TaeKang : ร็อคลิขิต

ลำดับตอนที่ #1 : Rock 1

"โห อะไรอ่ะพี่นิคนี่มันอัลบั้มชุดที่ 3 แล้วนะยังจะสายแบ๊วกุ๊กกิ๊กอีกหรอคับ ก็กั้งบอกแล้วไงว่าขอแบบหนักแน่น ดิบๆ ร็อคๆหน่อยอ่ะ จะได้ไม่จำเจอ่ะครับ" เสียงบ่นหงุบหงิบจากปากบางของชายหนุ่มร่างสูงหล่อเหลาเจ้าของฉายาคุณชายคาวาอี้มาหลายปีจนอยากจะปรับเปลี่ยนบ้าง

"นายเนี่ยนะจะร้อค คุณชายครับคิดป่าวเนี่ยพี่น่ะทำได้อยู่แล้วแต่ไม่ใช่ลุคแบบคุณน้องครับ เอางี้ เดี๋ยวพี่ให้เขาปรับมาให้แบบ R&B มีฮุกแรงๆหน่อยละกัน" โปรดิวเซอร์ชื่อดังทนหน้าอ้อนๆไม่ไหว

"ไม่เอาอ่ะพี่นิค กั้งงอลแล้ว นี่หาว่ากั้งไม่แข็งแรงพอใช่มั้ย" หนุ่มกั้งทำหน้าบึ้งใส่

"เฮ้อ ก็ทำหน้าแบบนี้ อ้อนซะ แล้วมันร้อคตรงไหนครับน้องกั้ง" นิคเริ่ม่เพลีย

"พี่นิคก็หัดให้กั้งดิ กั้งไม่ดื้อไม่บ่นจะยอมทำตามทุกอย่างเลยนะๆพี่นิคนะ" หนุ่มน้อยเขย่าแขนโปรดิวเซอร์เจ้าของค่าย

"เดี๋ยวก่อนๆ แขนพี่จะหลุด เอ้อ เรานี่นะ บอกพี่มาซะดีๆว่าทำไมนึกอยากเป็นร้อค เอาจริงๆนะไม่ใช่แบบอะไรมาเข้าฝันแบบนั้น" 

"ก็พวกวง Street Fight ไง กั้งขอไปแจม Featuring กันพวกนั้นบอกว่ากั้งอ่อน ชิ " 

"555 ก็พวกนั้นมันร็อคดุดัน เราจะแจมเขาได้ไงเล่า "

"แล้วก็พวกแอนตี้สายแบ๊วอีก หาว่าเราทำได้แต่แนวเดิมๆ ก็จริงอ่ะ มันหลายปีแล้วนี่พี่นิค"

"เออนะ คิดมากนะเรา แล้วแฟนๆจะรับได้หรอ"

"ได้ดิฮะ เขาน่ะอยากเห็นกั้งทุกแนวแหละ กั้งมั่นใจว่าทำได้ฮะแต่ต้องมีโค้ชเก่งๆอย่างพี่นิค"

"เฮ้อ เอาไงดีวะโตโน่"

"น้องกั้งเขาอยากลองพี่ก็อย่าไปขัดสิครับ เด็กจะเสียกำลังใจน่ะ บ้านเรามีร็อคหน้าหล่อๆเหมือนผมเพิ่มมาอีกคนก็ดีนี่ 555"

"เออนะ ดูมันให้เหตุผลเข้า"

"งั้นพี่โตโน่จะสอนกั้งใช่มั้ยฮะ เย้"

"No ... ไม่ใช่เลย พี่ก็ไม่ไหวเหมือนกันครับ น่ารักอย่างน้องกั้งขืนอยู่ใกล้เดี๋ยวไอ้พี่ริทมันเอาตาย"

"แล้วหลอกน้องทำไมวะโตโน่"

"ผมไม่ได้หลอก แต่ผมน่ะมีตัวช่วย ไอ้เจ้านี่ร้อคตัวจริงสอนคนก็เก่งแล้วถ้าต้องปะทะกับพวก Street Fighter รับรองว่ามันเอาด้วย"

"เฮ้ย อย่าบอกนะว่าเป็น"

"ครับ น้องชายพวกเราไง เจ้าเต้"

"ห๊ะ พี่เต้ ธีธัช หรอฮะ โหยไม่ไหวอ่ะ ดุจะตายไป"

"อ้าวๆ ไหนบอกว่ายอมทุกอย่างไงครับน้องกั้ง ถ้าไม่ไหวเราก็มาสายแบ๊วกันเหมือนเดิมเถอะ"

"ง่ะ พี่นิคอ่ะ ... ขอคิดแป๊ปได้ป่ะ"

"1 2 3 หมดเวลาครับน้องกั้ง เอา ไม่เอา ว่ามา"

"พี่โตโน่ จะไวไปมั้ย เอาก็ได้ฮะ"

"เย้ย เรานี่ก็ไวเกิ๊น หึๆ เอาจริงๆหรอครับน้องกั้ง "

"ไปเลยเจ้าโตโน่ อย่ามาเนียนกับน้องกับนุ่ง เอาน่ะเจ้าเต้โน่น ไปจัดการให้เขาซะ มารายงานด้วย"

"โธ่พี่นิคอ่ะ ขอนิดขอหน่อยทำเป็นหวง ฮ่าๆ ไม่ต้องเป็นห่วงนะน้องกั้ง พี่จะมาบอกข่าวดีให้ แล้วแถมแต่งเพลงให้อีกเพลงด้วย โว้วๆๆๆ มันส์ล่ะงานนี้ "

"เย้ๆ ขอบคุณฮะพี่โตโน่"

"เอิบ น้องกั้งครับ ร็อคน่ะเขาไม่เย้ๆ กระโดดโลดเต้นทำหน้าคาวาอี้กันหรอกนะ รอดมั้ยเรา"

"ก็กั้งยังไม่ได้เรียนนี่ฮะ ร็อคมันต้องมาจากอินเนอร์ ให้ได้ฝึกก่อนแล้วค่อยปรับนะฮะ งั้นกั้งไปออกกำลังก่อนนะฮะ จะได้ฟิตๆ "

ร่างสูงโปร่งแล่นออกไปจากห้องโปรดิวเซอร์อย่างอารมณ์ดี ทิ้งให้สองคนนั่งมองหน้ากันตาปริบๆ

...............................................................................

"เต้ น่านะๆ"

"ไม่"

"เฮ้ย นี่กูขอร้องเมิงมาเป็นชั่วโมงแล้วนะ"

"ก็บอกว่าไม่"

"ทำไมวะ ก็จะได้จัดการพวกไอ้เป้ที่มันสบประมาทเมิงไง"

"กูเห็นคุณชายของเมิงในทีวีแล้ว อ้อนแอ้นงี้กูว่าแพ้ตั้งแต่ยังไม่แข่ง"

"เฮ้ย แต่เขามีความตั้งใจนะ แล้วก็มีชื่อเสียงโด่งดังแล้ว ไม่ยากหรอกเชื่อกู"

"ไหนบอกมาสักคำดิว่าเขามีดีอะไรที่จะมาเป็นร็อคได้"

"เขาบอกว่า ร็อคต้องมาจากข้างใน ตอนนี้เขาทำไม่ได้เพราะเขายังไม่ได้เรียนรุ้"

"แค่เนี้ย ..."

"เออ นี่ถ้าไม่ติดไอ้ริทนะกูสอนเขาเองแล้ว ไปหาคนอื่นก็ได้วะ"

"ตกลง"

" ? ตกลงให้กูไปหาคนอื่น?"

"ตกลงกูจะฝึกเขาให้"

"โห ต้องแบบนี้ดิวะไอ้เพื่อนรัก รับรองว่าไม่ผิดหวังกูจะช่วยเองนะ แต่งเพลงให้เจ๋งๆเลย ให้ทั้งเมิงทั้งน้องกั้งเลยว่ะ มาจุ๊บที"

"หยุด ถ้าเมิงทำ กูเลิก"

"แหะๆ ไงก็ขอบใจว่ะ มื้อนี้กูเลี้ยงเอง เอ้ากินๆๆ"

ผมเต้ ธีธ้ช เคยเป็นนักร้องนำวง Street fighter อันโด่งดัง ก่อนที่ไอ้เป้มันจะมายึดครองไปแถมมีเรื่องกันมากมาย เรื้องอะไรบ้างนะหรอ ผมก็ไม่อยากจะจำ แต่ผมกับมันมีความแค้นฝังหุ่นมากๆ ผมเคยสาบานว่าจะให้มันยอมแพ้ราบคาบทีเดียว 

จากนั้นผมก็ไปตระเวนทัวร์คอนเสริต์เล็กๆตามผับบาร์ต่างๆเก็บเกี่ยวประสบการณ์ และหาวงใหม่จนได้สมาชิกมาครบ ยกเว้นนักร้องนำที่ผมยังไม่ยอมเป็นเอง ก็ไม่รู้ทำไม แต่ผมอยากได้ใครสักคนที่มานำวงแล้วทำให้ไอ้พวกนั้นมันหงายหลัง อุๆ และถ้าผมทำให้เจ้าหนุ่มหน้าหวานคนนี้โค่นมันลงได้ คงสะใจไม่น้อย

.
.
แต่ความมั่นใจ

ของผมเป็น ศูนย์ 

แค่ความเชื่อใจในตัวโตโน่มันที่มองแววคนเก่ง รวมทั้งคำพูดของเด็กนั่น


และ

อะไรบางอย่างในตาคมกริบคู่นี้ของเขา

กั้ง วรกร

.................................................................................................................