TaeKang : ร็อคลิขิต

ลำดับตอนที่ #9 : Rock 9

"เฮ้ย พี่เป้ ได้ผลว่ะ เห็นว่าพี่เต้มันอาละวาดใหญ่เลย"

"555 แผนของโรสมาเหนือชั้นจริง "

"แล้วพวกเรายังต้องไปร่วมงานแถลงข่าวอีกมั้ยล่ะพี่"

"ไปซิวะ หึๆ กูกับโรสเตรียม Surprise ไอ้เต้มันไว้อีกเพียบ รับรองนักข่าวได้ตะลึงเหมือนเมื่อสองปีก่อนอีกรอบ 55555 สะใจโว้ย หน็อยแน่จะมาเล่นงานกู คนละชั้นโว้ยเต้"

.
.
.

...........................................................

"เรื่องมันก็เป็นอย่างงี้แหละครับน้องกั้ง เฮ้อ ไม่รู้เมื่อไหร่มันจะหายอาการควบคุมตัวเองไม่ได้เนี่ย ขืนเป็นแบบนี้มีหวังได้วงแตกอีกรอบ"

"กั้งไม่ยอมหรอกพี่โตโน่ คนดีๆต้องชนะคนไม่ดีสิฮะ มันเป็นลิขิตของธรรมชาติ"

"โห ลิขิตเลยหรอ หึๆ น้องกั้งคิดบวกดีนะครับ น่ารักง่ะ"

"กั้งจะเข้าไปคุยกับพี่เต้ฮะ"

"เฮ้ย ตอนนี้นี่นะ ไม่ดีมั้งครับ ลิขิตธรรมชาติของน้องกั้งคงยังไม่ทำงานแน่ๆ"

"ต้องตอนนี้ดิฮะพี่โน่ เพราะว่ากั้งมีพลังใจสูงกว่า รับรองว่าจัดการพี่เต้ได้ อิๆ แต่พี่โน่ก็รอๆอยู่นะอย่าทิ้งกั้งล่ะ เผื่อไว้ "

"เอางั้นก็ได้ครับ พี่เรียกหมอริทกับรถพยาบาลมารอไว้เลยดีมะ น้องกั้งระวังหน้าหล่อๆด้วยนะครับ มือมันหนักพี่เป็นห่วง"


ชายหนุ่มยิ้มให้รุ่นพี่พลางรวบรวมพลัง หายใจลึกๆ แล้วเปิดประตูเดินเข้าไปหาคนที่กำลังสับสน

............................

"พี่เต้ฮะ กั้งเข้าไปได้มั้ย"

"ขอพี่อยู่คนเดียวนะ"

"อืมม์ แปลว่ากั้งควรเข้าไป"

"พี่อยากอยู่คนเดียวไง"

"อ้าว พี่เต้ก็อยู่ไปดิฮะ กั้งก็อยู่ของกั้ง เราก็ต่างคนต่างอยูคนเดียวไง ไม่ต้องห่วงกัน ไม่ต้องแคร์กัน ทำเป็นเหมือนไม่รู้จักกันไง เชอะ"

"กั้ง!"

"ถ้าในใจของพี่เต้ไม่มีพี่ๆในวงอยู่ ไม่มีงานเพลงร็อคที่พี่รักอยู่ และ .... ไม่เคยมีกั้งอยู่เลย ก็ยอมแพ้พวกนั้นไป"

"เราไม่เข้าใจ"

"คับ กั้งไม่เข้าใจพี่เต้ว่าจะยังฟูมฟายกับคนที่ทิ้งเราไปทำไมกัน"

"หยุดนะ!"

"กั้งไม่หยุด พี่เต้จะทำไมกั้ง ลงมือกับกั้งเหมือนกับโทรศัพท์ที่มันไม่รู้เรื่องรู้ราวด้วยเหรอ"

"กั้ง พี่บอกให้หยุด!"

ผมกำลังโกรธจัดลุกขึ้นประจันหน้ากับหนุ่มน้อยที่พูดใส่ฉอดๆ ตากลมโตมองจ้องมาที่ผมมีน้ำใสๆมาเอ่อนัยน์ตาสวยอีกครั้ง 

"พี่เต้นั่นแหละทำร้ายจิตใจกั้ง เอาสิครับ ระบายมันกับกั้งก็ได้ ถ้าผู้หญิงคนที่ชื่อโรสมันสำคัญกับพี่มากนัก มากกว่าคนที่รักพี่ทุกๆคน"

"อย่าพูดชื่อนี้!" เสียงตวาดกับนัยน์ตาแดงก่ำของผมไม่ได้ทำให้คนน้องหวั่น เขายังเชิดหน้ามองนิ่งๆ ขยับปากบางพูดต่อไป

"โรส เป้ วง Street Fighter ชื่อทั้งหมดนี่ทำให้พี่เต้ไร้สติ! " 

ผมคว้าคอเสื้อเขาดึงเข้าหาตัว 

"อย่ามายั่วพี่นะกั้ง!"

"เอาสิ อยากทำไรก็เชิญ พี่เต้ไม่มีหัวใจ! อุ๊บ"

ผมรั้งร่างโปร่งเข้ามาชิดตัว ประกบปากจูบริมฝีปากอิ่มของเขาที่ขัดขืนผมอย่างตกใจ

ถึงผมไม่มีสติ แต่ผมมีหัวใจ ...

ผมยังไม่ละจากปากบาง ..สักพักเขาก็อ่อนตามยอมให้ลิ้นร้อนของผมเข้าไปสัมผัสโพรงปากนุ่ม 

สติผมเริ่มมาแล้ว ร่างบางที่อยู่ชิดกับอกผมสะท้านเบาๆ เขากำลังร้องไห้ ผมเลื่อนไปจูบซอกคอเนียน กอดเขาไว้แน่นลูบหลังปลอบหนุ่มน้อย

"อย่าพูดอีกนะว่าพี่ไม่มีหัวใจ ถึงพี่จะควบคุมสติไม่ได้แต่หัวใจพี่ยังแข็งแรง นิ่งซะนะ"

"ฮือๆ ...พี่เต้ จูบกั้งทำไม เห็นกั้งเป็นอะไร ฮึกๆ เครื่องระบายจริงๆน่ะหรอ"

"ไม่ใช่ อย่าคิดแบบนี้ กั้งเป็นคนสำคัญของพี่ พิเศษมากกว่าชื่อพวกนั้นที่พูดมาทั้งหมด"

"พี่เต้ ..."

ผมผละออกมาจับหน้าเนียนไว้ เช็ดน้ำตาให้เขา จูบหน้าผากมนเบาๆ

"พี่ขอโทษนะที่ทำให้ตกใจพี่จะไม่ทำแบบนั้นอีก ยกโทษให้พี่ อย่าโกรธอย่าเกลียดพี่เลยนะ"

"กั้งไม่โกรธไม่เกลียดพี่เต้ฮะ"

"งั้นเราก็คงรักพี่ใช่มั้ย ถึงได้ยอม..."

ผมยิ้มให้เขาสองมือยังโอบรอบร่างบางไว้

"พี่เต้คิดไปเองม้างงง กั้งแค่ตกใจ ก็พี่เต้ไม่ชอบอะไรแบบนี้นี่"

"หืม พี่โกหกตัวเองไม่ได้แล้ว พี่สารภาพว่ารู้สึกดีเวลาอยู่กับเราน่ะ เป็นห่วง อยากดูแล น้อยใจเวลากั้งไปเอาใจใส่คนอื่นๆ พี่ผ่านความรู้สึกพวกนี้มาแล้วกับเอ่อ ...โรส พี่เลยแน่ใจว่าหัวใจพี่ยังคงทำงานอยู่ คนเดียวที่ทำให้พี่มีสติได้เวลานึกถึงความทรงจำที่โหดร้ายคือเรานะ พี่รักน้องกั้ง"

ผมสารภาพออกไปไม่รอให้เขาถามต่อ เพราะผมรู้ตัวชัดเจน และจากการตอบสนองของเขาทำให้ผมมั่นใจว่าเขาเองก็มีใจเช่นกัน 

"พี่เต้ จะไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ยฮะ ถ้า เอ่อ ถ้ากั้งอยู่ใกล้ๆ"

"ถูกต้อง พี่จะมีพลังมากขึ้นถ้ากั้งอยู่ข้างๆ เรามาทำให้พวกนั้นรู้ถึงความจริงใจ ความเป็นร็อคเกอร์ที่แท้จริง"

"กั้งไม่ให้คำตอบนะฮะ ขอดูหลังวันคอนเสิรต์ก่อนว่าพี่เต้ทำตัวเหมาะสมมั้ย"

ตาแป๋วมองมาที่ผม เขายิ้มให้ผมเขินๆอย่างน่ารัก

"ตามใจกั้ง แต่ถ้าวันนั้นพี่เปลี่ยนใจขึ้นมาไม่รู้ด้วยนะ"

"ลองดูดิพี่เต้ กั้งจะวีน"

"โว๊ะ มีงี้อีก เรานี่นะ"

ผมจับจมูกโด่งสวยของเขาโยกเล่น คนน้องยู่จมูกใส่
.
.

"แหมๆๆๆ หนังคนละม้วนเลยนะเว้ยไอ้เต้ เฮ้ย พวกกูเข้ามาแล้วตามคิวมึงต้องตกใจผละออกจากน้องกั้งดิวะ"

"กูไม่ได้เล่นละครนะโว้ย รู้ตั้งนานแล้วว่าพวกมึงมาแอบอยู่ กูก็จะกอดเขาไว้อย่างงี้แหละ ทีมึงกับไอ้หมอยังสวีทกันต่อหน้าได้นี่หว่า"

"...แต่กั้งยังไม่ชินนี่ฮะ อายนะเนี่ย ปล่อยเหอะ"

ผมก้มมองใลหน้าเนียนสวยที่หลบไปมา แล้วกระชับอ้อมกอดเข้ามาอีก 

"ฮิ้ววว ....เออ จริงอย่างที่น้องกั้งว่า ธรรมชาติของคนดีต้องชนะคนเลวๆอย่างไอ้พวกนั้น หรือว่านี่จะเป็นร็อคลิขิต อุๆ ได้แล้วๆ ชื่อเพลงแบบนี้เลยละกัน เฮ้ย ไปซ้อมกัน กูมีไฟแล้ว"

พวกเราพร้อมแล้วกับงานแถลงข่าว งานเพลง คิวคอนเสิรต์ แม้จะยังไม่ได้เตรียมอะไรเป็นเรื่องเป็นราวเลย แต่มันก็เกินพอสำหรับหัวใจที่พร้อม


............................................................................................................................