ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ฟ้าหลังฝน
"ตรงนี้ต้องให้สมจริงมากๆ นางเอกต้องบาดเจ็บนะ เอ้า ... เตรียมเลือดด้วย"
ผมยังนั่งเท้าคางดูการถ่ายทำไปเรื่อยๆ เหมือนจะเข้มข้นขึ้นเพราะนางเอกและเกรซต้องมาสลับกันเล่นไปมา จนมาถึงตอนที่พวกผู้ร้ายแทงเข้าที่ไหล่นางเอก
ปึก
ฉึก
Cuttttt !
"โอเค เปลี่ยนตัว เอาเลือดมาเติมด้วย"
ผมตกใจผุดลุกขึ้น แต่ก็โล่งอกเพราะเกรซหลบอาวุธได้ดีแล้วก็ดูเหมือนโดนแทงจริง หวาดเสียงสุดๆ
"เกรซ ซ้อมมาดีนะเรา"
"หรอพี่เต้"
"เอ้า นี่ค่าตัววันนี้ กลับไปพักซะนะพรุ่งนี้มีเรียนใช่มั้ย ไหวหรือเปล่าเรา"
"ขอบคุณค่ะ ไหวอยู่แล้ว เกวลินซะอย่าง"
ผมเห็นหนุ่มตัวโตนั่นเอามือมาขยี้ผมเธอ หยอกล้อกันสนิทสนม ใครกันหว่า หรือว่าแฟน!
"หลีกไป......คุณเต้คะ กวางอยากให้ action coach ดูให้ด้วยค่่ะ"
ผมก็ส่ายหน้าให้แม่นางเอกสุดแสบจงใจเดินมาชนเกรซที่กำลังเก็บดาบลงฝัก ทำให้คมดาบเฉือนแขนของเธอ ผมตกใจอีกรอบ เห็นหน้าสวยเม้มปากหลับตาแต่ไม่ร้องออกมา ยกมือมากดแผลไว้แล้วก็หันไปลาเจ้าของสนามกับแม่นางเอกนั่น ขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
พวกเขาไปกันแล้ว ผมเดินไปดูที่เกิดเหตุ ใช่จริงๆ เลือดเธอหยดเป็นทาง แต่ไม่ยอมร้องออกมาสักนิดคงจะกลัวโดนวีน นี่คนหรือไอรอนเกริลกันแน่นะ
"อาหารเย็น" ผมยื่นถุงกล่องข้าวให้
"โอ๊ะ ทำไมคุณชายยังอยู่ที่นี่"
"ก็ผมเป็นคนรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับเพื่อนของคุณไง"
"ขอบคุณค่ะ "
"แล้วแผลล่ะ เป็นไง"
"แผลอะไร ไม่มีค่ะ "
"ก็ผมเห็นคุณโดนเขาชนเมื่อกี้ ไปให้คนที่นี่ทำแผลให้ก่อนมั้ย"
"คุณชายอย่าบอกใครนะคะ เกรซไม่อยากมีเรื่อง ขอร้องล่ะ"
"กลัวเขาขนาดนั้นหรอ แล้วแฟนคุณเขาไม่ห่วงหรอ"
"แฟน?"
"เจ้าของสนามธีธัชนี่สินะ ใหญ่โตไม่เบา"
"อ้อ ไม่ใช่นะคะ นั่นพี่เต้ โค้ชของพวกเรา เอ่อ พวกสตั๊นท์ค่ะ คุณชายกลับดีกว่านะดึกแล้ว"
"แล้คุณขับรถไหวหรอ"
"ไม่ต้องห่วงค่ะ ไปนะคะขอบคุณสำหรับอาหารเย็นค่ะ"
เธอยิ้มให้ผมแล้ววิ่งจากไป เอ้อ ผมมาทำอะไร ธุระก็ไม่ใช่
ผมมองมอเตอร์ไซด์ที่บึ่งออกไปแล้ว พร้อมกับฝนที่เทลงมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย อะไรกัน !
ไม่รอช้าผมรีบไปที่รถขับตามหญิงสาวไป ... ฝนยังตกหนักมากจนมองแทบไม่เห็นถนน
แต่ผมเห็นเธอแล้ว มอเตอร์ไซด์ของเธอโดนรถกระบะเฉี่ยวล้มอยู่ข้างทาง แต่ด้วยทักษะสตั๊นท์ทำให้สาวคนนั้นยังไม่น็อคไป เธอลุกขึ้นมานั่งจับแขนตัวเอง ... เนื้อตัวเปียกปอน
"เกรซ ขึ้นรถมา"
"ไม่เป็นไรค่ะคุณชาย"
"อย่าดื้อสิ"
"เกรซไม่เป็นไรจริงๆ"
ผมหมดความอดทน ลงจากรถเดินอาดๆตากฝนไปเปิดประตูอีกข้างแล้วช้อนอุ้มร่างเล็ก
"โอ๊ะ คุณชายปล่อยเกรซ"
"ยังไงเธอก็เป็นคนนะ ไม่ใช่หุ่นยนต์ ไปทำแผลแล้วเดี๋ยวชั้นไปส่ง"
ผมไม่ฟังเสียงก็อุ้มพาเธอมานั่งไว้ที่เบาะหน้า ปิดประตูอ้อมมาที่คนขับ ยังไงผมก็เป็นผู้ชาย ผู้หญิงตัวเล็กๆที่อ่อนล้าและบาดเจ็บคงสู้แรงไม่ได้
"เอ้า นี่ผ้าเช็ดตัว พันแผลไว้ก่อนด้วยเลือดไหลใหญ่แล้ว"
ผมเอื้อมไปหยิบผ้าที่เบาะหลังมาให้เธอเช็ดตัวและซับเลือด ไม่กล้าทำให้หรอก กลัวจะโดนชก
"ค่ะ เอ่อ คือ ..."
"ชั้นโทรบอกคนรถที่บ้านให้มาช่วยยกรถเธอไปไว้ที่อู่แล้วนะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน"
"มะ ไม่เป็นไรจริงๆ คะ คุณ..."
"คาดเข็มขัดด้วย ผมก็ชี้บอกเธอที่เอื้อมมืออย่างยากเย็น จนผมต้องส่ายหน้าทำท่าทางหัวเสียแล้วก็อ้อมตัวเธอไปดึงเข็มขัดมาคาดให้ อืมม์ มีกลิ่นหอมอ่อนๆมาแตะจมูกผม ...
"แต่ว่า..."
"เอาล่ะ เราไปแวะทำแผลก่อนนะ ...อย่าเถียงผม"
ในที่สุดผมก็พาเธอมาถึงคลินิคพี่ริทที่โดนผมบังคับมาทำแผลให้กลางดึก
"เฮ้ย ไอ้คุณชาย วันหลังบอกก่อนสักห้านาทีนะ จะเอาเดี๋ยวนี้ ตอนนี้ เฮ้อ "
"ขอบคุณคับพี่ เธอเป็นไง"
"เลือดออกเยอะแต่ก็หยุดแล้วล่ะ ร่างกายอ่อนเพลียพี่ให้น้ำเกลือตอนนี้เลยหลับไปแล้ว"
"อ้อ แล้วผมจะไปส่งเค้ายังไงล่ะ"
"อ้าวเฮ้ย คุณชายครับเรียนผูกก็ต้องเรียนแก้เอง "
"งั้นคงต้องให้นอนนี่"
"แต่คลินิคพี่ไม่มีคนเฝ้านะเว้ย "
"โห จ้างพยาบาลให้คนดิ"
"เอางั้นหรอ"
"ครับพี่ นะๆพี่ริทคนดีที่หนึ่งเลย"
"เอ้า เดี๋ยวลองโทรหายัยนัทให้ เพิ่งออกเวรเมื่อกี้"
พี่ริทจัดแจงเสร็จสรรพรอสักพักน้องนัทก็มาเฝ้าให้ตามที่พี่หมอขอร้องไป ส่วนรถของเธอ เจ้ากวงคนขับรถของผมก็เอาไปซ่อมให้
ผมเดินมาส่งพี่หมอ...
"ชายกั้ง นี่นายไปเก็บสาวมาจากไหนวะ "
"เรื่องมันยาวน่ะพี่ พอดีผมสงสารเธอ"
"สงสารหรือ สนใจ"
"ไม่รู้สิ ตอนนี้สงสาร"
"คุณหญิงแม่..."
"พอเลย อย่าให้คุณหญิงแม่รู้นะพี่ ผมขี้เกียจอธิบาย "
พี่ริทตบไหล่ผมพยักหน้ายิ้มๆ แล้วก็กลับไป
.
.
.
เช้าแล้ว หญิงสาวรู้สึกตัวตื่นขึ้น
"คุณฟื้นแล้ว"
"ที่ไหนคะเนี่ย"
"คลินิคเรืองฤิทธิ์ค่ะ เดี๋ยวนัทเอาน้ำเกลือออกให้นะคะ"
ตาใสมองไปรอบๆ นึกทบทวนเรื่องราวเมื่อคืน อย่างกับฝันไป ชายหนุ่มที่เธอปลื้มเป็นคนช่วยเธอไว้ แต่คงแค่พามาส่งที่นี่ แล้วก็จากไปเหมือนหมอกควัน
"เขาคงไปแล้วสินะคะ"
"ใครคะ คุณชายกั้งหรอ ยังนอนอยู่หน้าห้องนี่เลยค่ะ นัทไมกล้าปลุกเธอ"
หญิงสาวทำตาโต ค่อยๆเดินออกไปเปิดประตูแง้มๆ
"เขาจริงๆด้วย"
ร่างบางเดินเบาๆไปนั่งลงข้างๆคนที่นอนหลับไหล ใบหน้ารูปเรียว จมูกโด่งสวยริมฝีปากบาง ผิวหน้าเนียนตามแบบเจ้าชายในเทพนิยาย นอนหลับตาพริ้มบนเก้าอี้ยาวเพื่อเฝ้าเธออย่างนั้นหรือ เธอเอื้อมมือเล็กๆดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมอกให้ชายหนุ่ม รำพึงเบาๆกับตัวเอง
"คุณชายคะ เกรซดีใจเหลือเกินแล้ว นี่มันยิ่งกว่าความฝันอีก ...เกรซอยากให้มันยังเป็นฝันที่สวยงาม ขอบคุณนะคะคุณชายกั้ง"
เธอยิ้มเศร้าๆให้หนุ่มหล่อตรงหน้า พลันตัดสินใจเดินเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ร่ำลานางพยาบาลแล้วก็ออกจากคลินิคตรงไปหอพักเพื่อเตรียมตัวไปเข้าเรียนช่วงสาย
ทิ้งโน้ตไว้ให้กับคุณชายผู้ใจดีของเธอ
...'ถึง คุณชายกั้ง ขอบคุณมากที่ช่วยเกรซ...มีโอกาสจะตอบแทนบุญคุณนะคะ ..เกวลิน '
.............................................................
"55555 โอ๊ยสะใจ อุๆอิๆ คุณชายกั้งผู้โด่งดังโดนหญิงสะบัดบ๊อบใส่ ขำว่ะ อุๆ"
"เฮ้ย อาเมน เกินไปป่าวครับ คนยิ่งเสียเซลฟ์อยู่ ผู้หญิงอะไรไม่มีมารยาท เฮ้อ"
ผมเอาข้อความของเธอให้เพื่อนซี้ดู เล่าเรื่องราวให้ฟัง ก็เป็นอย่างที่เห็น โดนล้อซะใหญ่โต
"โอเคๆ ไม่ล้อก็ได้ แล้วนี่คุณชายเอาไง"
"ไม่เอาไงหรอก ช่างเธอปะไร ผมก็แค่สงสาร ..."
"อ้อ สงสารเลยถ่อขับ Porche เอาข้าวกล่องไปให้ นั่งตากลมเฝ้าหลายชั่วโมง แถมตากฝนตามไปช่วยเธอพาไปส่งหมอริท นอนเฝ้ายันเช้า เอ้อ ความสงสารของคุณชายนี่ช่างโรแมนติคดีแท้ 555"
"คอยดูนะอาเมน ผมจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนนี้อีก อยากจะทำร้ายตัวเองยังไงก็ตามใจ "
"โถๆ มีงอนด้วย ฮ่ะๆ เอาน่าถือซะว่าเป็นการทำบุญ เธอก็ไม่ได้มาเกาะนายแจเหมือนสาวๆทั่วไป แสดงว่าเธอก็มีศักดิ์ศรี น่าสนใจดีว่ะ"
"สนกะผีอะไร เอาเป็นว่าเรื่องนี้หยุดแค่นี้ โอเค๊"
"คร๊าบบคุณชายกั้ง พอก็พอ ...."
"พรุ่งนี้แกรนด์แสดงรอบสุดท้าย ไปดูกับผมมั้ย"
"..................."
" ??? "
"คุๆ คุๆ คริๆ กร๊ากกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆ ไอ้คุณชายตัวดีเอ้ย "
"ไรวะ"
อาเมนหัวเราะซะตัวงอไปงอมา ผมก็เกาหัวงงๆ
"หึๆ อุๆ เครๆ ไม่คิดก็ได้ ไปดูแกรนด์นะ โอเคๆ ฮ่ะๆ อุ๊บ อย่าแหงนมองคนบนสลิงนะ "
"อาเมน!"
"เอาที่คุณชายสบายใจเรยคร๊าาาบบบบ แต่งตัวหล่อๆนะ ฮ่ะๆ"
ไอ้เพื่อนคนนี้ หัวเราะใส่ผมแล้วก็เดินออกไปเฉยเลย
ก็ผมจะไปดูแกรนด์
แค่ว่า เด็กคนนั้นร่วมแสดงด้วยนิดหน่อย
ก็เท่านั้น ....
........................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น