ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Pod5
บริเวณหน้างานคอนเสริต์ Makoto VS Kang เนืองแน่นไปด้วยสาวก J Rock , J Pop ซึ่งเกิดมาผมก็เพิ่งจะเคยมาเป็นครั้งแรก เวียนหัวจริงๆ แต่ละคนแต่งตัวกันมาสุดฤิทธิ์ ผมเพิ่งดูจากข่าวว่ามาโกโตะเองก็พูดไทยได้ ทำให้สาวๆคลั่งไคล้ยิ่งขึ้น แล้วนี่ผมมายังไง
"พี่เต้ คะได้เวลาแล้วค่ะ เราเข้าไปกันเถอะ กรี๊ด บัตรยืนทั้งหมดเลย พี่เต้ไหวนะ" น้องมุกถามผมแล้วผมไปถามใคร ก็มาแล้วนี่คับ
"ครับๆ เดี๋ยวพี่ขอไปห้องน้ำก่อนนะ ถ้าพี่มาช้าน้องมุกเข้าไปก่อนนะ พี่มีบัตรแล้ว" ผมเลี่ยงสาวๆไปหามุมส่วนตัว
"อ้าว แล้วงี้จะเจอกันเหรอ "มุกหน้างอ
"เจอซิคับ พี่จำมุกได้เสมอ" ผมหยอด ได้ผล น้องมุกยิ้มทันที โบกมือให้ผมรีบไปรีบมา
ผมเดินมาตามทางเดินแคบๆด้านหลังเวที ไม่มีใครสนใจผมเท่าไหร่เพราะผมหน้าตาท่าทางไม่เหมือนคนดู คล้ายสต๊าฟซะมากกว่า เหอๆๆ ผมจงใจน่ะ
ผู้คนวิ่งไปมาวุ่นวายเพราะการเตรียมงานที่ใกล้จะเริ่ม ผมเลยทำเนียนๆพลางสอดส่ายหาคนที่ผมอยากเจอ จนเดินผ่านประตูห้องหนึ่งได้ยินเสียงคนทะเลาะกันแว่วออกมา ภาษาไรวะ ฟังไม่ออก
เป็นห้องแต่งตัวมั้ง ผมเดา ว่าแล้วก็ย่องไปแอบดู เพราะประตูแง้มอยู่
ขุ่นพระ คัง ยืนอยู่กับมาโกโตะ กำลังทุ่มเถียงกันด้วยภาษาญีปุ่นแน่ๆ เพราะผมฟังไ่ม่ออกสักคำ
สักพัก มาโกโตะก็ยืดข้อมือคังดึงเข้าหาตัว แล้วประกบจูบปากเขาอย่างรุนแรง ผมที่แอบดูอยู่ตกใจหน้าแดงก่ำใจเต้น เห็นเขาสะบัดหน้าหนี เช็ดริมผีปากตัวเอง มองตาคนที่รังแกเขานิ่งๆแล้วพูดอะไรบางอย่างจนมาโกโตะยอมถอยเข้าห้องไป
คังเดินมาที่ประตู ที่ผมแอบอยู่ ห๊ะ ผมต้องหนีล่ะซิ เอ้า หนีไปไหนดีล่ะ ผมช้าไปแล้ว
"สวัสดีฮะ เจอกันอีกแล้วนะครับ" เขาเปิดประตูมาทักผมเป็นภาษาไทย ชัดเจน !
"สะ สะหวัด ดีคับ เ่อ่อ คุณคัง"
"เรียกผมว่ากั้ง ก็ได้ ผู้มีพระคุณ" เขายิ้มนัยน์ตาเศร้า
"เอ่อ ผมเต้ครับ ผม เอิ่ม ไม่ได้ตั้งใจจะเห็น เอ่อ"
"ไม่เป็นไรหรอกฮะ ผมชินแล้ว มันก็แค่การแสดงของเขา" เขาหลบตา
"คุณเอ่อ ไม่เป็นไรแน่นะ วันก่อนนี้"
"นั่นก็เหมือนกันฮะ ผมก็ชินแล้ว คุณเต้ มาดูคอนเสริต์ด้วยหรอฮะ"
"ครับ เอ่อ เรียกเต้ ก็ได้นะ เรียกคุณน่ะมันเขิลๆ"
"งั้น กั้งเรียก พี่เต้นะฮะ" ตาเขาเริ่มสดใสขึ้น ส่งยิ้มให้ผม
"ครับคุณ เอ่อ น้องกั้ง ยินดีครับ "
"พี่เต้ ฮะ...." เขานิ่งไปพักนึงก่อนจะพูดต่อ
"ตอนเลิกคอนเสริต์ ไปรอกั้งได้ไหมฮะ ที่รีสอร์ทเดิม เจอกันนะฮะ" เขาถามผมแต่ไม่รอฟังคำตอบ โบกมือให้ทำท่าชี้นิ้วมาประมาณว่าเจอกันแล้วพาร่างสูงโปร่งสมส่วนเดินออกจากห้องไปยังเวที
นี่มัน ฝันไปใช่มั้ย อะไรมันจะง่าย ลงตัวปานนั้น เขาจู่ๆก็พูดคุยกับผมสนิทสนม จัดแจงทุกอย่างเหมือนรู้ว่าผมจะมา เฮ้ย นี่มันเป็นเรื่องธรรมดาหรอ จริงดิ
ผมงงอยู่พักนึง ได้ยินเสียงประตูห้องมาโกโตะเปิดออก ง่ะ เผ่นดีกว่า คนนี้น่ากัวมาก
ผมรีบเผ่นแน่บออกจากพื้นที่สต๊าฟ แล้วไปตามหาสาวๆที่ตอนนี้คงรออยู่หน้าเวที
.............................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น