TaeKang: รักนอกหัวใจ

ลำดับตอนที่ #7 : พี่ชาย

Osaka

"ร้านนี้เลยกั้ง ราเม็งอร่อยที่สุดในโลก พี่นัดเจ้าเรย์มันไว้ด้วย"

"ฮะพี่ริท แต่คนต่อแถวเพียบเลย"

"555 ระดับเรืองฤทธิ์มีแต่คำว่า VIP นั่นไงเขามาตามเราแล้ว ไปกั้ง"

.
.
ชายหนุ่มรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นเล็กน้อยเมื่อได้มาพักใจที่ญี่ปุ่นกับเพื่อนสนิทของพี่กัน ...ชื่อพี่ริท ทำธุรกิจอยู่ในโอซาก้า 

"เป็นไงกั้ง อร่อยมั้ย"

"อร่อยมากเลยฮะพี่ริท ... อยากให้พี่กัน กับพี่แกงอยู่ด้วยจัง" 

ชายหนุ่มเริ่มนึกถึงความโชคร้ายที่พวกเขาสามพี่น้องต้องมาประสบ รวมไปถึง...พี่ชาย อีกคน

"เอาน่ากั้ง อีกเดี๋ยวพี่กันก็จะพ้นข้อหาแล้ว เราค่อยมาฉลองใหม่ตอนกั้งมาเรียนที่นี่ไง"

ชายหนุ่มพยักหน้้าน้ำตายังคลอ

"เอ แต่พี่ว่ากั้งมีเรื่องอื่นให้คิดมั้ง เห็นแกงส้มบอกว่ากั้งน้อยใจใครบางคน"

"มะ ไม่มีนี่ฮะ พี่ริททานเถอะ เดี๋ยวเย็นหมด"

หนุ่มริทจ้องดวงตากลมใสที่หลบสายตาเขา พลางตกใจที่มีคนมาตบบ่าอย่างแรง

"พี่ริท !!!~ "

"เฮ้ย ไอ้ลูกหมาาาา!!"

"อ้าวๆ เล่นถึงบุพการี "

"โธ่ไอ้เรย์ เล่นมาเงียบๆดีพี่ไม่ชกสวนไป"

"555 ก็มัวแต่นั่งจ้องพี่คนหล่ออยู่ได้ เดี๋ยวเขาก็ละลายหรอก"

ริทตบหัวเหม่งเด็กชื่อเรย์ที่แต่งตัวประหลาดล้ำตามแบบฮาราจุกุไปหนึ่งที

"ไอ้นี่ มาสายแล้วยังจะลามปาม ... มาไหว้พี่กั้งเขาซะ ... กั้ง นี่เรย์น้องชายตัวแสบของพี่"

"Hi กั้งคุง ฮ่ะๆ หวัดดีฮะพี่กั้ง "

"หวัดดีครับน้องเรย์"

"โหย เรย์เฉยๆหรือไอ้เรย์ก็ได้ฮะ คุ้นชินกว่า"

ชายหนุ่มยิ้มให้เด็กชื่อเรย์ แล้วก็กลับมาสู่โหมดนิ่งๆเหมือนเดิม

"ไงวะเรย์ ไปเชียงใหม่ได้ของที่พี่ฝากซื้อป่าว ..."

"ครบถ้วนครับ แต่กว่าจะเอาเข้าญี่ปุ่นได้ พี่ก็เหลือเกินหมูยองี้ ไส้อั่วงี้ โคตรเหม็น"

"เออดีมากไอ้น้อง"

"แต่ว่า หน้าพี่กั้งคุ้นๆนะ ..เออ ใช่แล้ว ตอนไปเหนือผมชนกับพี่ชายล่ำๆคนนึงมือถือเขากระเด็นมาอยู่ในเป้ผมอ่ะ"

"พี่ชาย...." คำเรียกนี้ ....ทำให้ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองอย่างสนใจ
 
"ใช่พี่ชาย หน้าตาออกตี๋ๆหน่อย ฮ่ะๆ เครื่องเขาล็อกรหัสน่ะแต่ภาพProfile เหมือนพี่กั้งนะ"

เด็กหนุ่มล้วงมือไปในกระเป๋าเป้หยิบมือถือสีดำออกมา ยื่นให้ชายหนุ่มที่รับมาดูอย่างแปลกใจ

"ถ้าเขาไม่รู้จักพี่กั้ง เขาก็ต้องแอบชอบพี่แน่ๆเลยฮ่ะๆ ใครที่ไหนจะเอารูปคนอื่นมาขึ้น ถ้าไม่จิ้นกัน อูย ... พี่ริทอ่ะ"

ริทบ้องหูน้องตัวแสบอีกที เพราะตอนนี้ชายหนุ่มตรงหน้ามีน้ำใสๆมาเอ่อตาสวย

"พี่ชาย...."

"ตกลงน้องกั้งรู้จักเจ้าของเครื่องมั้ยครับ"

ชายหนุ่มพยักหน้าถอนหายใจพลางยิ้มออกมาได้

"อุ๊ย พี่กั้งยิ้มด้วย แหนะ แสดงว่าจิ้นกันชัวร์ 555  โอ้ว ฟินๆ"

"ไอ้เรย์ นี่จะแก่แดดไปมั้ย"

"ขอบคุณมากนะเรย์ ที่เก็บมันได้" 

เขายิ้มให้สองพี่น้องอีกครั้ง ก้มลงดูรูปตัวเองในมือถือของ พี่ชาย ที่เขาห่วงหา

รูปเขานั่งพักอยู่บนรถมอเตอร์ไซด์ระหว่างรอให้พี่ชาย...ไปหาเสบียงมาให้หลังจากช่วยเขาออกมาจากกลุ่มมาเฟีย... พี่ชายที่พาเขาหนีพวกมัน คนที่ฝากรอยรักประทับใจให้ไม่มีวันลืม .. พี่เต้..

...........................................

การหาที่อยู่จากทะเบียนรถไม่ใช่ง่ายๆ พี่แคนใช้เวลาสามวันจนสามารถบอกที่อยู่ของเจ้าของเพราะค่อนข้างเป็นความลับสุดยอด ตอนนี้ผมและเพื่อนๆมาถึงที่หน้าบ้านหลังใหญ่ มองเข้าไปมีรถคันนั้นจอดอยู่จริงๆ แสดงว่าไม่ผิดบ้านแน่ๆ ผมใจเต้นรัว อยากเจอเขา แต่ก็กลัวเขาจะผลักไสด้วย

ก็ใครใช้ให้ผมลืมค่ำคืนอันดื่มด่ำนั้นซะสนิทขนาดนี้ล่ะ เฮ้อ 

"มึงแน่ใจนะว่าไม่ต้องให้พวกกูอยู่ด้วย"

"เออ แน่ใจ เรื่องนี้กูต้องเคลียร์เอง แมนๆว่ะ แล้วเดี่ยวจะส่งข่าวไป"

ดิวกับอ้นตบบ่าให้กำลังใจผมก่อนจะกลับไป ผมรวบรวมความกล้าเดินไปกดกริ่งเรียก

.
.
.

"คุณหนูไม่อยู่หรอกค่ะ เธอไปญี่ปุ่น..."

"อะไรนะครับ น้องกั้งไปญี่ปุ่น" ผมรู้สึกหมดเรี่ยวแรงเมื่อได้ยินข่าวจากแม่บ้านที่ออกมาต้อนรับผม

"พี่นักบู๊ ทานน้ำก่อนครับ ผมอ่ะชอบพี่มากๆเลย มันส์ทุกแมทช์ " เด็กชายลูกแม่บ้านเอาน้ำมาให้ผมแล้วชมใหญ่โต แต่ผมไม่ค่อยรู้เรื่องแล้ว ผมกำลังใจหาย เขาหนีผมไปแล้ว...

"คุณเป็นอะไรหรือเปล่า คุณทำหน้าเหมือนคุณกั้งเลย ตั้งแต่เธอกลับมาก็เศร้าตลอด ขังตัวเองอยู่บนห้องไม่ร่าเริงเหมือนเดิม มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะคุณ" 

"แม่ก็ไปถามพี่เขา แล้วเขาจะรู้มั้ย แต่ที่แน่ๆคุณกั้งต้องแอบปลื้มพี่มากๆเหมือนกัน โห มีโปสเตอร์รูปพี่ด้วย ไม่น่าเชื่อว่าคุณกั้งก็มีมุมแบบนี้ "

"รูปหรอ"

"ใช่ดิครับ พี่คิดว่าพวกเราจะให้พี่เข้ามาง่ายๆเหรอ ที่ให้เข้ามาเนี่ยเพราะพี่เป็นคนดังบนสังเวียนแล้วก็คุณกั้งเขาติดรูปพี่ไว้บนห้องนอนด้วยนะ บอกว่าพี่เป็นคนช่วยแกไว้ แล้วก็ทำหน้าเศร้า"

ผมกำลังมึนงง โปสเตอร์รูปผมเนี่ยนะ ... ช่างมันก่อนเถอะ

"ป้าครับแล้วผมจะติดต่อเขาได้ยังไง ช่วยบอกผมหน่อยเถอะ ผมมีเรื่องต้องอธิบายเขา ผมรักคุณกั้งของป้านะ ช่วยผมด้วยเถอะครับ"

"แต่ว่า...."

"ได้โปรดเถอะ น้องกั้งเข้าใจผิดอยู่ นะครับ" ผมจับมือป้าแม่บ้านเขย่าๆ

"เดี๋ยวๆนะพี่ชาย แม่ผมเขาจะบอกว่า..."

"ไอ้น้อง บอกพี่เถอะพี่ขอร้อง... ขอเบอร์ติดต่อคุณแกงส้มก็ได้ เดี๋ยวพี่หาโปสเตอร์มังกรดำให้ พี่ต้องคุยกับเขาให้ได้"

"โอ๊ยๆ พี่ชายครับ ก็ได้ๆ เดี๋ยวพวกเราให้เบอร์ติดต่อคุณริท คุณแกง พี่อาเฉิน เอาไปหมดเลย"

ผมยิ้มขึ้นมาได้ เขย่าตัวไอ้น้องคนนั้น

"ขอบใจมากไอ้น้อง ..."

"แต่ว่า พี่จะเอาไปทำไม...?"

"อ้าว ... ก็พี่อยากคุยกับคุณกั้งเขานี่"

"คุณหนูน่ะกลับมาวันนี้แล้วค่ะ ... นี่อาเฉินก็กำลังไปรับสักพักก็คงจะถึง ... ไอ้เปี๊ยกก็ไปแกล้งพี่เขาอยู่ได้ "

"555 ขำดี กิ้วๆ พี่ชายบอกรักคุณกั้งอ่ะแม่"

"เอ่อ ... งั้นหรอครับ ...."

ผมหน้าแตก ยิ้มเจื่อนๆ นี่ดันบอกเรื่องความลับไปซะหมด อายมั้ยล่ะ ...

แต่ก็ดีใจที่สุดที่จะได้เจอเขาอีก 

...............................................

.
.
.

ถึงบ้านอีกแล้ว ... เด็กคนรับใช้เอากระเป๋ามาเก็บให้แล้วก็กลับออกไป 

ชายหนุ่มกดล็อคปิดประตูลง บอกคนทั้งหมดว่าเขาไม่อยากให้ใครรบกวน ใบหน้าใสมีน้ำมีนวลขึ้นหลังจากได้รู้ว่าพี่ชายคนนั้นเกิดทำมือถือที่มีรูปของเขาอยู่หายไป

ล้มตัวลงนอนมองรูปตัวเองในมือถือของคนที่แอบถ่ายเขาไว้

"พี่ชาย ... ดีใจที่พี่ไม่ได้ทิ้งกั้ง แต่ทำไมไม่มาตามหากั้งล่ะ ... พี่จำเรื่องของเราได้มั้ย ..ฮึกๆ" 

เขากอดมือถือไว้แนบอกหลับตาลงมีน้ำตารินลงมา
.
.

มือใหญ่มาเช็ดน้ำตาให้เขา พลางแขนแข็งแรงโอบมารอบตัว 
.
.

หนุ่มน้อยตกใจสะดุ้ง ลืมตาโพลง

"น้องกั้ง พี่เอง"

"พี่ชาย ..."

"บอกแล้วว่าอย่าเรียกพี่ชาย แล้วก็อย่าร้องไห้ นิ่งซะนะคนดี"

ชายหนุ่มตั้งสติได้ก็ผลักอกคนที่โถมทับเขาอยู่ออกแต่ร่างล่ำสันก็ยังไม่ยอมผละไปง่ายๆ

"พี่เต้ มาได้ไง ปล่อยกั้งนะ"

"ก็หัวใจพี่ไม่ได้อยู่กับตัว เลยต้องมาตามหาไง "

ผมก้มลงจูบแก้มเนียน กระชับเอวคอดเข้าหาตัว

"สิบกว่าวันขนาดนั้น พี่หายไปเป็นสิบวันเลยนะ ฮึกๆ"

"ขอโทษนะ พี่โทรสับหาย แต่มันมาอยู่กับกั้งได้อย่างกับฟ้าประทาน กว่าจะหาบ้านกั้งเจอก็นานอยู่ พี่จะชดเชยให้นะ "

ผมใช้ริมฝีปากพรมจูบเช็ดน้ำตาให้เขา ร่างบางพยายามดิ้นเล็กๆขัดขืนหน่อยๆ 

"พี่จำอะไรได้บ้าง"

"จำได้ทั้งหมด แต่ยังไม่ได้ฟิวนั้นพี่จะมาตามรอยอีกทีนะ"

"โอ๊ะ ไม่ได้นะ"

"ทำไมไม่ได้ล่ะ ก็กั้งเป็นของพี่แล้วนี่ อุบส์"

มือน้อยๆทุบบนอกผม หน้าหล่อเหลาเริ่มแดงๆ ไม่รอช้าผมเริ่มจูบปากนุ่มอย่างดูดดื่ม ซุกไซร้ซอกคอเนียนระหง ปลดกระดุมเสื้อเขาออก ไล่ลงมาโลมเลียอกนุ่มแบบในฝัน

"ฮ๊า พี่ชายยย"

"หืม บอกว่าให้เรียกพี่เต้ไง"

ผมดูดยอดอกชูชันควานมือลงไปจับหมับกั้งน้อยไว้

"อะ ฮ๊าา พี่เต้ อย่า...อ๊ะ"

"ดีมาก ต้องเรียกแบบนี้สิ ... ครั้งนี้คงง่ายกว่าครั้งแรก เป็นของพี่แบบเต็มๆนะคนดี"

ผมถอดเสื้อผ้าตัวเองออกแล้วดึงรูดกางเกงของคนใต้ล่าง เหวี่ยงเสื้อผ้าพวกเราไปเหลือแต่ตัวเปล่าๆที่กอดจูบลูบไล้กันไปมาบนเตียงนุ่ม

"พี่จะทบทวนความจำ พี่ฝันถึงกั้งทุกคืนเลย " ผมเริ่มจากท่าเบสิคแล้วค่อยๆโหมขึ้นตามเสต็ปในฝัน มันเป็นความจริง...ความรักของเราปะทุขึ้นอีกครั้ง ผมและเขามีสติเต็มสมบูรณ์ ต่างฝ่ายต่างโหยหากันและกัน 

"ฮ๊าาา พี่เต้ ตามมาทำไม"

คนใต้ล่างยังน้อยใจผมอยู่สินะ

"พี่รักกั้งไง แล้วอีกอย่างต้องมาตามหาเมีย โอ๊ยๆ"

นิ้วเรียวที่มีเล็บข่วนหลังผมอย่างแรง ไม่รู้ว่าเขินหรือเสียว เพราะตอนนี้แกนกายของผมดันไปมิดด้ามแล้วร่างบางสะดุ้งเฮือก

"อ๊ะ ฮ๊าาา"

"อยากรุนแรงกับพี่หรอที่รัก "

ผมก็กระหน่ำรัวๆเข้าไปด้วยความเสน่หา สิบกว่าวันที่มีความคลุมเครือมันได้รับการปลดปล่อยจนหมดบนเตียงนุ่มในห้องนอนของคุณหนูตระกูลใหญ่ ที่ที่ผมไม่เคยนึกว่าจะได้มาร่วมรักกับคนที่เหมือนอยู่คนละโลกกับผม

ผมพลิกตัวเขาลงบนที่นอนค่อยๆโน้มลงจูบแผ่นหลังนวลเนียน ส่วนล่างขยับตามเข้าไปประชิดส่งสัมผัสให้เขาอย่างต่อเนื่ย 

"ฮ๊า พี่เต้...."

"ซี๊ดด น้องกั้ง"

อืมม์ เสียงช่างเหมือนกับในมือถือของพี่แคน เท่าที่สำรวจดูห้องนอนของเขาดูมิดชิดดีกว่าบนเรือ หวังว่าจะไม่มีเสียงรอดออกไปนะ

สุดท้ายผมก็ได้รู้สึกจริงๆกับร่างเนียนที่ขยับนั่งอยู่บนตัวผม เอวคอดที่ผมประคองไว้เริ่มขยับรุนแรงขึ้นผมสติหลุดอีกรอบคนน้องช่างเร่าร้อนไม่เบา เราสองคนหมดแรงไปด้วยความปรารถนาที่ผ่อนคลายลง มือเรืยวยังจัดการให้ผมฟินต่อ ผมกอดเขาไว้แนบอกลูบไล้หลังนุ่มลื่น ก้มลงจูบผมนุ่มๆของเขาจนผมถึงไปอีกรอบ ... เชยคางมนมาจ้องมองตาสวย

"กั้งคิดจะหนีพี่ไปจริงๆหรือ"

"ก็แค่ไม่อยากรอให้มันยิ่งช้ำใจนี่ฮะ"

"อืมม์ พี่ขอโทษที่ทำเราเสียใจนะ" 

"พี่เต้ไม่ได้ตั้งใจ"

"แต่พี่ก็ไม่ควรกลับบ้านไปทั้งที่หัวใจยังอยู่ที่นี่"

"พี่เต้รู้สึกหรอฮะ"

"ใช่สิ ไม่อย่างนั้นจะเซฟรูปหน้าจอเป็นกั้งได้ไง"

"... นั่นสิฮะ ถ้าไม่งั้นกั้งคงน้อยใจอีกนาน"

"โชคดีจัง ต้องขอบคุณเด็กนั่น"

"อืมม์ แต่กั้งอยากดูรูปอื่นฮะ"

ชายหนุ่มเอื้อมหยิบมือถือมาจ้องตาผมให้บอกรหัสเขา ผมก็จำต้องบอกไป

"อุๆ พี่เต้ก็โรแมนติคนะฮะ มีการแอบถ่ายกั้งไว้ด้วย"

"ใครจะไปกล้าถ่ายตรงๆล่ะ คนยังไม่เคยนี่"

ผมนั่งพิงหัวเตียงดึงเขาขึ้นมาโอบไว้ พลางไล่ดูคลิปที่ผมแอบบันทึกไว้

"นี่ๆ ตอนกั้งทำโจ๊ค แหม เห็นเงียบๆตื่นมาก็ไม่บอก"

ผมชอบมองชายหนุ่มเวลาเผลอๆ เขาเป็นคนที่เผลอได้น่ารักที่สุด

"ภาพนี้ตอนหนุ่มน้อยนั่งมองทะเล เพราะเสียตัวให้พี่แล้วทำเป็นเก่งไม่ยอมบอก อุ๊ย"

มือเรียวหยิกนมผมซะงั้น ...

"กั้งน่ะเสียใจมากเลยที่พี่จำไม่ได้ "

"พี่ขอโทษนะให้ชดเชยอีกมั้ย พี่พร้อมนะ" ว่าล้อมผมก็มุดลงไปเล่นผีผ้าห่มกับคนน้องเบาๆ เล่นเอาเขาตกใจบิดร่างเนียนไปมา

"ฮ๊า อิพี่เต้ ... พอเลย"

จนหนำใจผมก็โผล่ขึ้นมาจูบปากนุ่มของเขา 

"พี่อยากได้รูปคู่ของเราสองคน มามะคนดี"

ผมคว้ามือถือมากดเซลฟี่ภาพคู่ภาพแรกของเรา ที่อีโรติคน้อยๆ

ไม่ได้อะไรผมก็เอาแค่ครึ่งตัวพอ อายเป็นเหมือนกันนะ 

"กั้งของพี่หล่อน่ารักจัง อย่างนี้มีคู่แข่งเพียบแน่ๆ"

"กั้งเป็นของพี่นี่ฮะ"

"พี่รักกั้งนะ จะดูแลเราเอง"

ผมจูบหน้าผากมนหนุ่มน้อยในอ้อมกอด ...


...................................................................................