TaeKang : The Anchor

ลำดับตอนที่ #9 : News9

.
.
.
ชายหนุ่มหันหลังหลั่งน้ำตาเดินไปจนลับตารุ่นพี่คนดังที่เขาเผลอตัวจูบตอบไป

ขายาวก้าวออกไปจนประตูสำนักงานปิดลง

ร่างบางพิงหลบในมุมมืดเขาร้องไห้หนักขึ้น สองมือเรียวปิดปากไม่ให้มีเสียงสะอื้นลอดออกมา....

.
.

"น้องกั้งครับ....."



"ผู้หมวด ! " 




ชายหนุ่มตกใจที่เห็นหมวดดิวมายืนอยู่ตรงหน้าท่าทางเซื่องซึม ยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้เขา


"เต้มัน ..."


"พี่ดิว... เราไปกันเถอะฮะ ...."


เด็กหนุ่มปาดน้ำตาคว้ามือใหญ่พาเขาเดินออกไป
.
.
.
.......................................................................................

.
.
"พี่ดิวเข้ามานั่งก่อนซิฮะ ... เดี๋ยวกั้งไปเอารูปกับเอกสารพวกนั้นมาให้คับ "

เป็นประโยคแรกที่หนุ่มน้อยพูดขึ้นหลังจากนั่งเงียบๆในรถมาตลอด

หมวดดิวเดินตามหนุ่มน้อยเข้ามาในห้องของเขาอย่างเลื่อนลอย


"นี่ครับ กั้งรวบรวมไว้แล้ว พวกมันคงนัด VIP รับสินค้าเร็วๆนี้..."


".............................."


"...พี่ดิว ... พูดออกมาเถอะครับ "
ชายหนุ่มเดินไปนั่งลงที่เตียงอย่างอ่อนแรง หลบตาเขา
.
.
.
"คือ...เมื่อกี้นี้ พี่ได้ยินและเห็นทุกอย่างแล้ว ที่จริงคนที่น้องกั้งรักก็เป็นเต้ ..."

หนุ่มน้อยมีเสียงสะอื้นมาแทนคำตอบ 


"...ใช่...กั้งรักพี่เต้ แต่ มันไม่มีประโยชน์อะไรอีก ...คนอย่างเขาไม่ยึดติดกับใครหรอก... แล้วคนที่พี่ดิวรักยังเป็นกั้งมั้ยฮะ"


เสียงหนุ่มน้อยสั่นเครือ ...


"น้องกั้ง ......พี่"


"พี่ดิว ตามกั้งไปทุกที่ดูแลตลอดเวลา ฮึก ...เป็นห่วงกั้ง ... อือ.. ฮือๆ" น้ำตาที่กลั้นไว้ไหลลงมาอาบแก้มใส


"พี่ดิวรักน้องกั้งซิครับ อย่าร้องไห้นะ .."

ผู้หมวดดิวรีบเข้าไปกอดหนุ่มน้อยที่สะอึกสะอื้นจนตัวสั่นไว้


"... พี่ดิว กั้งไม่อยากตามเขาอีก กั้งเหนื่อยแล้วล่ะฮะ ...ฮึก.. ฮือๆ  "

เขาร้องไห้พลันสองมือเรียวโน้มคอผู้หมวดหนุ่มลงมานอนทับแนบร่างบางของเขา หนุ่มดิวเบิกตาโพลงมองหนุ่มน้อยที่ยังสะอื้นอยู่ใต้ล่างมือเรียวบีบต้นแขนแข็งแรงของเขา


"โอ๊ะ ...น้องกั้งครับ ...!"


"ฮึกๆ ...พี่ดิว ถ้ากั้งยอมให้...พี่อยากเป็นเจ้าของตัวกั้งมั้ยล่ะฮะ ...."


"หือ ..น้องกั้ง...ว่าอะไรนะครับ !"


"กั้งบอกว่า... พี่ช่วยทำให้กั้งเป็นของพี่ดิวได้มั้ยฮะ ฮึกๆ " 


"เอ่อ.. น้องกั้ง ....อย่าทำอย่างนี้..."


"กั้งพูดจริงๆฮะ ถ้าพี่ดิวไม่ทำ กั้งจะไปหาคนอื่น..." เขาร้องไห้หนักขึ้น

.
.

"เฮ้อ น้องกั้ง ..."
.
.

หมวดดิวที่หลงรักหนุ่มรูปหล่อคนนี้มาโดยตลอดมองตาสวยเศร้าๆของเขาอย่างสุดจะห้ามใจ พลางปลดเข็มขัดที่มีวอลติตตามตัวของตำรวจออกวางไว้ ..หันมาค่อยๆก้มลงจูบปากนุ่ม

"พี่ ... รักน้องกั้งนะครับ"

...ไล่ลงไปไซร้ซอกคอขาวเนียน มืลูบไล้ร่างบางพลางปลดกระดุมเปิดเสื้อเชิ๊ตของคนน้องออก ปากหนาเลื่อนลงมาจูบแผ่วเบาบนอกแน่นลากไปตามผิวกายนวลเนียนเรื่อยลงมาจนถึงหน้าท้องแบนราบ...

หนุ่มตัวโตเงยหน้าขึ้นมองหนุ่มน้อยที่จับไหล่สองข้างของเขาไว้รอรับการฝากรักครั้งแรก ตากลมโตมองเหม่อมีน้ำตารินมาข้างหางตาเรียว ผู้หมวดหนุ่มชะงักเล็กน้อย...

"...น้องกั้ง แน่ใจหรอครับว่าจะให้พี่ทำแบบนี้ " 
.
.
"เอ่อ ...แน่ใจฮะพี่ดิว ต่อสิฮะ ...ฮ้า.. ฮึกๆ " 

หนุ่มคนน้องตอบเบาๆ เม้มปากบาง ...ตาคู่สวยที่ปริ่มน้ำใสๆยังเหม่อมองไปแสนไกลมีเสียงหอบหายใจปนกับเสียงสะอื้นน้อยๆ

ผู้หมวดปลดเข็มขัดรูดซิบกางเกงตัวฟิตของคนใต้ล่างออก ไล่นิ้วลงมาสัมผัสเบาๆพลันรับรู้ถึงอาการสั่นเทิ้มของร่างเนียน เขาเงยหน้าขึ้นมองหนุ่มน้อยอีกครั้ง 

เขาเห็นชายหนุ่มหลับตาน้ำใสๆยังไหลอาบแก้มคิ้วเรียวขมวด ปากบางกัดท่อนแขนของตัวเองเพื่อระงับเสียงร่ำไห้และอาการสะอื้นที่รังแต่จะหนักขึ้นจนตัวโยน

หมวดดิวถอนหายใจยาว ผละออกจากหนุ่มน้อย..ดึงผ้าห่มมาคลุมร่างบางไว้โอบกอดลูบผมคนน้องที่สะอื้นไม่หยุด

"น้องกั้งครับ พี่ทำไม่ได้ ... ถึงพี่จะรักน้องกั้งมาก แต่พี่จะครอบครองเป็นเจ้าของร่างกายน้องทั้งๆที่หัวใจน้องกั้งอยู่กับเจ้าเต้น่ะม้นไม่ใช่เรื่องที่ถูกเลยนะครับ คิดให้ดีๆนะ นิ่งซะนะครับ "

"ฮือๆๆๆ พี่ดิวก็ทำให้หัวใจของกั้งเป็นของพี่ดิวด้วยสิฮะ กั้ง... กั้งจะได้ไม่ต้องทรมานอย่างนี้ "

เขาซุกหน้าเรียวลงในอกกว้างของคนพี่สะอื้นหนักขึ้น 

"ชูว์ๆๆๆ ครับๆ ได้ครับได้ วันไหนหัวใจน้องกั้งเป็นของพี่ดิวแล้วพี่ดิวจะขอทวงเป็นเจ้าของร่างเนียนนี้ด้วยนะครับ อย่าร้องไห้ครับ นิ่งซะนะ "
.
.
ถึงเขาต้องสะกดกลั้นความคิดเสน่หาแต่ก็ทำไม่ลงจริงๆ เด็กหนุ่มช่างน่าสงสารเพียงเพื่อจะประชดเพื่อนรักของเขาทำให้ขาดสติไป...
.
.
ดิวโยกกอดปลอบหนุ่มน้อยจนเขาหยุดเสียงสะอื้นไห้หมดแรงหลับไปจึงค่อยๆวางตัวเขานอนลงดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุม ไม่กล้าแม้แต่จะใส่เสื้อผ้าคืนให้เขาเพราะกลัวตัวเองจะห้ามใจไว้ไม่ได้อีก ...


"ไอ้เต้ งานนี้กูต้องไปสะสางกับมึงล่ะ ....!"

...........................................................................................


ผมถึงบ้าน ก็ล้มตัวลงนอนบนโซฟาในห้องรับแขกนั่นแหละ ไม่มีกะจิตกะใจจะไปทำอะไรต่อ มือนึงก่ายหน้าผากคิดถึงหน้าหวานของวรกรที่อยู่ชิดจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน ... ผมรักเขา .. เขาเองก็มีใจหรือ ? ... แต่ว่า ...


"ไอ้ธีระ ไอ้เต้ ไอ้เต้ ...! มึงมาคุยกับกูเลย ไอ้เพื่อนตัวดี "


ผมตกใจเสียงเกรี้ยวกราดของดิวเพื่อนซี้ที่มาตะโกนอยู่หน้าบ้านตอนตีสองนี่ ผมเดินไปเปิดประตูให้มันก็พลักอกผมตามมาจะอัดผมไม่ให้ทันตั้งตัว


"เฮ้ย ไอ้ดิว อะไรวะ ใจเย็นๆก่อน"


"ไม่เย็นแล้ว ไอ้เต้ มานี่เลยมึงทำอย่างงี้กับน้องเขาได้ยังไงวะ"


"น้องไหนวะ มึงพูดให้กูรู้เรื่องก่อนซิวะ แม่งจะชกท่าเดียว "


สองคนฟัดกันไปมา ประลองกำลังไม่มีใครยอมใคร....


"กูถามมึงแล้วใช่มั้ยว่าชอบน้องกั้งหรือปล่าวมึงก็ปฏิเสธ"


"กู โกหกมึง แล้วก็โกหกเขาด้วย "


"แล้วมึงจูบเขาทำไมวะ "


สองคนหลบหมัดดันกันไปมา


"กูขอโทษโว้ย แต่กูไม่แย่งแฟนเพื่อนหรอก กูกำลังจะไปแล้วมันจะไม่มีอะไร"


"กูไม่ได้เป็นแฟนเขาโว้ย..."


"ห๊ะ อะไรนะ! "

สองหนุ่มเหวี่ยงกันไปนั่งบนเก้าอี้ยาวคนละฝั่ง พากันหอบหายใจแรงๆ

"... ก็ วันนั้นที่กูขอเขาเป็นแฟน น้องกั้งเขาก็บอกว่ามีคนที่รักอยู่แล้วแต่คนนั้นไม่รักเขาตอบ กูเลยขอโอกาสให้ได้ดูแลเขา เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร จนวันนี้แหละเขาบอกกูว่าเขารักมึงไง"

" จริงหรอวะหมวด ... " ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง

"เอ๊ะ ไอ้นี่ มึงนี่โง่จริงหรือแกล้งวะ "


"..................."


"เขาน่ะเสียใจมากร้องไห้ตลอด แล้วก็โกรธมึงมากด้วยจนจะยอมเป็นของกูเลย"


"ห๊ะ ไอ้ดิว มึงทำอะไรเขารึเปล่า มึงอย่าบอกนะว่าหาโอกาสแบบนั้น ... "
ผมเดือดขึ้นมาอีกรอบ คว้าคอเสื้อมันเขย่าๆ

"เฮ้ย กูต่างหากที่ต้องโกรธมึง ไอ้เชี่ยนี่ "

"ก็บอกมาซิวะ"

"ยังไม่ได้ทำไร"

"จูบหรือเปล่า"

"ก็มีบ้าง ...."

"ไอ้ดิว ...! ถูกเนื้อต้องตัวเขารึเปล่า"

"ก็มีบ้าง เฮ้ย กูก็เคลิ้มสิวะ แต่กูน่ะหล่อพอ ไม่ทำหรอก"

"มึงแน่ใจว่าหล่อ"

"เออ หล่อกว่ามึง ... กูทำเขาไม่ลงหรอก มึงไปเคลียร์เลย "
.
.

"เฮ้ย ขอบใจว่ะเพื่อนรัก" 
ผมจับหัวมันมาจูบไปทีนึง

"เย้ยยย... ทำไรวะ ขนลุก"

"...เขาอยู่คอนโดหรอ "

"เออๆ หลับไปแล้ว ....."


...............................................................................................................

.
.
.
"วอลสองเรียกวอลหนึ่งเสือป่า ได้ยินแล้วตอบด้วย ได้ยินแล้วตอบด้วยเปลี่ยน "


ชายหนุ่มบนเตียงสะดุ้งตื่นจากเสียงวิทยุตำรวจที่วางอยู่บนโต๊ะ เขางัวเงียมองไปรอบๆเรียกหาผู้หมวดดิว แต่ไม่มีเสียงขานรับ


"อืมม์ สงสัยหมวดลืมทิ้งไว้ "



"ผู้หมวดๆ ได้ยินแล้วตอบด้วย มีสถานการณ์ฉุกเฉินของกลุ่ม VIP เปลี่ยน "

"ห๊ะ  VIP  ... "

"ครับๆ ว่ามา เปลี่ยน... "

หนุ่มวรกรที่หัวใจรักอ่อนล้า...ตอนนี้กลับสวมหัวใจนักข่าวรีบคว้าวิทยุมากดรับเพราะอยากรู้เรื่องข่าวที่เขาตามอยู่ กับ Code VIP

เขาเปิดฟังตำรวจที่เข้าใจว่าคุยอยู่กับหมวดดิวอธิบายสถานการณ์พลางลุกขึ้นล้างหน้าล้างตาใส่เสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว คว้าเป้คู่ใจพร้อมซองเอกสารและวิทยุที่หมวดลืมไว้ วิ่งตื๋อออกจากคอนโดไปขึ้นรถขับออกไปยังที่หมาย ... ท่าเรือ 

..................................................................................

.
.
.
ผมปรับทุกข์กับเพื่อนซี้ ไม่รู้จะจัดการเรื่องรักสามเส้าของเรายังไง ก็มีเสียงโทรศัพท์ฉุกเฉินของไอ้หมวดดังขึ้น...

"ครับ หมวดดิวครับ ... ห๊ะ ว่าไงนะ! น้องกั้งไปที่นั่น.. เออๆ จับตาดูพวกมันไว้เดี๋ยวผมจะรีบไป "

"น้องกั้ง ทำไมวะไอ้หมวด"

"เขาไปตามข่าวพวก VIP ที่ท่าเรือ "

"เฮ้ย ...อะไรยังไงวะ ไหนบอกเขาหลับไง ..."

"ก็กูลืมวิทยุไว้ที่ห้องเขาตอนที่ถอด ....  "

"ไอ้ดิว ! มึง "

"เฮ้ย รีบไปก่อนดีมั้ยวะ เต้ มึงมีปืนใช่มั้ย เอาไปด้วย "


เราสองคนรีบบึ่งตรงไปยังท่าเรือที่จอดเรือสำราญของกลุ่ม VIP ที่น้องกั้งสืบรู้ได้หลักฐานมาว่าจะมีการรับส่งสินค้ากันอย่างลับๆ แต่ผมกับหมวดดิวไม่ได้บอกเขาว่าธุรกิจของพวกมันคือการค้ามนุษย์ !! "


น้องกั้ง อย่าขึ้นเรือนะ .... ผมภาวนา ...


.........................................................................................................