พิชิตตำนานจักรวาล

นิยาย พิชิตตำนานจักรวาล
ยุคแหงไซบอร์กกับดันเจียนผูคนตอนแลกนั้นไม่รู้ว่าเกดนั้นคือไรและไม่ตกใจกับมันนั้นจึงทำให้ รัฐบาล ได้สงทหารเขาไปด้วยอุปกรณ์ที่ทันสมัยแต่ก็ไม่มีใครได้กลับออกมาเลยพอวันที่สามผ่านไปจึงได้มีคนกลับออกมาพร้อมกับบาดแผลเต็มตัว และตอมาจึงได้สง ไฟลท์คลิปที่อัดไว้ให้กับทางรัฐบาลและคนที่ออกมาจากเกดและในเวลาเดียวกันเกดอื่นก็ได้เปียนสีไปจากสีฟ้าเป็นสีดำและในเวลาไม่นานก็ได้มีมอนส์เตอออกมาจากเกดต่างๆมันคือ มังกรเพลงและสัดมายามากมายที่เราได้อ่านในหนังสือนิยาและได้พบเจอในเกมส์และตอมาเหล่าสมุนของมันก็ออกมาด้วยใช้ความสามารถทางร้างการที่สูง ต่อกรกับมอนส์เตอที่แห่ออกมาจากดันเจียนใน ยุคสมัยนี้จึงได้ ถือกำเนิด
ไอเท็มที่ได้จากร่างกายของมอนส์เตอเหมือนกัน และตัวเอกของเราจะมีชื่อว่า ‘ออแกน เจ็น แอล ทอป’ เด็กหนุมที่มีความฝันว่าอยากไปดูสุดขอบ จักรวาลเขานั้นเกิดมาในครอบครัวที่ยากจน แม้แต่ตังที่จะใช้ปลูกถ่ายร่างกายตัวตัวเองให้เป็นไซบอร์กยังไม่มีเลยแม่ ยุคสมัยจะก้าวหน้าแต่คนจนกับคนรวยก็ยังมีอยู่ (เอาละเรามาเริม บทปฐมกาลกันได้เลย)

ตอนที่ 1 ปฐมกาลไซบลร์ก
มีเด็กน้อยอายุ8ขวบเขาชื่อว่า “ออแกน เจน แอล ทอป”เขาได้วิงอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่ในสอยแคบๆในมือนั้นมีขนมปังอยู่สองก้อนและได้ สะดุดกับท่อเหล็กล้มคนที่วิงตามมาได้รุมกระทืบเขา

‘ไอเด็กเวนแกรู้ไหมว่าขนมปังสองกอนมันแพงแค่ไหนนะ ไปตายสะไอเด็กเวนแกรู้ไหมว่าขนมปังที่แกขโมยมันแพงแค่ไหนเอาแก่ไปขายเป็นทาสยังขายไม่หมดเลยไปจายสะนี่แนะ‘

หลังจากเถ้าแก่ได้กระทืบไปมากับคนของเขาใส่เด็กแล้วเด็กคนนั้นก็ไม่ยอมปล่อยมือจากขนมปังเลยแม่แต่นิดเดียว และเถ้าแก่จึงได้ปลอยเด็กไปเด็กคนนั้นไป

ไอเด็กนี่แมงทนไม้ทนมือจังวะก็ได้ฉันจะปลอยแกไปแต่ถ้าคราวหน้าฉันเห็นหลือฉันจับได้ว่าแกมาป่วนเปียนแถวร้านฉันอีกแกตายแน่‘

เถาแก่ร้านขนมปังจึงได้กลับไปร้านของตัวเองเด็กน้อยจังได้ลุกขึ้นและคอยๆเดินอย่างทุลักทุเลกับบ้านที่ทำจากกระดาษกล่อง ในบ้านของเด็กชายก็ยังมีเด็กผู้หญิงคนนึงอายุ7 ขวบ มีชื่อว่า”ลินลี่ แอล ทอป” อกมาแล้วตระโกน

‘ยินดีตอนรับกลับค่ะพี่ วันนี้พี่ก็เจ็บมาอีกแล้วหรอคะแต่ก็ขอบคุณพี่นะค่ะที่ไปเอาขนมปังมาแต่ต่อไปพี่ไม่ตองไปขโมยขนมปังแล้วนะเดียวหนูจะไปทำเหมืองเอง‘เด็กกสาวได้ตอบด้วยรอยยิมอย่างกับนางฟ้า

’ไม่ได้นะเธอจะไปทำที่นูนไม่ได้เด็ดขาดนะ เธอรู้ไหมว่าที่นู่นมีคนตายวันละเทาไหรนะ ยิงเป็นเด็ก7ขวบอย่างเธอไม่รอดแน่ ถ้าจะทำเดียวฉั้นไปทำเองเธออยู่ที่บ้านก็พอแล้ว’ออแกนได้ตอบอยางเป็นห่วงเพราะตอนนี้ครอบครัวเพียงหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่มีแค่น้องสาว

พ่อแม่ของ ออแกน และ ลินลี ได้ตายจากไปแล้วเมื่อปีก่อนทำให้ไม่มีค่าเช้าบ้านจึงตองออกมาอยู่ตามลืบซอยและสรางบ้านจากกลองขยะ

’ไม่เป็นไรเดียววันพุงนี้พี่จะลองไปหางานทำ‘ออแกนได้ตอบอย่างมันใจและถึงแม้ว่าเขานั้นจะไม่รู้ว่าไปทำไรแต่เขาก็ติงทำให้น้องของเข้าไม่กังวลและเขาก็ไม่อยากให้น้องสาวเพียงคนเดียวของเขาตองมาตายในเหมือง

’แม่จ๋าพ่อจ๋าหนูคิดถึงจังเลย‘ในตอนกลางคืนลินลีได้หลับและร้องหายถึงพ่อและแม่

ไม่เป็นไรรนะมีพี่อยู่ทุกอย่างจะผ่านไปได้ดีเอง‘ออแกนได้ตื่นขึ้นมากอดน้องสาวสุดที่รักไว้แล้วปอบน้องสาว และทั้งคู่ก็ได้หลับไปพร้อมกัน

วันรุ่งขึ้นออแกนได้ไปที่เหมืองเพือขอเขาทำงาน

’นี่ลุงครับผมขอเขาไปทำงานได้ไหมครับ‘ออแกนได้คุยกับคนคุมดันเจียนอยางสุภาพ

’ก็ได้ถ้าแกไม่กลัวตาย’คนคุมเหมืองตอบอย่างขอไปทีและรับออแกนเขาทำงาน

ในเหมืองนั้นเต็มไปด้วยมอนสเตอร์และเกมที่ยังไม่ถูกเคลียร์และมีสมบัติอย่างศิลาเวท และ ผลึกเวทมนตร์ที่ได้จากมอนสเตอร์ศิลาเวทมีตังแต่สีไฟ้ไปสีดำโดยเลียงจากฟ้า แดง เขียว ชมพู ดำ และแต่ละสีก็มีเค็มกับอ่อน สามระดับ

ในระหว่างที่ออแกนขุดอยู่ก็ไดเจอกับหินสีเทาที่มีแสงแล้วสงสัยว่ามันคือหินไรจึงได้เก็บไว้และได้แอบเอากลับไปแต่ก็ไม่หลุดพนสายตาของยามได้

‘ นี่ไอหนู ซ่อนของไรไว้ในกระเป๋านะเอาออกมาดูดิ’
ยามได้ถามอย่าเคร่งครึ้ม

‘มันก็แค่หินที่เป็นของเล่นของเด็กที่ทำมาจะหินธรรมดาที่มีแสงนะครับอออแกนได้ยืนให้ยามดูแล้วยามเห็นว่ามันเป็นของเล่นที่เก็บได้จากถังขยะจึงไม่ใส่ใจและปล่อยกลับไป

เนื่องจากความเสียงในเหมืองสูงจึงได้ตังดีขนมปังและอาหารในยุคนี้มีราคาแพงมากเนียงจากการบริหารที่ล้มเหลวและ เงินเฟ้อจึงทำให้ขนมปัง1ก้อนมีราคา3000เซ็นแต่ถ้าเป็นของที่ไกล้หมดอายุก็จะลดไปเยอะออแกนจึงได้ไปซื้อที่ร้านขายขนมปังของเถาแก่ที่เคยกระทืบเขาเพราะไม่มีที่ไหนอยากลงทุนกับร้านหาหารถึงมีการลงทุนในร้านอาหารก็มีค่าใช้จากที่สูงบวกกับยุคสมัยนี้มนุษย์สวยใหญ่ไม่กินอาหารแล้ว เพราะคนในยุคนี้ใช้พระลังงานไฟฟ้าแทนกันแทบทะงหมดแล้ว แต่คนสวนให้ยากจนจึงไม่มีเงินไปปลูกถายร่างกาย

‘นี่เถ้าแก่เรื่องเมือวานผมขอโทษนะครับแต่พอดีผมมีน้องสาวที่ตองดูแลผมจึงตองหาไรให้น้องสาวกิน’ออแกนคุยอย่างนอบน้อม

‘นี่แกยังกล้ามาโพหน้าให้เห็นอีกหรอไอเด็กเวน ถ้าไม่ซื้อก็ไปให้พ้น’เถ้าแก่แก่ตอบอย่างโมโหเพราะเขาคิดว่าเด็กคงไม่มีเงินซื้อ

‘แถาแก่ครับวันนี้ผมมีเงินผมขอซื้อขนมปังไกลหมดอายุได้ไหมครับ’ออแกนพูดอยางตื่นตระหนกเพราะ

‘ก็ได้แล้วแกไปเอาเงินที่ไหนมาขโมยมาหรอ‘

’ เปล่าครับผมไปทำงานที่เหมืองมาเลยได้ตังมา’

’หะนี่แกไปทำที่เหมืองมาหรอทแกไม่กัวตาย รึไงวะรู้ไหมว่าที่เหมืองมีคนตายวันละกี่คนนะ

’รู้ครับแต่ผมจำเป็นตองไปไม่งันน้องสาวผมจะหิว ผมไม่อยากเสียคนในครอบครัวไปไปอีกแล้ว’ออแกนได้ตอบอย่างน้ำตาคลอและสะอึกสะอื้น

พอดถ้าแกได้เห็นและได้ฟังอย่างนี้ก็เริ่มใจอ่อนเขาไม่รู้เลยมากทำไมเด็กอย่างงี้ถึงได้ ดิ้นรนอย่างเอาเป็นเอาตายขนาดนี้

’นี่เจ้าหนูทำไมแกถึงได้ดินรนนักละ’

’เพราะผมยังมีน้องสาวแล้วผมอยากเห็นเธอมีชีวิตที่ดีขึ้นกว่านี้และผมอยากพาเธเไปดูสุดขอบจักรวาลนะครับ’ออแกนตอบอย่างมุงมันทำให้เถาแก่ หัวเราะ

เถ้าแก่ได้ให้คนมปังแถมไปอีก4ก้อนและได้ให้แต่ขนมปังที่ดีที่สุดไปโดยไม่เก็บเงินเลยสักเซ็นเดียวและบอกว่าถ้าหมดก็มาเอาได้อีกออแกนขอบคุณเถาแก่และได้รีบกลับบ้านไปหาน้องสาว

ในระว่างท่างกลับออแกนกะได้ไม่ละวังลื่นลมอีกเพราะน้ำฝนที่ตกลงพื้นและออกแกนกับไม่มี รองเท้าไส้จึงทำให้ ลื่นล้มได้งายและออแกนก็ได้เอามือไปจับหินสีเทาที่ส่องแสงที่เก็บได้ในเหมืองและพอเลือดไปโดนมันจังทำให้ออแกนปลุกพลังขึ้นมา หินได้สองแสงสีขาวเจอจะออกมาออแกนได้หลุดเขาไปในจิตของตัวเองและได้พบกับชายผู้หนึงชายคนนั้นได้มอบทักสะทังหมดแก่ออแกนโดยบอกว่า

‘เมือเลเวลของเจาเพือมขึ้นถึงจุดๆหนึงเจาจะได้รับพลังของขาไปและมีสมบัติมากมายในมิติที่ข้าให้และขาจะให้ผู้ชวยกับเจาถ้าเจ้าไม่รู้ไรก็ถามเอ็กต้านะขาไปละ‘

’นี่ทานเป็นใครทำไมทานถึงอยากชวยผมละ’ออแกนรีบถ้าออกไปแต่คนผู้นั้นก็ได้หายไป

’ข้าคือเอ็กต้ายินดีที่ได้รู้จัก‘ หุนยนสีขาวรูปสงกลม ลอยได้ได้พูดกับออแกน

‘ข้าจะเปลียนทานให้เป็นร่างกายไซบบลร์กเองกระบวนการจะเรือมในสาม….สอง….’

‘เดียวสิถ้าเป็นเป็นไซบลร์กแล้วไม่มีที่ชาจจะทำไง‘

’ไม่ตองหวงครับเจานายรางไซบลร์กของทานจะไม่ตองใช้ของพวกนั้นเพราะของที่ขาจะให้มันก็ไม่จางขจากร่างกายมนุษย์หรอกแค่มีความสามารถเพิมขึ้น นั้นเรามาเริมกันเลยครับ’

จบ