TaeKang : The Anchor

ลำดับตอนที่ #10 : News10 End

.
.
.
"..ฮ๊าา ... ทำไมร่างกายเราร้อนขนาดนี้ ..."
.
.

"อ๊าาา เหมือนไฟมาสุม..."
.
.
.
"แล้ว...นี่มัน...ที่ไหน..."

ชายหนุ่มปรือตาคมขึ้นอย่างยากเย็น..เริ่มรู้สึกตัวว่าอยู่ในที่ที่โคลงเคลงไปมา

.... เป็นไปได้อยู่ที่เดียว... บนเรือ! "

.
.
.


........................................................................................................................


ผมกับหมวดมาถึงก็สายไปเพราะเรือสำราญ Yangee ได้ออกไปแล้ว และมีหนุ่มวรกรอยู่บนนั้น !

ตำรวจที่คุมเชิงอยู่เล่าว่าได้เจอเด็กหนุ่มเอาเอกสารและวิทยุของหมวดมาคืนให้แล้วบอกว่าจะไปสืบต่อให้..ทุกคนก็ห้ามแล้วแต่เด็กหนุ่มไม่ยอมฟังเขาใช้ความเป็นนักข่าวเซเล็ปตีสนิทกับลูกเรือขอโดยสารไปด้วย...


"น้องกั้งนี่ดื้อจริงๆ เฮ้ย ไอ้หมวด เอาไงวะ น้องกั้งคงนึกว่าเป็นสินค้าเถื่อนทั่วไป เขาขึ้นไปงี้...กูห่วงว่า .."


"ยิ่งกว่าห่วงอีกเนี่ย ปกติต้องมีบัตรพิเศษแต่มันดันยอมให้น้องกั้งไปด้วย กูว่าซวยแล้ว"



"ผู้หมวดครับ หน่วยที่ออกเรือด่วนตามไปรายงานว่าลอบขึ้นเรือมันได้แล้วครับ"


"ดีมาก ให้กระจายกันอย่าให้มันรู้ตัว แล้วก็ตามหาน้องกั้งด้วย"


"เฮ้ย ไม่เป็นไรแล้วว่ะเต้ ... มึงรออยู่นี่...."


"ไม่มีทาง...กูคงคลั่งใจตายไปก่อน กูไปด้วย เค้าบ้าขนาดนี้ก็เพราะกู"


"... เอ้า งั้นไป เฮลิคอปเตอร์อยู่ทางโน้น ...."


เราใช้เฮลิคอปเตอร์ไล่กวดเรือลำใหญ่ที่ออกทะเลไปมุ่งหน้าฮ่องกง แหล่งปล่อยสินค้าทั้งหญิงชายของพวกมัน...


ผมกังวลใจมากขึ้นเมื่อมีรายงานมาที่หมวดดิวว่าแขก VIP ขึ้นกันไปเต็มลำเหมือนว่ามีรายการพิเศษใหญ่โต และยังไม่พบน้องกั้ง ลูกเรือบอกว่าเขาไปกับลูกค้าที่เหมาเรือไว้ !

.
.

"...ไม่นะ ...น้องกั้ง ..! "


................................................................................................................

.
.
.
ในห้องมิดชิด กลางห้องมีกล้องถ่ายวิดีโอสองตัวที่กำลังเตรียมจับภาพส่งขึ้นไปในห้อง VIP ลูกค้ารายใหญ่หลายชาติหลายภาษากำลังรอการถ่ายทอดสดสินค้าระดับห้าดาว เพื่อประมูลกันอย่างใจจดใจจ่อ 

บนเตียงใหญ่สีขาวปรากฏร่างสมส่วนของหนุ่มรูปงามที่มีเพียงชุดคลุมน้ำเงินเข้มปักคำว่า VIPปกคลุมร่างกาย เขายังครึ่งหลับครึ่งตื่นจากพิษยาปลุกเร้าที่โดนจับกรอกไป...  

"หน้าตาหล่อเทพน่ารักดีว่ะ ผิวงี้นุ่มลื่น ฮ่าๆๆ ยิ่งอยู่ในชุดคลุมแบบนี้ยิ่งพาเสียว ...."


"เฮ้ย อย่าทำสินค้าช้ำนะโว้ย "


"น่าๆ นิดเดียวขอหน่อย 555"


มือหนาๆลูบไล้ต้นขาเนียนของชายหนุ่มที่นอนหอบหายใจอยู่

"ห๊ะ พวกแก ... เป็นใคร อย่าเข้ามานะ "
หนุ่มนักข่าวรูปหล่อที่หลงกลพวกมันโดนจับกรอกยานำมาตีตราเตรียมใช้เป็นสินค้าส่งออกที่มีราคาที่สุดในล้อตนี้

หนุ่มน้อยพยายามเตะต่อยไอ้คนตัวสูงมีหนวดเคราที่มาเกาะแกะเขา แต่เรี่ยวแรงแทบจะไม่มีแม้แต่จะยกมือยังลำบาก..

"โอ๊ะๆ พยศซะด้วย ยามันออกฤทธิ์ช้าไปมั้ง เดี๋ยวกูจัดให้มันเองดีกว่า"

"เฮ้ย เบาๆอย่าช้ำนะโว้ยเดี๋ยวเจ้านายด่า"

"เออๆ นานๆจะได้เคลมคนดังเว้ย 555" 

มันเลื่อนมาจับเอวคอดเขาลูบไล้อกแน่น...

"เอามือออกไป ! อ๊ะฮ้าาาา ...ยานี่มัน... "

"ยาปลุกใจไงน้องคนหล่อ ฮ่าๆๆ รับรองสักพักต้องใจกล้าเนินนมสู้มือพวกพี่แน่ๆ ..."

"อย่า ... โอ๊ะ .."
ชายหนุ่มปัดป่ายการรุกเร้าจากตัว แต่รู้สึกหายใจแรงผิดปกติเหมือนหัวใจจะหลุดออกมานอกอก ร่างกายร้อนผ่าว มีเหงื่อผุดขึ้นมาเขาต้องการบางอย่างมาดับความร้อนนี้ ซึ่งเขาก็รู้ว่าคืออะไรที่พวกมันจะทำกับเขา...
.
.
"เฮ้ย หัวหน้าสั่งมาให้เริ่มถ่ายได้แล้วโว้ย โห ตาหูจมูกคิ้วคางโคตรขึ้นกล้อง"

"เอาแบบไหนวะ...."

"เอาแบบหน้าฟินๆ มีอารมณ์ กล้องกูจับหน้ากับอกอย่างเดียว ที่เหลือมึงจัดการ "

"ได้เลย ... ถนัด 555"

"พวกแก ... ไอ้พวกชั่ว ไอ้พวกเลว  อ๊ะ..."

"ปากดีนักนะ..." มันจับหน้าเรียวให้หันไปที่กล้อง ส่งนิ้วหนาลูบไล้แล้วกระทุ้งเข้าไปสัมผัสจุดอ่อนไหวของชายหนุ่ม ...

"อย่า อ๊าาาค "

ปากบางขยับร้องออกมาใบหน้าคมคายที่ออกอาการเจ็บปวดกับร่างกายที่ถูกเร้าโดนจับภาพส่งขึ้นไปที่ห้องวีไอพี

ลูกค้าในห้องลับต่างตกตะลึงกับภาพหนุ่มรูปหล่อคนดังที่ได้เห็น พากันแย่งประมูลตัวเขา...

 
"ห้าแสน "


"โห รูปหล่อน่ารักแถมดังระดับนี้ ล้านนึงไปเลย "


"กูให้สองล้าน เอาเค้ามาให้กูเลย ...."


"เดี๋ยวก่อน ใครว่าพอครับเสี่ย ผมสู้สามล้าน เดี๋ยวไปรับน้องเขาเอง "


"มีใครจะสู้อีกมั้ยครับ สามล้านครั้งที่หนึ่ง "

.
.
.
"เฮ้ย หัวหน้าบอกว่าสามล้านแล้วว่ะ แกอยากได้ห้าล้าน "

"งั้นไอ้หนุ่มนี่ต้องดูเซ็กซี่กว่านี้หน่อยแล้ว "

มันจับเขายกตัวขึ้นหันหลังดึงแขนเรียวพลางกดไหล่เขาลง เริ่มรุกล้ำเข้าไปอีกครั้ง

"อ๊ะ ....ปล่อย อย่าาาา โอ๊ยย..."

"ได้ภาพแล้ว ซี๊ส...โคตรน่ากิน เปิดอกเขาหน่อย โอเคๆ มึงอย่าทำต่อนะโว้ยเดี๋ยวเสียราคา "


ภาพส่งขึ้นไปที่ห้องประมูลลับทำให้การต่อราคาขึ้นไปสูงถึงหกล้านแบบไม่มีใครยอมใคร

"โหย กูอยากยัดอย่างอื่นเข้าไปแทนนิ้วแล้วว่ะ ท่าทางไอ้หนุ่มหล่อนี่มันจะเริ่มมีอารมณ์"

ชายหนุ่มกำมือแน่น นัยน์ตาคมเฉี่ยว เขาค่อยๆพยุงลุกขึ้นโอบด้านหลังของไอ้เคราตัวสูง ลูบไล้อกมันแล้วก้มลงที่ซอกคอ


"อ๊าาาาคคคคคคค..... โอ๊ย หูกู  หลุดป่าววะ.... ไอ้เด็กเวรนี่มัน โอ๊ยยย หมาป่าหรือไงวะ "


เขาออกแรงกัดหูมันไปเต็มๆ เลือดไหลลงมาข้างคอมันกับปากบางของเขา

เขาเช็ดเลือดที่ปาก  หันไปเตะกล้องล้มลงพร้อมตากล้องที่มัวแต่ตกตะลึงมอง

.
.
คนในห้องวีไอพีลับตกใจหวาดเสียวกับภาพชัดบนจอ จากการดูซีนร่วมรักกลายเป็นฉากสยองขวัญ พลันประตูทุกบานถูกกระแทกออก ตำรวจคอมมานโดหาห้องลับนี้เจอต่างกรูเข้ามาพร้อมอาวุธเข้าจับกุมทั้งคนจัดและคนร่วม ที่พากันวิ่งหนี


ทีมข่าว TBS นำโดยกันและอ้น เข้ามาทำภาพเหตุการณ์ตามคำบอกเล่าของวรกรที่ส่ง message ไว้ก่อนที่เขาจะหายตัวไป

.
.
.

ชายหนุ่มพาร่างสมส่วนในชุดคลุมเดินโซเซ ออกมาจากห้องนรกนั่น หลบเลี่ยงไปตามมุมต่างๆ สายตาเขาพร่ามัว และงุนงงกับห้องจำนวนมากที่เรียงรายตามทางเดิน ไม่รู้จะหลบไปตรงไหน


มีพวกมันสองสามคนวิ่งมาเขาหลบเข้าไปที่ทางเดินแคบๆสำหรับเก็บคอมแอร์ ทรุดตัวลงหอบหายใจถี่ๆ มือกุมอกไว้เพราะมันเหมือนจะระเบิดออกมา 

"พี่เต้....." น้ำตาชายหนุ่มไหลลงมาอาบแก้มเรียกชื่อคนที่เขารู้ว่าไม่มีทางมาพบเขาได้ที่นี่


"เฮ้ย ไอ้หนุ่มนั่นอยู่นี่เอง จับไว้ "

พวกมันสองคนมาเจอเขาเข้าจนได้ เขาลุกจะขยับหนีแต่ชายเสื้อไปพันติดที่เสา เขาทรุดลงนั่งอย่างอ่อนแรง หรือเขาต้องยอมรับชะตากรรม

ผลั่ก..


พลั่วะ


อ๊าคค


"น้องกั้ง ... ส่งมือมาครับ  ...."

...ชายหนุ่มเงยหน้าทั้งน้ำตาขึ้นมอง เห็นพวกที่จะมาจับเขาโดนอัดจนสลบลงไปกองกับพื้น พลางมองมือใหญ่ของผมที่เขาคุ้นเคยยื่นมาตรงหน้า 

"พี่เต้ ... ฮึก "

"มาครับน้องกั้ง "

"ไม่ !"

ผมตกใจที่เห็นหนุ่มน้อยสั่นหน้าปัดมือผมออก กลั้นน้ำตาเบือนหน้าไปทางอื่น

"ไม่ต้องมายุ่งกับกั้ง ไม่ต้องมาห่วงกั้ง พี่จะไปไหนก็ไปเลย ..."


"............"


"กั้งช่วยเหลือตัวเองได้ อะฮ้า..." หนุ่มน้อยรู้สึกวูบๆในอก

.
.
ผมมองเขาโกรธๆ..


"วรกร ! นี่นายจะดื้ออีกนานมั้ย ! บอกให้มาก็มาซิ อยากโดนขายไปแบบนี้หรือไง ลุกขึ้นมา...ได้ยินที่ผมสั่งมั้ย !!! "


".....!?!........."



หนุ่มน้อยสะอื้นออกมาโผเข้ากอดผมแน่น ชายเสื้อที่พันกับเสาหลุดออก 

"....น้องกั้งครับ ไม่เป็นไรแล้ว น้องกั้งปลอดภัยแล้วครับคนดีของพี่ นิ่งซะนะครับ พี่มาแล้วนะ"

"ฮือๆๆๆ พี่เต้ .... กั้ง นึกว่าจะไม่ได้เห็นพี่เต้อีก กั้ง รักพี่เต้ "

ชายหนุ่มประกบปากบางที่ยังมีเลือดไหลอยู่มุมปากเข้ากับริมฝีปากผม ผมคิดอะไรไม่ทันแล้วผมเองก็อยากจูบปลอบใจเขามากยิ่งกว่าอะไร

สักพักเขาก็ผละออก เช็ดเลือดที่มุมปาก

ผมยกข้อมือขึ้นมาเอาแขนเสื้อช่วยเช็ดมันออก ถอนหายใจกับความคิดที่ว่าเขาต้องเจออะไรมาหนักๆแน่นอน ร่างกายเขาร้อนผ่าว เหงื่อท่วมตัวหอบหายใจแรงตาคู่หวานมองผมอย่างที่ผมรู้ว่าเขาต้องการอะไร 

"น้องกั้ง โดนมอมยาใช่มั้ยครับ "

"กั้ง ไม่เป็นอะไร โอ๊ย แต่ว่ามัน....."

"งั้นพี่ ขออนุญาตินะครับ น้องกั้ง พี่อยากบอกว่า... พี่รักน้องกั้งนะครับ รักมาก"

ผมดันตัวเขาไปชิดผนังก้มลงจูบไซร้ซอกคอขาวเนียน ควานมือลงไปเช็คความพร้อมที่ด้านล่าง

"ยังฮะ มันไม่ทันทำอะไรกั้ง กั้ง เอ่อ กัดหูมัน ...."

"หือ ...กัดหูเลย.. โหยย... งั้นให้พี่เป็นครั้งแรกของน้องนะครับ ขอหัวใจน้องด้วย..."

"พี่เต้ กั้งมอบทั้งตัวทั้งใจให้พี่มาตั้งนานแล้ว พี่นี่งี่เง่าจริงๆ "

"โห งั้นพี่ต้องลบคำสบประมาทซะแล้ว ..." 

ผมไม่รอช้าเพราะดูท่าทางอาการเขาเริ่มชัดขึ้น กระสับกระส่ายจิกมือเรียวลงบนหลังผมพยายามจะถอดเสื้อผ้าผมท่าเดียว ผมเลยต้องจัดเต็มไปอย่างเร่งด่วน เด็กหนุ่มพ่นลมหายใจร้อนๆออกไปเป็นระยะๆ ร่างกายเขาเริ่มเย็นลง หายใจได้ดีขึ้น 


"ที่รักของพี่เต้ น้องกั้งพี่ขอโทษจริงๆ พี่รักน้องกั้งนะครับ "

"ฮ๊าา.... พี่เต้ กั้งยอมให้พี่เต้หมดทุกอย่างเลย... ก็แล้วแต่พี่เต้จะพากั้งไปที่ไหน"


ผมอุ้มตัวเขาขึ้นมาเดินเลี่ยงออกไปห้องว่างข้างๆ ผมรู้ว่ามันต้องว่างทุกห้องเพราะพวกมันโดนจับไปหมดแล้ว ...เปิดเข้าไปแล้ววางเขาบนเตียงนุ่ม

"นี่เป็นที่แรกครับ น้องกั้ง อืมม์ ใส่ชุดนี้แล้วดูเซ็กซี่เป็นบ้าเลย "

"พี่เต้ จะทำไรก็ทำ อย่าพูดมาก ฮ๊าาา...กั้งมีอาการอีกแล้ว ...."

.... อืมม์ บางทียานี่มันก็มีประโยชน์กับคนขี้อายอย่างเขาและคนงี่เง่าอย่างผมนะเนี่ย ...

....................................................................................................................

.
.
.
ผมนั่งบนชั้น Business Class ของสายการบินบริติชแอร์เวย์ ...

มองลงไปด้านล่างเป็นฟากฟ้าของประเทศไทย ผมกำลังจะไป BBC ประเทศอังกฤษ ไปทำหน้าที่สำคัญของคนข่าว the Anchor จริงๆซะที  ตอนนี้ผมไม่ห่วงอะไรอีกเพราะผมวางงานไว้เรียบร้อยทุกอย่าง และผมวางหัวใจไว้ที่คนคนนี้

ผมบีบมือคนข้างๆที่ซบหน้าเนียนบนหัวไหล่ของผม

"น้องกั้งครับ ทำไมไม่อยู่กับพี่เลยล่ะครับ "

"พี่เต้ก็...กั้งมีความฝันเหมือนกันนี่ฮะ เป็นฝันที่พี่เต้สร้างไว้ให้ซะด้วย กั้งจะทิ้งมันไปได้ยังไง"

เด็กหนุ่มยื่นจมูกโด่งสวยมาหอมแก้มผม ผมถอดหายใจกับความดื้อของเขาเลื่อนมือไปโอบเขาเข้ามาใกล้

"นี่พี่ชักจะไม่แน่ใจนะว่าพี่เป็นคนวางแผนให้น้อง หรือน้องเป็นคนวางไว้ให้พี่เนี่ย"

เฮ้อ ผมคิดว่าการสร้างภาพของผมมันถูกหนุ่มเรียลคนนี้ลบทิ้งซะแล้ว ...


.................................................................................................................

.
..
...

"และก็มาถึงรางวัลสุดท้ายของปีนี้ รางวัลที่มีคุณค่าสุงสุดของคนข่าว The best Anchor ....."


เสียงดนตรีเร้าใจประโคมให้กับการประกาศผลรางวัลที่ World International News Awards ที่จัดขึ้นทุกปี

"แต่สำหรับปีนี้  คุณเต้ ธีระ Anchor  คนสำคัญของเราขอสละสิทธิ์ ที่จะไม่รับรางวัลใดๆ ก็น่าเสียดายนะครับ เพราะถ้าไม่มีใครมีคุณสมบัติขนาดเขา รางวัลนี้ก็ต้องไร้ผู้ขึ้นมารับ "

"ที่น่ายินดีคือ ทาง BBC ได้พิจารณาแล้วว่ามีคนที่มีทักษะเพียบพร้อมสำหรับรางวัลนี้ และเขาคนนั้น ... ขอเรียนเชิญ คุณกั้ง วรกร ศิริสรณ์ ผู้ประกาศข่าวหนุ่มรูปหล่อไฟแรงจาก TBS ครับ ... ดีใจด้วยคับคุณกั้ง กับหลากหลายผลงานที่โดดเด่นในปีที่ผ่านมา ..."

หนุ่มน้อยรูปงามพาร่างสมส่วนในสูทหรูโบกมือให้ทุกคนในห้องประกาศรางวัล และส่งจูบไปไกลๆให้คนคนหนึ่ง 

เขาเดินขึ้นไปiรับรางวัลด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ตาคมวิบวับจมูกโด่งสวยอยู่ในกล้องแล้วน่ามองมากๆ ....


...ผมรู้ได้ยังไงน่ะหรอครับ ก็ผมนั่งอยู่ที่คอนโทรลนี่ไง กำลังสั่งการโคลสอัพภาพเขาอย่างคล่องแคล่วจนคนทำงานแถวนั้นพากันแซวว่าผมรู้มุมเกิ๊น 

เขาพูดขอบคุณได้อย่างประทับใจ ไม่ลืมพูดถึงรุ่นพี่จอมสร้างภาพอย่างผม ผมไม่รู้ว่าเขาพูดอะไรบ้างรู้แต่ว่าคิดถึงเขาจะแย่อยู่แล้ว

.
.

ผมยิ้มได้เมื่อฟังประโยคนี้ของเขา


"สุดท้ายผมขอทำอย่างนึงที่ผมไม่เคยทำมาเลย ... "

เขาวางโทรฟี่ลง ยกมือขึ้นไหว้อย่างสวยงาม ก้มตัวมาพูดที่ไมค์ 

"ขอบคุณครับ พี่เต้ ธีระ สุดยอด Anchor ของผม "

เขาหันไปหยิบโทรฟี่ขึ้นจูบแล้วยกชูสูงๆ เดินลงจากเวทีมายังห้องคอนโทรลท่ามกลางเสียงปรบมือเกรียวกราว ไฟฟอลโล่วสาดตามร่างบางมา...

"เฮ้ย น้องกั้ง จะทำอะไรครับเนี่ย ... เอ่อ พี่ผู้กำกับครับ ตัดไฟไปหาพิธีกร แพนกล้องไปหาคนดู ช่วยผมหน่อยนะครับ คือว่า เอ่อ แฟนผมเขาโคตรเพี๊ยนเลย ขอบคูณนะครับ "


ผมรีบเดินออกไปนอกห้องคอนโทรล หนุ่มน้อยวิ่งขึ้นมาหาผมโผเข้ากอดผมแน่น ผมคว้าตัวเขาหลบลงบันไดด้านหลังลัดเลาะออกไปที่รถผม มีพี่ตั้มสตาร์ทเครื่องจอดรออยู่ พากันบึ่งออกไปก่อนจะมีบรรดาปาปารัสซี่พากันมาทำข่าวเรา ....

"น้องกั้ง ทำอะไรครับเนี่ย "


ผมดุเขาเบาๆ


"ก็กั้งคิดถึงพี่เต้นี่ ตั้งหกเดือน ไม่ยอมกลับมาเลยนะ "

เขาตีแขนผม


"โอ๋ๆ ก็มาแล้วไงครับ ตามสัญญา ...พี่รักน้องกั้งนะครับ"


"กั้งก็รักพี่เต้ฮะ "

ผมดึงเขาเข้ามากอดซุกอกผม จูบหน้าผากมนลูบผมนุ่มๆของเขา

"เอ่อ คุณเต้ครับ พี่ยังอยู่นะลืมป่าว อุๆ จะไปไหนดีครับเนี่ย "

"ฮ่าๆๆ ครับพี่ตั้ม ผมไม่ลืมหรอก ... ตามใจพี่ตั้มดิครับ ใครจะกล้าสั่งล่ะก็ตอนนี้พี่ได้เป็น Producer แล้วนี่ เอ่อ ขอบคุณนะครับที่ยังอุตส่าห์มาขับรถให้เราอีก"

"ได้เลยครับ งั้นพี่จัดให้เป็นงานฮันนีมูนเลยนะ มันต้องโรแมนติคสุดๆ อุๆ"

.
.
.
ผมกับเขา เราเริ่มต้นด้วยอุดมการณ์ที่มีหัวใจข่าวแบบเดียวกัน จนกระทั่งตอนนี้หัวใจของ Anchor ทั้งสองคนก็ได้เป็นของกันและกันแล้ว 



..................................................The End...................................................



 
จบแล้นจ้า ขอบคุณทุกเมนน๊า จุ๊บๆ