กั้งเกรซ แฟนฟิค : You are my little dream

ลำดับตอนที่ #2 : หรือว่าฟ้าจะเป็นใจ

"เฮ้ย คุณชาย ทางนี้..."

"อ้าว อาเมน ทำไมไม่ไปนั่งโต๊ะประจำของเราล่ะ"

"ก็ชายฮั่นเล่นจองไว้ทั้งร้าน เลยต้องมานั่งบาร์เครื่องดื่มเนี่ย"

"โห อะไรกัน ใหญ่โตเกินไปแล้วนะ"

ผมมาอยู่ที่โปโลคลับที่บรรดาตระกูลของพวกเราใช้สังสรรค์มานาน นัดกับเพื่อนซี้ไว้ แต่ก็ต้องเซ็งกับคู่แข่งตัวร้าย

"อย่าไปมีเรื่องนะชายกั้ง "

"งั้นเราไปนั่งริมสระน้ำดีกว่า ไม่อยากเจอหน้า"

"เออ ก็ดีเหมือนกัน"

ผมก็เดินดุ่ยๆออกมาจากคลับเฮาส์อย่างหัวเสีย 

"โอ๊ะ"

"ว้าย"

ปึ๊ก ....

ผมชนเข้ากับร่างบางอย่างจัง มือนึงคว้าเอวคอดเธอไว้ อีกมือก็จับหูเหยือกน้ำส้มที่เธอถือมา ปลอดภัยทั้งคนทั้งน้ำส้ม 

"ขอโทษครับ"

"เดินไงไม่ดูคน"

"ก็ผมไม่นึกว่าจะมีใครโผล่เข้ามาแบบคุณ ... โอ๊ะ คุณนั่นเอง"

"อุ๊ย คุณ....ชาย"

"หึๆ ผมจำได้แล้ว ที่งานละครเวทีก็ครั้งนึงที่ผมต้องคว้าคุณไว้แบบนี้ เห็นโหนสลิงไปมาน่าจะเก่งเรื่องทรงตัวนะครับ"

"หืม ปล่อยเลยค่ะ "

สาวน้อยสะบัดออกจากแขนผมแล้วก็ เหมือนเดิม บึ่งเข้าหลังร้านไป

"อะไรวะชายกั้ง เคยรู้จักน้องเขาหรอ"

"อ่อ ไม่มีอะไร คนที่เล่นละครเวทีกับแกรนด์น่ะ วันก่อนเจอก็ชนกันไปหนนึงแล้ว"

"โห เนื้อคู่ป่าวครับคุณชาย ระวังคุณหญิงแม่จะอกแตกตายนะถ้าไปคว้าสาวเสริฟเนี่ย"

"คุณอาเมนครับ ผมไม่ได้ใส่ใจเธอเล้ย จริงๆ ไปกันเถอะ"

.
.
.
"อ้าวเป็นอะไรไปเกรซ ทำไมไม่เอาน้ำส้มไปเสริฟ"

".........."

"วิ่งหนีอะไรมา"

"คุณชายกั้ง"

"เออ แล้วทำไมต้องหนี"

"พี่เมย์ เกรซดันไปปะทะคารมกะเค้าอ่ะดิ"

"อ๋อ ไม่เป็นไรหรอกคุณชายกั้งใจดี แต่อย่าเป็นคุณชายฮั่นก็แล้วกัน แกซวยแน่ๆ"

"เขามาบ่อยหรอพี่"

"คนไหนล่ะ "

"ชายกั้งไง"

"ก็นานๆมาทีน่ะ วันนี้คุณแกรนด์มาไง สองหนุ่มเลยมาเช็คชื่อ หึๆ"

"อ๋อ อย่างนี้เอง"

"อ้าว หน้าจ๋อยเลย คิดไรป่าวเนี่ย"

"ไหนพี่หญิงบอกว่าฝันได้ไงล่ะ "

"อย่าบอกนะว่าแกชอบเค้า"

"ไม่ได้ใช่มั้ย เกรซก็ว่าอย่างงั้นแหละ แถมกี้นี้ไปว่าเขาอีก เฮ้อ"

"ตัดใจเถอะน้องเอ๊ย เรากับเขามันแตกต่างกันมากมาย"

"เกรซเก็บไว้ในใจได้ป่าว ดีใจจังที่เจอเขาอีก แต่ก็เสียใจที่ทำให้ยิ่งรู้ฐานะ ... งั้นเกรซเอาน้ำส้มไปเสริฟแล้วจะกลับล่ะค่ะ เลิกเวรแล้ว ไม่อยากเห็นพี่แกรนด์กับคุณชายสองคนแย่งกัน "

สาวน้อยเดินเอาเหยือกออกไปบริการลูกค้าที่บาร์เครื่องดื่ม ก็ต้องตกใจ ...

"เธอก็หนีเก่งดีนะ"

"คุณชาย"

"เมื่อกี้ชั้นผิดเอง ขอโทษนะ"

"มะ ไม่เป็นไรค่ะ เกรซเดินไม่ดูเองด้วย"

"ชื่อเกรซหรอ อืมม์ งั้นเราหายกันนะ ผมอยากได้น้ำส้มในมือคุณสักแก้ว"

"ใน มะมือ"

"อ้าว ก็คุณจะเสริฟพวกเราไม่ใช่หรอครับ"

"อ่อ ค่ะๆ " หญิงสาวทำหน้างุนงง หยิบแก้วแชมเปญมาบรรจงเทน้ำส้มอภินันทนาการจากร้านให้กับชายหนุ่ม

"ขอบคุณครับ"

"คุณชาย เอ่อ มารอพี่แกรนด์หรอคะ"

"เปล่านี่ครับ ผมนัดเพื่อนไว้"

"แต่เดี๋ยวพี่แกรนด์ก็มาค่ะ ... "

"บอกผมทำไมล่ะ"

"เผื่อคุณชายอยากรู้ไง"

ผมยกแก้วขึ้นดื่ม ที่เดินเข้ามาเพราะเจ้าอาเมนเจอเพื่อนก็เลยไปทักทายกัน นานแล้วผมก็เลยกลับมานั่งที่บาร์เลยได้เจอเธออีกครั้ง

"เกรซ เอ่อ ดิฉันต้องกลับแล้วค่ะ สวัสดีนะคะ"

เธอหมุนตัวจะกลับออกไปก็ชนเข้ากับร่างสูงใหญ่ของ ชายฮึ่น

"เดี๋ยวสิครับน้อง ทำไมรินให้ชายกั้ง ไม่รินให้พี่บ้างล่ะ"

"เอ่อ เดี๋ยวไปตามบริกรคนอื่นให้นะคะ ว้ายย จะทำอะไรคะ"

เธอจะเดินไปแต่มือใหญ่คว้าข้อมือเล็กไว้

"เฮ้ย ฮั่น อย่าทำงี้นะ"

"ทำไมหรอชายกั้ง ก็แค่อยากให้รินน้ำส้มให้ นายอย่ายุ่ง"

"แต่เธอเลิกงานแล้ว"

"ชั้นซื้อชั่วโมงต่อก็ได้ ว่าไงสาวน้อย ต่อสักชั่วโมงนะ"

"นายดูถูกชั้นหรอ"

ผลั่ก 

ตุบ

ผมกำลังว่าจะเข้าไปช่วยแต่เธอหมุนข้อมือเล็กแป๊ปเดียวก็คลายจากการเกาะกุมของคนตึวโต คว้าแขนล่ำไปไพล่หลังไว้

"โอ๊ยๆๆๆๆ"

"อย่าดูถูกกัน เข้าใจมั้ย"

อื๋ย ชายฮั่นร้องลั่น ผมมองแล้วก็เสียว ดีที่เมื่อกี้ผมไม่วีนเธอหนักไม่งั้นอาจโดนหักกระดูก

เธอดันตัวชายฮั่นออกไปห่าง แล้วสะบัดหน้าเดินจากไป

"เป็นไงล่ะชายฮั่น อุๆ สบายดีนะ ... เกรซ รอก่อนครับ"

ผมยิ้มให้คู่อริ แล้วรีบเดินกึ่งวิ่งตามสาวน้อยทรงพลังคนนั้นออกไป

ไม่ทันแฮะ เธอขึ้นมอเตอร์ไซด์ได้ก็ใส่หมวกกันน็อคบึ่งออกไป โห เท่ห์สุดๆ

"ยัยเกรซ อ้าวนี่อาหารเย็น ว๊า จะรีบไปไหน"

"เอ่อ คุณรู้จักเธอหรอครับ"

"ค่ะ เอ่อ ค่ะคุณชายกั้ง เป็นเพื่อนกันค่ะ"
 
"เธอจะรีบไปไหนครับ"

"อ๋อ เกรซมันรับงานสตั๊นท์ไว้ด้วยน่ะค่ะ เลยรีบ"

"สตั๊นท์?"

"ใช่ค่ะ ไม่งั้นคงไม่จัดการคุณชายฮั่นซะมืออ่อนไปเลยหรอก"

"อืมม์ แล้วนี่เธอลืมอะไรหรือครับ"

"ยัยเกรซน่ะไม่ค่อยมีเวลากินข้าว เมย์ก็เลยห่อไว้ให้จะได้ไม่ลืม"

"งั้นผมเอาไปให้เองนะครับ ขอโทษที่เมื่อกี้ไปชนเธอเข้า"

"ห๊ะ คุณชาย จะดีหรอ"

ผมคว้าถุงใส่กล่องข้าวมาไม่รอคำตอบ พลางทำหน้าอ้อนๆใส่ สาวๆมักทนหน้าตาคาวาอี้ของผมไม่ไหว

"ก็ได้ค่ะ ที่สนามแข่งธีธัช เขามีถ่ายฉากบู๊กันที่นั่น คูณชายลองไปก็แล้วกัน "

"ขอบคุณครับ"

"เดี๋ยวค่ะ คูณชายอย่ามาทำเล่นๆกับเกรซมันนะ เตือนซะก่อน"

"เอ่อ ผมรู้แล้วครับ ไปนะ"

ผมยิ้มให้เธออีกที เธอก็ยิ้มตอบ โอเคเลยเสน่ห์เราใช้ได้อยู่ ว่าแล้วผมก็บึ่งไปที่รถขับออกไปยังที่หมาย วันนี้ผมว่างนี่นะ แล้วก็ไม่อยากเจอชายฮั่นด้วย ผมกดไปบอกอาเมนว่ายกเลิกนัด เพราะผมมีธุระต้องไปทำ

.
.
.
สนามแข่งธีธัช

"แข็งแรงหน่อย เออ ดีๆ ฉากตอนนี้ต้องเหวี่ยงตัวแรงๆรู้ยัง อย่าทำเป็นเหยาะแหยะ"

"พี่เต้"

"อ้าว ยัยเกรซ มาช้านะเรา ไปเปลี่ยนชุดไป๊ เดี๋ยวนางเอกเขารอนาน"

"ค่ะพี่"

"อะไรกัน นี่ใครเป็นนางเอกใครเป็นสตั๊นท์ ทำไมต้องให้รอยะแม่คุณ"

เสียงตวาดจากสาวสวยจัดในชุดหนังรัดรูป เดินมากับบรรดาผู้ดูแล มองจ้องสาวน้อยที่เป็นตัวแสดงแทนเธอ

"ขอโทษค่ะ" 

"อย่างงี้ตัดค่าตัวดีมั้ย"

"อย่าให้ถึงกับอย่างงั้นเลยครับคุณกวาง ไปรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเร็วๆเกรซ"

"ค่ะ ขอโทษค่ะพี่เต้"

"คุณเต้อ่ะ เข้าข้างเด็กนี่ เดี๋ยวก็เคยตัว"

"เด็กมันวิ่งหลายงาน ทำเพื่อปากท้องครับ คุณกวางก็สงสารมันหน่อยนะ"

"ก็ได้คะ่ เห็นแก่คุณเต้หรอกนะ แล้วนี่ต้องรอหรอคะ"

"คุณกวางพักก่อนนะครับ เด็กๆเอาน้ำมาบริการนางเอกของเราหน่อยเร็ว"

"ไม่เอาอ่ะ คุณเต้พากวางขี่มอเตอร์ไซด์เล่นกว่าค่ะ "
.
.
.

"คุณเกรซ ใช่มั้ย"

"ห๊ะ คุณชายมาทำไมคะ"

"นี่ไง เมย์ฝากข้าวมาให้คุณ"

"รบกวนเกินไปแล้วค่ะ เกรซต้องรีบด้วย ไปล่ะนะคะ"

ผมยื่นถุงเก้อ เพราะตอนนี้สาวน้อยในชุดหนังสีดำบึ่งไปที่กองถ่ายฉากบู๊ที่เธอต้องเป็นตัวแสดงแทน ผมก็สนใจเดินไปดู 

เหงื่อท่วมตัว หน้าสวยๆดูมุ่งมั่น เธอคล่องมากๆกับการหมุนตัวเตะต่อยแบบมืออาชีพ ดูตัวเล็กๆไม่น่าจะเก่งขนาดนี้ 

ผมก็เดินไปหาที่นั่งมุมเหมาะๆดูเธอเพลินตา 

นี่ผมเพลินมากเกินไปหรือเปล่า

.....................................................