรรค์กันเร็วๆนะ"

กดริมฝีปากลงบนปากนุ่มของคนใต้ล่างเบียดลงไปอย่างรุนแรงเพื่อให้เขาหยุดหลบเลี่ยงควานลิ้นเข้าไปปลุกเร้าอารมณ์ มือนึงจับข้อมือเล็กทั้งสองของเขาไปไว้ด้านบนกดลงบนเบาะ หึๆ แค่นี้ก็ดิ้นไม่หลุดแล้ว มือยังว่างอีกข้างนึงคว้าเสื้อของคนร่างบางกระชากออกอย่างแรงเผยให้เห็นเรือนร่างท่อนบนนวลเนียนที่กระเพื่อมจากการหอบหายใจแรงของเจ้าของร่างกายน่ากอดน่าจูบนี้ 

ละจากปากสวยได้รูปมาไซร้หูเม้มไปให้เขาเสียวเล่น ไล่ลิ้นลงมาดูดยอดอกให้ร่างกายของเขาตอบสนองการเล้าโลม 

"อ๊ะ ช่วยด้วย อย่านะ ปล่อยเดี๋ยวนี้ ฮ้า...."

"ยอมๆพี่ไปเถอะน่าจะได้เสร็จเร็วๆ 555 ยิ่งดิ้นยิ่งเกิดอารมณ์นะ"

"ไม่ ไอ้คนเลว อย่า ม่ายย " 

ทำไมรู้สึกกระหายเขาขึ้นมาอย่างมาก มันเคยเกิดขึ้นมาแล้วครั้งนึง นานมาแล้วกับคนคนนึงเพียงคนเดียวที่ทำให้ใจผมเต้นแรง ตอนนี้มีความรู้สึกแบบนั้นอีกครั้ง หยุดไม่ได้ ตอนแรกแค่จะลวนลามให้เกิดภาพร่วมรักที่ดูสมจริงสำหรับพวกนักข่าวเท่านั้น เพราะผมเองก็ไม่เคยคิดพิศวาศหนุ่มคนไหนที่ไม่ใช่เขาคนนั้น 

แต่ หนุ่มคนนี้ มีสรีระสวยงามคล้ายๆกัน เขาทำให้ผมใจเต้นแรงอีกครั้ง 

"ชั้นมันเลวจริงๆซะด้วย แต่เดี๋ยวนายจะได้รู้ว่าความสุขสุดยอดน่ะเป็นยังไง มานี่!"

"อ๊ะ ฮ้า หยุดนะ อย่าทำกับผมแบบนี้ "

"นายธีธัชน่ะคงอกแตกตายถ้ารู้ว่านายเป็นของชั้น 555 "

เหตุผลอย่างนึงเพราะแค้นเจ้าธีธัชนั่น ต้องบดขยี้คนของเขาให้สมกับที่ทำให้ทั้งเจ็บทั้งอาย แต่มันมีเหตุผลอื่นๆอีก ... งานหมั้นที่ไม่ต้องการ .... ผมระดมจูบปากบางอย่างร้อนแรง เขาดิ้นพยายามดันตัวผมที่รูดกางเกงเขาออก ผมกำจัดเสื้อผ้าตัวเองกดเอวเบียดลงหว่างขาเรียวของเขาแนบตัวลงไปล็อคไม่ให้เขาเคลื่อนไหวได้อีก 

"อย่า ปล่อยๆ อย่าทำนะ เอามันออกไป "

"ยังมีแรงอีกหรอเนี่ยน้องกั้ง 555 ดีๆ อย่างงี้พี่ชอบ"

เขายังดิ้นหนีทั้งจิกทั้งข่วน คว้าข้อมือเล็กของเขากดลงบนเบาะ ไล่ลงมาจูบอกนูนหน้าท้องเนียนเม้มลงไปที่จุดอ่อนไหวของคนใต้ล่าง เงยหน้ามองเห็นเขาร้องเสียงหลงหลับตาหอบหายใจถี่ แอ่นตัวขึ้นลงหนีปากของผม... มันไม่ง่ายหรอกหนุ่มน้อย หึๆ

"ขัดขืนอย่างงี้คงจะเจ็บหน่อย รอรับนะน้องกั้ง พี่ฮั่นกำลังจะมอบความสุขให้ 555"

มาถึงตอนสำคัญคงจะไม่รอแล้ว ผมเลื่อนขึ้นไปจะจูบปากเขา เตรียมส่งความสุขด้านล่างเข้าไป แต่ชะงักที่ได้ยินเสียงเขาร้องไห้ออกมา...

"ไม่นะ ฮึก ๆ กั้งไม่เอา ช่วยด้วยพี่แกง ฮือๆๆ  "

"......................."

" ฮือๆ ปล่อยกั้ง ไอ้คนเลว ฮือๆ พี่แกงอยู่ไหน..."

เงยหน้าขึ้นมองหนุ่มหน้าหวานมีน้ำตาไหลมาอาบแก้ม สะอึกสะอื้นปริ่มว่าจะขาดใจ นั่นยังไม่ทำให้ผมหยุดได้สนิท เท่ากับ ชื่อของคนคนนี้ ....

"พี่แกง ..หรือว่าจะเป็น แกงส้ม!"