กั้งเกรซ แฟนฟิค : You are my little dream

ลำดับตอนที่ #4 : จุดเริ่มต้นของเทพนิยาย

"ยัยเกรซ เป็นไงมาไงทำไมคนรถของคุณชายกั้งถึงได้ขับมอเตอร์ไซด์มาไว้ให้เธอได้ล่ะ"

"คะพี่หญิง ใครนะ"

"โน่นไง"

"คุณเกรซใช่มั้ยครับ ผมกวงคนรถของคุณชายกั้งเธอให้ผมเอารถที่ซ่อมแล้วส่งครับ นี่ครับกุญแจ ทุกอย่างเนี๊ยบกว่าเดิม อุๆ รับรองบิดได้แรงกว่าเดิมคร๊าาาบบ"

"เอ่อ ขะ ขอบคุณค่ะคุณกวง แล้วก็ คุณชายด้วยนะคะ"

หญิงสาวยกมือไหว้พลางรับกุญแจมา

"เธอสองคนไปเตรียมตัวได้แล้ว ม่านจะเปิดแล้ว" เสียงทีมงานละครเรียกสองสาวให้ไป stand by ที่หลังเวที เกรซจึงต้องรีบเข้าไป แต่หญิงยังอดสงสัยไม่ได้

"นี่ๆ เดี๋ยวดิ พี่กวงใช่มะ แล้วคุณชายกั้งล่ะ"

"เธอก็มาดูละครเวทีด้วยครับ แต่ขับรถมาเอง "

"เรื่องเป็นไงพี่"

"ไม่แน่ใจนะครับ แต่รถคันนี้โดนเฉี่ยวแล้วคืนนั้นคุณชายก็ไม่กลับบ้าน ให้ผมเอาไปซ่อมให้แล้วก็เอามาส่งที่นี่"

"คุณชายเฉี่ยวยัยเกรซหรอนี่"

"โอ๊ะ ไม่น่าใช่ครับเพราะรถคุณชายเธอไม่เป็นรอย คงเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวซะมากกว่า อุๆ ผมบอกได้แค่นี้จริงๆ ที่เหลือไปถามจากเพื่อนของน้องนะ ไปล่ะ ..."

.
.
.

"เฮ้ยอาเมน ทำไมมาช้าวะ"

"รถมันติดนี่พ่อคุณ แล้วแกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไอ้คุณชาย"

"ก็รอคุณเป็นชั่วโมงแล้วครับ "

"ฮ่ะๆๆ รอผมหรือว่ารอใครวะ มาซะแต่ไก่โห่"

"มาหาแกรนด์ไง "

ผมโดนล้ออีกเพราะมันก็คงเข้าใจว่ามารอสาวคนนั้น แต่ไม่นะ ผมมาดูแกรนด์ต่างๆหาก ยิ่งวันนี้ทางสะดวก ชายฮั่นไปเกาหลีมาไม่ได้ อุๆ 

เปิดการแสดงด้วย Ensemble อลังการที่ผมก็สนใจนิดๆ เหลือบมองหน่อยๆ เพลินๆไป แต่เอ๊ะ มีบางอย่างไม่ถูกต้อง...

ผมสังเกตุว่าสลิงมันแกว่งแปลกๆ ไม่ได้การละ

"เฮ้ยอาเมน ไปห้องน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา"

"อ้าว เฮ้ย ก็เพิ่งเข้า .... อะไรวะ"

ผมลุกออกมาได้ก็บึ่งไปหลังเวทีตรงไปที่คนควบคุมสลิงนั่น

"คุณชายกั้ง มายังไงครับ"

"อย่างถามมาก สลิงนั่นมีปัญหาเอาตัวเธอลงมาด่วนครับ"

ผมก็ออกคำสั่งไป พวกทีมงานก็งงกับผมลากตัวสาวน้อยที่ยังไม่จบซีนดีลงมาที่เวที เธอก็งุนงงไม่น้อย แต่นั่นแหละ ผมจบเกียรตินิยมเหรียญทอง Engineer มาจาก MTI นะทำไมจะไม่รู้ล่ะว่าอาการ error ของอุปกรณ์นี้คืออันตราย

"โอ้ว ใช่จริงๆด้วยครับคุณชาย เฮ้ย ปิดไฟด่วน"

สลิงส่งตัวสาวน้อยถึงพื้นได้ ก็หลุดออกจากข้อต่อของมัน ทีมงานในชุดดำรีบวิ่งไปยึดมันไว้ไม่ให้แกว่งไปมา

ผู้ชมต่างปรบมือให้เกรียวกราวไม่รู้ว่ามีอุบัติเหตุเกิดขึ้น ผมก็ถอนหายใจโล่งอก

"เกรซ เป็นไงบ้าง พวกพีใจหายหมดเลยไม่ทันได้ดูว่ามันหลุดอยู่ดีที่คุณชายกั้งมาช่วยบอก"

"คุณชายกั้ง หรอคะ"

"ใช่ เธอรีบวิ่งมาบอกพวกเราน่ะ อ่อ เธอไปแล้วมั้ง"

"อืมม์ เกรซแกแน่ใจเหรอว่าไม่ได้รู้จักเขาน่ะ"

"พี่หญิง คือว่า เกรซ"

สาวคนพี่จูงมือคนน้องหลบไปด้านหลัง มองตาให้สารภาพ

สาวน้อยจำต้องบอกเรื่องราวที่เธอได้เจอกับคุณชายคนที่เธอแอบปลื้มไป

"โห เหมือนในเทพนิยายสุดๆ นางซินของพี่ อิๆ"

"บ้าไรพี่หญิง ไม่ได้ทำรองเท้าหล่นนะ อืมม์ แต่เขาก็สุภาพบุรุษน่ารักชะมัด"

"อิๆ งานเข้าเต็มๆล่ะยัยเกรซ โน่น เจ้าแม่มาแล้ว"

"นี่หล่อน ชื่ออะไรนะ"

แกรนด์เดินมากับตั้มคนสนิท ที่คอยพัดวีให้ตามมา กอดอกมองหน้าหญิงสาว

"เกรซค่ะพี่แกรนด์"

"พี่หรอ โฮ๊ะๆ ตีซี้ไปหน่อยมั้ย กับคุณชายกั้งอีกคน เธออย่าไปอ่อยเขาเลย รู้จักฐานะของตัวเองบ้างก็ดีนะ"

"อ้าวเจ๊ คุณชายเขามาช่วยยัยเกรซเองนะ ไม่มีใครไปลากเขาซะหน่อย เชอะ"

"เรียกใครเจ๊"

"ก็ไม่ให้เรียกพี่ เราก็ต้องเรียกเจ๊ไง"

"กรี๊ส พวกแก"

"อย่ากรี๊ดเดี๋ยวไม่สวยแกรนด์ ไปเถอะอย่าเอาพิมเสนไปแลก คุณชายเขาก็คงเห็นเป็นของเล่นน่ะ ผู้หญิงพวกนี้ก็นึกว่าจริงจัง ได้เวลาแสดงแล้วนะแกรนด์ ไปเร๊ว"

.
.
.

"ก็คงอย่างนั้นแหละ ของเล่น"

"นี่อย่าบอกนะ ว่าเชื่อตามที่นังตั้มมันพูด"

"ก็เขาไม่เห็นรอเกรซนี่พี่หญิง เขาช่วยเสร็จก็ไปเลย"

"เขาก็คงไม่อยากจะให้เป็นขี้ปาก"

"หึๆ ก็น่าจะใช่ ใครจะอยากมาเป็นประเด็นกับคนต่ำต้อยเนอะ เขาก็คงรีบไปดูพี่แกรนด์ด้วยแหละ"

"อ้าว เฮ้ย พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น"

"ไปกันเถอะพี่หญิง เกรซเริ่มปวดๆแขนแล้ว"

สองสาวพากันไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็ออกไปเตรียมกลับ

"จะขอบคุณซักนิดก็ไม่มีสินะ นี่ผมอุตส่าห์ช่วยคนไว้ตั้งหลายครั้ง"

"คุณชาย"

"คุณชายกั้ง"

"เอ่อ หญิงนะคะเป็นรุ่นพี่ยัยเกรซที่คุณชายช่วยไว้ เอ่อ ก็พูดคุยกันดีๆนะคะ ยัยนี่มันขี้น้อยใจ อิๆ"

"อ้อ ครับหญิง"

"พี่ไปนะเกรซ "

"พี่หญิงเดี๋ยวเกรซไปส่ง"

"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่อาเมนไปส่งให้เอง น้องเกรซกับไอ้คุณชายคงมีเรื่องเคลียร์กันเพียบ เชิญครับคุณน้องหญิง"

"ว้ายพี่อาเมนก็มาด้วย อิๆ ดีเลยหญิงจะได้ประหยัดค่ารถ ไปค่ะ ... ไปนะยัยเกรซ คุณชาย"

สองคนพากันจากไป ผมก็ดึงกุญแจมาจากมือเธอ เดินไปที่รถมอเตอร์ไซด์

"คุณชายจะทำอะไร"

"ก็พาคนดื้อกลับไง"

"เกรซขับไปเองได้"

"แต่ผมอยากขับบ้าง ผมเป็นคนซ่อมให้นะจะลองดูว่าโอเคมั้ย ผมน่ะชอบพวกเครื่องยนต์มาสิผมจะได้โชว์ฝีมือ"

"แต่ว่า"

"เถอะน่า ผมไม่กัดคุณหรอก เชื่องแล้ว อุๆ"

หญิงสาวจำต้องเดินไปนั่งซ้อนท้ายหนุ่มหล่อที่ขึ้นไปขึ่มอเตอร์ไซด์ของเธออย่างคล่องแคล่ว

หญิงสาวกอดเอวของชายหนุ่มไว้ แล้วเทพนิยายก็เริ่มขึ้น....

"ทำไมมาที่นี่ล่ะคะคุณชาย"

"ผมชอบดูนกพิราบ มันอิสระดีน่ะ คุณล่ะ"

"ค่ะ เกรซก็ชอบ แต่มันเป็นนกสื่อสารนะคะ คนเลี้ยงมันไว้ทำงาน"

"งั้นไปหาอะไรกินกัน เอาที่คนเลี้ยงไว้กินน่ะ"

"อะไรคะ"

"อาหารทะเลไง "

"กั้งน่ะหรอคะ"

"........."

".........."

"เวลาคุณยิ้มดูน่ารักดีนะ ยิงมุกใส่ผมได้ด้วย ฮ่ะๆ เอ้า กินกั้งก็ได้ ไปครับผมหิวแล้ว"

ผมมองหน้าเธอที่เริ่มคุ้นชินกับผมมากขึ้นแล้วก็โล่งใจ ไม่ใช่มามัวแต่เกรงใจอยู่

"ผมแกะให้มั้ย"

"เราแกะแข่งกันมั้ย เกรซน่ะเก่งมากนะ"

"เอ้า ได้เลย 1 2 3 ..."

ผมมองอาหารทะเลกองเป็นภูเขาที่เราแข่งกันแกะในเวลาหนึ่งนาที โห ทำไมมันเยอะอย่างนี้ล่ะ

"ของผม 10 ตัว ของคุณก็ 10 เราเสมอกันนะ"

"ไม่นี่คะ ของเกรซ มี สิบ เอ็ด ฮ่ะๆ คุณชายแพ้ อิๆ"

"เย้ย มายังไงอีกตัว"

"อย่ามาโยเย แพ้ก็ยอมรับนะคุณชายกั้ง"

"เฮ้อ เอ้า ผมยอมให้ เราทานได้ยัง"

"โอเคค่ะ"

"เดี๋ยว"

"ไรอ่ะคะ"

"ทำพิธีให้พวกมันก่อน"

"หือ น่ากัวไปมั้ย"

"ตัวแรก เราต้องแลกกันนะ"

"อ้าปากมา เอ้า นี่สำหรับคุณ" ผมก็คีบมันไปตรงหน้าสาวน้อย

"คุณชายเล่นเป็นเด็กๆ ก็ได้ค่ะ เอ้า นี่ของคุณชาย"

เราก็ทานกันไปคุยกันไปที่ริมทะเลอากาศสดชื่น สักพักผมก็พาเธอซ้อนท้ายกลับไปส่งที่หอ

"พรุ่งนี้ไปไหน"

"ก็ไปเรียน แล้วก็ซ้อมคิวค่ะ"

"งั้นผมมารับไปซ้อมคิว"

"โอ๊ะ ไม่ต้องค่ะ"

"ทำไม กลัวแฟนหึงหรอ"

"เกรซบอกแล้วว่าพี่เต้ไม่ใช่แฟน "

"งั้นกี่โมงครับ"

"เอ่อ"

ผมเม้มปากมองหน้าคาดคั้นเธอ

"จะบอกดีๆมั้ย"

"คุณชายขี้เอาแต่ใจ สี่โมงค่ะ"

เธอยื่นมือมาปัดจมูกผม แหนะ กล้าเล่นนะ

"โอเค เราหาไรทานก่อนแล้วค่อยไปนะ อย่าไปทานกับคนอื่นด้วย"

"คุณชาย เราคือ ห่างไกลกันมากนะคะ"

"งั้นผมจะอยู่ให้ใกล้ๆ" ผมก็เดินไปประชิดตัวเธอ คว้าเอวบางไว้

"โอ๊ะ"

"ใกล้พอมั้ยเกวลิน"

"ไม่กลัวเกรซจับทุ่มหรอคะ"

"กลัว แต่ว่าผมไม่คิดว่าคุณจะใจร้ายพอ"

"ทำไมอ่ะ"

"ก็ผมน่ารักน่าสงสาร"

"ชิ ตรงไหน"

"ทุกตรงเลย"

"บ้า ปล่อยเลย"

"เกรซ ผมไม่ได้เล่นๆกับคุณนะ เมย์น่ะเขาเตือนผมไว้แล้ว เอาเป็นว่าเราเปิดโอกาสให้ตัวเองแบบที่ไม่ต้องคิดเรื่อง accessories ของผมเลยนะ ใจผม ใจคุณ เท่านั้น"

"คุณชายก็แมนดีนะ"

"อ้าว นี่ใคร คุณชายกั้งนะครับ แมนอยู่แล้ว"

"ไหนบอกไม่เอา accessories ไง"

"ขอนิดนึงนะ มันติดอ่ะ ฮ๋ะๆ"

"ขอบคุณที่มาส่งค่ะ คุณชายกลับยังไงคะ"

"นั่นไง กวงมารับแล้ว พรุ่งนี้อยากไปรถผมมั้ย"

"ไม่เอาอ่ะค่ะ น่ากัว"

"ก็ตามใจคุณ เจอกันครับเกวลิน"

ผมคว้ามือนุ่มขึ้นมาประทับจูบตามแบบเจ้าชายให้กับเจ้าหญิงคนแกร่งที่ผมเลิกสงสารกลายเป็นสนใจจริงจังซะแล้วสิ 

"เจอกันค่ะคุณชายกั้ง"

.
.

..................................................................


.
.


"ชายกั้งมาส่งหรอเกรซ"

"อือ"

"ไหนเล่ามาสิว่าเป็นยังไงบ้าง อิๆ"

"ไม่มีไร๊พี่หญิง เค้าก็แค่ หล่อมาก น่ารักมาก เท่ห์มาก โอ๊ย เกรซจะหายใจไม่ออกง่ะ"

หญิงสาวกอดรุ่นพี่คนสนิทไว้ 

"หรอ ขนาดนั้นเลย แล้ว มีจุ๊บกันรึยัง"

"หา ป่าวน๊า มันเร็วไป๊ พี่หญิงก็"

"โธ่สมัยนี้แล้วยัยเชย ว่าแต่เมื่อกี้เห็นเกาะเอวแกนะ"

"เฮ้อ ก็นั่นแหละพี่ เกรซจะุหายใจไม่ออกตาย ถ้าเกิดเกินเลยกว่านี้รับรองช็อค"

"นี่แสดงว่าเขาจีบแก"

"อือ ๆ"

"เขาจะมาหาแกบ่อยๆด้วย"

"อือๆ"

"แอร๊ย ยัยซิน มานี่เลยหาชุดใหม่ๆไว้เลย ชุดยีนส์ชุดวอล์มเนี่ยมันไม่ใช่นะ"

"โอ๊ย พี่หญิง ไปไหนมาไหนไม่สะดวกนะ เกรซขับมอเตอร์ไซด์นี"

"อ่อ อิๆ ดีใจด้วยน๊า ฝันเป็นจริง "


.
.
.
สองสาวกอดคอกันไปพักผ่อน