ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Pod10
นี่มันอะไรกัน! ผมงงไปหมดแล้ว....พี่รุจมาเกี่ยวอะไร
พอตั้งสติได้ ผมก็รีบวิ่งออกมานอกห้องมองหาคนทั้งสอง หวังว่าคงทันนะ
เจอแล้ว...กำลังจะเดินไปซักให้รู้เรื่อง ผมก็ได้เห็นภาพที่ไม่อยากเห็นถึงกับชะงัก ก้าวเท้าไม่ออก
Makoto เข้ามาโอบเอวน้องกั้งของผมพากันเดินไปที่ริมหาด พร้อมด้วยพี่รุจและทีมงานจากญีปุ่น สักสี่ห้าคน พวกเขาทั้งหมดรีบเร่งไปขึ้นเรือยนต์เล็ก ไกลออกไปผมเห็นเรือยอร์ชหรูจอดรอ
ผมกำลังชั่งใจว่าจะเข้าไปดึงเด็กน้อยที่ผมหลงรักเต็มหัวใจไว้ดีมั้ย แต่ เขาก็มีท่าทียินยอมนี่ แล้วมามุ้งมิ้งใส่ผมคืออะไร? โอ๊ย สับสนๆ...
ผมรีบไปเอากล้องมาปรับโหมดกลางคืนซูมถ่ายเป็นวิดีโอไว้ มือสั่นไม่เท่าใจ...มองในวิวไฟเดอร์ตามคนทั้งหมดขึ้นเรือลำใหญ่ เห็นหลังชายหนุ่มชุดขาวในอ้อมกอดคนชุดดำนั่นตลอดเวลา
ผมเดินออกไปที่หาด ....หนุ่มน้อยชุดขาวหันหน้ามาแล้ว เขาเหม่อมองมายังชายหาดหยุดสายตาอยู่ที่ผมซึ่งคงเป็นจุดเล็กๆจากที่ที่เขาอยู่ ในกล้องที่ซูมละเอียดได้ใกล้เหมือนเขาอยู่ห่างแค่คืบ ผมเห็นใบหน้าคมคายส่งยิ้มเศร้าๆให้ผม
สักพักเรือก็ออกไกลออกไป ไกลออกไป เขาคนนั้น ไปแล้ว......
ผมเดินคอตก น้ำใสๆเริ่มไหลออกมาจากตา อาลัยอาวรณ์กับภาพความสุขสั้นๆในหัวที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อเช้านี้
............................................
กลับเข้ามาที่ห้องแห่งความทรงจำ ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดแฟนซีออกแบบหงอยๆ เก็บกระเป๋าที่ใช้เวลาไม่นานนักเพราะผมมาแบบแบ็คแพ็ค ผมเดินไปรอบๆห้องหมดแรงทรุดตัวนั่งบนเตียงนุ่มๆที่ยังไม่ได้ใช้งานเลยเพราะผมเป็นหมอนให้น้องกั้งที่โซฟายาวทั้งคืน
ผมมองมือถือ หวังว่าจะมีข้อความจากเขา
ไม่มี....
ง่ายดายเพียงนี้หรอ
ผมกดดูภาพที่ถ่ายเซลฟี่กับเขาไว้เล่นๆก่อนเราสองคนไปลงทะเล
ดูไปเรื่อยๆ
เอ๊ะ
ภาพวิดีโอ หน้าน้องกั้ง ผมไม่เคยถ่ายนี่ แล้วใคร....
จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากเขา....
......
ในจอน้องกั้งยิ้มหวานทำมือ Love you
"พี่เต้ฮะ ได้ยินมั้ยเสียงพี่เต้อาบน้ำไปร้องเพลงไป กั้งเดาว่าตอนพี่เต้ดูคลิปนี้กั้งคงจะออกเดินทางไปแล้ว พี่เต้ก็คงกำลังคิดถึงกั้งเหมือนที่กั้งคิดถึงพี่เต้ ....." เขาหยุดยิ้มมองมานิ่งๆ
"กั้งมีความสุขมากเวลาอยู่กับพี่เต้ ไม่อยากให้มันผ่านไปเลยแต่ก็คงทำไม่ได้เพราะกั้งมีภาระที่จะต้องทดแทนบุญคุณแม้ว่าใจจะไม่ต้องการเลย ยิ่งพอได้มาเจอพี่เต้มันก็ยิ่งเจ็บมากขึ้น" เขาก้มหน้าน้ำตารื้น แล้วเงยหน้าขึ้นมาท่าทางมุ่งมั่น
"กั้งตัดสินใจแล้วว่าจะกลับมาหาพี่เต้ ถึงแม้มันจะเสี่ยง พี่เต้รอกั้งนะ กั้ง....รักพี่เต้"
..........
คลิปจากคนน่ารักของผมจบไปแล้ว ผมล้มตัวลงนอนมองเพดาน
"พี่ก็ตัดสินใจแล้วเหมือนกัน ว่าพี่ต้องตามตัวน้องกั้งกลับมาให้ได้ ที่สุดขอบฟ้านั่น"
ผมหลับตาลง แต่ยังเห็นใบหน้าเขากับท่าทางน่ารักนั่นอย่างชัดเจน.....
.
..
...
ไลน์ๆ....
NCmook: พี่เต้ หายไปไหนอ่า ... นี่พี่รุจใจดีเปิดห้องให้เราที่รีสอร์ทเรย กี๊ส
....พรุ่งนี้อย่าลืมมารับพวกมุกน๊า ตอบไลน์มั่งดิ...
Ruj: เฮ้ยไอ้เต้ เศร้าป่าววะ...น้องเขาสบายดีไม่ต้องห่วง
Ruj: แต่ถ้ามึงตัดสินใจเสี่ยงและอยากรู้เรื่อง พรุ่งนี้ไปเจอกันสนามบินสุวรรณภูมิตอนสามทุุ่ม..ที่ JALนะโว้ย
.................
PS.
โอยยย สงสารสองคนนี้จัง แต่ทำไงได้พล็อตมันมีอยู่ต้องไปให้สุดล่ะนะ
อีตาพี่รุจนี่ลึกลับไปแล้วนะ ยังงายยยย
รอลุ้นน๊า....
พอตั้งสติได้ ผมก็รีบวิ่งออกมานอกห้องมองหาคนทั้งสอง หวังว่าคงทันนะ
เจอแล้ว...กำลังจะเดินไปซักให้รู้เรื่อง ผมก็ได้เห็นภาพที่ไม่อยากเห็นถึงกับชะงัก ก้าวเท้าไม่ออก
Makoto เข้ามาโอบเอวน้องกั้งของผมพากันเดินไปที่ริมหาด พร้อมด้วยพี่รุจและทีมงานจากญีปุ่น สักสี่ห้าคน พวกเขาทั้งหมดรีบเร่งไปขึ้นเรือยนต์เล็ก ไกลออกไปผมเห็นเรือยอร์ชหรูจอดรอ
ผมกำลังชั่งใจว่าจะเข้าไปดึงเด็กน้อยที่ผมหลงรักเต็มหัวใจไว้ดีมั้ย แต่ เขาก็มีท่าทียินยอมนี่ แล้วมามุ้งมิ้งใส่ผมคืออะไร? โอ๊ย สับสนๆ...
ผมรีบไปเอากล้องมาปรับโหมดกลางคืนซูมถ่ายเป็นวิดีโอไว้ มือสั่นไม่เท่าใจ...มองในวิวไฟเดอร์ตามคนทั้งหมดขึ้นเรือลำใหญ่ เห็นหลังชายหนุ่มชุดขาวในอ้อมกอดคนชุดดำนั่นตลอดเวลา
ผมเดินออกไปที่หาด ....หนุ่มน้อยชุดขาวหันหน้ามาแล้ว เขาเหม่อมองมายังชายหาดหยุดสายตาอยู่ที่ผมซึ่งคงเป็นจุดเล็กๆจากที่ที่เขาอยู่ ในกล้องที่ซูมละเอียดได้ใกล้เหมือนเขาอยู่ห่างแค่คืบ ผมเห็นใบหน้าคมคายส่งยิ้มเศร้าๆให้ผม
สักพักเรือก็ออกไกลออกไป ไกลออกไป เขาคนนั้น ไปแล้ว......
ผมเดินคอตก น้ำใสๆเริ่มไหลออกมาจากตา อาลัยอาวรณ์กับภาพความสุขสั้นๆในหัวที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อเช้านี้
............................................
กลับเข้ามาที่ห้องแห่งความทรงจำ ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดแฟนซีออกแบบหงอยๆ เก็บกระเป๋าที่ใช้เวลาไม่นานนักเพราะผมมาแบบแบ็คแพ็ค ผมเดินไปรอบๆห้องหมดแรงทรุดตัวนั่งบนเตียงนุ่มๆที่ยังไม่ได้ใช้งานเลยเพราะผมเป็นหมอนให้น้องกั้งที่โซฟายาวทั้งคืน
ผมมองมือถือ หวังว่าจะมีข้อความจากเขา
ไม่มี....
ง่ายดายเพียงนี้หรอ
ผมกดดูภาพที่ถ่ายเซลฟี่กับเขาไว้เล่นๆก่อนเราสองคนไปลงทะเล
ดูไปเรื่อยๆ
เอ๊ะ
ภาพวิดีโอ หน้าน้องกั้ง ผมไม่เคยถ่ายนี่ แล้วใคร....
จะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจากเขา....
......
ในจอน้องกั้งยิ้มหวานทำมือ Love you
"พี่เต้ฮะ ได้ยินมั้ยเสียงพี่เต้อาบน้ำไปร้องเพลงไป กั้งเดาว่าตอนพี่เต้ดูคลิปนี้กั้งคงจะออกเดินทางไปแล้ว พี่เต้ก็คงกำลังคิดถึงกั้งเหมือนที่กั้งคิดถึงพี่เต้ ....." เขาหยุดยิ้มมองมานิ่งๆ
"กั้งมีความสุขมากเวลาอยู่กับพี่เต้ ไม่อยากให้มันผ่านไปเลยแต่ก็คงทำไม่ได้เพราะกั้งมีภาระที่จะต้องทดแทนบุญคุณแม้ว่าใจจะไม่ต้องการเลย ยิ่งพอได้มาเจอพี่เต้มันก็ยิ่งเจ็บมากขึ้น" เขาก้มหน้าน้ำตารื้น แล้วเงยหน้าขึ้นมาท่าทางมุ่งมั่น
"กั้งตัดสินใจแล้วว่าจะกลับมาหาพี่เต้ ถึงแม้มันจะเสี่ยง พี่เต้รอกั้งนะ กั้ง....รักพี่เต้"
..........
คลิปจากคนน่ารักของผมจบไปแล้ว ผมล้มตัวลงนอนมองเพดาน
"พี่ก็ตัดสินใจแล้วเหมือนกัน ว่าพี่ต้องตามตัวน้องกั้งกลับมาให้ได้ ที่สุดขอบฟ้านั่น"
ผมหลับตาลง แต่ยังเห็นใบหน้าเขากับท่าทางน่ารักนั่นอย่างชัดเจน.....
.
..
...
ไลน์ๆ....
NCmook: พี่เต้ หายไปไหนอ่า ... นี่พี่รุจใจดีเปิดห้องให้เราที่รีสอร์ทเรย กี๊ส
....พรุ่งนี้อย่าลืมมารับพวกมุกน๊า ตอบไลน์มั่งดิ...
Ruj: เฮ้ยไอ้เต้ เศร้าป่าววะ...น้องเขาสบายดีไม่ต้องห่วง
Ruj: แต่ถ้ามึงตัดสินใจเสี่ยงและอยากรู้เรื่อง พรุ่งนี้ไปเจอกันสนามบินสุวรรณภูมิตอนสามทุุ่ม..ที่ JALนะโว้ย
.................
PS.
โอยยย สงสารสองคนนี้จัง แต่ทำไงได้พล็อตมันมีอยู่ต้องไปให้สุดล่ะนะ
อีตาพี่รุจนี่ลึกลับไปแล้วนะ ยังงายยยย
รอลุ้นน๊า....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น