Taekang : Catwalk (เต้กั้ง)

ลำดับตอนที่ #1 : casting

OneThree Gen
13 Gen

จุดเริ่มต้นของหนุ่มหล่อ ที่ที่จะสานฝันให้เป็นนายแบบระดับอินเตอร์ 

วันนี้เปิดรับสมัครนายแบบใหม่ที่จะมาแทนนายแบบในสังกัดที่ถูกปลดเนื่องจากทำตัวไม่เหมาะสม

"พี่ตั้มมี่นะตัวเอง พวกน้องๆคงรู้ดีแล้วนะฮ๊า ว่าเอเจนซี่ของเรารับนายแบบหล่อเทพแค่ 13 คน ไม่ขาดไม่เกิน ตอนนี้เราต้องการหนึ่งคนมาแทนคนเดิมที่ก็คงรู้เรื่องราวของเขากันดี ระวังอย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างล่ะ...."



เสียงตั้ม วรา หรือตั้มมี่ ผู้ดูแลนายแบบกำลังสำคัญของเอเจนซี่ค่ายดังจีบปากจีบคออธิบายที่มาที่ไปให้หนุ่มๆหล่อล่ำหน้าใหม่ฟังกัน ซึ่งพวกเขาถูกส่งมาจากทุกสำนักเล็กใหญ่อย่างคับคั่ง

จากนั้นผู้สมัครก็ต้องเดินบน catwalk ให้บรรดากรรมการที่มีทั้งสาวแท้สาวเทียมชายแท้ชายเทียมดู หมุนซ้ายหมุนขวาโชว์กล้ามโชว์ซิกแพ็คไปตามการเรียกร้อง

.
.
.


"ว่าไงตั้มมี่ ได้เรื่องมั้ย"

"ยังเลยฮ๊าคุณธีธัช เฮ้อออ งวดนี้หามีเสน่ห์ยาก ทุกคนก็มาโชว์ของเรียกคะแนนกัน"

"หึๆ แต่พวกสปอนเซอร์ถูกใจใช่มั้ยล่ะ"

"หื้อออ มากคร่ะ มองจ้องลูบคลำกันไปหนำใจเชียว คริๆ ตั้มมี่ก็ได้ลองด้วย โอ๊ยฟิน"

"งั้นก็พอแล้วนี่ เราจัดงานก็เพราะอย่างนี้ ไอ้คนที่จะมาทำงานจริงๆน่ะ หาไม่ได้หรอก"

ผม ธีธัช หรือเต้ เจ้าของเอเจนซี่นายแบบค่ายดังที่มีงานชุกที่สุดเพราะเรารับแค่ 13 คนเท่าที่กำลังของบริษัทจะดูแลได้ แต่ก็มีพวกฝึกหัดอยู่นับเป็นร้อย พวกนี้ทั้งเสียเงินมาเรียนเพิ่มเติมเองบ้างก็มาเสนอตัวต่างๆนาๆให้คนที่คิดว่าจะช่วยได้ ไอ้ลูกน้องผมบางคนมันก็หาเศษหาเลยกับพวกwanna be ผมก็ต้องหลับตาข้างนึง


แต่คนที่จะมาโลดแล่นในวงการได้ต้องผ่านมือผมก่อน ทั้งเรื่องรูปร่างหน้าตาความสามารถและความประพฤติ แต่ก็ใช่ว่าผมจะเป็นคนดีซะเกิน เพียงแต่ผมมีพีสวรรค์ในการคัดเลือกและมีเล่ห์เหลี่ยมเชิงธุรกิจทั้งแบบโปรและแบบบนเตียง เรื่องคุมเด็กๆเป็นหน้าที่ของตั้มมี่


"วันนี้คัดมาให้สักสองคน ผมจะเอาไปฝากเจ๊เจฟกับเพื่อนเกย์ แกอยากได้ dark tall handsome ดู sex appeal จัดๆหน่อยล่ะ เสร็จแล้วส่งไปที่ห้องตามนี้ "

"ว้ายห้องสวีทโรงแรมหรู มีทิปมั้ยฮ๊า"

"อลังการเลยล่ะ แล้วก็มีผลกับงานของเราด้วย เอาไอ้ที่มันไม่ปากโป้งนะ เอาคนของเราไปประกบด้วย ไอ้แบงค์ก็ได้มันไม่ค่อยมีงาน"

"รับทราบฮ่ะ เอ้อ บอสฮะ ได้ยินว่ามีนายแบบดาวรุ่งเพิ่งกลับมาจากงาน Model Fest ที่ญี่ปุ่น หล่อม๊ากมาก คนงี้ฮือฮา นางเคยมีปัญหากับโมเก่าตอนนี้เลยรับอิสระ จะสอยเลยมั้ยฮ๊า"

"ใครวะ"

"ชื่อวรกร ฮ่ะ กั้ง วรกร"

"ขอรูปกับคลิบมาดูก่อน เอ้า ผมเซ็นต์แฟ้มนี่เสร็จแล้ว"

"เครฮ่ะบอส"

ผมทำเป็นไม่สนใจเท่าไหร่ รอจนตั้มมี่ออกไปจึงไล่เปิดรูปในมือถือดู

หนุ่มหล่อร่างสูงโปร่งสมส่วน จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตากลมโตเป็นประกาย ปากได้รูปรับกับหน้าเรียว อกแน่นใต้เสื้อกล้ามสีดำขับให้ผิวใสๆโดดเด่นเย้าอารมณ์คน...

"กั้ง กลับเข้าวงการแล้วสินะ.. หึๆ "

.............................................................


"น้องกั้งคะ จะมีผลงานกับค่ายไหนมั้ยคะ"


"กระแสตอบรับดีอย่างนี้รู้สึกยังไงคะ"

"แล้วกับโมเก่าจะกลับไปคุยมั้ยครับ"

"ขอโทษน๊า น้องต้องรีบไป ขอโทษจริงๆฮ่ะ"

นักข่าวต่างกรูเข้ามารุมหนุ่มน้อยในชุดขาวสวมแว่นตาดำอำพราง เขาเพิ่งลงเครื่องที่สุวรรณภูมิจนคนดูแลทั้งไทยและญี่ปุ่นต้องมากันผู้คนออกไป แม้จะดึกแล้วแต่เสียงกรี๊ดดังสนั่นจากบรรดาแฟนๆที่ติดตามผลงานของเขาที่ถ่ายทอดจาก catwalk ในโตเกียวผ่านช่องออนไลน์มาให้ชมกันสดๆก็ยังหนาแน่น 

บอดี้การ์ดสองคนขนาบข้างพานายแบบคนดังขึ้นรถลีมูซีนที่มาจอดรอรับ

"เอ่อ กั้ง เหนื่อยมั้ยฮ๊า"

"ให้ผมนั่งเฉยๆสักพักได้มั้ยพี่ฮันนี่ เลิกถามเลิกเอาใจได้แล้ว"

ชายหนุ่มถอดแว่นออกแขวนไว้ที่อกเสื้อ พูดเหวี่ยงใส่ผู้ดูแลอย่างรำคาญ

.
.

ชายหนุ่มปิดเปลือกตาใหญ่ลง กอดอกพยายามจะพัก แต่ในหัวของเขายังวนเวียนอยู่กับข้อความนั้น

"ยินดีด้วยที่ได้กลับเข้าวงการ ยังติดใจเสน่ห์ของกั้งเสมอ"

.
.
.


"โธ่โว๊ย....."

"อื๋ย คุณน้องเป็นไรไปฮ๊า"

ชายหนุ่มโวยวายขึ้นมาทำเอาทุกคนตกใจ

"ไปส่งผมที่ผับพี่แกงส้มหน่อย "

"จะดีหรอฮ๊า"

"ทำตามที่ผมบอก แล้วก็ไม่ต้องมาอยู่รบกวนด้วย"

"เอ่อ แต่คุณน้องมีงานพรุ่งนี้เช้านะฮ๊า"

"ผมรู้แล้วน่า มารับให้ตรงเวลาก็แล้วกัน"

รถมาจอดส่งเขาที่ผับไฮโซของรุ่นพี่ ชายหนุ่มยกโทรศัพท์ขึ้นมารับสายจากฝั่งญี่ปุ่นพลางเดินเข้าอาคารไปอย่างคุ้นเคย

"อ้าว กั้ง มาไงครับเนี่ย"

"พี่แกง ขอวิสกี้ผมหน่อย"

"อืมม์ อะไรทำให้หนุ่มฮอตหงุดหงิดคร๊าบ"

"พี่ดูนี่ดิ"

"ข้อความนี่มัน"

"ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร นี่มันจะจองล้างจองผลาญผมไปถึงไหนกันวะ"

"แต่ตอนนี้ค่ายเขากำลังรุ่งมากนะ งานเข้าไม่เว้น "

"หึๆ ก็คงใช้กามนำธุรกิจเหมือนเดิมล่ะ เรื่องความสามารถไม่มีกันสักคน"

"หือ แรงนะเนี่ย น้องกั้งทำไมไม่ลองคุยปรับความเข้าใจกันดูล่ะ เผื่อจะต้องร่วมงานในอนาคต"

"ผมเนี่ยนะ ไม่มีทาง ผมไม่เดินถนนเดียวกับคนคนนี้ด้วยซ้ำไป"

"ตกลงเรื่องอะไรกันแน่ คงไม่แค่ผิดใจกันธรรมดามั้ง"

ชายหนุ่มคว้าแก้ววิสกี้มาดื่มรวดเดียว แล้วขอให้เติมใหม่

"เบาๆหน่อยกั้ง เดี๋ยวก็ค้างถึงพรุ่งนี้หรอก"

"ผมนอนนี่นะพี่แกง บอกพี่ฮันนี่ด้วย"

ว่าแล้วเขาก็เดินไปคว้าทั้งขวดมากอดไว้ หยิบแก้วไปแล้วเดินดุ่มๆเข้าห้อง VIP สำหรับพักของคนดังอย่างเขา

แกงส้ม เจ้าของสถานที่ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ

................................................


"คุณธีธัช เด็กของคุณน่ะเก่าแล้วนะ น่าจะเปลี่ยนใหม่ๆมาบ้าง"

"อ่อ เรากำลังคัดเลือกครับพี่ จะมาร่วมคัดด้วยก็ได้นะครับ"

"ไม่เอาล่ะ พี่อ่ะอยากได้ของเก๋ๆ ซิงๆ ได้มายากๆ พวกนั้นน่ะได้มาง่าย น่าเบื่อ"

"เอก กับ อ้น พอใช้ได้มั้ยครับ"

"โอ๊ย สองคนนั่นไม่สเป็กเลย คุณธีธัชยังจะได้เรื่องกว่า"

ฟ้าคราม สาวประเภทสองรุ่มรวยระดับมหาเศรษฐีหุ้นส่วนสำคัญของเอเจนซี่นี้ ลากนิ้วที่มีเพชรติดปลายเล็บไปตามแขนของชายหนุ่ม พลางลุกขึ้นโอบไหล่กว้าง กระซิบที่ซอกคอของเขา

"พี่สู้ราคานะ"

"หึๆ แต่ผมไม่สู้ล่ะครับ "

"แต่ก่อนเต้ก็เก่งนี่เรื่องแบบนี้ "

"555 เดี๋ยวน้องๆตกงานกันหมด"

"แหม เต้ไม่เคยยอมใครเลยนะ... อืมม์ ถ้าเป็นน้องกั้งล่ะ"

"............."

"พรุ่งนี้เขามีถ่ายงานให้พี่ อยากให้เต้ไปคุยให้หน่อย "

"คุยว่า..."

"ก็มาเข้าสังกัดเราไงยะ เราขาดคนนึงไม่ใช่หรอ เขาก็อิสระอยู่ คนนี้แค่มองก็หายหิวแระ รับรองยังไมกินจะให้เต้อนุญาติก่อน"

"ทำไมถึงคิดว่าเขาจะยอมมาอยู่กับเราครับ"

"พี่เชื่อมือเต้ไง เราน่ะหว่านล้อมเด็กเก่ง บางคนก็หลงเสน่ห์เราจนยอมทิ้งทุกอย่างมาเลย"

"หึๆ แต่ผมว่าเขาหยิ่งเกินไป"

"ไม่ลองไม่รู้ พี่ว่าเราจะได้ต่อยอดจากเขาเยอะนะ"

"ก็ได้ครับ แต่เขาต้องทำตามวิธีของผมเท่านั้นนะ"

"ตามใจเต้สิ เธอมันเขี้ยวอยู่แล้วนี่ แต่ก็เบาๆกับน้องเขานะ เขายังใหม่"

ผมถอนหายใจ ทำไมใครๆก็คิดว่าเขาเป็นเด็กใสๆอ่อนต่อโลกนะ ก็ดีเหมือนกันผมจะได้จัดการสิ่งที่ยังค้างคาใจสักที


ดวงตาคู่นั้น กับเรือนร่างที่ผมไม่เคยลืม


..........................................................