TaeKang : ร็อคลิขิต

ลำดับตอนที่ #8 : Rock 8

"พี่เอารถไปจอดนะ กั้งขึ้นไปเรียนก่อนเดี๋ยวไม่ทัน เจอกันที่ค่ายนะครับ"

"ฮะพี่เต้ กั้งจะตั้งใจสุดๆ พี่เต้เตรียมรางวัลไว้ด้วยล่ะ อิๆ"

"คร๊าาาบบ ร้อคมุ้งมิ้งพี่เลี้ยงไอติมมั้ย ฮ่ะๆ เอาแต่พอตัวอย่าหักโหม ...ไปครับเดี๋ยวสาย"

ผมเอื้อมมือไปขยี้ผมหนุ่มน้อยเบาๆ เขาช่างน่าเอ็นดูเวลามุ่งมันทำอะไรที่มันดูเกินตัวอย่างนี้

.
.
.

................................................................

"ห๊ะ ว่าไงนะพี่นิค! จะให้น้องกั้งขึ้นคอนเสิรต์ร็อค"

"ใช่ว่ะเต้ ไม่ใช่คอนเสริต์ธรรมดาด้วย พวก Street fighter น่ะขอท้าดวลกับเขาด้วย ก็คงจะอยากปะลองฝีมือกับนายทางอ้อมแหละ"

"แล้วพี่บอกพวกนั้นว่าไงครับ"

"พวกนั้นเข้าทางพี่จิ๊บเลยนะ วาดวิมานสวยหรูพี่แกเลยเห็นด้วย พี่เองก็ต้องยอมวะ"

"น้องกั้งรู้ยังครับ"

"ยัง พี่กับโตโน่อยากให้นายเป็นคนบอก เขาจะได้ไม่ช็อค พวกนายมีเวลาถึงสิ้นเดือนนะ"

"อะไรนะ เพลงก็ยังไม่เสร็จนี่ครับ"

"พี่จิ๊บขอให้เป็นเพลงของศิลปินอื่นน่ะ เป็น Rock Legend จะได้ไม่ต้องปะทะกันด้วยงานของตัวเอง เต้ก็เลือกเพลงเจ๋งๆแล้วก็หัดให้เขาซะนะ ไหวมั้ย"

"นอกค่ายได้มั้ยครับ"

"ตามใจเลย เพราะงานนี้เป็นกึ่งการกุศล ช่วยทหารผ่านศึก "

"งั้น ผมรับคำท้าครับ แต่ผมอยากเจอไอ้เป้มันก่อน"

"หือ เอาจริงหรอวะเต้"

"ครับ พี่จัดแถลงข่าวให้ผมด้วยเลย เราจะได้แข่งกันแฟร์ๆให้สื่อกับแฟนๆรู้ ไม่ใช่งุบงิบเหมือนคราวก่อนนี้"

"โอเค ได้ว่ะเต้ เป็นไงเป็นกัน พี่จะจัดการเอง ก็สักสัปดาห์หน้านะ"

ผมตกใจไม่น้อยกับข่าวนี้ แต่ก็ดีเหมือนกันที่พวกนั้นยื่นข้อเสนอมาก่อน และก็เป็นเวลาที่เหมาะสมที่ผมจะได้ลงสนามซะที ส่วนน้องกั้ง ผมยังไม่แน่ใจ ถ้าเขายังยืนเองไม่ได้ก็คงต้องประคองกันไปก่อน "

.
.
.

"ไอ้โน่ พี่นิคบอกกูแล้วเรื่องคอนเสริต์"

"เออ เร็วไปหน่อยแต่พวกมึงก็น่าจะพร้อมมาเป็นปีๆแล้วล่ะ เอาไงกับน้องกั้งวะ จะให้พี่จิ๊บตัดเขาออกก่อนมั้ย ให้มารับเชิญไรเงี้ย กูกลัวพวกมันเล่นงานน้องกั้งกลางเวที"

"พี่สองคนจะตัดกั้งออกจากอะไรหรอฮะ" 

เราสองคนคุยกันในห้องพักศิลปินไม่ทันดูเวลาว่าน้องกั้งเลิกเรียนร้องเพลงแล้ว และมาได้ยินพวกเราเข้า เขาเม้มปากบางมองหน้าผมน้ำตาเอ่อ ทำผมอึ้งไป

"เอ่อ ไม่ใช่อย่างนั้นนะน้องกั้ง พวกเราน่ะแค่ปรึกษากัน "

"พี่เป้เขาท้ากั้งมานี่ฮะ ใช่มั้ย พี่เต้ พี่โน่ ไม่มั่นใจว่ากั้งจะทำได้หรอฮะ"

"น้องกั้งครับ แต่มันมีเวลาน้อยมากเลยนะ มันกะไม่ให้เราตั้งตัว"

"พี่โตโน่อย่ามาเฉไฉ ทีพวกพี่เต้ยังพร้อมเลย กั้งก็พร้อม"

"นั่นดิวะโน่ ให้พวกกูซ้อมกับเขาก่อนดีกว่า เอ แต่น้องกั้งรู้ได้ยังไงว่าไอ้เป้มันท้า พวกพี่ยังไม่ได้บอกเลยนี่"

"เมื่อกี้เจอพี่เป้ฮะ เขาบอกว่าเจอกันวันคอนเสริต์ถ้ากั้งไม่หลบหน้าไปซะก่อน " ตากลมโตกระพริบถี่ๆกลั้นน้ำตาไว้

"เอาล่ะ พี่สรุปว่าเราก็ขึ้นกันหมดนี่แหละ น้องกั้งเป็นนักร้องนำ พี่จะช่วยเสริมให้ วงของเราน่ะเล่นแข็งกว่าพวกนั้นไม่ต้องห่วง ไอ้โน่มึงมาช่วยกูด้วย"

"เฮ้ย กูเกี่ยวไรวะ"

"มึงเป็นคนพูดจาไม่รักษาน้ำใจน้องกั้ง เพราะฉะนั้นเวลาที่มีมึงต้องแต่งเพลงให้เขาร้องให้ทัน"

"หรอวะ เออๆ กูพอมีพล็อตแล้ว ก็เป็นรักระหว่างร็อคไง อุ มึงเล่น MV น้องกั้งเขาด้วยนะเว้ย "

"ไอ้นี่นี่" ผมหันไปมองน้องกั้งที่หลบตาผม

"เอ ไอ้เต้ แต่พี่จิ๊บบอกว่าไม่เอาเพลงตัวเองไง"

"มึงนึกหรอว่าพวกมันจะเชื่อ เตรียมไว้ก่อนโว้ย"

"แล้วมึงจะใช้เพลงตำนานของใครวะ "

"พี่ๆ SMF ไง เขาน่ะปลื้มน้องกั้งอยู่ คิดว่าน่าจะยอมร่วมมือว่ะ"

"เออ ได้ๆ กูจะได้แต่งเพลงให้แนวเดียวกับพวกพี่เขา เมทัลเลยนะเนี่ย โห สนุกว่ะ"

"เอ่อ พี่เต้ฮะ มีอีกเรื่องหนึ่งกั้งไม่เข้าใจ"

"ว่ามาน้องกั้ง"

"พี่เป้น่ะให้กั้งมาบอกพี่เต้ว่า กุหลาบหนาม เขาไม่ต้องการแล้วถ้าอยากได้ก็เอาคืนไป"

"..................."
.
.
ฉายานี้ทำให้สมองผมเริ่มชา

.
.
.
"มันคืออะไรฮะพี่เต้ นี่มันชื่อเพลงพวกเขานี่ เกี่ยวอะไรหรอ"

.
.

ผมยิ่งกว่าอึ้ง หัวใจที่นิ่งมานานเริ่มปวดแปลบอีกครั้ง มิน่าล่ะหมู่นี้จึงได้มี message จากคนที่ผมไม่อยากรับรู้ส่งมาเรื่อยๆ 
.
.
.
ติ๊งๆๆๆๆ
.
.
ผมก้มมอง sms ที่ส่งเข้ามา จากเบอร์ที่ผมไม่ได้ใส่ชื่อไว้เพราะอยากลบมันจากความทรงจำ แต่ทำไมยังคุ้นตา

"ยังรักเต้เสมอนะ กลับมาได้มั้ย"
.
.
.
ผมนั่งนิ่ง นัยน์ตาแดงก่ำ เหวี่ยงโทรศัพท์ในมือทิ้งไปอย่างแรง มันไปปะทะกับผนังและหลุดออกเป็นชิ้นๆ สองมือผมกุมหัวไว้ เพราะมันจะระเบิดออกมา หอบหายใจถี่ๆ ผมเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ เหมือนคราวนั้น ...
.
.
.
ชายหนุ่มตกใจกับอาการพี่เต้ของเขา น้ำตาเริ่มรินลงมาอาบแก้มใส โตโน่เข้ามาโอบไหล่จะพาเดินออกไปจากห้อง

"พี่เต้เป็นอะไรฮะ กั้งพูดอะไรผิดทำให้พี่เต้เสียใจหรอฮะ กั้งขอโทษ ... พี่โน่ทำไมพี่เต้เค้า"

"ปล่อยมันไว้คนเดียวสักพักครับน้องกั้ง ไม่ใช่ความผิดของน้องกั้งหรอก เดี๋ยวพี่เล่าให้ฟังเราออกไปกันก่อนเถอะ"


........................................................................................................................