ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
คฤหาสน์หลังใหญ่รายล้อมด้วยบ้านบริวารบนเขาสวยถิ่นคหบดี ที่พักของมาเฟียข้ามชาติอันเลื่องลือบนเกาะฮ่องกง ฉาบหน้าไว้ด้วยธุรกิจเดินเรือระดับพันล้าน
"พวกแกไปจัดการให้มันออกไปจากทางของเรา ใครมีปัญหาก็กำจัดมันทิ้งซะ "
"ครับคุณฮั่น"
เสียงดุดันของหนุ่มร่างสูงใหญ่ตาเรียวดูมีอำนาจ ฮั่น อิสริยะ สั่งการอย่างหัวเสียเมื่อลูกน้องในชุดสูทดำตามแบบมาเฟียยืนเรียงกันนับสิบคนรายงานว่าอีกฝ่ายไม่ยอมถอนออกไปจากที่ตั้ง
"คุณฮั่นครับ คุณโตโน่กลับมาแล้วครับ ... " เสียงคนรับใช้ขานบอกว่าบอสใหญ่อีกคนเดินทางมาถึง
.
.
"เป็นอะไรวะฮั่น หัวเสียแต่เช้า" เสียงทักทายจากชายหนุ่มหน้าตาคมคายแบบจีนฮ่องกง
"พี่ใหญ่ มาก็ดีแล้ว ก็ไอ้พวกอวดดีมันจะงัดข้อกับเรา"
"พวกไอ้กัน อีกล่ะซิ กูก็บอกแล้วว่าให้มึงรีบจัดการมัน"
"ก็มันมีผู้ว่าการหนุนอยู่"
"ไม่ใช่เพราะมึงเกรงใจน้องมันหรอวะ"
"เอ่อ ..."
"ไงมึง อึ้งเลย นี่ไอ้ฮั่นมึงก็ยึดมันทั้งกิจการทั้งคนนั่นแหละ"
"เออ ก็ไม่เลวว่ะพี่ ... ว่าแต่ ที่อินโดเป็นไงล่ะสินค้าของเราผ่านเข้าไปได้รึยัง"
"ผ่านสิวะมือชั้นนี้ ใครมันจะกล้าแหยม ฮ่ะๆๆ"
โตโน่กอดคอศิษย์น้องเดินออกไปรับลมที่ระเบียงใหญ่
"เฮ้ยไอ้ฮั่น กูพูดจริงๆ เราต้องขยายออกไปที่ถิ่นไอ้กัน เราก็จัดการยัดข้อหาให้มันซะก็สิ้นเรื่อง ไอ้ผู้ว่าการอะไรนั่นก็พูดไม่ออก กูได้ฐานของมัน มึงก็ได้น้องมัน ไงวะวินๆ "
"พี่มีแผนหรอ..."
"เออ ... รับรองว่าเด็ด "
.............................................................
.
.
.
"พี่กัน ทำไมวันนี้มารับกั้งเองล่ะ คนรถไปไหนคับ"
หนุ่มหล่อร่างสูงโปร่ง เดินมาหาพี่ชายนักธุรกิจมาดเข้มในรถเบนซ์คันหรูที่ขับมาเทียบหน้ามหาวิทยาลัยนานาชาติเกาลูน
"พี่ให้อาเฉินไปทำงานอื่นน่ะ แล้วต่อไปนี้กั้งต้องระวังตัวด้วยนะ พวกไอ้ฮั่นมันรุกอีกแล้ว"
"ร้ายแรงหรอคับ"
"ใช่ แต่คุณอาร์เขาคงจะช่วยได้ มันคงไม่กล้ากับผู้ว่าการหรอก"
สองหนุ่มนั่งคุยกันไปในรถจนถึงคอนโดหรูใจกลางเมือง
"อ้าว แล้วเรามาทำอะไรที่นี่ครับพี่กัน"
"แวะไปทักทายพี่อาร์เขาหน่อยนะ เขาอยากเจอกั้งน่ะ"
"แต่กั้งไม่ค่อยชอบนี่คับ เขาดูแปลกๆ"
"555 แปลกกับกั้งคนเดียวนั่นแหละ เอาน่า เข้าเมืองตาหลิ่วน่ะ เผื่อต้องให้เขาช่วย"
.
.
.
.........................................
"โห รู้งี้เล่นข้างไอ้ตี๋นั่นก็ดีล่ะ แม่ง ไอ้ตัวโตมันแพ้น๊อคได้ไงวะ"
"จ่ายมาๆ เล่นผิดข้างก็ต้องยอมรับผิด ฮ่ะๆๆๆ อีกสองวันมาใหม่นะเฮีย"
.
.
.
"เฮ้ย ไอ้เต้ แม็ทช์เมื่อกี้หยุดโลกจริงๆว่ะ ทำได้ไงวะ ไม่ธรรมดา...เอ้านี่รางวัล..."
ชายหนุ่มรูปร่างกำยำด้วยมัดกล้ามกำลังเก็บของจากล็อคเกอร์หันมาหาผู้จัดคนสนิท
ใบหน้าคมสันตาเรียวเฉี่ยว เช็ดเนื้อตัวที่มีหยดน้ำเกาะอยู่
"เออ ขอบใจว่ะดิว มึงไม่ลงแข่งด้วยล่ะวะ"
"ไม่เอาอ่ะ เป็นคนจัดง่ายกว่า ฮ่ะๆ ที่เหลือโอนให้นะเว้ย "
"แล้วครั้งหน้าเจอใครวะ"
"นักบู๊ชาวฝรั่งเศสว่ะ ตัวไม่โตแต่หมัดไว กูว่ามึงเอาอยู่"
"ฮึๆ มึงก็จะมั่นใจขนาดนั้น ส่งโปรไฟล์ให้กูด้วย ... ฮ๊าาวว ง่วงว่ะ ให้ใครไปส่งกูหน่อยวะ"
"เรียกแท็กซี่ให้แล้ว ส่งถึงคอนโดกูเลยไม่ต้องห่วง"
.
.
.
ผมเต้ ธีธัช ตอนกลางวันเป็นนักศึกษาทุนแลกเปลี่ยนด้านกีฬาที่มหาวิทยาลัยนานาชาติเกาลูน กลางคืนก็มาหารำไพ่พิเศษด้วยการลงแมทช์นักบู๊ที่ต้องประลองกับหลากหลายขาติ ก็สนุกดี เจ็บตัวบ้างพอหายกลุ้ม
ผมเพิ่งเลิกกะแฟนชาวจีนแผ่นดินใหญ่ เธอคบกับผมเป็นปีๆพูดไทยปรื๋อแล้วจู่ๆก็มาขอเลิกเพราะจะไปแต่งงานกับไอ้หนุ่มซินตึ้งที่ไหนก็ไม่รู้ ผมนึกว่าโดนที่บ้านจับแต่ง ที่ไหนได้คุณเธอเฉลยว่าอยู่กินกันมานานกว่าคบกับผมซะอีก ทำไมผมโง่อย่างงี้วะ...
มาถึงห้องได้ก็นอนแผ่บนเตียง ผมน่ะอยู่หอแต่วันนี้ไอ้ดิวมันบริการให้อยู่ดีกินดี คอนโดมันหรูจริงๆ ... รวยเพราะผมล่ะนะ
ผมไปเปิดตู้เย็นดู
"เฮ้อ ไม่มีน้ำสักขวด หรูไปทำไมวะเนี่ย"
ผมก็เลยต้องลงไปที่ตู้กดน้ำด้านล่าง ...
.
.
.
"อ้าวเฮ้ย แม่งกินเหรียญกันดื้อๆ"
"ผมมีเหรียญอยู่ครับ คงไม่ได้ใช้"
ผมกำลังหัวเสียกับไอ้ตู้บ้านี่ ได้ยินเสียงภาษาไทยก็เงยหน้าขึ้นมองคนที่ยื่นเหรียญมาให้ผม
"เอ่อ ขอบคุณ"
เป็นหนุ่มน้อยท่าทางอ้อนแอ้นคุณหนูๆ ตาโตจมูกโด่งไปไหน แต่ที่สะดุดตาเพราะเขาใส่ชุดนักศึกษามหาลัยเดียวกับผม
"ไม่เป็นไรครับ " เขาโบกมือให้ผมแล้ววิ่งออกไป
"กั้ง มาขึ้นรถเร็วๆพี่จอดไม่ได้" คนในรถเบนซ์หรูตะโกนเรียกเขา
ผมมองตามจนเขาขึ้นรถไป แล้วก้มมองเหรียญในมือ
"ใจดีแบบนี้ อยู่ในโลกยากแน่ๆหนุ่มน้อย หึๆ"
หมู่นี้ผมคิดลบตลอดมองโลกในแง่ร้ายไว้ก่อนเพราะมันจะทำให้เราแกร่งและสามารถปกป้องตัวเองไม่ให้ต้องตกเป็นเป้านิ่งได้
ผมเรียนรู้ที่จะไม่เปิดใจให้ใครเข้ามาได้อีก ....
.
.
.
"อืมม์ ชื่อกั้ง..."
.
.
ผมก็ส่งเหรียญลงไปในตู้ เออ คราวนี้มันทำงานแฮะ กดน้ำแร่ออกมาได้แล้ว ... ผมก็ขึ้นห้องไป จะได้พักผ่อนซะที พรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้าอีก
...............................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น