Love of laboratory [JackJae] Got7

"นาย!! ไม่เห็นรถหรอ!! อยากตายหรือไงวะ"

"ตายก็ดีสิ!! ทำไมคุณไม่ชนผมให้ตายๆไปให้รู้แล้วรู้รอด"

"ถ้านายตาย ฉันก็ซวยสิวะ เด็กโง่เอ๊ย!!!"

"อึก ฮ่าๆๆ ขอโทษนะ หึ ขนาดจะตายยังทำให้คนเดือดร้อนได้อีก นายมันตัวเฮงซวย ยองแจ"

"จะไปไหน?!!!"

"ไปตายไง แบบที่ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน"

"ทำไมถึงอยากตายล่ะ"

"ก็เพราะคนอย่างผมมันเฮงซวยไง ปล่อย!!!! อึก ฮือ ปล่อยผม ผมอยากตาย !!!!"

"ฉันปล่อยคนอย่างนายไปตายไม่ได้หรอก"

"คุณไม่จำเป็นจะต้องมารั้งผมหรอก คุณไม่ได้ผิดอะไร แล้วก็ไม่ต้องรู้สึกผิดด้วย ทุกอย่างมันเกิดขึ้นจากตัวผมเอง ผมเลือกเอง"

     "เหอะ! ฟังนะ ที่ฉันไม่ให้นายไปตาย เพราะหน้าที่ของฉันคือช่วยคนให้พ้นจากความตาย"

"ไม่ต้องมาช่วย! ผมไม่ได้ขอร้อง! ปล่อยสักที!!"

"เปล่า ฉันไม่ได้จะช่วยชีวิตนาย"

".........."

"ฉันว่ามันไม่ค่อยแฟร์สำหรับคนที่อยากอยู่แต่กำลังจะตาย และมันไม่แฟร์สำหรับคนที่อยากตายแต่ต้องใช้ชีวิตอยู่ นายว่าไหม"

"พูดบ้าอะไรของคุณ ผมไม่มีเวลามาฟังคุณพล่ามอะไรไร้สาระหรอกนะ"

"นายอยากตายไหม"

"ก็เออสิ!!"

"งั้นฉันขอ...."

"ก็บอกไปแล้วไงเว้ย ขอไปก็ไม่มีประโยชน์ ผมจะตายให้ได้!!"

"ไม่ใช่!!" 

มุมปากคุณหมอหนุ่มยกขึ้นเล็กน้อย แรงบีบที่ข้อมือยองแจคลายลง 

ยองแจยังคงรอคำพูดต่อไปของคุณหมออย่างใจจดใจจ่อ 

เขาไม่รู้ว่าเขารออะไร ทั้งๆที่เขาสามารถวิ่งหนีไปแล้วหาทางตายอื่นๆได้ทันที 

แต่เขาก็ไม่แม้แต่จะก้าวขา เขาไม่รู้ว่าเขาจะหยุดฟังคนๆนี้ทำไม 

คนที่คำพูดกับสีหน้าย้อนแย้งกันไปหมด 

ยองแจแค่อยากรู้ ว่าชายคนนี้จะพูดอะไรต่อ แค่นั้น 

"ที่ฉันจะขอ ฉันหมายถึงขอชีวิตของนาย"

"แล้วมะ มันหมายความว่ายังไงล่ะ!"

"ขอชีวิตนายมาทำการทดลองได้ไหม"

"อะ อะไรนะ"

"ถ้านายไม่ต้องการชีวิตของนายแล้ว ฉันขอชีวิตของนายมาทำการทดลองได้ไหม"

ยองแจสาบานเลยว่าไม่เคยได้ยินอะไรที่ตลกขนาดนี้มาก่อน 

แล้วนี่ก็ไม่ใช่เรื่องตลกเรื่องสุดท้ายในชีวิตเขา เหมือนที่คิดไว้

มันเป็นเรื่องตลกเรื่องแรกตั้งหาก