Friend Love - Love Friend

เนื้อเรื่อง

         วันๆหนึ่งที่น่าประทับใจ ในเดือนสิงหาคม วันนั้นฉันได้รู้จักกับเพื่อนคนนึง ซึ่งเราต่างไม่เคยได้รู้จักกันมาก่อน เราสองคนต่างเพศกัน เรียนอยู่คนละโรงเรียนกัน วันนั้นเราได้ร่วมทำกิจกรรมร่วมกัน แต่เราไม่ได้ติดต่อกัน ไม่นานเราก็รู้จักกันทางเฟสบุ๊ค และ MSN วันแรกที่ได้คุยกันใน MSN เขาทักมาว่า ทำไมเพิ่งจะแอดเอ็มมา รู้ไหมว่ารอตั้งนาน เราก็ตอบไปว่า อ้าวก็ไม่ได้มีอีเมลตั้งแต่แรกนี่หน่า ได้มาจากเฟสบุ๊ค กว่าแกจะรับแอดเฟสเค้า ก็ปาไปวันนึงแล้วนะเว้ย แล้วหลังจากนั้นเราก็คุยกันเรื่อยๆ ผ่านไปไม่นานเกินสัปดาห์ เขาก็เล่าให้เราฟัง เกี่ยวกับเรื่องผู้หญิงที่เขาชอบ เล่าว่าเธอคนนั้นเป็นยังไงบ้าง บอกเล่าออกมาสารพัด เราเองก็แปลกใจเหมือนกันว่า เพิ่งรู้จักกันไม่นานนะ ทำไมแกเล่าให้ฟังซะหมดเปลือกเลยวะ หลังจากนั้นไม่นาน ทั้งเราและเขาก็รู้เรื่องราวของทั้งสองฝ่าย โดยที่ยังรู้จักกันไม่นานอีกเช่นกัน เราสนิทกันมากขึ้น คุยกันทุกวัน ทั้งในเฟสบุ๊ค ในMSN หรือแม้แต่ในโทรศัพท์มือถือ เวลาผ่านไปเกือบเดือน ช่วงนั้นเราใกล้จะสอบกันแล้ว แต่ก็ยังคุยกันอยู่ช่วยกันติวหนังสือบ้าง ปรึกษาหารือเรื่องต่างๆบ้าง ช่วงผลสอบออกมา ก็เครียดกันบ้างเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ผ่านมันไปได้ด้วยดีนะแห่ะ ผ่านไปสองเดือน เรามีกิจกรรมทำกันเยอะแยะ ทั้งอ่านหนังสือ เรียนพิเศษ กิจกรรมชมรม เราสนิทกันจนตอนนี้ฉันได้ตัดสินใจทำรูปภาพเป็นดิสเพลเล็กๆ บ่งบอกถึงตัวเราและเขา เช่น ชื่อ นามสกุล วันเกิด เจอกันครั้งแรกเมื่อไหร่ ครั้งที่สองตอนไหน จากนั้นไม่นานเราก็พูดกับเขา ว่าเราทำแบบนี้นะ ไม่รู้จะเหมาะหรือเปล่า เราสองคนก็ยังเป็นเพื่อนกันไม่นาน อาจจะยังไม่ถึงเวลามีอะไรแบบนี้ เขาก็พูดว่า ไม่เห็นจะเป็นไรเลย เพื่อนกันนี่น่ะ ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะที่ทำมันออกมา ก่อนวันที่เราจะให้รูปภาพนั้นกับเขา เราก็พูดกับเขาอีกครั้งว่า จริงๆเราไม่จำเป็นจะต้องเป็นเพื่อนรัก เพื่อนเลิฟกันก็ได้นะ เราเองก็ยังไม่ได้สนิทอะไรกัน เพิ่งรู้จักกันได้ไม่กี่เดือนเองนะ เราว่ารอให้สนิทกันรู้จักกันมากกว่านี้จะดีกว่า แต่เขาบอกว่า เอามาเถอะ ถึงจะรู้จักกันไม่นานแต่ก็เป็นเพื่อนกันนะ ตอนนี้ไม่สนิท เดี๋ยวนานๆไปมันก็สนิทเองละ เราก็เลยตัดสินใจส่งให้เขาไป  แล้วเราก็อัพโหลดรูปภาพในเฟสบุ๊คด้วย แต่มีแค่เราและเขาได้เห็นกันสองคนนะ

 

       จากวันก่อนๆที่เราสองคนกลายเป็นคนแปลกหน้ากัน ทุกวันนี้ เรามีอะไรเราก็ปรึกษาหารือกัน มีเรื่องทุกข์ร้อนใจ ไม่สบายใจก็เล่าสู่กันฟัง ผลัดกันปลอบ ผลัดกันโต้บ้าง สำหรับเราเขาคนนี้ เราว่าเป็นเพื่อนคนแรกที่รู้จักกันต่างโรงเรียน เป็นเพื่อนที่นิสัยดีมาก อยู่ด้วยกันในเวลาที่มีปัญหา เวลาเรามีเรื่องเสียใจ เขาก็ฟังเรา แล้วก็ปลอบเรา ให้เราหาย ในทุกๆครั้งที่เราเสียใจ เขามักจะพูดข้อคิดให้เราคิดเสมอ เรายังจำได้ เช่นเขาบอกเราว่า ที่ได้มีรัก ที่นั้นมีทุกข์ หรือจะเป็น ไม่มีรัก ไม่มีทุกข์ เรารู้สึกมีความสุข โชคดี ที่ได้มาเจอกับเพื่อนคนนี้ ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน หรืออีกนานเท่าไหร่ กว่าเราจะแยกจากกันไป แต่อยากให้รู้ว่า ยังไงซะเราสองก็ยังเป็นเพื่อนกัน เราเคยพูดกับเขาว่า ในวันที่ไม่มีใคร หรือไม่เหลือใคร ให้เขามองหันหลังกลับมาจะเห็นเรายืนยิ้มอยู่ข้างหลัง เป็นเพื่อนคอยให้กำลังใจ ขอบคุณทุกสิ่งอย่างที่ทำให้ได้รู้จักกับเพื่อนคนนี้ ขอบคุณ….