ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ที่นี่1
ท่ามกลางพายุฝนเทลงมาอย่างหนัก บนสันป่าแห่งเมืองหนาวสุดเขตแดนเชียงรายเชื่อมต่อประเทศเพื่อนบ้าน ทีมนักวิทยาศาสตร์จากสถาบัน AIT ที่เดินทางมาพักแรมเพื่อทำงานวิจัยพืชป่าต้นน้ำในเขตอุทยานต้องเผชิญกับลมฝนที่หอบเอาเต๊นท์ที่พักส่ายไปมา พวกเขาพากันเก็บอุปกรณ์ทดลองกันจ้าละหวั่น มีดินถล่มร่วมด้วยทำให้สถานการณ์ยิ่งเลวร้าย
"ลิงลมเรียกเสือป่า ลิงลมเรียกเสือป่า ได้ยินแล้วตอบด้วย เปลี่ยน"
"พี่เกรทครับ พวกเขาจะฝ่าพายุเข้ามาช่วยเราได้เหรอครับ"
"ไม่ต้องห่วงนะกั้ง หัวหน้าอุทยานคนนี้ชำนาญทางและการจัดการภัยพิบัติที่สุดแล้ว "
"แต่หญิงคิดว่าเราน่าจะขอความช่วยเหลือจากทหารมากกว่านะคะ"
"ผมติดต่อหน่วยทหารไม่ได้ครับ "
"เชื่อผมเถอะเอก เราจะปลอดภัย"
.
.
.
"เสือป่ารับทราบ พวกคุณเป็นยังไงบ้าง เปลี่ยน"
"มีดินถล่มขวางทางไว้ ที่พักของเราเสียหายครับ ต้องการความช่วยเหลือด่วน "
"พวกคุณทิ้งสัมภาระแล้วรีบขึ้นไปบนที่สูง อย่าลงมาเพราะจะมีน้ำหลาก พวกผมไปถึงในอีก 5 นาที "
"รับทราบแล้ว เปลี่ยน"
.
.
สามหนุ่มหนึ่งสาวนักวิจัยในชุดกันฝนพากันปีนป่ายไปบนเนินเขาอย่างจำใจ ยืนมองอุปกรณ์ของพวกเขาโดนพัดไปตามกระแสน้ำหลาก
ไม่นานนัก พวกเขาก็ได้เห็นแสงไฟสปอตไลท์ส่องมาจากผู้คนที่เข้ามาช่วย นำโดยหนุ่มรูปร่างล่ำสัน ตาเรียว คิ้วคมเข้ม พาลูกน้องสี่ห้าคนในชุดทะมัดทะแมงตามมาช่วย เสียงเขาออกคำสั่งอย่างมั่นใจเฉียบขาด เขาชื่อ ธีธัช หรือพี่ใหญ่ ของทุกคน
"เอาไงดีพี่ใหญ่"
"พวกมึงสามคน เฝ้าตาข่ายดักไว้ ระวังตัวด้วย มึงสองคนตามกูไป...."
ชายหนุ่มวิ่งนำหน้าไปยังผู้ขอความช่วยเหลือที่เรื่มหนาวสั่นกอดกันกลม
.
.
.
"ขอบคุณครับที่มาช่วย"
"...ตามผมไปทางลัด เราลงจากเขาไม่ได้ ดูแลผู้หญิงด้วย ไปครับ"
กลุ่มคนทั้งหมดพากันลัดเลาะตามผู้นำไปอย่างว่าง่าย น่าแปลกที่พอเขามาถึง ทุกอย่างก็ดูเหมือนจะลงตัว ทุกคนไม่มีอาการหวาดวิตกแม้ลมฝนจะยังหนักอยู่
.
.
.
........................................
"ฮ๊าาาาดดด เช้ยยยย"
"อ้าวกั้ง ไหวมั้ยเนี่ย"
"แค่กๆ ไม่เป็นไรครับพี่เกรท กั้ง .. ฮะ ฮ๊าาาดชิ้วววว " ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งคิ้วเรียวยาว ตากลมโต จมูกโด่งได้รูปรับกับใบหน้าหล่อเหลาแต่ตอนนี้ปากเริ่มซีด ส่งเสียงจามไม่หยุด เป็นนักวิทยาศาสตร์หนุ่มผู้เชี่ยวชาญพิเศษชื่อดัง กั้ง วรกร
"กั้งกินยาแล้วอาบน้ำนอนดีกว่า เดี๋ยวจะเป็นหนัก ทางนี้พวกพี่จะรอดูเอง หญิงช่วยพาน้องไปนะ"
"ค่ะพี่เกรท ไปกั้ง"
สาวสวยแต่ติดห้าวชื่อหญิง เป็นพยาบาลอาสาร่วมทีมวิจัยเข้าไปประคองหนุ่มน้อยเข้าไปด้านใน
.
.
คนทั้งหมดได้รับการช่วยเหลือออกมาจากพื้นที่อย่างปลอดภัย และตอนนี้มาอยู่ที่บ้านพักวนอุทยานในความดูแลของพี่ใหญ่นักอนุรักษ์แห่งหุบเขานี้ เต้ ธีธัช ซึ่งก็คือผมเอง
.
.
.
"นี่ครับ ยาแก้หวัดกับน้ำอุ่น" ผมเดินเข้าไปดูอาการของหนุ่มน้อยที่ใครๆเรียกว่ากั้ง น่าจะเป็นน้องเล็กที่สุด และคงไม่คุ้นกับสภาพอากาศแบบนี้นัก
"ขอบคุณค่ะ คุณเต้ใช่มั้ยคะ หญิงนะคะ แล้วนี่ก็กั้ง "
"ใช่ครับ ผมว่าให้เขารีบเช็ดตัวก่อนจะเป็นไข้หนักนะ ตามสบายเดี๋ยวผมไปดูด้านนอกก่อน"
"เดี๋ยวสิคะคุณเต้ "
"เต้เฉยๆก็ได้ครับ"
"เอ่อ งั้นเรียกพี่เต้นะคะ หญิงฝากกั้งสักแป๊ปนะคะ ขอไปหาอุปกรณ์มาเช็ดตัวก่อน เดี๋ยวมาค่ะ"
เธอรีบผลุนผลันออกมา ทิ้งผมไว้กับเขาคนนี้
"พี่เต้ครับ กั้งอยู่เองได้ไม่ต้องเฝ้าหรอกครับ ขอบคุณนะฮะ"
"ก็ได้ครับกั้ง กินยาซะ เอ้านี่น้ำ..."
"ขอบคุณฮะ เอ้อ พี่เต้เป็นหัวหน้าอุทยานนี้หรอครับ"
ชายหนุ่มรับยามากลืนลงคอไปแล้วก็ยกน้ำดื่มก็ต้องสำลักออกมา
"แค่กๆ"
"กำลังจะบอกว่ามันร้อน"
"จริงด้วย... "
ผมหันไปหยิบกล่องทิชชูมาส่งให้เขา
"ใช่ครับ...ผมอยู่ที่นี่มานานแล้ว รู้จักพื้นที่นี้เป็นอย่างดี แต่เพิ่งกลับมาจากประชุมในเมืองเลยไม่ได้ต้อนรับคณะพวกคุณ"
"พวกเรามารบกวนต้องขอโทษนะครับ"
"ไม่เป็นไร แต่ต้องระวังหน่อย "
"มาแล้วค่ะ ขอบคุณพี่เต้มากนะคะ หญิงรับหน้าที่ต่อเองค่ะ"
ผมก็ไม่ได้ทำอะไรมากมาย พวกนักวิชาการนี่ก็แปลกๆ พิธีการเยอะซะเกิน
"หญิงไปนอนกับเจ๊แก้มก่อนนะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกที"
"ค่ะพี่เต้ ใจดีที่สุดเลย ไว้เจอกันพรุ่งนี้เช้านะคะ"
"ครับ"
ผมได้แต่รับคำสั้นๆ แล้วเดินจะออกประตูก็ต้องหันมามองคนที่นั่งอยู่บนเตียงร่างโงนเงน อาการแบบนี้คงเป็นไข้แน่ๆ ผมโบกมือให้เขา ที่ยิ้มแห้งๆโบกมือตอบมา
.
.
.
"น่ารักเนอะกั้ง พี่เต้เนี่ย"
"ฮ๊าาาดชิ้วววว เฮ้อ ครับๆ พี่หญิงก็ชอบไปปลื้มคนโน้นคนนี้ ระวังพี่เอกจะน้อยใจน๊า"
"แหม ไม่หรอกเอกไม่ค่อยสนใจพี่ เชอะ"
"555 เคลียร์กันเอาเองครับ ขอบคุณที่ดูแลกั้งฮะ กั้งมึนมากๆ ขอนอนก่อนฮะ"
"จ้า พ่อรูปหล่อ เดี๋ยวพี่เกรทคงมานอนเป็นเพื่อน.... อ้าว หลับไปซะแล้ว ..."
หญิงสาวห่มผ้าให้หนุ่มรุ่นน้องแล้วจึงออกไปสมทบกับทีมที่คุยกันอยู่ด้านนอก
.
.
.
..........................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น