KangCD: Choco Prince กั้งซีดี

ลำดับตอนที่ #9 : Choco 9

"พี่ซีดีขา ช็อคโกแลตของพวกพี่อร่อยมากๆๆๆเลยน๊า "

"ใช่แล้วฮ๊าาา หนูอ่ะอยากมาสิงที่นี่ทุกวันเลย น่ากินทุกคน เอ้ย ทุกเมนูเล้ย อิๆ"

"รวมทั้งพี่มาซากิด้วยรึป่าวยัยหนูโก๊ะ โน่นๆเขาเดินออกมาแล้ว..."

"นั่นน่ะตัวพ่อเลยย่ะ สเป็ก หน้านิ่งๆหล่อลึกๆ อิๆ"

"นี่ๆ อายพี่เขาบ้างมั้ย เบาๆย่ะ โทษทีค่ะพี่ซีดีคนน่ารัก"

"555 ไม่เป็นไรคับตามสบายเลย เอ้านี่คับได้แล้วของพวกน้อง ทานให้อร่อยนะครับ"

"ตรงนี้มีปัญหาอะไรรึป่าว"

"ฮ่ะๆ ไม่มีอะไรพี่มาคุง น้องๆเขาแซวเล่นขำๆ เอ ได้ยินด้วยหรอ"

"ไม่หรอก ไม่อยากรู้ด้วย นายช่วยดูหน่อยว่าภาษาไทยแบบนี้ถูกมั้ย"

"... เชิญชิมเมนูไหม เริมตังแตวันนี...

"55555 โอ๊ย อุ๊บส์ คริๆ นี่มันภาษาอะไรคับพี่มาคุง "

"เอามานี่เลย ไม่ต้องดูแล้ว"

"โอ๋ๆ คิกๆๆ อย่างอนดิฮะพี่หน้านิ่ง มันยิ่งฮา "

"นี่นาย!"

"นึกว่าจะดีกว่าให้อาเมนดู"

"โอเคๆฮะพี่มาคุง เค๊าขอโทษน๊า ... ที่จริงก็ไม่แย่อะไรหรอกพี่แค่ลืมใส่ไม้เอก ไม้โทตรงนี้ แล้วก็อันนี้ต้องไม้ม้วนฮะ อ่ะ เสร็จแระ"

"อ้อ แล้วทำไมต้องขำ"

"อิๆ ซีดีอ่านที่พี่เขียนให้ฟังนะ ... "

แล้วผมก็อ่านที่แกเขียนมาครั้งแรกทวนให้ฟัง หน้านิ่งๆของแกก็เริ่มคล้อยตาม แล้วก็ขำกร๊ากออกมาในที่สุด 

ผมนิ่งตะลึงมอง 

พี่ หน้านิ่ง หัวเราะ โอ้วววว พระเจ้าจอร์จมันยอดมาก ลูกเห็บจะตกกลางสยาม ...

พวกเราก็ช่วยกันติดมันที่บอร์ดแล้วก็จัดบรรดาคอมเม้นท์ให้มันเรียบร้อย เด็กๆมัธยมพวกนั้นเป็นลูกค้าก๊วนสุดท้ายแล้วก็ได้เวลาปิดร้าน เอ ทำไมยังไม่เห็นพี่กั้งนะ ผมมองนาฬิกาเกือบทุ่มนึงแล้ว ปกติพี่กั้งจะมาก่อนเวลาเสมอ คิดถึงจุงอยากเห็นหน้าหล่อๆแล้ว คริๆ ซีดีฟิน

"น้องซีดีคับ พี่ไปก่อนนะมีธุระด่วนพอดีคุณพ่อจะให้ไปรับแขกที่สนามบินน่ะ เดี๋ยวกั้งคงมารับนะครับ" พี่อาเมนวิ่งตื๋อออกมาจากครัวรีบถอดผ้ากันเปื้อน

"ฮะพี่อาเมน ไม่ต้องห่วงคับ ขับรถดีๆนะ"

"เฮ้ย มาคุงรอเป็นเพื่อนน้องซีดีด้วยนะ ไปก่อนล่ะมีธุระจริงๆว่ะ"

"เออ"

อ่ะนั่นแหละครับ ตัวจริงเสียงจริง คำเดียวสั้นๆ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงจะขนหัวลุกที่ต้องอยู่กับแกสองคน ก็มันน่ากัวนี่นา แต่เมื่อเช้าแกก็มีมุมอบอุ่นเหมือนกันเนอะๆ ซีดีไม่กัวแระ
.
.
.

"อืมม์ ก็ได้ว่ะกั้งไม่ต้องห่วง แต่เดี๋ยวนะ ... เอิ่ม นาย เอ่อ น้องซีดี กั้งมันจะคุยด้วยน่ะ"

"หือ ? ฮะพี่กั้ง ... อ้าว หรอคับ ไม่เป็นไรหรอกซีดีกลับเองได้ฮะไม่รบกวนพี่เค้าดีกว่า ... แต่ว่า ... พี่กั้งอ่ะซีไม่ได้โกรธซะหน่อยอย่าคิดมากดิ งั้นก็ได้แล้วเจอกันนะฮะ พี่กั้งดูแลตัวเองล่ะ"
.
.

"กั้งยังไม่เลิกประชุม ให้ชั้นไปส่งนายจะไปมั้ย"

"เอ่อ ฮะไปๆ ดีกว่านั่งรถไฟฟ้านี่เนอะ .. แต่พี่มาคุงไม่ได้เป็นแวมไพร์แน่นะ"

"เอ๊ะ เจ้านี่ " 


แกยกสองมือขึ้นมาทำท่าจะบีบคอผม จะรออะไรผมก็วิ่งหนีไปรอบๆ พี่หน้านิ่งก็เดินตาม เอ เหมือนซอมบี้มากกว่าแวมไพร์นะ อุๆ วิ่งไล่จับกันจนเหนื่อยพวกเราก็เก็บของปิดร้าน ผมก็เดินตามแกไป เป็นครั้งแรกที่ต้องนั่งรถของซอมบี้ หุๆ ก็น่าสยองดีเหมือนกัน ฮ่าๆๆ

.
.

สองหนุ่มพากันเดินพูดคุยแหย่กันไปที่ลานจอดรถ มินิคูเปอร์สีดำพาทั้งสองแล่นออกไปจากสยาม พลันเงาร่างสมส่วนที่หลบอยู่ก็เดินออกมา สองมือล้วงกระเป๋า ... เขาถอนหายใจเบาๆ ตาคู่สวยวิบวับยังมองจนรถแล่นออกไปลับตา

"เฮ้อ...มาคุง น้องซีดี นี่เราทำถูกหรือเปล่านะ...มันต้องถูกสิ ดีแล้วน่ะวรกร อย่างงี้แหละยุติธรรมที่สุด ..แต่ทำไมใจมันเจ็บแปลบๆล่ะ"

.
.

ชายหนุ่มเดินช้าๆกลับไปที่ร้าน Choco Prince ยามนี้ไม่มีผู้คน..เขานั่งพักลงที่เก้าอี้หน้าร้านประสานมือเรียวมองไปรอบๆใช้ความคิด

ที่แท้หนุ่มกั้งเมื่อเช้านี้พอส่งคนน้องเสร็จก็ย้อนกลับมาที่ร้านเพราะนึกได้ว่าอยากจะเอาตัวอย่างช็อคโกแล็ตไปลองวางขายที่โรงแรม ... เขาแอบเห็นทุกเหตุการ์ณและบทสนทนาของเพื่อนทั้งสอง .. นี่เขาไม่เคยรู้เรื่องนี้จากมาคุงมาก่อนเลย ทำไมล่ะ ... ทั้งที่เป็นเพื่อนซี้กันมากที่สุด

เหตุผลเดียวคือ เขาเป็นต้นเหตุทำให้เพื่อนต้องอกหักตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มคบหากับคนที่แอบชอบด้วยซ้ำ

"เราไม่รู้อะไรเลย มาคุง"

ชายหนุ่มทอดถอนใจอีกครั้ง เขาตัดสินใจแล้ว ... แต่จะบอกคนน้องยังไงไม่ให้ต้องเสียใจล่ะ

.
.

มือใหญ่มาตบบ่าเขา ชายหนุ่มตื่นจากภวังค์

"นั่งด้วยคนได้มั้ยวะ กั้ง..."
.
.
"ฮั่น!"

.
.
.
....................................................................