คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : {OS} Pure Baby
TITLE : PURE BABY
AUTHOR : Jurassic_T
EDIT BY : CrapeCaek
NOTE : ฟิเรื่อนี้ไ้รีไรท์าู่หนึ่ออีวมาเป็นมาร์แบม มีารปรับเปลี่ยนเนื้อหาบาส่วน เอ็นอยรีิ้่า J
...
..
.
ฮึ ปะป๊าาา ฮึ
“ปะป๊า ปะป๊าอยู่ไหน ฮึ แบมแบมลัว แบมแบมหนาว” เสียสะอื้นเล็ๆ สั่นๆ อเ็ายวัยแปวบัึ้นท่ามลาวามเียบสัในสวนสาธาระแห่หนึ่ ้นไม่ให่ถูใ้เป็นที่หลบหิมะที่ร่วหล่นลมาาฟาฟ้าเล็แล้วเล็เล่านโนไม้ให่ถูปลุม้วยหิมะสีาวหนาาึ้นเรื่อยๆ
ร่าเล็ที่ำลัอัวเอ้วยวามหวาลัวและวามหนาวเหน็บ ุใบหน้าลับหัวเ่า มือไม้เริ่มาิ ร่าายอเ็ายำลัแ็นไม่อายับเยื้อนไ้
อาาศอที่นี่หนาวเินไปสำหรับเ็ัวเล็ๆ ที่มีเพียเสื้อสเวเอร์อย่าเา..
“แบมแบม”
หูเล็แว่วเสียเรียุ้นเย เปลือาบาพยายามปรือึ้นมอ้นเสีย แ่มันลับหนัเินไปที่เ็ัวเล็ๆ ะทำไ้
“แบมแบม อยู่ไหนน่ะแบมแบม!”
ริมฝีปาสีีพยายามยับอบ แ่เหมือนมันะแ็าเินไป เ็ายึทำไ้แ่ร้อบอในใเท่านั้น
“แบมแบมอยู่รไหน!! อบปะป๊าหน่อย แบมแบม!!!”
ปะป๊า แบมแบมอยู่นี่ แบมแบมอยู่รนี้
ปะป๊าเห็นแบมแบมไหม
ปะป๊า.....่วยแบมแบม้วย...
แบมหนาว....
“ปะป๊า....” เสียแหบแห้อเ็น้อยัึ้นเบาๆ แ่สามารถเรียายหนุ่มร่าสูที่ำลัฟุบหลับอยู่ใล้ๆ ันให้สะุ้ื่นึ้นมาไ้ ใบหน้าหล่อเหลาิีเียวเยหน้ามอนัวเล็บนเีย วามทอมออย่าอ่อนโยน รอยยิ้มบาๆ ถูส่ให้พร้อมมือหนาระับที่มือเล็
“ว่าไรับนเ่”
“แบมแบมลัว ฮึ” เ็น้อยสะอื้นบอ หยาน้ำใสลั่นลมาาวาเล็
“ไม่้อลัวแล้วนะ ปะป๊าอยู่รนี้แล้ว ปะป๊าอยู่ับแบมแบมแล้วนะรับ” ระบายยิ้มอ่อนๆ ให้นัวเล็่อนเลื่อนริมฝีปาให้เ้าไปสัมผัสับหน้าผาร้อน ละมือ้าหนึ่ึ้นลูบเส้นผมนุ่มเบาๆ อย่าปลอบโยน
“แบมแบม..อึ..นึว่าะไม่ไ้เอปะป๊าแล้ว” ริมฝีปาเล็ยัเอื้อนเอ่ยวามรู้สึในใออมา “นึว่า..ฮึ..ปะป๊าทิ้แบมแบมแล้ว”
“ปะป๊าไม่มีวันทิ้แบมแบมหรอรับ ยัไปะป๊า็้อหาแบมแบมเอ ไม่ว่าแบมแบมะอยู่ไหน ปะป๊า้อหาเอแน่นอน” มือให่รั้นัวเล็ที่เนื้อัวสั่นเทาเ้ามาอปลอบ ถ่ายทอวามอบอุ่น และำปลอบโยนไปสู่นที่ำลัร้อไห้
“ปะป๊าะไม่ทิ้แบมแบมใ่ไหม ะไม่ทิ้แบมแบมเหมือนพวเาใ่ไหม..ฮึ..” เ็น้อยสะอื้นถาม
“ไม่มีทารับ ปะป๊ารัแบมแบมมานะ รัมาเลย รู้ไหมหืม?” เสียนุ่มทุ้มระิบบอริมใบหู ำรัที่มีวามหมายพิเศษที่มอบให้เ็ายัวน้อยในอ้อมออเาเพียนเียว
“สัานะฮะ อย่าทิ้แบมแบมนะ..อึ..แบมแบมไม่อยาถูทิ้อีแล้ว” ร่าสูเลื่อนัวออมา ฝ่ามือหนาประอใบหน้าเล็ นิ้วโป้ไล้เบาๆ เลี่ยราบน้ำใสบนใบหน้าให้ ่อนะมอลึเ้าไปในวาอเ็น้อย
“ปะป๊าสัา” เอ่ยสัา้วยน้ำเสียหนัแน่น ่อนะประทับริมฝีปาอัวเอเ้าับลีบปาสีีแทนำสัา แล้วเลื่อนย้ายริมฝีปานั้นมาับน้ำใสๆ ที่ยัไหลออมาาแ้วาที่ไหวระริ
“ไม่ร้อแล้วนะรับนเ่ ปะป๊าะอยู่ับแบมแบมลอไป ถึแม้ว่าในวันนั้นแบมแบมะไม่้อารปะป๊าแล้ว็าม”
“ฮึ แบมแบมรัปะป๊า”
หปี่อมา
“ปะป๊า!! ื่นเี๋ยวนี้เลย” เสียเล็ๆ อแบมแบมะโนเรียนัวสูที่นอนเหยียยาวอยู่บนเีย ‘มาร์ ้วน นัเียนื่อั’
“อื้อออ ปะป๊าอห้านาที” นบนเียอบลับพลาพลิัวไปอี้านแล้วเอาผ้าห่มลุมหัว
“ไม่ให้ แบมแบมไม่ให้!” ร่าเล็ที่สูึ้นาเมื่อ่อนร้อบอ่อนะระาผ้าห่มผืนหนานั้นออ
“แบมแบมอ่า.. ปะป๊าเหนื่อยนะ อีบอีแปบนึสิรับ” ร่าสูปรือามอใบหน้าน่ารัที่ำลัอ้ำนั้น
“ใรใ้ให้ปะป๊าไปเที่ยวล่ะ!” แบมแบมเท้าเอว้ออย่าไม่พอใเมื่อนึถึเรื่อเมื่อืน ริมฝีปาอิ่มเบ้ออ ็เมื่อืนน่ะ ปะป๊าหนีไปเที่ยวับพวพี่สาวสวยๆ เอนี่นา แถมยัทิ้แบมแบมไว้ที่บ้านนเียวอี่าหา แบมแบมไม่อบนะ!
ใบหน้าหวานสะบัน้อยๆ อย่าแ่อนแล้วเินหนีออมาาห้อนอนโยไม่สนใที่ะปลุนี้เาอี่อไป มือเล็ๆ ปิประูห้อัโรม เือร้อนนที่ว่าะอีบ่ออีสัพั้อลุึ้นาเียมา้อทันที
“แบมแบมอ่า ปะป๊าอโทษ แ่เมื่อืนปะป๊าไปทำานมานะรับ” ร่าสูอมาร์เินามแผ่นหลับาออมายัโฟาุที่อยู่นอห้อ
“แบมแบมไม่เื่อ ปะป๊าโห!” เ็ายัวเล็เบ้ปาพลาออ หันหน้าหนีไปอีทา ไม่ยอมสบนัยน์าอ้อนๆ อปะป๊าัวสู
“ปะป๊าไม่ไ้โหนะรับ ไม่เื่อลอโทรถามอาแ็สัน็ไ้นะ” มาร์บอพลายบุลที่ไปานเมื่อืนึ้นมาอ้า้วย
แบมแบมเอี้ยวใบหน้าลับมามอ หรี่าลเล็น้อยอย่าไม่่อยอยาะเื่อ มือบาแบออเป็นเิบอว่า เอาโทรศัพท์มา ะโทรถามเอ ทำให้มาร์รีบเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์บ้านแบบไร้สายเบอร์เสร็สรรพแล้วส่ให้แบมแบมทันที
“อาแ็สันฮะ เมื่อืนอาไปานับปะป๊าหรือเปล่าฮะ านอะไรันแน่ฮะ เหรอฮะ แน่ในะฮะ อบุฮะ หลับฝันีฮะอา” แบมแบมวาโทรศัพท์ล่อนะหันมามอมาร์ ปาบาเม้มเ้าหาันเล็น้อย ่อนะเอ่ยออมา “็แล้วไปนะฮะปะป๊า”
มาร์ถอนหายใออมาหนึ่ที ่อนะยิ้มให้นรหน้า
“ไม่้อมายิ้มเลย ไปอาบน้ำแ่ัวเี๋ยวนี้เลยนะปะป๊า” แบมแบมสั่เสียเ้ม มาร์ำลัะอ้าปาแย้็โนสั่ัหน้าอีรั้ “ไม่้อมาเถียเลย แบมแบมให้เวลาสิบห้านาที ถ้าปะป๊ายัไม่เรียบร้อย แบมแบมะไปเอ!”
“อ่า..” ปะป๊าัวสูไ้แ่รารับ่อนะรีบไปัารธุระอัวเอ ่อนที่ะโนนัวเล็ุอีรอบ
ผ่านไปสิบนาทีเศษๆ มาร์็เินออมาพร้อมุที่ถูเรียมเอาไว้ให้ ใบหน้าหล่อียิ้มบาๆ ให้นที่นั่อยู่บนโฟา
“ปะป๊าพร้อมแล้วรับ” แบมแบมพยัหน้า่อนะหยิบระเป๋าเป้ึ้นมาระับบนไหล่บาแล้วเินนำหน้ามาร์ลาอนโไปทันที
โรเรียนมัธยม JYP
แบมแบมมอออไปนอรอบหน้า่ารถอย่าื่นเ้น ที่นี่ือโรเรียนใหม่อเา และวันนี้็เป็นวันปมนิเทศนัเรียนั้นมัธยมศึษาปีที่หนึ่ มันทำให้อที่ะรู้สึื่นเ้นไม่ไ้ ไม่รู้ว่าัวเอะไ้เอเพื่อนใหม่ๆ แบบไหน
และอีอย่า...แบมแบมรู้สึื่นเ้นเมื่ออนึึ้นมาไม่ไ้ว่าัวเอโึ้นมาอีนิแล้ว..
มาร์ลอบมอใบหน้าหวานอน้าๆ แล้วอมยิ้มน้อยๆ ที่เห็นอีนมีวามสุ รถยน์ันหรูอนิ่ยับริเวลานอ
“ปะป๊าฮะ แบมแบมื่นเ้นัเลยอ่า” แบมแบมเอ่ยบอทั้ที่สายายัมอออไปนอรถ วามื่นเ้นปนับลัวนิๆ ทำให้หลลืมว่าัวเอำลัอนปะป๊าัวสูอยู่
“รีบล่อนีว่ารับ เี๋ยวะสายเอานะ” มาร์บอ่อนะเอื้อมัวมาปลสายเบลท์ให้แบมแบม ทัู้่ลารถแล้วพาันเินเ้าไปยัส่วนประาสัมพันธ์ รอไม่ถึหนึ่นาที็มีุรูสาวนหนึ่เินเ้ามาทั
“นัเรียนั้นม.้นปีหนึ่ใ่ไหมะ?” เสียหวานที่แบมแบมฟัแล้วรู้สึว่ามันหวานผิปิเอ่ยถาม วาลมโู่นั้นเอาแ่มอ้อใบหน้าหล่อเหลาอมาร์อย่าไม่วาา
“รับ ผมเป็นผู้ปรอน่ะรับ” มาร์อบพร้อมับยิ้มบาๆ ใหุ้รูสาวน้อยๆ เรียสายาไม่พอใาเ็ายัวเล็ที่ยืนอยู่้าๆ แบมแบมเม้มริมฝีปาเมื่อเห็นรอยยิ้มสวยอปะป๊าัวสูถูส่ไปให้ผู้หิที่ยืนยิ้มเสแสร้รหน้า
“เิุผู้ปรอที่ห้อประุม้านนี้ไ้เลย่ะ ส่วนนัเรียนเิที่หอประุม้าน้านะะ” ุรูสาวเอ่ยบอพลาส่ยิ้มหวานให้ับมาร์โยไม่มอแบมแบมเลยสันิ นัวเล็มวิ้วมออย่าไม่พอใเล็น้อย ่อนะสะิเรียวามสนใาปะป๊าัวสู
“เสร็แล้วโทรหาแบมแบม้วยนะฮะปะป๊า”
“รับผม เสร็แล้วปะป๊าะรีบโทรหาแบมแบมทันทีเลย” มาร์ยี้เส้นผมเล็อย่าเบามือ่อนะโ้ใหุ้รูสาวแล้วเินเ้าไปในหอประุมที่เ็มไป้วยบรราผู้ปรอ
“ุพ่อหล่อีนะะ” ุรูสาวเอ่ยมสายามอามแผ่นหลัว้าอมาร์ แบมแบมวัสายามอเสี้ยวหน้าุรูอย่าไม่พอใ
“ปะป๊าไม่สนุรูหรอฮะ” แบมแบมระแทเสียบอ ปรายสายาึ้นมอใบหน้าสวยแล้วเินเียัวุรูสาวไปทาหอประุมอี้านหนึ่
นที่ปะป๊าสนใน่ะมีแ่แบมแบมเท่านั้นแหละ!!
หลัาที่แบมแบมเ้าร่วมประุมในส่วนอนัเรียนเรียบร้อยแล้ว ็เินลาึมารอแบมแบมที่รถทันที มือเล็หยิบโทรศัพท์ในระเป๋าออมาูเวลา แล้วมอไปทา้านหอประุมส่วนอผู้ปรอ ไม่นานนับรราผู้ปรอ็เริ่มทยอยันออมา
แบมแบมะเ้อมอหานปะป๊าัวสู ้วยวามสูและวามโเ่นอันมีเสน่ห์อมาร์ทำให้แบมแบมหาเอไ้ไม่ยา ริมฝีปาบาแย้มรอยยิ้มเพียั่วรู่ ่อนที่ะเปลี่ยนเป็นใบหน้าบูบึ้ทันที
วาลม้อมอใบหน้าสวยอุรูสาวที่แย้มยิ้มอย่าัเินะพูุยับมาร์ รอยยิ้มหวานๆ เพียรพยายามส่ให้อีนรับรู้ว่าหล่อนสนใในัวายหนุ่มมาแ่ไหน ยิ่ทำให้อารม์อแบมแบมุ่นมัวึ้นมาอี
“ะอ่อยไปถึไหนัน” เบ้ปาบ่นับัวเอเบาๆ ่อนะปรับสีหน้าให้นิ่เยเมื่อนทัู้่เินใล้เ้ามา
“อบุนะรับุรูวอน” มาร์โ้อบุุรูสาวที่อาสาเินมาเป็นเพื่อนถึที่รถ
“ไม่เป็นไร่ะุ้วน ิันยินี” วอนยูริบอพลายิ้มเินมาให้อีรั้ แบมแบมเบ้ปา เบือนหน้าหนีแล้วพูึ้นมาลอยๆ
“อยาเป็นเมียนัเียนื่อันานั้นเลยหรือไ เหอะ”
“แบมแบม” มาร์เสียเรียเป็นเิเือน แ่แบมแบมลับยัไหล่ ปรายสายามอุรูวอน แล้วเปิประูรถเ้าไปนั่ในรถอย่าไม่สนใ
“อโทษแทนแบมแบม้วยนะรับ” มาร์โ้อโทษแทนนัวเล็ที่ถือว่าเป็นลูายอัวเอ
“เอ่อ ไม่เป็นไร่ะ ิันเ้าใ” วอนยูริยิ้มเื่อนๆ
“ะอยู่รนั้นอีนานไหมฮะปะป๊า” แบมแบมลระลถาม เรียใบหน้าเหนื่อยใามาร์
“ผมอัวลับ่อนนะรับุรูวอน”
“่ะ เินทาปลอภัยนะะ” วอนยูริอวยพร มาร์ยิ้มรับบาๆ ่อนึ้นรถแล้วเลื่อนัวออทันที
“ทำไมพูาแบบนั้นับุรูล่ะ?” มาร์เอ่ยถามเมื่อับรถออมาาเโรเรียน
“ใรพูับรูนั่น แบมแบมแ่พูลอยๆ” นัวเล็อบอย่าไม่ยี่หระ
“ทำัวไม่น่ารัเลยนะ” ำิที่หลุออมาาปาปะป๊าัวสูทำเอาแบมแบมนิ่ไปพันึ่อนะย้อนึ้นมา
“ไม่น่ารั็ไม่้อรัสิ ไม่เห็นะยา”
“แบมแบม...”
“แบมแบมไม่อยาุยเรื่อนี้แล้ว” เอ่ยเปลี่ยนเรื่อพลาเอื้อมมือไปเรื่อเสียรถยน์
“เฮ้อ ริๆ เลยเ็ื้อ” มาร์พ่นลมหายใแล้วบ่นออมาหน่อยๆ แบมแบมเบือนหน้าหนีเม้มริมฝีปาล่าแน่น
เมื่อมาถึอนโ แบมแบม็เินลิ่วไปที่ลิฟท์ทันทีโยไม่ิะรอมาร์ที่ำลัล็อรถเลยแม้แ่น้อย อนนี้แบมแบมำลัไม่พอใอย่ามา ยิ่นึภาพปะป๊าัวสูับยัยุรูนั่นยิ้มให้ัน นัวเล็็ยิ่หุหิึ้นอี
“แบมแบม ทำไมไม่รอปะป๊าเลยรับ” มาร์ถามพลาุแนบาให้เินนาบ้าัวเอ
“แบมแบมเหนื่อย อยานอน” ร่าเล็บิแนัวเอามือหนาเบาๆ แล้วเินนำเ้าไปในลิฟ์
“ทานอะไร่อนไหม? เี๋ยวปะป๊าทำให้” มาร์ถามพลาเลั้น
“ไม่เอา” แบมแบมปิเสธสั้นๆ พลาหันหน้าหนี
“ถ้าั้นปะป๊าให้นอนพัแปบนึละัน ่อยื่นึ้นมาิน โอเไหม” มาร์ยื่น้อเสนอให้อีหน
“ามใปะป๊าสิ” แล้ว็ปิบทสนทนาไว้แ่นั้น เมื่อลิฟท์เลื่อนัวมาถึั้นที่้อาร แบมแบม็เินลิ่วไปไุแห้อทันที มาร์ไ้แ่ส่ายหน้า้วยวามที่ามอารม์อนัวเล็ไม่ทัน
เอาเถอะ ถ้ามีอะไรอึอัใ็ะพูออมาเอ
ร่าเล็ที่ำลัอยู่ในห้วนิทราพลิายเล็น้อย้วยวามเมื่อยบ นอนไปไ้อีสัพัเปลือาบา็่อยๆ ปรือึ้น้าๆ มือเล็ปัป่ายหยิบนาฬิาหัวเียมาู ยู่ปาเล็น้อยเมื่อเห็นว่ามันเลยเวลาอาหารเย็นมาเือบรึ่ั่วโมไ้แล้ว
“ือ ปะป๊าไปไหน ทำไมไม่มาปลุแบมแบม” ร่าเล็ลุึ้นนั่พลามอไปรอบๆ ห้อ หรือปะป๊าะทำานอยู่้านอนะ?
ิไ้อย่านั้นแบมแบม็่อยๆ ลุาเียแล้วเินออาห้อนอน าลมมอไปรอบๆ ส่วนที่เป็นห้อรับแ็ไม่เอปะป๊าัวสู
หายไปไหนอเ้านะ..
าเรียว้าวเ้าไปยัส่วนที่เป็นรัว ็้อสะุับอาหารที่ปรุเสร็แล้วั้วาอยู่บนโ๊ะ ไออุ่นาอาหารบนโ๊ะทำให้รู้ว่าเพิ่เสร็ไม่นานมานี้ เรียิ้วเรียวให้มวึ้นอีปม ่อนะเห็นโพส์อิทสีเหลือที่วาอยู่ใล้ๆ ับานเปล่าหนึ่ใบที่าว่าัเรียมไว้ให้
‘ถ้าื่นแล้วโทรหาปะป๊า้วยนะรับ’
ปะป๊าไปไหนนะ? แบมแบมมวิ้วมุ่น่อนะหันหลัลับไปหยิบโทรศัพท์ึ้นมา่อสายถึปะป๊าัวสู
Rrrrr Rrrrr Rrrrr
ทำไมรับสาย้าัเลย ปะป๊าทำอะไรอยู่เนี่ย -*-
Rrrrr
[ยอโบเโย]
“...”
[ยอโบเโย]
“เอ่อ นั่นใรฮะ?”
[ินยอ ปาร์ินยอรับ]
“ฮะ แล้ว?”
[อนนี้อาารย์ำลัอาบน้ำน่ะรับ เี๋ยวะให้อาารย์ิ่อลับไปนะรับ] ไม่ทันที่แบมแบมะฝาื่อไว้ เสียที่แทรมาาปลายสายทำให้หุบริมฝีปาล [(ใรโทรมาเหรอินยอ)]
[สัรู่นะรับ ยอโบ] ปลายสายลเสียเล็น้อย่อนเอ่ยึ้นมาใหม่ [รบวนอทราบื่อ้วยรับ]
“อ่า ไม่้อหรอรับ ไม่มีอะไร แ่นี้นะรับ”
ยอโบ? อ่า นในปลายสายนั่น เสียหวานๆ ที่ใ้เรียัน ยอโบ..นรัอปะป๊า
“ฮะๆ แบมแบมะมีออมม่านใหม่แล้วเหรอฮะปะป๊า” เสียนุ่มเ้นเสียับัวเอเบาๆ หัวเราะแห้ๆ สอสามที นัยน์าลมหลุบลมอพื้น ะที่โทรศัพท์ร่วหล่นามือที่เริ่มสั่นเทาน้อยๆ “ปะป๊า..”
ปะป๊า
“..แบม...แบมแบม..แบมแบม”
“อือออออ ปะป๊าเหรอฮะ” มือเล็ยี้เบาๆ ที่เปลือา ปรือามอนที่ำลัพยุให้ัวเอลุึ้นนั่บนโฟา
“ปะป๊าลับมาแล้ววว....ปะป๊า..” น้ำเสียอ้อแอ้เอื้อนเอ่ยออมา ลิ่นแอลอฮอล์ละลุ้ในโพรปานส่ให้ปลายมูอมาร์ไ้ลิ่น ามมอำนวนระป๋อเบียร์ที่อนแรไม่ไ้ใส่ในับ แล้วรู้สึเป็นัวล
“แบมแบมื่มเบียร์ทำไมรับ”
“อื้อออออ แบมแบมอยาลอินนนนนนนน อึ มแ่อาหร่อยีนะฮะปะป๊าา” ร่าเล็อบพลาปัป่ายมือเพื่อว้าระป๋อเบียร์ใล้ัวมาื่มอีรั้
“อ่าา ให้ายเถอะ เผลอไม่ไ้ริเียว” มาร์สบถเบาๆ ่อนะวาระป๋อเบียร์พวนั้นให้ห่าามือเล็
“ยา ยัไม่ายยยย เอิ้” เสียนุ่มลาบอ มือบาเปลี่ยนมายำเ้าที่เสื้ออีฝ่าย “ปะป๊าาาาา อึ ปะป๊าไปหนายยยยมา ปะป๊าทิ้แบมแบมอีล้าวววว”
“ปะป๊าไปทำานมารับ” มาร์อบพลาพยุให้ร่าเล็เอนัวลับโฟา
“ทำานนนนนนน? านอร่อยไหมฮะ”
“านที่ไหนอร่อยันหืม?”
“านอปะ..อึ..ป๊าไฮะ ับยอโบอปะป๊า” แบมแบมเอ่ยเสียแผ่วล
“หืมมม ว่าไนะรับ ปะป๊า” มาร์ถาม้ำพลาัเสื้อผ้าอร่าเล็ให้เ้าที่เ้าทา
“แบมแบม็โ” มือเล็ุมเ้าที่มับัวเอเมื่อรู้สึว่าปวหัวึ้นมาหน่อยๆ
“รอปะป๊ารนี้นะ เี๋ยวปะป๊าะเ็ัวให้” มาร์ว่าพลาลุึ้นยืน ่อนะเ็บระป๋อเบียร์แถวนั้นให้พ้นาระยะสายาอนัวเล็
ไม่เ็บเี๋ยวเ็แถวนี้็ับมาื่มอี.. ัวเล็แ่นี้หัินแอลอฮอล์ น่าับมาีริๆ
“เ็ัวววว? เ็ทะมายอะ แบมแบมไม่ไ้ม่ายสบายสัหน่อยน้าาาา”
“อนนี้แบมแบมหนัว่าไม่สบายอีนะรับ” มาร์ยิ้มเนือยๆ
“ื้ออออออออ ปะป๊าะปายหนายย อึ ะทิ้แบมแบมอีแล้วเหรอฮะ” เสียเล็ๆ ิะอ้อแอ้ถาม้วยวามอแที่เริ่ม่อึ้น
“ปะป๊าไปเอาผ้าเ็ัวไรับ” มาร์อบพลาลูบศีรษะเล็เบาๆ
“แบมแบมม่ายเื่อ แบมแบมาปาย้วยย” สิ้นำนัวเล็็พยายามะลุึ้นมา
“อยู่รนี้แหละรับ เี๋ยวปะป๊ามา” มาร์บอพลาไหล่บาให้นั่ลอีรั้ เรียมเินไปเอาผ้านหนูับะละมัใส่น้ำ แ่ยัไม่ทันะไ้้าว มือเล็็ุรั้ที่ายเสื้อเอาไว้
“แบมแบมไป้วย ฮึ ปะป๊าให้แบมแบมไป้วยนะ” ใบหน้าหวานเยึ้นอ้อนวอน มาร์ถึับใที่เห็นน้ำาเม็ใสำลัะไหลอาบแ้มแเรื่อ
“ร้อไห้ทำไมรับแบมแบม ไหนบอปะป๊าิ” มาร์ุเ่าลรหว่าาอร่าเล็ทันที มือหนาเลี่ยับน้ำาที่ไหลไม่หยุ
“ฮึ ปะป๊า..” ยิ่นัวสูเลี่ยับน้ำาเท่าไหร่น้ำใสๆ็ยิ่ไหลมาึ้นเท่านั้น “แบมแบม ฮึ ไม่อยาไ้ออมม่าใหม่ ฮึ แบมแบมไม่เอาไ้ไหมปะป๊า ไม่เอานะ ฮึ”
“ออมม่าใหม่?” ิ้วเ้มมวเ้าหาันอย่าวย “ใรันรับออมม่าใหม่อแบมแบม”
“ฮึ ..ินยอ”
“ินยอ? ปาร์ินยอน่ะเหรอ” มาร์ทวนำถาม แบมแบมพยัหน้าึ้นลเป็นำอบ ทำให้มาร์ราในลำอราวับเ้าใแล้วว่าแบมแบมเป็นอะไร
“แบมแบมไม่อยามีออมม่าใหม่เหรอรับ” มาร์ถาม้วยน้ำเสียอ่อนล แบมแบมัริมฝีปาล่าอัวเอแล้วส่ายหน้ารัวๆ นแพรผมสะบัไปมา
“ทำไมล่ะรับ หืม? บอปะป๊าสิเ็ี” มือหนาลูบลุ่มผมำเบาๆ
“ไม่เอา แบมแบมไม่เอา” แบมแบมเอ่ยเสียสะอื้นอีรั้ นัยน์าลมโแ่ำ้อนึ้นมอใบหน้าหล่อเหลาอปะป๊าัวสู “แบมแบมไม่อบ ไม่อยาไ้ ไม่เอา”
“ไหนบอเหุผลปะป๊าสิรับ”
“ฮึ แบมแบมรัปะป๊านเียว ฮึ ปะป๊า้อรัแบมแบมนเียว ไม่เอา” ร่าเล็เริ่มโวยวายึ้นมาเล็น้อย “แบมแบมไม่ยอมมมม”
“หยุร้อนะรับแบมแบม ปะป๊า็รัแบมแบม รันเียวเลย” มาร์บอพลาเยาเล็ให้ึ้นมาสบาัน
“ฮึ ริเหรอฮะ” แบมแบมถามย้ำ มาร์ยิ้มอบแล้วเลื่อนัวประทับริมฝีปาบานั้นเบาๆ ให้ไ้รสาิมๆ อเบียร์ ่อนะแปะหน้าผาัวเอเ้าับหน้าผาเนียน ้อมอวาใสที่ลอไป้วยหยาน้ำอย่าริั
“ปะป๊าไม่ิะมอบหัวใอปะป๊าให้ใร” มาร์บอพลาลูบไล้ใบหน้าเนียนเล็นั้นเบาๆ “นอาแบมแบมนเียว”
แบมแบมมวิ้วมอสบสายาที่แสนอบอุ่น เม้มริมฝีปาลั้นเสียสะอื้นเล็น้อย่อนะเอ่ยถามอีรั้ “แล้ววว อึ ยอโบ..ินยอละฮะ”
สิ้นำถามร่าสู็หัวเราะเบาๆ
“ยอโบที่ไหนันรับ ฟัปะป๊านะ” มือหนาลูบลุ่มผมสีำอย่าเบามือ “ินยอน่ะ แฟนอาแ็สันไรับ ำไม่ไ้เหรอ?”
“แฟนอาแ็สัน” แบมแบมทวนื่อพลาิามที่ร่าสูพู “อ่า แฟนอาแ็สัน แฟนอาแ็สันนนนน”
“ใ่แล้วรับ แฟนอาแ็สัน” มาร์ย้ำอีรั้เมื่อเห็นว่าแบมแบมนึออแล้ว
แบมแบม้มหน้าลเียบไปพันึ เอนัวลับโฟา ปิเปลือาอีรั้ มาร์ลูบเ้าที่เส้นผมเล็่อนะผละออแล้วลุึ้นไปหยิบผ้านหนูับะละมัใส่น้ำมาเ็ัวให้อีน ร่าสูัวนั่ัสมาธิแล้วเริ่มใ้ผ้าเปียื้นเ็ามใบหน้าเล็ที่ยัแระเรื่อไม่หายาฤทธิ์แอลอฮอล์ แล้วไล้ลมายัลำอ ่อนผละมือมาัารถอระุมเสื้อออเพื่อเ็ร่าายส่วนบนให้
“ปะป๊าห้ามนอใแบมแบมนะฮะ” ลีบปาอิ่มเอ่ยึ้นท่ามลาวามเียบ ทั้ที่เปลือายัปิอยู่ มือหนาะัผ้านหนูเล็น้อย ่อนระบายยิ้มอ่อนๆ ออมา
“นอใ? ใรสอนำนี้ให้รับ หืม?” มาร์ถามพลาไล้ผ้านหนูเปียื้นไปามแผ่นอาวที่ระเพื่อมึ้นล ไล่่อไปยัหน้าท้อเนียน
“ไม่รู้”
“แล้วรู้วามหมายอำนี้ไหมรับแบมแบม” ถามพลาสอมือไปเ็แผ่นหลั่อนะวาผ้าสีาวลในะละมัใบเล็
“แบมแบมรู้” ร่าเล็อบ มาร์เพียแ่ยับยิ้มรอให้อีฝ่ายพู่อ “ปะป๊าห้ามนอในะ ปะป๊าเป็นอแบมแบมนเียว” ลีบปาอิ่มยับพูามที่ใิ เปลือาเปิึ้นพร้อมยมือเล็ๆ เี่ยวรั้ลำอร่าสูให้สบาัน
“ห้ามนะฮะ” ำสั่ที่ัับแววาทำให้มาร์ยิ้มว้าึ้นอี
“ถ้าปะป๊ารันอื่นริ ปะป๊าไม่หวั่นไหวนานี้หรอนะ แบมแบม” มาร์ว่าพลาับมือบาให้มาทาบทับลรหน้าอ้า้ายอัวเอ ัหวะารเ้นอหัวใที่ระทบับฝ่ามือทำให้แบมแบมมวิ้วอย่าสสัย
“ปะป๊า ใเ้นแรั ปะป๊าเป็นโรหัวใเหรอฮะ” แบมแบมถามออมาอย่าื่อๆ
“รับ ปะป๊าเป็นโรหัวใ”
“ถ้าั้น...แบมแบม็เป็นเหมือนัน” แบมแบมบอพลาับมือหนาให้มาสัมผัสที่หน้าอเปลือยเปล่าอนเอบ้า “มันเ้นแรมาเลยยย อึ แรว่าอปะป๊าอี ั้นแบมแบม..อึ่..้อาย่อนปะป๊าแน่ๆ เลย”
“ไม่มีทาหรอรับ ปะป๊าไม่มีทาปล่อยให้แบมแบมเป็นอะไรไปหรอนะ” มาร์อบพลาสื่อแววาให้นัวเล็รู้ว่าเาพร้อมะปป้ออย่าแน่นอนไม่ว่าะเิอะไรึ้น็าม
“ปะป๊า ปะป๊ารัแบมแบมไหม” วาลมโ้อนสบวาม
“รัสิรับ รัมา้วย” มาร์อบ แววาอเาสื่อวามหมายลึึ้
“แบมแบม็รัปะป๊า ิิ” แบมแบมหลุเสียหัวเราะออมาเบาๆ “ปะป๊ารัแบมแบม ปะป๊าเป็นอแบมแบมมมม”
“รับ ปะป๊าเป็นอแบมแบม แล้วแบมแบมล่ะรับ เป็นอปะป๊าไหม?” มาร์แล้ย้อนถาม
“แน่นอนนนน! แบมแบมเป็นอปะป๊า เอิ้ อปะป๊าทั้หมเลย” อบเสียัฟัั ไม่ว่าเปล่าแนเล็ที่เี่ยวลำอนั้น็รั้ใบหน้าอนัวสูให้โน้มเ้ามาใล้ ่อนยศีรษะอัวเอึ้นเพื่อประทับริมฝีปาบาลบนลีบปาหนา ลิ้นเล็ๆ แลบเลียริมฝีปาออีนอย่าเผลอไผล โยไม่รู้ัวเลยว่านโนรุรานมีอาารปั่นป่วนแ่ไหน
มือหนาประอแ้มแเรื่อให้ออห่า แล้วถามึ้น “ใรสอนให้ทำแบบนี้รับ”
ศีรษะเล็ส่ายไปมา่อนียิ้ม “แบมแบมอยาทำเอ”
“ทำแบบนี้มันอันรายนะรับรู้ไหม”
“ไม่เห็นเป็นอารายเลยยย” แบมแบมว่าพลาใ้เรียวนิ้วเลี่ยริมฝีปาอร่าสูเล่น ่อนะเอ่ยประโยที่ทำให้ร่าสูใเ้นรัวยิ่ว่าเิม “็แบมแบมเป็นอปะป๊านี่นา..”
“แบมแบมทำแบบนี้ ปะป๊าะทนไม่ไหวเอานะรับ” มาร์ว่า
“แล้วปะป๊าะทนทำไมล่ะฮะ” แบมแบมถามลับ วาเยิ้ม่ำมออย่าใสื่อ แ่ในสายาอนร่าสูลับรู้สึว่ามัน่ายั่วยวนอารม์อเาเหลือเิน
“ถ้าั้นปะป๊าไม่ทนีไหม ?” ถามเสียพร่า ใบหน้าเล็ยับึ้นลอย่าเห็น้วย มือหนา้อนแผ่นหลัอนัวเล็ึ้นไปทาห้อนอน
“อื้อออออ ปะป๊าาา” แบมแบมราเบาๆ เมื่อรู้สึว่าแผ่นหลัอัวเอระทบับเียนุ่ม
“ัวยัร้อนๆ อยู่เลยนะ สสัย้อียาแล้วล่ะ” มาร์ระิบล้าใบหูเล็
“ไม่อาววว แบมแบมลัวเ็ม” แบมแบมส่ายใบหน้าไปมา พลาเบะปาเมื่อนึถึเ็มียาแหลมๆ
“ไม่้อลัวนะ เ็มนี้ไม่เ็บหรอรับ” มาร์เอ่ยปลอบพลาูบมับอนัวเล็เบาๆ อย่าอ่อนโยน
“ื้ออออ ปะป๊าโห มันเ็บ แบมแบมไม่ี” น้ำาใสเริ่มหยลมาอีระลอ้วยวามลัว
“ปะป๊าเยโหแบมแบมเหรอรับ” มาร์ถามเสียพร่า “ปะป๊าเยทำให้แบมแบมเ็บหรือเปล่า?”
แบมแบมเม้มริมฝีปา่อนส่ายหน้าเป็นเิปิเสธ
“เพราะั้นไม่้อลัวนะรับ ปะป๊าะีให้เบาๆ” มาร์ระบายยิ้มอ่อนโยนออมา
“ม..ไม่เ็บแน่นะฮะ” แบมแบมถามอีรั้ มือเล็ว้าเ้าที่ท่อนแนแร่แล้วบีบเบาๆ
“รับ เื่อปะป๊านะ”
“อื้ออออ แบมแบมเื่อปะป๊า” แบมแบมรับำ่อนะยื่นแนบาๆ ให้มาร์ยิ้มเล็่อนันแนนั้นให้แนบลับเียนอน แล้วเลื่อนมือไปถอาเนใ้ร่า แบมแบมมวิ้วอย่าุน
“ีที่้นเหรอฮะ” แบมแบมถามออมาอย่าื่อๆ มอ้ายวาหาอุปร์ียาอย่าๆ “ไหนเ็มอะปะป๊า”
“อยู่นี่ไรับ” มาร์บอพลารั้มือเล็นั้นให้สัมผัสบาสิ่ที่นัวสูบอว่าเป็นเ็มียา
“..แ่นั่นมัน...” แบมแบมอึอัพู พยายามึรั้มือัวเอลับาเ็มให่ๆ รนั้น แ่ร่าสูลับรั้มือให้แนบิเ้าไปอี
“ปะป๊า มัน..ให่ไป แบมแบมลัว” แบมแบมร้อบอเสียสั่น ่อนะสะุ้เฮือเมื่ออวัยวะส่วนลาอัวเอถูสัมผัสเ้า มิหนำ้ำยัยับไปมาไม่หยุมืออี้วย
“อึ” วามวาบหวิวนั้นส่ผลให้แบมแบมหลับาปี๋ เร็ัวอย่าหนั วามอ่อนเียสาับสัมผัสแปลปลอมที่เพิ่เยไ้รับยิ่ทำให้ใบหน้าหวานเหยเ ร่าายบิเร้าไปมาอย่าไม่รู้ัว แววาหวาน่ำปรือึ้นมอเมื่อรู้สึว่ามีอะไรบาอย่าที่เปียื้นและำลัลุล้ำบริเว้านหลั
“อืมมม แบมแบม..” มาร์เรียื่อนัวเล็เสียพร่า “พร้อมไหมรับนเ่อปะป๊า”
“...เี๋ยวฮะ...” แบมแบมร้อออมาะุะั มือเล็ำเ้าหาันแน่นเพื่อระบายอารม์ที่เผิอยู่
“ว่าไรับ”
“..ีที่แนไม่ีว่าเหรอฮะ” ัวเล็ๆ ส่สายาอ้อนวอน
“ไม่ีเท่าที่้นหรอรับ” มาร์ว่าพลาับเหื่อื้นบนไรผมให้ร่าเล็เบาๆ ่อนยับท่าทาให้เ้าที่ มือหนาับเ้าที่สะโพมนเล็เพื่อเรียมรับเ็ม ่อนะส่มืออี้าสอประสานเ้าที่มือเล็อย่าแนบแน่น แล้วเอ่ยถามอีรั้
“พร้อมนะรับนเ่”
หัวใอแบมแบมเริ่มเ้นรัวเร็ว้วยวามลัวระนื่นเ้น มือเล็ระับมือออีฝ่าย แล้วใบหน้าหวาน็พยัึ้นล้าๆ
“ฮะ”
“อ่ะ...อื้อออออออออ ปะป๊าาาาาา!!!!!”
“แบมแบม..” เสียทุ้มนุ่มระิบเรีย้าหู “ิอะไรอยู่รับ”
“อ่ะ ปะป๊า” แบมแบมสะุ้หลุาภวั์ในอีเมื่อหปี่อน หน้าสวยึ้นสีแระเรื่อ หลบหลีสายาัวเอให้พ้นาวาู่มอนรหน้า
“หืมมม? หน้าแเียว” ามมอหยอใบหน้าสวยนั้น ปลายมูโ่อมาร์ไล้ไปามพวแ้มแระเรื่อ
“ปะป๊าอะ ปะป๊าหื่นนน!!” ริมฝีปาอิ่มว่านรหน้าพลาทุบเ้าที่แผอนั้นแรๆ ยิ่นึถึเรื่อที่เยเิึ้นยิ่รู้สึอับอายนอยาะมุเียหนี
“ปะป๊าหื่นรไหนันรับ หืมมมม?” มาร์ถาม ยยิ้มมุมปาแล้วมอนัวบา้วยแววาเ้าเล่ห์ มือหนาไล้เบาๆ ที่เอวนิ่มอนในอ้อมอ
“ปะป๊าหื่น! หื่นที่สุเลยยยย” ะโนลั่นอีรอบ่อนะุหน้าลับแผ่นอเปลือยบาที่มีรอยรัับออยู่เือบทุพื้นที่ “ปะป๊านิสัยไม่ี พราผู้เยาว์”
“ผู้เยาว์รไหนรับ แบมแบม็บรรลุนิิภาวะแล้วนี่” มาร์ย้อนถาม แบมแบมเม้มปาเป็นเส้นร ุหน้าัวเอเ้าับไหล่ว้า แล้วอบ้วยน้ำเสียอู้อี้
“็อน..อนผมเป็น..เ็..”
“หึ อนียาน่ะเหรอรับ” มาร์แล้ถามให้นัวบาไ้อายหนัึ้น มือเรียวหยิเ้าที่บั้นเอวหนาทันที
“โอ๊ยยยย ปะป๊าเ็บนะรับ”
“อย่ามาบ่นนะ! ทีปะป๊าทำผมเ็บล่ะ ยิ่อนนั้น...เ็บมา้วย” แบมแบมว่า่อนะปิท้าย้วยเสียบ่นอุบอิบับัวเอ
“หึหึ แล้วยาีไหมล่ะรับ แบมแบมอปะป๊าหายเมาทันทีเลย”
“บ้า! ผมไมุ่ย้วยแล้ว ปิไฟเลย ะนอน!” ร่าบาล้มัวลนอน หันหลัหนีอีฝ่ายทันที ใบหน้าร้อนนแทบไหม้
“หืมมม ยัไม่ไ้อาบน้ำเลยนะรับ ไม่เหนียวัวเหรอ” มาร์เท้าแนลร่อมร่าบาพลาระิบถาม
“ื้ออออ ถอยออไปเลยนะ อึอั!” แบมแบมีเ้าที่แนแร่แล้วึผ้าห่มลุมใบหน้า ไ้ยินเสียหัวเราะในลำอ่อนที่ร่าสูนั้นะทิ้ัวนอนล้าๆ
“ถ้าั้นปะป๊า็ไม่อาบมั่ีว่า ่วแล้วเหมือนัน” มาร์พูพลาใ้แนึร่าใ้ผ้าห่มนั้นมาอ ส่ผลให้ร่านั้นิ้นน้อยๆ ่อนะยอมามใให้อ
“ปะป๊า” เสียอู้อี้ใ้ผ้าห่มเรียมาร์แผ่วเบานเือบเป็นเสียระิบ
“ว่าไรับ” ถามลับไป้วยเสียนุ่มๆ
“ถ้าผม..ผม..”
“รับ?”
“ผมเรียปะป๊าว่ามาร์ไ้ไหม” สิ้นำถาม เสียหัวเราะน้อยๆ ็หลุออมาาลำออมาร์
“เรียที่รั ็ไ้นะไม่ัอยู่แล้ว”
“ื้อออออ” แบมแบมหันใบหน้าหนีเสียระิบ้าหูนั่น แ่มาร์็ยัามมาระิบอีรอบ
“ไหนลอเรียสิ อยาไ้ยิน”
หัวใอแบมแบมเ้นแรนแทบะหลุออมาาอ ไออุ่นที่แนบิ ับลมหายใที่เป่ารผิวเนื้อ... มาร์ ้วนำลัทำให้แบมแบมใล้บ้า...
มาร์..
“.....มาร์” เสียหวานเอ่ยแผ่วเบาราวเสียระิบ “....ที่รั”
“ว่าไรับ ที่รัอมาร์”
FIN
--------------------------------------------------------------------------
ไอีนี้ เป็นไอีสำหรับไรเอร์สอน่ะ ือ Jurassic_T ับ CrapeCake
ฟิเรื่อนี้เราะสลับันมาลฟิ(ามวามยันอแ่ละน)
แท็ฟิา #ฟิปะป๊า้วน เปลี่ยนเป็น #ficBamlandMark แทนแล้วนะะ ะไ้ใ้สรีมฟิสั้นาบทวามนี้ไ้ทุเรื่อ่ะ ^^
เรื่อนี้...............ไม่โนแบนหรอมั้......เนอะ?
55555555555555555555555555555555555
แล้วเอันเมื่อาิ้อาร่ะ
รัทุน เยิ้บๆ <3
ปูลู...เ้ามาแ้ื่ออีรอบ T v T
พลาไปหลายุเลย ฮือออออออ
ปูลู2.. เ้ามาเปลี่ยนื่อแท็ ; )
ความคิดเห็น