ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    TaeKangCD : Drama Maker จอมมายา

    ลำดับตอนที่ #10 : drama10

    • อัปเดตล่าสุด 20 ม.ค. 58




    ".... หือ น้องกั้งครับ ดึกแล้วนะเนี่ยพอก่อนดีมั้ยครับพรุ่งนี้ค่อยมาทำต่อ "

    "กั้งกำลังติดพันน่ะฮะ เน็ตที่นี่แรงดีจังหาข้อมูลดูคลิปได้ง่ายไม่เหมือนที่คอนโดกั้ง ... พี่เต้ไม่ต้องรอกั้งหรอกนะ เดี๋ยวกั้งขอทำบทตอนนี้ให้เสร็จแล้วจะปิดออฟฟิศให้ครับ พี่เต้ไปพักเถอะ"

    "ได้ไงครับ  พี่ต้องไปส่งเราน่ะ"

    "อือ ฮ่ะๆ กั้งกลับเองได้ครับไม่ต้องห่วงนะพี่เต้ "

    "ไม่ได้ครับ พี่ห่วง ...!"

    "................."

    "งั้นกั้งขออีกยี่สิบนาทีนะครับ "

    "โอเคครับ น้องกั้งหิวมั้ย พี่ไปต้มบะหมี่ให้นะ "

    "ฮะพี่เต้ ขอบคุณฮะ"

    .
    .
    .

    ว่าแล้วเขาก็หันไปสนใจบทกับข้อมูลกองโตต่อ พูดพึมพัมอ่านบทนั่น นี่เขาทำตามความฝันของตัวเองหรือว่ารู้สึกผิดต่อหนุ่มน้อยซีดีนั่นกันแน่นะ ผมอดคิดไม่ได้ ... 


    ผมทำได้แค่ดูเขาอยู่ห่างๆ ไม่ให้เขาทำตัวเองเดือดร้อนเกินไป ก็ไม่รู้ทำไมถึงได้ถูกชะตากับหนุ่มน้อยคนนี้นัก ช่างเถอะตอนนี้ผมเองก็หิวเหมือนกัน ไปหาอะไรมากินก่อนดีกว่า

    .
    .
    .

    "น้องกั้ง เสร็จแล้วครับมาทานได้แล้ว ... เอ๊ะ น้องกั้งๆ "

    ".......ZZZZZZ..........."

    ผมยืนมองหนุ่มน้อยที่ตอนนี้หลับพับจมกองเอกสารไปแล้ว

    "โธ่ น้องกั้ง ง่วงก็จะทนทำไมเนี่ย ..."

    ผมหันรีหันขวาง วางชามบะหมี่ลง เก็บกระดาษที่ปิดหน้าเขาไปกองไว้ข้างๆ ผมก้มมองหน้าเรียวของเขา เอื้อมมือไปเขย่าหัวไหล่เขาเบาๆ

    "เฮ้อ น้องกั้งครับ สงสัยต้องนอนที่นี่นะคืนนี้ น้องกั้ง ตื่นครับ โห ขี้เซาไม่ใช่เล่นนะเราเนี่ย"

    ผมยิ้มให้กับภาพน่ารักของเขา ช่างเหมือนเด็กๆนะเนี่ย ทำไงได้สงสัยต้องให้นอนทั้งอย่างงี้ ... ผมดึงตัวเขาขึ้นมานอนบนโซฟายาว จัดให้เขานอนสบาย ถอดเสื้อยีนส์ออกคลุมตัวเขาไว้แล้วจึงไปเอนนั่งที่เก้าอี้ทำงานของผมมองเด็กหนุ่มที่นอนหายใจสม่ำเสมอ สักพักตาผมก็เริ่มล้าเลยงีบหลับไป...


    ..... 

    "หือ ... ที่ไหนกันนี่ อ้าว เรายังอยู่ที่ออฟฟิศนี่นะ โหย กี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย ... ห๊ะ ตีสอง !"
    .
    .
    .


    "พี่เต้ โธ่เอ๊ย มานอนหลับเป็นเพื่อนกั้งซะงั้น พี่เต้ฮะ พี่เต้ ..."

    "..... อืมม์ น้องกั้ง ตื่นแล้วเหรอเรา "


    "ขอโทษฮะพี่เต้ กั้งเผลองีบไป พี่เต้เลยต้องมานอนเป็นเพื่อนเลยอ่ะ "

    " พี่ก็เผลอหลับไปน่ะ เนี่ยไปทำบะหมี่มาให้ เย็นหมดแล้ว หิวมีั้ยเดี๋ยวพี่ไปทำให้ใหม่นะ"

    "กั้งไม่หิวหรอกฮะ เอ่อ พี่เต้ไปนอนเถอะ เดี๋ยวกั้ง ..."

    "หยุดเลยนะ อย่าบอกว่าจะกลับเอง "

    "ก็มันดึกมากแล้วพี่เต้จะไปส่งยังไงล่ะ ดูสภาพดิฮะ "

    "งั้น เราก็นอนค้างที่นี่ละกัน ป่ะ ไปข้างบนนะ จะได้ล้างหน้าล้างตาด้วย"

    "เอ่อ แต่กั้ง ...."

    "วรกรครับ พี่ไม่ทำอะไรหรอกน่า ไปๆอย่าโอ้เอ้ "

    "ง่ะพี่เต้ ฮ่าๆ ใครจะคิดอย่างง้าน ครับๆไปก็ไป โอ๊ะ..."


    ฟรึ่บ ....


    "น้องกั้งระวัง !"


    "โอ๊ะ พี่เต้ ....."


    " ///////  "


    หนุ่มน้อยสะดุดกองหนังสือเอกสารเข้าอย่างจัง ผมเลยรีบลุกไปคว้าตัวเขาไว้ ตอนนี้ตัวเขาจึงทับอยู่บนตัวผม และ ....

    ด้วยความที่เรามีความสูงไล่เลี่ยกัน ปากของเราสองคนจึงอยู่พอดีกัน .... 

    หนุ่มน้อยเบิกตากลมโตตะลึงมองผม ผมก็ตกใจไม่แพ้เขาหรอกนะ สองมือยังโอบตัวเขาไว้

    เขาตั้งสติได้ก่อน ถอนออกจากปากผมพลางดันตัวเองลุกขึ้น ผมสังเกตุว่าหน้าเขาแดงก่ำ ลุกขึ้นไปยืนหลบตาผม...มือเรียวคลำริมฝีปากตัวเอง....

    "................................."


    "................................ "


    "โอ๊ย ... "ผมเพิ่งจะรู้สึกเจ็บเพราะล้มลงไปก้นกระแทกพื้นอย่างจัง 

    "พี่เต้ เป็นยังไงบ้างฮะ เอ่อ คือ มาให้กั้งช่วย "

    "โอ๊ย เบาๆครับน้องกั้ง อูย " 

    ผมเจ็บน้อยกว่ากับท่าทางที่แสดงออกไป ก็ผมเขินนี่ครับ อะไรคงไม่ดีไปกว่าแกล้งเจ็บมากหน่อยเขาจะได้ลืมๆไปอ่ะนะ

    "เอ่อ เจ็บมากไหมครับพี่เต้ "

    "พอสมควรทีเดียวครับ ตัวหนักเหมือนกันนะเรา อูย"

    "เอิ่ม ไปฮะกั้งประคอง ที่ห้องพี่เต้ เอ่อ มียามั้ยฮะ"

    "ครับน้องกั้ง น่าจะมียานวดกับยาแก้ปวดอยู่ ขอบคุณนะครับ โอ๊ะๆ เบาครับเบา "

    เขาประคองผมขึ้นไปที่ห้องพัก ผมก็เจ็บเยอะกว่าปกติเล็กน้อยจะได้กู้สถานการณ์ไปอ่ะนะ

    "พี่เต้นอนลงก่อนนะฮะ เดี๋ยว อ่อ กั้งไปเอายามาก่อน .....มาครับขอกั้งดูให้ เจ็บหลังหรอฮะ"

    "ครับ มันคงกระแทกขอบเก้าอี้น่ะ "

    "มาครับ พี่เต้ช่วยพลิกหันหลังมา ค่อยๆครับค่อยๆ เอ่อ กั้งขออนุญาตินะครับ"

    เขาเปิดเสื้อผมออก บีบยาลงบนหลังผมแล้วคลึงนวดไปมา อืมม์ ท่าทางเขาจะเป็นนะ นวดเบามือดี แต่ ไอ้ที่ผมเจ็บจริงๆน่ะ มันไม่ใช่ตรงนี้นี่ดิ 

    "เอ่อ ขอบคุณครับน้องกั้ง มาครับ เดี๋ยวพี่ทาต่อเอง รบกวนน้องกั้งหยิบยาแก้ปวดให้พี่หน่อยนะครับ เดี่ยวคงปวดแหละ ...."

    เขาเดินไปหายาแก้ปวดตามที่ผมขอ ผมก็ค่อยๆทายาลงไปที่ก้นกบน่ะ โหย ลงซะแรงเลย เขียวป่าวเนี่ย แต่มันไม่ค่อยถนัดน่ะ 

    "พี่เต้ .... มานี่เลย กั้งทาให้ ... พี่ทำถนัดที่ไหนล่ะ ไม่ต้องอายหรอกฮะ กั้งน่ะเคยนวดให้ยายบ่อยๆ 555 คนแก่ๆก็งี้ ล้มนิดล้มหน่อยช้ำไปทั่ว ฮิๆ " 

    เขาแย่งยาไปทาที่สะโพกให้ผม นวดคลึงไปมา ตอนนี้กลายเป็นผมที่หน้าแดง

    "ดีขึ้นมั้ยครับ พี่เต้ "

    "เอ่อ ครับน้องกั้ง เก่งนะเรา "

    "เอ้า ทานยาหน่อยครับ เขียวช้ำด้วยนะเนี่ย พรุ่งนี้คงปวดแหละ กั้งต้องขอโทษจริงๆ ที่ซุ่มซ่ามเลยทำพี่เต้เจ็บเลยอ่ะ"

    "ไม่หรอกครับ น้องกั้งไม่ได้ตั้งใจน่ะ "

    "มาครับกั้งช่วย เอ้าอ้าปาก นี่ครับน้ำ อ้าว ทำไมพี่เต้อมยาไว้ล่ะ มันต้องกลืนนะครับ "

    "..................."

    "5555 สงสัยจะจริงที่น้องนัทบอกว่าเห็นพี่เต้ดุๆเถื่อนๆอย่างนี้ กินยายากมากๆ กลืนยาไม่เป็นด้วย อุๆ"

    "อึก โห กว่าจะลงไปได้ "

    "พี่เต้อ่ะ เหมือนเด็กๆ นี่ต้องกินยาน้ำป่าวครับ 555 "

    "ครับใช่ แต่มันหมดแล้ว ปกติพี่ไม่กินยาเม็ดหรอก "

    "แนะ ยังจะมายอมรับหน้าตาเฉย ขำพี่เต้ ฮ่าๆๆๆ "

    "อ้าว ก็มันเรื่องจริงนี่ครับน้องกั้ง ยาเม็ดมันชอบไปติดที่คอน่ะ แค่กๆ "

    "พี่เต้ มาฮะ กั้งช่วย เอ้าดื่มน้ำมากๆฮะ "

    "พอแล้วครับ เดี๋ยวเดือดร้อนต้องให้พาไปเอาออก " 



    " ////////// "



    "....................."


    ผมพูดเสร็จก็นึกขึันได้ ทำเอาเขาหน้าแดง ผมก็เริ่มเขินอีกรอบ

    "เอิ่ม พี่เต้ค่อยๆนอนลงนะฮะ สงสัยต้องนอนคว่ำนะเนี่ย "

    "โอเคครับ พี่นอนได้แล้ว น้องกั้งมาพักผ่อนเถอะ "

    "ครับ เอ่อ กั้งเช็ดตัวให้พี่เต้เอามั้ย ..."

    "คือ ... ไม่เป็นไรมั้งครับ"

    "ไม่เป็นไรไม่ได้ฮะ ...โอเคนะครับ รอเดี๋ยว"

    หนุ่มน้อยเอาอุปกรณ์มาช่วยเช็ดหน้าเช็ดตัวผม อืมม์ ตอนนี้เริ่มเจ็บจริงแล้วล่ะ ขยับตัวไม่ได้เลยผมเลยนอนนิ่งๆให้เขาบริการไป

    "เสื้อผ้าในตู้พี่ใส่ได้นะครับน้องกั้ง เอ่อ ไม่ต้องเกรงใจ "

    "ครับ พี่เต้ นอนซะอย่าพูดเยอะ กั้งจัดการเองได้ครับ "

    โห มีดุผมอีก จะว่าไปผมรู้สึกดีที่มีเขาอยู่ข้างๆ 

    ผมพยายามหลับตาลง แต่หูก็ยังฟังเสียงเขาเดินทำโน่นนี่ จนสุดท้ายปิดไฟแล้วมาล้มตัวนอนอยู่ใกล้ๆผม

    .
    .
    .

    "ทำไมใจผมต้องเต้นแรงด้วยนะ ก็ปกติไอ้พี่กันกับพวกทีมโปรดักชั่นเคยมาค้างกับผม ยังเฉยๆนี่นะ อืมม์ คงเป็นเพราะผมเพิ่งรู้จักเขาน่ะ 

    ผมค่อยๆลืมตาขึ้นเห็นหน้าเรียวหลับตาพริ้มหันมาทางผม เขาคงหลับไปแล้ว จมูกโด่งสวยเป็นสันยังสามารถมองเห็นได้ในความมืด ริมฝีปากนั่น .....

    ใจผมยังเต้นแรงอยู่ดี นึกถึงอุบัติเหตุที่ทำให้ริมฝีปากเขามาประกบกับผมอย่างไม่ตั้งใจ....

    นี่ผม กำลังคิดอะไรอยู่


    .

    .



    ผมสั่นหัวไล่ความคิดแปลกๆ

    แต่ยังมองใบหน้าเขาจนผล็อยหลับไป

    .
    .


    ................................................................................................




    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×