TaeKang: รักนอกหัวใจ

ลำดับตอนที่ #15 : คู่รัก

"อากาศสดชื่นจังเลยคับพี่เต้"

"กั้งก็ปลุกซะเช้า พระอาทิตย์ยังไม่ตื่นเลยนะเรา"

"ก็กั้งอยากฝึกแล้วอ่ะ พี่เต้สอนเร็วๆ"

"เอาล่ะ งั้นเรามาวอร์มอัพก่อน"

ผมก็ถูกปลุกขึ้นมาตั้งแต่เช้ามืดเพื่อสอนศิลปะป้องกันตัวเบื้องต้นให้ตามสัญญา ดูเหมือนเด็กหนุ่มจะตื่นเต้นมากๆ

เราอบอุ่นร่างกายกันไปสักพักผมก็เริ่มสอนวิธีหายใจเพื่อข่มความกลัวต่างๆ การเพ่งสมาธิ การใช้กล้ามเนื้อต่างๆเพื่อหลบเลี่ยงคู่ต่อสู้ แล้วก็ท่าผีเสื้อราตรีของผมที่เป็นแบบเฉพาะตัว

"พี่ขอดูข้อมือขวากั้งก่อนว่าหายดีหรือยัง" 

"หายแล้วคับ นี่ไง"

"อืมม์ ไม่เสี่ยงดีกว่า เอาข้างซ้ายละกัน"

"่อ่อ คับๆ"

"เวลาที่ใครมารวบตัวเรา ขาสองข้างต้องใช้ให้เป็นประโยชน์ ยืน 45 องศาแล้วเบี่ยงออก ก้มให้พ้นจากท่อนแขนก็จะช่วยเราให้หนีได้"

ผมก็ทำท่าทางให้เขาดูเป็นตัวอย่างแล้วอธิบายต่อ...

"ถ้ามีคนมาจับข้อมือเราไว้ แถมตัวโตกว่าแรงเยอะกว่า กั้งก็ต้องทำมือเป็นรูปตัววีคล้ายผีเสื้อแบบนี้ แล้วดันมันออก จะปลดล็อคได้ง่ายๆเลย"

ผมก็ทดลองจับข้อมือเขาไว้ ใช้อีกมือทำท่าผีเสื้อราตรีให้ดู

"อืมม์ กั้งยังไม่เข้าใจ พี่เต้สาธิตดิฮะ"

"ได้ๆ กั้งจับข้อมือพี่แน่นๆนะ เอาล่ะ... พี่ก็ทำมือรูปตัววีที่เรียกว่าผีเสื้อ พี่ก็จะงัดมือกั้งออกคว้าข้อมือของกั้งไว้แทน แต่ต้องรวดเร็วนะมันถึงเรียกว่าท่าผีเสื้อราตรี"

"โอ๊ะ จริงๆด้วย หลุดออกง่ายๆเลยคับ งั้นกั้งลองมั่ง"

ผมก็ทดลองจับข้อมือเขาแล้วให้สะบัดหลุดหลายๆรอบจนชำนาญ

"เอาล่ะ เดี๋ยวพี่มาแบบเต็มสูบนะ กั้งต้องมีสมาธิ มีความกล้า ข่มความกลัว แล้วก็ลองใช้ท่านั้น"

"คับพี่เต้"

"ถ้าพี่ตรงเข้ามาประชิดตัวกั้งแบบนี้ ล็อคเอวไว้ซุกไซ้ไปทั่วกั้งจะรู้สึกยังไง"

"กั้ง ...  รู้สึกดีฮะ"

"เฮ้ย ไม่ใช่พี่ดิ เป็นโจรน่ะ ต้องกลัวนะใช่มั้ย"

"คับๆ กลัวมากๆ"

ผมก็ส่ายหน้ายิ้มๆกับใบหน้าเรียวแดงของเขา นี่มันกลัวแบบไหนกัน

"ถ้ากลัวนะไอ้คนที่ทำร้ายเรามันจะได้ใจ แล้วก็ลวนลามเราต่อแบบนี้"

ผมประกบปากจูบเขาดูดดื่ม อันนี้ก็จงใจ ใครใช้ให้เขาน่ารักเกินห้ามใจล่ะ

"อือออ ...."

"กั้งหายใจแรงจัง "

"ก็กั้งตกใจนี่ แล้วก็เคลิ้ม อิๆ"

"อ้าว เคลิ้มตามโจรอีก ไม่ได้นะพี่หวง"

"พี่เต้ก็อย่าทำท่าทางอ่อนโยนแบบนี้ดิ ทำให้เป็นโจรหน่อย"

"เออจริง พี่ลืมไป เห็นกั้งแล้วทำให้อยากมุ้งมิ้ง"

"ง่ะ ให้พี่ตั้มสอนมั้ย"

"ไม่ได้ๆ นี่มันท่าประจำตัวพี่ เอาล่ะ ต่อๆ ถ้ามันเข้ามาจูบกั้งก็ต้องทำใจให้สงบๆก่อนไม่ต้องกลัว แล้วถ้าได้โอกาสก็รวบรวมแรงเบี่ยงตัวผลักออก"

"อย่างงี้ป่าวฮะ"

เขาก็เอามือเรียวมาประทับบีบอกผม สักพักก็ดันออกจากตัว

"โอ๊ะ อย่าบีบ พี่เสียว ผลักแรงๆดิกั้ง"

"ก็ไม่อยากให้พี่เต้เจ็บนี่"

"เอ้า งั้นเข้าเรื่องเลย ถ้ามันคว้าข้อมือกั้งแบบนี้แล้วจะดึงไปกับมัน เราก็ทำไง"

"กั้งก็งัดข้อมือขึ้นแล้วจับไว้แบบนี้ "

"ดีมาก แล้วก็เตะซ้ำ เออ ไว้พี่สอนให้นะการเตะเนี่ย "

"กั้งเตะเป็นแล้วฮะ พี่ตั้มสอนอาคิโด้แล้ว นี่ไงกั้งทำให้ดู"

แล้วเขาก็วาดขาเรียวสูงถึงต้นคอผม ... ผมก็ยกมือขึ้นกันคอตัวเอง เออ น่ากลัวจัง

"อิๆ ยังฮะพี่เต้"

เด็กหนุ่มยกเท้าค้างไว้ท่านั้น โอ๊ย ผมเบิกตาโพลงใจเต้นตูมตาม เด็กหนุ่มน่ารักใส่เสื้อกล้ามกับบ๊อกเซอร์ ยกขาแยกออกซะสูง มันช่างน่ามอง

ผมเดินเข้าไปคว้าข้อเท้าเรียวมาพาดบ่า แล้วก้มลงจูบปากนุ่ม

"ฮ๊า พี่เต้ทำไรเนี่ย"

"ท่านี้ดี พี่ชอบ "

"พี่เต้ เดี๋ยวใครมาเห็น"

"อืมม์ งั้นตามพี่ไปดีกว่า เราพักก่อนนะ พี่ทนไม่ไหวแล้ว"

ผมก็ค่อยๆวางขายาวๆของเขาลง อุ้มช้อนตัวหนุ่มน้อยเดินเข้าห้องไปทำกิจกรรมอย่างอื่นแทน

.
.
.

..........................................


"ริทน่ะ จะกลับญี่ปุ่นเลยหรอ"

"ใช่ๆ พี่กัน พี่โน่ ก็อย่ากัดกันอีกล่ะ ริทเหนื่อยจะห้าม ไปล่ะ"

"แล้วไว้ไปเยี่ยมนะริท แน่ใจเหรอว่าไม่อยู่กับเฮีย"

"ไม่อ่ะเฮียโน่ ไม่อยากเป็นมาเฟีย"

"งั้นเรียนจบก็ไปอยู่กับพี่นะริท ไม่มีมาเฟีย"

"พี่กัน จีบสาวตามสะดวกเลยดีกว่ามั้ง อย่ารอริทเล้ย"

"ไงล่ะไอ้กัน เราก็ยังแห้วทั้งคู่"

"คำตอบเดิมนะ พวกพี่ไม่น่าถามให้ริทรำคาญอีก เฮ้อ .... อ้อ ยัยหนูบิว อย่ามัวแต่เศร้านะ เราน่ะยังมีเวลาหาคู่แท้"

"ค่ะพี่ริท ขอบคุณค่ะ บิวเข็ดแล้วจะไม่ทำอะไรแบบนั้นอีก จะตั้งใจช่วยเฮียโน่ทำงาน"

สองหนุ่มกับหนึ่งสาวแยกกันไปเข้าเกทมุ่งหน้าฮ่องกงเพื่อดำเนินการค้าต่อไป โดยได้จับมือกันร่วมแรงร่วมใจทำธุรกิจแบบโปร่งใส ส่วนหนุ่มริทก็มุ่งหน้ากลับญีปุ่นเพื่อเรียนต่อและดูแลกิจการร้าน โดยมีหนุ่มดิวล่วงหน้าไปเพื่อรอเต้กับกั้งบังหน้าอยู่แล้ว .... แบบไม่มีใครสงสัย อ่านะ


.................................................................

สองหนุ่มมาส่งพี่ชายไปฮ่องกง แล้วก็เดินคุยกัน

"น้องแกงจะกลับเมกา เมื่อไหร่ล่ะ"

"ก็น่าจะเดือนหน้าครับ ไปส่งกั้งให้เสร็จเรียบร้อยก่อนน่ะ"

"แล้วที่นี่ใครอยู่ล่ะ"

"ก็ฝากอาเฉินดูแลไว้ก่อน เขาเป็นคนเก่าคนแก่ของเรา ไว้ใจได้ครับ...พี่ฮั่นไม่ไปกับพวกเฮียหรอ"

"พี่ใหญ่มีบิวช่วยแล้ว พี่น่ะอยากทำอะไรที่เป็นความฝันของตัวเอง"

"อะไรครับ"

"พี่อยากมีร้านอาหารไทยฟิวชั่น มีดนตรีเล่นเพราะๆ ใช้ชีวิตแบบเรียบๆกับคนที่พี่รัก"

"ไม่ใช่กำลังรอกั้งนะ"

"โอ๊ย ไม่แล้วล่ะ พี่รู้สึกผิดมากๆเลยที่ทำแบบนั้น แล้วอีกอย่างนึงพี่ก็ชอบคนอื่น"

"หือ เร็วดีนะครับ"

"ก็ไม่เร็วอะไรหรอก พี่ก็มองมาสักพักแล้ว แต่ไม่รู้เขาจะให้โอกาสพี่ป่าว"

"อืมม์ ของงี้ต้องพิสูจน์มั้งครับ ว่าแต่พี่จะไปเปิดที่ไหนอ่ะ แกงพอมีความรู้เรื่องอาหาร ชอบทำอาหารฟิวชั่นด้วย จะแนะนำเชฟให้มั้ย"

"พี่กำลังถามแกงนี่ไง ว่าแกงจะไปเมกาเมื่อไหร่ หรือจะอยู่เมืองไทย"

"อ้าว แล้วทำไม...."

"พี่เป็นคนหลงทางที่สำนึกตัวแล้ว อยากได้โอกาสนะครับ ถ้าแกงไปเมกาพี่ขอตามไปดูแลด้วยนะ แล้วถ้าแกงย้ายกลับมาพี่ก็ค่อยมาเปิดที่นี่ "

"เย้ย พี่ฮั่น"

"จริงๆนะ พี่ชอบทานแกงส้ม "

"ยากหน่อยนะ "

"ขอแค่โอกาส ไม่เกินเลยถ้าแกงไม่ชอบ"

"หึๆ อย่าเลยพี่ฮั่น เสียเวลาเปล่า"

"พี่ขอใช้ทั้งชีวิตพิสูจน์ อย่างที่แกงบอกไว้ไง "

สองคนสบตากัน  ... ความรู้สึกบางอย่างเริ่มเกิดขึ้น


..................................................................

"อืมม์ กั้งเรียนรู้ไวมาก พี่จะคลั่งเราตายวันละหลายรอบ"

"ฮ๊า พี่เต้สอนเก่งนะฮะ"

"ต้องวาดขาสูงกว่านี้อีกหน่อย นั่นแหละอย่างนั้น... มันถึงจะได้อารมณ์"

"โอ๊ะ ฮ๊าาาา"

ผมพาคนรักมาทำกิจกรรมต่อบนเตียง จะเรียนกันไปได้สักกี่น้ำผมก็ไม่แน่ใจ ดีที่มีพี่ตั้มสอนตามคอร์สเป็นเรื่องเป็นราวให้ 

ตอนนี้ผมทำภารกิจรักเสร็จแล้ว ยังนอนกอดเขาไว้ลูบไล้หลังเนียน

"หึๆ พี่ว่ากั้งเรียนไม่รอดแน่ๆ พี่สอนยิงปืนดีกว่าเผื่อจะได้อะไรบ้าง แล้วอย่าใส่ชุดนี้อีกนะพี่หวง"

"อืมม์ คับพี่เต้ " 

"ว่าง่ายดีนะเรา"

"กั้งรักพี่เต้นี่ แล้วก็กลัวพี่เต้โกรธ"

"ฮ่ะๆ พี่โมโหง่ายขนาดนั้นหรอ"

"ใช่ดิฮะ เอะอะก็งอน กั้งตามไม่ทัน"

"พี่รักกั้งที่สุด พี่ไม่เคยโกรธเราเลยนะ อย่าคิดมาก"

ผมกอดเขาไว้ แล้วก็พากันลุกออกไปหาอะไรกิน ไม่ลืมให้กั้งเปลี่ยนชุดออกก่อนจะไปซ้อมยิงปืนต่อ
.
.

"เล็งอย่างนี้ป่าวพี่เต้"

"ใช้ มองที่จุดเล็งนะ แขนนี้ต้องตึง แล้วก็ระวังปืนถีบอย่าเอาหน้าไปใกล้มาก"

ผมก็อ้อมไปด้านหลังของเขา จับสองแขนให้ตรง โน้มหน้าไปข้างแก้มใสหูสวย ช่วยเขาเล็งเป้า

"กั้งยิงนะพี่เต้"

"พร้อมพี่นะ 1 2 3 "

ผมก็จับเขาบ้าง ให้เขาเล็งเองบ้าง ยิงไปหลายชุด ลากเป้ากลับมาก็ออกนอกวงทุกอัน 

"สงสัยกั้งไม่มีพรสวรร์ด้านนี้นะพี่เต้ อุๆ"

"นึกซะว่ายิงเอาตุ๊กตาในงานวัดไง ดีมั้ย"

"เต้คุงน่ะหรอ ฮ่ะๆ กั้งให้พี่เต้ยิงให้ดีกว่า"

"อย่ามาอู้ เอ้า ยิงเองเลยทีนี้"

ปังๆ  ๆ  ๆ

"เย้ คราวนี้โดนบ้างแล้ว ได้แต้มแล้ว "

"อืมม์ใช้ได้"

ผมมองไปมาไม่เห็นใครก็แอบหอมแก้มเนียน

"นี่รางวัลสำหรับกั้งคนเก่งของพี่"

"ขอบคุณพี่เต้ที่ดูแลกั้งคับ " เขายื่นจมูกมาหอมแก้มผมบ้าง

เราเป็นแบบนี้กันทุกวัน ผมมีความสุขมาก เป็นชีวิตที่ใฝ่ฝันจริงๆ

.
.
.
.............................................................................

"มันพากันไปหนุงหนิงที่ไหนนะ"

"บ้านเกิดไอ้เต้มัน"

"พวกมึงเตรียมการให้กูด้วย งานนี้กูไม่ได้ตัวเขา ไม่กลับ"

"แล้วค่าแรงล่ะลูกพี่"

"ไม่อั้นโว้ย พวกโจรในพื้นที่ก็ได้ ให้มันจัดการล่อเอาไว้ กูจะขึ้นไปเผด็จศึกมันเอง"


แววตากร้าวของคนที่เก็บความแค้นเพราะโดนตามล่าทั้งจากตำรวจไทยและตำรวจฮ่องกง มือหนากำหมัดแน่น....

.
.
.
................................................