ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : News1
.
.
.
"และรางวัลสุดท้ายของ Newsline International Awards ในค่ำคืนนี้ได้แก่รางวัล Best Anchor ผู้ประกาศและนักข่าวยอดเยี่ยม ......"
เสียงวงออเครสตร้าบรรเลงเพลง Fanfare เร่งเร้าการประกาศรางวัลอันทรงเกียรติที่สุดเท่าที่เคยมีมาในวงการข่าวของเมืองไทย และพิธีกรก็ได้ประกาศชื่อคนที่ได้รางวัลนี้มาเป็นปีที่ 3 แล้ว...
"เป็นไปตามความคาดหมายครับ ขอเสียงปรบมือให้กับคุณเต้ ธีระ จากทีมข่าวช่อง TBS กับรางวัล Best Anchor ขอเรียนเชิญประธานจาก BBC ขึ้นมอบรางวัลด้วยครับ ..... ก็เป็นปีที่ 3 แล้วนะครับกับรางวัลนี้ ยังไม่มีใครล้มแชมป์ได้เลย ยินดีด้วยจริงๆครับ"
.
.
.
ชายหนุ่มร่างสูงโปร่งสมาร์ทในสูทเนี๊ยบสีน้ำทะเล ใบหน้าคมคายหมดจดสะดุดตาลุกขึ้นยืนโบกมือให้กับเพื่อนๆในวงการและทีมงานที่ส่งเสียงโห่ร้องปรบมือให้กับเขา เดินขึ้นไปยังเวทีรับถ้วยรางวัลมาจากประธาน พูดขอบคุณทีมงาน ผู้ชม ผู้จัดงานเหมือนๆกับทุกปี
แล้วก็ถ่ายรูปร่วมกัน เป็นอันจบงานพิธีเว่อร์วังที่ผมรู้อยู่แล้วว่ายังไงๆก็ต้องเป็นชื่อ ธีระ
.
.
.
" คุณเต้ครับ ให้เอารางวัลพวกนี้ไปเก็บที่ไหนดีครับ เอ่อ ไม่มีที่แล้วน่ะครับ "
" วางไว้ตรงนี้แหละ เอ้อ เอาไวน์เย็นๆมาให้ด้วย ด่วนๆ "
ผมเอนตัวลงนอนบนโซฟายาวมองไปที่บรรดารางวัลทั้งหลาย มันไม่ได้มีแค่อันเดียวหรอกครับ
มีรางวัลทั้งที่เกี่ยวกับการใช้ภาษา ทีมข่าวเด็ด ผู้ประกาศยอดนิยม ภาพข่าวยอดเยี่ยม รวมไปถึงรางวัลการแต่งกายด้วย อ่ะนะ มันก็ปาเข้าไป 5-6 ถ้วยแล้วน่ะ เป็นอย่างนี้ทุกปี ทุกเวที
เบื่อม้้ย ....
ไม่เลย..ชอบเสียด้วยซ้ำ
ก็ผมเป็นคนหล่อและเก่งนี่ครับ ไม่มีใครกล้าเทียบกล้าแหยมหรอก
งานของผม ผมต้องเป็นคนดูแลทุกขั้นตอนตามแบบ anchor สากล ไม่ใช่แค่นักข่าวหรือผู้ประกาศข่าวทั่วไป ผมอยากยกระดับวงการข่าวของเราให้ก้าวหน้า และผมก็ทำได้มา 3 ปีแล้วครับ ภูมิใจมากๆ
"นี่ครับ ไวน์ปี 70 ดื่มเลยครับ"
"อืมม์ มาๆ ฉลองกับผมหน่อย "
"..ผมเนี่ยนะครับ ดื่มเป็นแต่กาแฟเย็นครับ แหะๆ เอ่อ ทำไมไม่ไปฉลองกับเพื่อนๆล่ะครับ"
"ไม่เอาล่ะ มีแต่หน้ากาก ผมเบื่อแล้ว พี่ไปพักเถอะ"
"เอ่อ คุณเต้ครับ พรุ่งนี้มีบรรยายพิเศษงานต้อนรับรุ่นน้องที่ TBS นะครับ ให้เตรียมอะไรมั้ยครับ"
"ไม่ต้องๆ มีแต่เด็กๆอ่อนหัด ก็แค่อยากมาดูคนดังน่ะ พี่ปลุกผมด้วยละกัน "
คนสนิทของผมครับ พี่ตั้มเค้าเป็นคนดูแลตั้งแต่เรื่องในบ้าน คิวงานและขับรถให้ผม ผมไม่ค่อยไว้ใจใครพี่ตั้มเลยรับบทหนักหน่อย
พี่เค้านอบน้อมเกินเหตุไม่รู้จะกลัวอะไรผมนัก ผมก็แค่โมโหอาละวาด ไม่พอใจจะดุเสียงดัง ใครมาพูดวิจารณ์ก็จะโดนตอกกลับเนียนๆแต่เจ็บลึกเชียว เอ่อ มันก็น่ากลัวเนอะ
ผมพักผ่อนดีกว่า โหยย พรุ่งนี้วันหยุดแต่ต้องไปนั่งปั้นหน้ากับเด็กฝึกหัดเนี่ยนะ คิดแล้วเซ็ง
....................................................................................................
.
.
.
"เฮ้ยกั้ง ตื่นเต้นไหมวะพรุ่งนี้จะได้เจอพี่เต้แล้ว "
"จะตื่นเต้นเพื่อ? เขาก็คนแบบเราๆ แถมหยิ่งซะ ทำข่าวก็งั้นๆ ไม่รู้ทำไมต้องให้ไปนั่งฟังด้วย"
"โห ไอ้นี่ Anti Social ป่าววะ คนเขาปลื้มพี่เต้กันทั้งเมือง โดยเฉพาะสาวๆ "
"เออๆ ก็พวกเราไม่ใช่สาวๆนี่ครับคุณอาเมน "
"คุณวรกรครับ เราก็ไปดูสาวๆกันไงครับ แล้วอีกอย่างพวกเราก็เข้ารอบมาเป็นรุ่นน้องเขาแล้วเนี่ย มันก็ต้องสัมพันธไมตรีกันไว้นะ"
"ก็แค่นั่งฟังให้เสร็จๆไปจะได้เริ่มทำงานจริงๆกันสักที "
หนุ่มกั้งหันไปบอกเพื่อนซี้อาเมน กอดคอเขาเดินเข้าห้องไปแยกย้ายกันพักผ่อนเตรียมตัวสำหรับการเริ่มอาชีพที่เขาใฝ่ฝันในวันพรุ่งนี้
..........................................................................................................
.
.
.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น