KangCD: Choco Prince กั้งซีดี

ลำดับตอนที่ #12 : Choco 12

"คุณซีดีครับ เลี้ยวครับเลี้ยว .... อย่าเร่งครับใจเย็นๆ อ๊าาาคคคค คุณซีดี! "

เอี๊ยยยยดดดดด อุต๊ะมะตะบะหล่น เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ ดีว่าผมเบรคทันก่อนจะชนรั้ว แหะๆ

ผมกำลังบังคับพี่สมนึกคนขับรถคุณชายกั้งหัดให้ผมขับรถ ทำไมนะหรอ ผมจะได้ช่วยพี่กั้งเขาขับได้เวลาเขาง่วงไง นี่ก็เลือกเอาคันที่เก่าสุดเผื่อผมจะไปเฉี่ยวอะไร วนไปมาในซอยบ้านพี่กั้งนี่แหละ อื๋ย กว่าจะขับกลับมาถึงได้เล่นเอาเหงื่อแตก

"ทำอะไรน่ะเซเด ..."
พี่กั้งมายืนเท้าเอวมองผมหน้าบ้าน ตายละหวา ไม่ได้ขออนุญาติเจ้าของบ้านซะงั้น

"พะ พะ พี่ก้าางงงง เค้าขอโทษที่มะได้บอกก่อนอ่า "

"นี่ทำความผิดนะรู้ตัวยัง"

"ง่า ก็ซีดีอยากหัดไว้เผื่อจะขับให้พี่กั้งนั่งเวลาง่วงเวลาเมา ไม่ต้องให้คนอื่นมาส่งพี่อีก อุ๊บ"

ผมหลุดปากไป คิ้วเรียวขมวดหน้าเข้มยิ่งเข้มเข้าไปใหญ่ ได้ยินป่าวหว่า

"ใครมาส่งพี่"

"แหะๆ ป๊าววว ก็ในอนาคตไง"

"มีพิรุธนะเรา มานี่เลย...สมนึกเอารถไปเก็บก่อนครับ"

เขาหันไปบอกคนรถที่โค้งให้อย่างว่าง่ายเพราะพี่เขาคงหวาดเสียวกับผมล่ะ แล้วเขาก็หันมาคว้าข้อมมือผมดึงให้เข้าบ้านไป

"ไปคุยกันข้างบน"

ทำไมวันนี้พี่กั้งดุจัง ผมมองหน้าหล่อๆทำตาปริบๆ เขาก็ลากผมขึ้นไปที่ห้อง

"ปล่อยซีได้ยังพี่กั้ง โมโหขนาดนี้เลยหรอ ซีก็ขอโทษไง"

"ไม่ใช่เรื่องนั้น "

ตาคมมองคาดคั้นผม อูย ตายแน่ซีดีเอ๊ย

"แล้วเรื่อง... อ๋อ ก็อย่างที่บอกไง ... พี่กั้งชอบง่วง"

"แล้วพี่ก็เมาด้วยใช่มั้ย แล้วเจ้าฮั่นก็มาส่งพี่ แล้วเราก็เป็นคนเอาชุดนอนมาใส่ให้ ... บอกมานะว่าหลอกพี่ทำไมเซเด !"

"พี่กั้งรู้..."

"ใช่ รู้กันกับมาคุงใช่มั้ย เมื่อคืนมันไม่ได้มีธุระอะไร จงใจทิ้งเราไว้กับพี่ ทำบ้าอะไรกัน!"

ผมตกใจเพราะไม่เคยเห็นพี่กั้งตะคอกใส่ด้วยความโกรธขนาดนี้ แถมเดินมาจับตัวผมเขย่าๆ

"พี่กั้งซีป่าวนะ เรื่องพี่มาคุงซีไม่เกี่ยว"

"ไม่เกี่ยวได้ยังไง ก็เพราะ..." เขาหยุดไปเพราะผมเริ่มมีน้ำตาไหลลงมา

"เพราะอะไรฮะ ซีเองก็อยากรู้แต่เลือกจะไม่ถามพี่ เพราะซีเชื่อว่าพี่กั้งของซีเป็นคนมีเหตุผล ไม่ทำอะไรตามอารมณ์"

"แต่พี่ไม่ได้เป็นคนดีอะไรขนาดนั้น ไม่ได้เพอร์เฟค โกรธเป็นแล้วก็อารมณ์ร้ายด้วย นายไม่อยากเห็นหรอก"

เสียงเขาเบาลงหมุนตัวหันหลังให้ผม

"ซีดีชอบทุกอย่างที่เป็นพี่กั้ง คนธรรมดาๆที่จริงใจ ไม่ต้องเสแสร้งเกรงใจอะไรถ้ามันทำพี่อึดอัด พี่เข้าใจมั้ย ว่าซีชอบทุกอย่าง..."

ผมโผเขาไปกอดร่างสมส่วนจากด้านหลัง ประสานมือไว้ด้านหน้าเอวคอด ซบลงที่แผ่นหลังกว้างของคนพี่ แล้วสะอื้นไปด้วย

"ปล่อยพี่เถอะ"

"ไม่ปล่อย เมื่อคืนซีบอกพี่ว่ายังไง ซีดีจองพี่กั้งแล้ว ล็อคหัวใจพี่ไว้แล้วไม่ให้ไปไหนอีก"

"บอกให้ปล่อยไง"

"พี่นั่นแหละทำอะไรไม่คิดถึงจิตใจซีดี มาหลอกทำไมว่าติดงาน แล้ววันนั้นพี่ไปที่ร้านทำไม ไปเมาทำไม "

"นายไม่มีสิทธิ์ยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของพี่ ปล่อยเดี๋ยวนี้!"

ผมอ้อมไปด้านหน้าสบตาสวยของเขา พระเจ้า พี่กั้งร้องไห้  ... ผมยังกอดเอวเขาไว้แน่นไม่ว่าเขาจะพยายามแกะมันออกสักเท่าใด

"พี่กั้งจะทำไม จะไล่ซีไปหรอ ซีไม่ไปหรอก จะยกซีให้พี่มาคุงหรอ ซีไม่ได้ชอบเค้าสักหน่อย พี่กั้งจะโกรธจะเกลียดซียังไงซีก็จะยัง เอ่อ....."

ผมชะงัก ผมควรพูดมันออกมาในเวลาแบบนี้หรือ ... ไม่ใช่ มันไม่ได้อยู่ในบรรยากาศที่น่าจดจำเลยสักนิด

"ยิ่งกว่าชอบพี่ ไม่เชื่อหรอกว่าพี่ไม่รู้" ผมคิดได้แต่คำนี้

"ไม่ใช่หรอก ซีดีก็แค่หลงหน้าตาพี่ ติดใจภาพลักษณ์ของพี่เหมือนคนอื่นๆนั่นแหละ แล้วสักวันถ้ามันไม่ใช่อย่างที่มโนกันล่ะ พี่ไม่ได้ชอบหรอกนะที่เป็นแบบนี้ ไม่รู้ว่าใครคบเราเพราะอะไร แต่มาคุงเป็นคนจริงใจแล้วเขาก็แอบชอบซีดีมาตั้งนานแล้วนะ ให้โอกาสตัวเอง ให้โอกาสมาคุงบ้างเถอะซีดี พี่ขอร้องล่ะ "

มือเรียวตบหลังผมเบาๆ ผมถึงกับต้องถอนหายใจในความคิดของเขา คุณชายจริงๆ

"แล้วพี่ไม่รู้เหรอว่าซีดีก็แอบชอบพี่มานานแล้วเหมือนกัน ไม่รู้ใช่มั้ยว่าทำไมต้องมาเรียนที่นี่ไกลจากบ้านตั้งเยอะ ไม่รู้ล่ะซิว่าทำไมอยากมาทำโปรเจคนี้ให้พี่ งั้นซีก็บอกเลยว่าชอบพี่มาตั้งแต่พี่เข้าปีหนึ่งแล้วด้วย ไอ้เด็กบ้านนอกที่มาเกาะรั้วมองคุณชายเลิศหรูกับความฝันที่จะได้มาเคียงข้างเขาสักวันหนึ่ง ฮือๆ จนถึงวันนี้ซีดีมีความสุขมาก แล้วทำไมพี่กั้งไม่ให้โอกาสซี ไม่ให้โอกาสตัวเองบ้าง ถ้าพี่ไม่ชอบซีจะให้ซีมาอยู่ด้วยมั้ย แล้วก็มาทำแบบนี้ ฮือๆๆๆ พี่กั้งใจร้าย..."

"น้องซี ..."

เรื่องจริงผสมดราม่าของผมได้ผลแฮะ พี่กั้งเริ่มใจอ่อนแขนเรียวกอดผมตอบแล้ว แถมยัง ยื่นปากกับจมูกโด่งสวยมาจุ๊บหน้าผากผมอีก อร๊าาายยยย อีกนิดพี่กั้งอีกนิด

"พี่กั้ง ....." ผมก็เริ่มหน้าแดง เรียกชื่อเขาเสียงกระเส่า
.
.
.
"เฮ้อ งั้นไปครับน้องซี"

"ห๊ะ ไปไหนคับ" เขาเช็ดน้ำตาให้ผมอย่างอ่อนโยน ว๊าาากก พี่ก้าาาางง น่ารักจุง

"พี่จะหัดให้น้องซีขับรถเองไงครับ เผื่อไว้ " มือเรียวดึงผมเดินลงไปข้างล่าง ว้า แป่ว... นึกว่าจะโรแมนติกกะเราอีกสักหน่อย อะไรเนี่ยพี่กั้ง จะใจแข็งไปถึงไหน ... เฮ้อ ค่อยเป็นค่อยไปละกาน

.
.
.
"เฮ้ย เซเด จับพวงมาลัยให้มันแน่นๆ ขับตรงๆคับ เย้ย เลี้ยวข้างหน้าครับ เบรคคับเบรค "

เอี๊ยยดดดดด รถสปอร์ตสีขาวคันหรูของพี่กั้งหยุดลงพอดี น้องหมาข้างถนนก็เดินข้ามไปอย่างปลอดภัย อุๆ ผมปาดเหงื่อให้หน้าหล่อของคนข้างๆที่ตากลมโตสวยใสยังเบิกค้างอยู่ 

"ฮ่ะๆ โทษทีพี่กั้ง เป็นไรป่าว ช็อคเลยหรอคับ โอ๋ๆ"

"วันนี้พอก่อนมั้ยครับน้องซีดี" ปากบางขยับพูดขึ้นเบาๆหลังจากเรียกสติได้

"ฮะพี่กั้ง แต่เดี๋ยวไปแวะร้านปังเย็นหน้าปากซอยก่อนน๊า ซีดีจะเลี้ยงพี่กั้งคนหล่อ คริๆ"

เขาก็ปลด Belt เตรียมจะลงมาเปลี่ยนที่กับผม ผมหันไปมองดันตัวเขาพิงไว้ อูย มือไปโดนอกแน่นๆ ซีดีน้อยเขินจุง

"ซีดีจะขับนิ่มๆนะคับพี่กั้ง" 

แล้วผมก็ออกรถอย่างนุ่มนวล ขับไปอย่างคล่องแคล่ว ทำเอาคุณชายตาค้าง หันมามองผมช้าๆเม้มปากบางส่ายหน้าไปมา

"นี่ แกล้งพี่หรอเซเด "

"อิๆ ไม่งั้นจะเห็นมุมนี้ของคุณชายมาดเยอะหรอฮะ ซีเคยขับที่ยุดยาไง แถวนั้นไม่ค่อยเคร่งเรื่องอายุ ..คริๆ เอาน่า อยู่กะซีพี่ต้องเจอไรสนุกๆอีกเยอะรับรอง โอ๊ย ไรง่าพี่กั้ง"

มือเรียวมาเคาะหัวผมซะงั้น แล้วก็อมยิ้มตาเป็นสระอิ ซีดีน้อยชอบๆ

"ว้าว โลกสดใสเมื่อพี่กั้งยิ้มมา ปลื้มๆ ...."

"เรานี่น๊า พี่คิดถูกป่าววะเนี่ย"

..........................................................................................................