TaeKang เต้กั้ง : ปฏิบัติการรักสุดฟ้า

ลำดับตอนที่ #14 : Pod14

พี่รุจมาถึงแล้ว ก็เกือบๆหกโมงเย็น พาอาคันตุกะหน้าตาท่าทางดีมากๆมาด้วย 2 คน ผมยืนต้อนรับตรงหน้าระเบียงพอดีเพราะเพิ่งโดนคนน้องงอนหนีเข้าห้องไป ....

"เฮ้ยเต้ แนะนำให้รู้จักนะ นี่ คุณ Kangta และ Uee " พี่รุจพูดกับผมเสร็จก็หันไปหาทั้งสองคน


"My friend Tae...the one who rescued Kang from the flight " พี่รุจใช้ว้นแปลภาษาหรอ.. ปรับได้ไวมาก เฮ้อ ยาวแน่ๆอย่างนี้ ผมจะคุยยังไงง่ะ


ผมยกมือไหว้ตามธรรมเนียมไทยแล้วก็เช็คแฮนต์ตามธรรมเนียมสากล เชิญมานั่งที่เก้าอี้ระเบียงด้วยกันทั้งหมด 

"คุณคังทาเนี่ย เขาก็เป็นศิลปินเกาหลีชื่อดัง และเขายังเหมือนพ่อทูนหัวของคุณคัง เป็นคนปั้นมากะมือเชียวนะ"

พี่รุจขยายความคนชื่อคังทา หน้าตาหล่อใสวิ้งๆมาก ไม่น่าจะแก่ขนาดเป็นพ่อคนได้นะเนี่ย

"ส่วนสุภาพสตรีสาวสวยคนนี้ อะแฮ่ม คุณยูอี ไอดอลวง After School ของเกาหลี เป็นเพื่อนร่วมค่ายคุณคัง และเป็นเจ้าของ Paradise Resort ที่เราไปพักกันด้วย"

พี่รุจไม่แนะนำเปล่า ดันส่งตาหวานไปที่คุณยูอี ยิ้มแบบว่าหล่อที่สุดว่างั้น เออๆ ผมพอเข้าใจแล้วว่าทำไมพี่แกถึงได้ชอบรีสอร์ทนั้นนัก ทั้งสองคนยิ้ม พยักหน้าให้ผมระหว่างพี่รุจพูดยาวๆ


"อ้าว แล้วนี่ angel ของแกไปไหนล่ะอย่าบอกว่า....ซะหมดแรงนะ ฮึๆ " ยังจะมายิ้มไอ้พี่รุจ


"อย่ามาแซวไอ้พี่บ้า เพราะไลน์พี่น่ะแหละน้องกั้งหนีเข้าห้องไปเลย " ผมต่อว่าเขา


"คังเป็นอย่างไร ขาคะ คุณเตเต้ " สาวชื่อยูอีถามผม เป็นภาษาไทยสำเนียงเกาหลี อ้าวพูดได้รึนี่ เอ้อ ฟังดูน่ารักดี

"คุณยูอีพูดไทยได้ด้วย ดีใจจัง ภาษาอังกฤษผมไม่แข็งแรง ... น้องกั้ง เอ่อ คัง เขาพักผ่อนในห้องน่ะครับ สงสัยจะเหนื่อย ผมไปตามให้นะครับ" ผมมองปรามๆอีพี่รุจที่อมยิ้มอยู่


"คังไม่รู้ว่าเรามาใช่ม้ายคับ" คังทาเองก็พูดได้หรือนี่ อีพี่รุจ ผมมองตาขวาง แกล้งผมนี่หว่า

"คับ ผมไม่ได้บอก ก็พี่รุจกำชับไว้ งั้นเดี๋ยวผมมานะครับ" ผมเดินไปที่ห้องนอนเคาะประตูเรียกน้องกั้ง แต่ยังเอ่อ หวาดๆ


"น้องกั้งคร้าบบบ เอ่อ มีแขกมาหาคับ" ผมเรียกอย่างนุ่มที่สุด

"ใครฮะ เพื่อนพี่ พี่ก็ไปคุยเองดิ" เสียงตอบกลับน่ารักแบบห้วนๆ เง้อๆๆ

"ออกมาเถอะครับ เขามาหาน้องกั้งน่ะ คือ.." น้องเปิดประตูออกมา หน้างอมาก อืย

เขาเดินนำหน้าผมไปที่ระเบียง ทันทีที่เห็นอาคันตุกะที่มาเยือน น้องกั้งก็โผเข้ากอดคนทั้งคู่ หอมแก้มซ้ายขวากันยกใหญ่ หรือว่าเป็นธรรมเนียม....

นี่คือวันพบญาติใช่มั้ยคับ อืมม์ ผมมองนิ่งๆ ความรู้สึกแปลกๆ หันไปมองพี่รุจคนฮาของผม เขาก็นิ่งไป มองภาพนั้นเหม่อๆ


.............................................................................

น้องกั้งดูมีขีวิตชีวาขึ้นมาก พูดคุยกับคนทั้งคู่เป็นภาษาอังกฤษคล่องแคล่ว ผมกับพี่รุจเลยเดินออกมาอีกฟากหนึ่งของบ้านปล่อยทั้งสามคนอยู่ลำพังให้หายคิดถึง


"พี่รุจครับ แล้วนี่จะเอายังไงต่อ" ผมถามเป็นการเป็นงานครั้งแรกตั้งแต่คบกันมา

"เต้ พี่รู้ว่าเต้คิดยังไงกับน้อง แต่ พี่อยากเตือนให้เผื่อใจไว้บ้างนะ เขาน่ะไม่เหมือนเราๆ เราเองก็ไม่รู้จะเข้าใจพวกเขาได้แค่ไหน" พี่รุจดูซึมกระทันหัน 


"ผมพร้อมนะพี่ ผมไม่เคยรู้สึกกะใครอย่างนี้มาก่อน โดยเฉพาะกับผู้ชาย เรื่องอนาคตก็ปล่อยให้มันเป็นไป เอาที่น้องสบายใจผมพอแล้ว" ผมพูดอย่างมั่นใจตามที่คิด


"ดี ไอ้น้อง เด็ดขาดดี .... คืองี้นะ น้องกั้งคงหลบอยู่ที่นี่อีกสักสองสามวัน แล้วคุณคังทาเขาจะ
พากลับเกาหลี" ผมนิ่งไป ฟังพี่รุจพูดต่อ

"เขาจะยกเลิกสัญญากับทาง Makoto ในงานแถลงข่าวซึ่งตอนนี้ทางโน้นกำลังเตรียมการไว้ น้องกั้งก็จะได้เริ่มทำงานกับทาง Avex เหมือนเดิม และไม่ต้องทนทรมานอีก " ผมยิ้มได้ แต่..

"มี 2 ประเด็นคือ ถ้าเขาชวน นายจะไปกับเค้าไหม และถ้าเขาไม่ชวนนายจะเจ็บมั้ย" พี่รุจจับสองไหล่ผมหันมามองเค้า


"เต้ การเป็นไอดอล จะมีคนรักไม่ได้ หรือจะให้ใครรู้ระแคะระคายก็ไม่ได้ พี่ถึงได้บอกให้นายทำใจไว้เนิ่นๆ เพราะแม้ว่าน้องจะอยากให้นายอยู่ใกล้ๆ แต่ก็อาจจะทำไม่ได้" 


"........................"


ผม ไม่รู้จะพูดอะไร ผมลืมไปเสียสนิทว่าน้องกั้งอยู่คนละโลกกับผม


ผมก็แค่ คนธรรมดาๆ