KangCD Bromance: คู่แสบ (กั้งซีดี)

ลำดับตอนที่ #3 : วีรกรรมร่วมสาบาน III

ผมต้องไปให้ปากคำกับตำรวจเรื่องไอ้พวกที่มาตามไล่ล่าผม คดีนี้บิวและเจเจเป็นตำรวจสอบสวนเจ้าของคดี
.
.
.
"ซีดี นายจะตามหาเขามั้ยวะ"

"ไม่หรอก เราต้องให้เขาหลุดข้อหาก่อน ถ้าเราหาเขาไม่พบ คนอื่นก็ต้องหาเขาไม่พบด้วย"

ผมเหม่อมองไปนอกหน้าต่างที่ตอนนี้มีฝนตกพรำๆ แล้วเขาจะโดนฝนหรือเปล่านะ 


.
.
.


......................................................................................


"เฮ้ยพี่กั้ง ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าวะ"

"ก็ไม่ได้เอาอะไรมาเปลี่ยน"

"เย้ย โทงๆอย่างงี้เลย มั่นใจเกินไปล่ะ"

ผมออกมาจากห้องน้ำก็ต้องตกใจเพราะไอ้พี่กั้งดันมายืนใส่กางเกงในตัวเดียวอยู่ตรงหน้า ก็ต้องรีบไปหาผ้ามาให้พันกันอุดจาดตา เขาก็รับไป

"งั้นอาบน้ำนะ เอ่อ แปรงสีฟันทำไง"

"อันสีเขียวๆน่ะไม่ได้ใช้ "

ผมก็ไปที่ตู้ควานหาเสื้อผ้ามาให้เขาชุดนึง 

"ก็พอได้ล่ะวะ ตัวพอๆกัน แล้วนี่ทำไมกูต้องมาดูแลด้วยวะ"

ผมเกาหัวงงๆกับการจับพลัดจับผลูต้องมาเป็นพี่เลี้ยงเด็กใหม่ที่น่าจะต้องอยู่คนละขั้วกันนี่หว่า

.
.
.

เราไปโรงเรียนด้วยกันแต่ผมสั่งห้ามไม่ให้บอกใครว่าอยู่บ้านผม และให้เข้าไปทีละคนจะได้ไม่สงสัย

กิจกรรมป่วนห้องของผมก็ดำเนินต่อไป ส่วนพี่กั้งก็ยังเงียบๆ มาเรียนแล้วก็กลับไปบ้านผม พี่ตั้มก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเขาเก่งเรื่องเครื่องยนต์มาก ออกจะดีใจที่มีคนมาช่วยอีก กำไรเห็นๆ อ่านะ



.
.
.

"เฮ้ย ซีดี จะสอบแล้วนะโว้ย พวกเราจะรอดป่าววะ"

"รอดดิ เดี๋ยวกูมา"

"บิว จิ้ง ว่างป่ะ"

"เออ จะให้ติวล่ะสิ นี่ถ้าพวกมึงไม่มีพวกเราจะจบมั้ยวะ "

"ก็ไม่จบไง ฮ่ะๆ ง่ายๆ"

"ก็ได้ซีดี แต่นายต้องชวนพี่กั้งมาด้วย ไม่งั้นไม่ติวให้"

"หิ๊วววว อะไรวะบิว ติดใจเขาขนาดนั้นเลย"

"เออ เขาต้องจบนี่ "

"ถามจิง ชอบเขาป่าววะบิว"

"ป่าวนี่ ชั้นไม่ใช่ยัยเกรซกะยัยสไมล์นะ"

"ให้มันจริงเถอะ "

ผมมองหาคนที่เป็นหัวข้อสนทนา อ้าว หายไปไหนอีกแล้ววะ 


"มองหาเขาหรอ ไม่อยู่หรอก โน่นไปหาในห้องสมุดโน่น ไปตามเขามานะโว้ย พวกกูจะไปรอใต้ตึก อย่าช้าล่ะ"

"ห๊ะ กูเนี่ยนะจิ้ง จะให้ไปตามมัน"

ผมก็เกาหัวแกรกๆ ห้องสมุดเนี่ยนะ ปีชาติไม่เคยเข้า ไม่รู้ถ้าเข้าไปจะเป็นไข้หรือป่าว บรื๋อ

"ให้เราไปตามแทนป่ะลูกพี่"

"ไม่ต้อง กูไปเองก็ได้ พวกมึงเอาอุปกรณ์ไปเตรียมพร้อม ภารกิจนี้โคตรหนักหนา " 

การเรียนเป็นอะไรที่ผมกลัวที่สุด เรื่องติวยิ่งขนลุกไปกันใหญ่ ยัยบิวยิ่งโหดๆอยู่

ผมก็เดินไปห้องสมุด โคตรเงียบอย่างกับป่าช้า ผมกวาดตาไปเรื่อยๆ เดินเข้าไปจนสุดห้องก็มองเห็นเงาของคนที่ตามหา เขาเหยียดยาวนั่งบนพื้นพิงตู้หนังสือ ในมือมีตำราหลายเล่มแต่ดูเหมือนจะไม่ได้อ่านอะไร ตากลมโตเหม่อมองไปไกลๆ

"แม่ง ยากูซ่าอะไรวะหลบมาห้องสมุด กูเคยเห็นแต่เขาหลบบนดาดฟ้าไม่ก็ห้องใต้ดิน "

"ชู้ว์ ... เบาๆซีดี"

".........."

ผมก็เงียบเสียงลง เดินล้วงกระเป๋าไปหาเขา 

"เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ ยากูซ่าหรอ"

"เออ หรือว่าไม่ใช่"

"ใครบอกนาย แล้วรู้แค่ไหน"

"รู้ก็แล้วกันน่า เออ บิวให้มาตามไปติว นายอ่านเองไม่รอดแน่ๆพี่กั้ง"

"หึๆ ก็ว่าอย่างงั้น"

เขาลุกขึ้นอย่างว่าง่าย เดินนำหน้าผมออกจากห้องสมุดไปอย่างรวดเร็ว 

"อ้าวเฮ้ย รู้หรอวะว่าไปที่ไหน"

"ไม่รู้"

"แล้วไม่ถาม "

"นายก็เดินนำไป"

"อะไรของแม่งวะ แปลกคน "

เขาหยุดลงกระทันหัน ผมเลยชนเข้ากับหลังเขาเต็มๆ

"อ๊าค หยุดมาได้"

"หึๆ นายก็น่ารักดีนะ ไม่เหมือนหัวโจกจอมเกเรเลย แถมมีน้ำใจ"

"อย่าชม ขนลุก ไปๆ ใต้ตึกโน่น"

ผมก็เดินหัวเสียนำหน้าเขาไปที่นัดหมาย ได้ยินเสียงเขาผิวปากตามมา อะไรจะอารมณ์ดีวะ

.
.
.

"โอ๊ยยยย หัวจะระเบิดดดด แม่งโคตรยากเลยการเรียนเนี่ย คอยดูนะ จบเมื่อไหร่กูจะฉลองทั้งซอยเลย"

"จิงด้วยว่ะลูกพี่ อยากสอบเร็วๆ เอาออกไปจากหัว"

"กูจะอ๊วกออกมาเป็นตัวหนังสือว่ะ ซีดี เจเจ กลับก่อนนะเว้ย "

พวกเราแยกย้ายกันกลับบ้านหลังจากโดนติวมาพักใหญ่ นี่ขนาดเนื้อๆนะ จะออกปากให้ได้ ผมกับไอ้พี่กั้งก็กลับด้วยกันแหละ ขี้เกียจเรื่องเยอะ มืดแล้วด้วย

แต่ระหว่างทาง มีเสียงทักขึ้นอย่างไม่ประสงค์ดี

"กั้ง สบายดีมั้ยวะ"

"พี่เอก!"

"หึๆ มึงดูหน้ากู ยับเยินขนาดนี้เพราะมึงคนเดียว ถ้ามึงยังอยู่กับแก๊งค์เรา พวกมันก็ไม่กล้ามาเหยียบถึงถิ่น พี่น้องก็ไม่ต้องบาดเจ็บ"

"ผม ขอโทษ"

ผมมองสองคนไปมา ไอ้คนนี้ที่วันนั้นรุมซ้อมพี่กั้งนี่หว่า มันตรงเข้ามาคว้าคอเสื้อเขา

"ขอโทษทำไม มันไม่หายหรอกโว้ย เฮ้ย พวกเรามาจัดการไอ้คนทรยศ กับไอ้หน้าอ่อนนี่"

พี่กั้งสะบัดหลุดจากคนชื่อเอก ตรงเข้ามาดึงมือผม

"วิ่ง ซีดี"

ผมก็วิ่งตามแกไป หลบไปตามตรอกซอกซอยที่เขาผลักของมาขวางพวกมันที่ตามมาอีกสี่ห้าคน

เราพากันมาหลบในมุมลับแห่งหนึ่งพากันหอบหายใจ


"พี่กั้ง เอาไงวะ"

"นายหลบอยู่นี่ ชั้นจะล่อมันไปอีกทาง แล้วรีบหนีไปไม่ต้องรอชั้นเข้าใจมั้ย"

"นี่ใคร ซีดี กันต์ธีร์นะ หนีไปก็เสียฟอร์มดิวะ"

"มันไม่ใช่ธรรมดา นายก็เคยเห็น"

"แต่เราสองคนสู้มันได้ ผมแน่ใจ"

ผมมองสบตาเขานิ่งๆ เม้มปากแน่น สักพักเขาก็ส่งบางอย่างใส่มือผม

"นี่สนับมือ ถ้ามันมีอาวุธนายก็ใส่ไว้ป้องกันตัว"

"แล้วพี่..."

"ถ้าไม่เอาแบบนี้ ชั้นก็ไม่ตกลง"

"เออๆ แม่งโคตรจะออกคำสั่งเลย เอายังอ่ะ"

เขากระซิบบอกแผนให้ผม แล้วเราก็รอจังหวะ

เรานับถึงสามแล้วก็กระโดดออกไปขวางพวกมันสองคน จัดการจนหมอบไปแล้ววิ่งไปหาที่หลบต่อ

มาอีกคน อันนี้ผมจัดการอย่างง่ายๆ เพราะมันตัวเตี้ยมากๆ จับหัวไว้ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว แต่อีกคนมันวิ่งมาจะถีบผม พี่กั้งก็ยันมันออกไป สู้กันสักพักสองคนก็เจออัพเปอร์คัทพี่กั้งจนหงายหลังแน่นิ่ง

ผมมองตาค้าง การต่อสู้ของพี่กั้งดุดันว่องไว ไม่เหมือนวันที่โดนรุมเลย

"เก่งงี้ ทำไมวันนั้นปล่อยมันรุมวะ"

"ไหนว่ารู้ประวัติชั้นไง กลับไปเช็คใหม่นะซีดี เอ้ย ระวัง"

ไอ้ตัวหัวโจกมันตามมาทันพร้อมสมุนอีกสองคนตัวใหญ่มากๆ พี่กั้งเข้าชาร์ทมันแต่ก็โค่นไม่ได้ง่ายๆ ผมก็เลยเข้าไปช่วย ทักษะของผมก็มีพอตัวเพราะที่อู่พี่ตั้ม นอกจากซ่อมรถบางทีก็เปรียบมวยด้วย แต่ก็พลาดท่าจนได้ ถูกมันจับแขนไผล่หลัง พี่กั้งรีบจะเข้ามาช่วยมันก็ยิ่งบิดแขนผม

"โอ๊ยยย"

"พอได้แล้ว เอก "

"พี่ฮั่น"

เสียงมีอำนาจดังมาจากคนที่ผมหวาดๆ หัวหน้า Darker ที่ชื่อฮั่น

"ถ้ากั้งมันไม่อยากร่วมก๊วนกับเราก็ช่างมัน พวกเราเอาตัวรอดได้โดยไม่มีมัน"

"พี่ฮั่น พี่จะเอายังไงก็ได้ ปล่อยซีดีไปเถอะ"

"เอก ปล่อยไอ้หนุ่มนั่นไป เรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างพวกเรา"

ไอ้คนชื่อเอก ผลักผมออกไปหาพี่กั้ง ผมก็เซไป

"กั้ง นายคงรู้ดี"

"ก็ได้ "

พี่กั้งเข้ามาประคองผม เราพากันเดินออกไปจากตรงนั้น โดยที่พวกมันไม่มีใครตามมาเพราะหัวหน้ามันห้ามไว้ 

เราเดินกันไปเงียบๆ ผมก็หันรีหันขวางมองว่ามันตามมามั้ย แล้วก็มองพี่กั้ง

"มันไม่กล้าตามมาหรอก ไม่มีใครกล้าขัดคำสั่งพี่ฮั่น"

"แล้วทำไม..."

"นายรู้เยอะไปแล้ว มันจะทำให้นายเดือดร้อน"

"แต่เรา เอ่อ เป็นเพื่อนกัน"

"เฮ้อ อย่าเป็นเพื่อนกับชั้นเลย นายยังอ่อนต่อโลกนัก เอ้าไปนอนซะ"

"พี่จะไปไหน"

"ไปหาพี่อาร์ มีเรื่องต้องคุยกับแก นายอย่าออกไปไหน ชั้นไม่รับรองความปลอดภัย"


.
.
.

ว่าแล้วเขาก็วิ่งหายไปในความมืด ผมหรือจะยอมง่ายๆ ก็เลยสะกดรอยตามไป ไม่ยากหรอกเพราะว่ารองเท้าพี่กั้งสีแดงสะท้อนแสงอีก ผมเห็นแล้วว่าแกไปทางไหน...

..
.

.

ใต้สะพานมืดๆ เป็นที่นัดพบของคนสองคน

"ผมมาแล้วพี่ฮั่น พี่จะเอายังไง"

"หึๆ รู้กฏดีนี่กั้ง"

"ผมมีดีพอตัว ไม่งั้นไม่กล้ามา"

"พี่ก็รู้ว่าเราน่ะเก่ง ไม่งั้นตำแหน่งหัวหน้ามาเฟียใหญ่คงไม่ตกทอดมาถึง"

"ผมไม่รับ ใครอยากเป็นก็เป็น แล้วก็อย่ามาบังคับอีก จะสู้กันยังไง..."

"คราวก่อนถ้าพี่ไม่ปล่อยไป นายคงไม่รอดมายืนเถียงแบบนี้ พูดเก่งขึ้นนี่เพราะเจ้าเด็กนั่นสินะ"

"เขาไม่เกี่ยว อย่าไปยุ่งกับเด็กนั่น"

"ก็ขึ้นอยู่กับนายล่ะนะ คงรู้ว่าทำไมพี่ถึงทำอะไรไม่ลง"

"ผมไม่รู้ "

ในความมืด ผมตามมาจนเจอพวกเขา แอบซุ่มอยู่ตามถนัด คุยอะไรกันวะนานสองนาน แม่งจะอัดพี่กั้งอีกป่าววะเนี่ย สักพักผมก็ต้องตกใจเพราะ

ขุ่นพระ ...ไอ้ตัวโตดึงตัวพี่กั้งเข้ามาประกบปากจูบเขา...

"อ๊ะ พี่ฮั่น ทำบ้าอะไร!"

"นายอย่าทำเป็นไม่รู้ว่าพี่คิดยังไงถึงได้ปล่อยนายไปหลายต่อหลายครั้ง ยอมให้ลูกน้องมันนินทาจนเสียการปกครอง"

เขาผละออกจากการกอดรัดของมัน มายืนมองยกแขนขึ้นเช็ดปากตัวเอง 

เฮ้ย เลิฟซีนของมาเฟียแบบนี้ไม่เคยเห็น ผมละมึนตึ๊บ

"นี่ เกิดอะไร...ขึ้น โอ๊ะ..."

"หึๆ นายหลงกลแล้วไง ยามันแค่ชาๆน่ะไม่ต้องกลัวนะ..."

ร่างพี่กั้งโงนเงนแล้วทรุดลงที่พื้น คนตัวโตเดินเข้ามากอดเขาไว้อีกครั้ง เอาล่ะวะเป็นไงเป็นกันไอ้มาเฟียหน้าหม้อ 

ว่าแล้วผมก็หยิบสนับมือที่พี่กั้งให้ไว้มาสวมที่มือ วิ่งออกไปผลักมันออกจากการระดมจูบเขา ซัดหมัดออกไปเต็มแรง 

"อ๊าาคคคคค โอ๊ยยยย ไอ้เด็กเวร"

ไอ้ตัวโตล้มลงกุมคางที่มีเลือดกลบผมเตะมันไปอีกทีสองทีแล้วหันมาดึงแขนพี่กั้งขึ้นมาไว้ที่คอผม

"แข็งใจหน่อยพี่กั้ง "

"ซีดี นาย "

เขากัดฟันเดินตามผมที่ลากเขากึ่งเดินกึ่งวิ่งลัดเลาะไปตามตรอกซอกซอยที่ผมถนัด แล้วแว่บไปทางลับหลังอู่บ้านผม รอจนฝีเท้าหนักๆของไอ้ตัวโตห่างไป ผมก็พาร่างที่อ่อนล้าของเขาเข้าไปในบ้าน รีบพาไปที่ห้อง

"พี่กั้ง เป็นไงวะ"

"อืมม์ นายช่วยชั้นอีกแล้ว"

"เออดิ ก็เราเป็นเพื่อนกัน"

ผมประคองเขาไปล้างหน้าเอายาออกจากปาก สักพักเขาก็เริ่มมีสติ

"ทำไมนายถึงดีกับชั้น ซีดี"

"ก็พี่ไม่ถือสาที่แกล้งพี่ แถมยังช่วยกันไอ้ครูซาดิสม์ไม่ให้ลงมือกับหน้าหล่อๆของผมไง"

"แค่นั้นอ่ะนะ"

"มันยิ่งใหญ่มาก เกิดมาไม่เคยมีใครปกป้องอย่างนั้น "

"ชั้นก็เหมือนกัน ไม่เคยมีคนเสี่ยงเพื่อชั้น"

"งั้นเรามาสาบานกัน"

"หือ?"

เขามองจ้องมาที่ผมเชิงถาม ผมมองตอบเขาอย่างมุ่งมั่น บางอย่างในตาสวยๆนั่นมีแววเศร้าๆ

"ว่าเราจะเป็นเพื่อนเป็นพี่น้องที่ไม่ทิ้งกัน จะซื่อสัตย์ต่อกันจนวันตาย"

"ได้ ชั้นสาบาน"

ทำไมเขาพูดสั้นนักวะ ....

เราสองคนจับมือกัน ให้คำมั่นสัญญา ผมยิ้มให้เขาที่ยกมือมาโยกหัวผมไปมา

"เฮ้ย อย่าดิวะพี่ เสียทรงหมด "

"จะนอนแล้วยังจะห่วงหล่อ นายก็ตลกนะ"

เราสองคนหัวเราะกันท่ามกลางสมรภูมิที่ไม่รู้พรุ่งนี้จะเกิดอะไร แต่เราก็พร้อม

นั่นเป็นที่มาของวีรกรรมร่วมสาบานของผมกับเขา


...........................................................

.
.
.

ผมนั่งนึกย้อนแล้วก็อดคิดถึงคนที่เคยสาบานกันไว้ไม่ได้ ป่านนี้เขาจะเป็นยังไงบ้าง


วันนี้มีงาน Reunion จัดขึ้นที่โรงเรียน

พวกเราจบมาได้ปีกว่าแล้ว บิวกับเจเจก็ไปสอบตำรวจติด ผมกับจูเนียร์รับช่วงต่อที่อู่ของพี่ตั้มเพราะแกกำลังเป็นพ่อลูกอ่อนไม่ค่อยมีเวลา จิ้งหัวหน้าห้องก็ไปเรียนต่อด้านกฏหมาย กลุ่มสาวๆ มุก เกรซ สไมล์ แยกย้ายกันไปมีแฟนบ้าง ขายของบ้าง ...

"ซีดี ซึมไปเลยนะ เป็นไงล่ะ"

"หวัดดีว่ะจิ้ง ก็เรื่อยๆว่ะ"

"คิดถึงเขาเนอะ"

"เออ ใช่ คิดถึงจริงๆ... "




ตอนนั้นผมไปแจ้งความเรื่องไอ้พวกนั้นรุมทำร้ายร่างกายเรา เพราะพี่ชายของจิ้งเป็นตำรวจเลยจับพวกมันได้ทั้งแก๊งค์ยกเว้นไอ้ตัวหัวหน้า และช่วยดูแลคุ้มครองจนเราสงบสุขมาจนถึงวันสอบไล่

ผมก็พร้อมบ้างไม่พร้อมบ้างแต่พวกเราก็เข้าห้องสอบตามปกติรวมทั้งพี่กั้งด้วย คิดไม่ถึงว่าตอนสอบเสร็จจะเกิดเรื่อง
.
.
.

"มีคนแจ้งความว่าเด็กในโรงเรียนของคุณทำร้ายเด็กโรงเรียนอื่นจนพิการ เรามีหลักฐานลายนิ้วมือและของกลาง"

ตำรวจเข้าพบครูเต้เพื่อขอจับกุมพี่กั้ง ยื่นอาวุธมีดและเป้ของพี่กั้งที่เขาพบในที่เกิดเหตุให้ดู

พวกเรารู้ว่ามันไม่จริง แต่ตำรวจแก๊งค์นี้รับสินบนมาจากไอ้ตัวหัวหน้าที่หลบรอดไปแถมยังใส่ร้ายเขาทำหลักฐานปลอมขึ้น

ด้วยความสอดรู้สอดเห็นตามนิสัยของผมจึงได้รู้ก่อน พวกเราเลยแอบพาพี่กั้งหนี ตำรวจไม่สามารถหาตัวเขาพบเลยออกหมายจับไปทั่ว จนกระทั่งวันนี้ยังไม่มีใครพบร่องรอยของเขา

นอกจากวันนั้น ที่เขาเสี่ยงออกมาช่วยผมไว้จากไอ้พวกที่ออกมาจากคุก
.
.
.
.

"ซีดี คิดไรวะ"

"คิดเหมือนพวกมึงคิดไง"

"น่าสงสารเนอะ เขาเลยไม่จบ"

"ครูใหญ่บอกว่าเขาสอบครบ ถ้าคดีสะสางได้ ก็ให้เขาจบได้"

"อย่าห่วงเลยซีดี กูกับบิวทำสำนวนใหม่แล้ว พี่ปู้ก็เลื่อนเป็นสารวัตร ทางสะดวกว่ะ"

"เออ กูก็ภาวนาแบบนั้น "

"ตกลงเขาเป็นใครกันแน่วะ มึงยังไม่เคยบอกพวกกูเลยซีดี"

"กูก็รู้แค่ว่าเขาเป็นคนที่ผํู้อุปถัมภ์โรงเรียนของเราฝากมา เคยอยู่แก๊งค์ยากูซ่าที่ญี่ปุ่น มาเป็นหัวหน้ามาเฟียที่อายุน้อยที่สุดที่นี่ คาราเต้สายดำ เกเรสุดๆ แต่ทำไมถึงกลับตัวก็ไม่รู้ว่ะ ไม่เคยถาม"

"โห...มึงไปร่วมสาบานกับเขาแบบรู้ทั้งรู้นี่นะ "

"เออ แม่งเจ๋งดีกูชอบ "

"เออ แค่ชอบใช่มั้ย อย่าให้ถึงกับรักล่ะ เหอๆๆๆ"

"ไอ้พวกนี้"

ผมก็วิ่งไล่เตะมันไปรอบๆ ทั้งเจเจ จูเนียร์ เราก็ยังไม่ทิ้งนิสัยเด็กๆ 

รักเหรอ ผมก็ตอบไม่ได้...

....................................................










Note: เหมือนจะอ่านกันไม่ทัน อุๆ ค่อยๆติดตามนะ