ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 6
Chapter 6
วันต่อมา......
รีบอร์น ดีโน่ สึนะ นานะ โกคุเดระ ยามาโมโตะ แล้วที่ขาดไม่ได้(?) โรมาริโอ้(คงรู้เหตุผลที่ขาดไม่ได้นะ) กำลังเดินไปอยู่ในเมืองข้างๆเมืองนามิโมริ เพราะซาวาดะ นานะ อยากซื้อของไปทำอาหารเลี้ยงในวันพรุ่งนี้เลยได้ทำการลากทุกคนมาเพื่อถือของ
"บ้านเยอะจังนะครับ ซอยนี้น่ะ" ยามาโมโตะเอ่อถาม มองบ้านทรงญี่ปุ่นโบราณขนาดจัดว่าใหญ่พอสมควรอยู่หลายหลัง บรรยายกาศเหมือนตัวเองกำลังเดินชมเมืองโบราณยังไงยังงั้น
"ซอยนี้คนอยู่เยอะจ้ะ แต่เงีบยจังเลยน๊า..." นานะมองไปรอบๆ มีคนเดินอยู่ไม่กี่คน
"นั้นฮิบารินิ?" ยายามโมโตะร้องทักเด็กหนุ่มที่ยืนก้มหน้านิ่งอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่ง
"โยว่ !!! ฮิบาริ......"
เด็กหนุ่มผมดำร่างสูงฉีกยิ้ม ร้องทักอีกฝ่ายที่ยืนอยู่ห่างพอสมควร แต่ร่างเล็กนั้น กลับไม่ตอบ แถมเหมือนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขายืนอยู่ตรงนี้ ราวกับเหม่อไปไกล
"เดี๋ยวก่อน...ฉันว่ามันแปลกๆ" รีบอร์นที่นั่งอยู่บนไหล่ดีโน่ยกมือห้าม คนอย่างฮิบาริ จะไม่รู้เลยหรอว่าพวกเขายืนอยู่ตรงนี้
"นั้นไง เด็กที่หนีไปจากบ้านนี้ เมื่อ 5 ปีก่อนน่ะ"
"ตายจริง ยังจะกลับมาอีกนะ..." ผู้หญิงรุ่นป้าสองคนยืนซุบซิบอยู่ไม่ไกลจากกลุ่มพวกเขานัก เอ่ยนินทา แต่ออกแนวไม่สนด้วยซ้ำว่า คนที่พวกนางกำำลังซุบซิบนั้นจะได้ยินมั้ย
กลุ่มพวกสึนะ ที่ยืนอยู่ พอได้ยินก็ถึงกับมองหน้ากันงงๆ หมายความว่า ฮิบาริ เคียวยะ เป็นเด็กหนีออกจากบ้านงั้นหรอ?
ด้านฮิบาริ เสียงซุบซิบจากคนรอบข้างไม่ได้เข้าโซนประสาทของเขาแม้แต่น้อย มือเรียวขาวยกขึ้นกดกริ่งหน้าบ้าน ใจสั่นน้อยๆ
ประตูไม้เก่าเปิดออก ชายร่างสูงตามตัวยังมีกลิ่นเหล้าบอกให้รู้ว่าเมาแน่ เดินออกมาหรี่ตามองเขาเหมือนจำไม่ได้
"ใครว่ะ?" น้ำเสียงมึนๆ เอ่ยทักออกแนวรำคาญ ไม่รับแขก
"คะ....เคียวยะครับ ท่านพ่อ...."
น้ำเสียงที่ปกติมักเย็นชาเสมอ แต่คราวนี้กลับสั่นอย่างเห็นได้ชัด เด็กหนุ่มก้มหน้า พยายามซ่อนดวงตาสั่นระริกที่ฉายความกลัวไว้
"อ้อ....ไอ้เด็กเวรนี่เอง เหอะ! ยังจะกล้ากลับมาอีกนะแก"
เสียงกระด้างสะบัดใส่ มองอีกฝ่ายเหยียด เหมือนเด็กตรงหน้าเป็นแค่ขยะ
"คือ....พรุ่งนี้ ท่านพ่อช่วยไปกับผมหน่อยได้มั้ยครับ?"
ฮิบาริเงยหน้ามองผู้เป็นพ่อคล้ายวอนขอ แต่ผู้เป็นพ่อกลับผลักลูกชายล้มลงอย่างไม่ไว้หน้า ไม่สนด้วยซ้ำว่าตอนนี้ชาวบ้าน มองพวกเขาราวกับดูโชว์
"ให้ไปกับไอ้เศษขยะอย่างแกน่ะเหรอ? เรื่องอะไรล่ะ เหอะ!"
ชายคนนั้นตั้งท่าจะปิดประตูตัดบทสทนา แต่เด็กหนุ่มร่างบางกลับพุ่งไปดันประตูไว้ ไร้ซึ่งมาดเย็นชาอย่างที่เคย
"ได้โปรดเถอะครับท่านพ่อ ไปกับผมหน่อยเถอะนะครับ"
เด็กหนุ่มผมดำพยายามดันประตูเอาไว้ ก็ที่จะชะงัก เมื่อเห็นอีกคนเดินออกมาจากบ้าน
ดวงตาสีนิลทอประกายเศร้าลงทันที
"อะไรกัน!? คิดว่าใครมา เด็กสกปรกนี่เอง"
เสียงมนุษย์ป้าดังจากข้างใน พวกดีโน่ ยืนมองเงียบๆ เพราะรีบอร์นห้ามเอาไว้ อัลโกบาเน่แห่งอรุณต้องการจะรู้ว่าฮิบาริ เจออะไรมาบ้าง
"......" ร่างบางผมดำมองผู้มาใหม่เงียบๆ ริมฝีปากบางเม้นแน่น
"มาทำไม?"
"คือว่า...ผ..ผมอยากให้ท่านพ่อไปทะ..เที่ยวกับผมหน่อยน่ะครับ ปะ..ไปไหนก็ได้แล้วแต่ท่านพ่อ...."
"แล้วทำไมฉันต้องไปกับแก ไอ้เด็กชั้นต่ำ ปล่อยสิโวย!!! อยากโดนเหมือนเมื่อก่อนรึไง!?"
ชายผู้ได้ชื่อว่า'พ่อ' ตวาดกร้าวด้วยความรำคาญ กระชากผมลูกชายจนหน้าหงาย แต่ฮิบาริ เคียวยะ กลับทำเพียงมองหน้าอีกฝ่าย ด้วยแววตาตัดพ้อ ไม่โต้ตอบ ตัวสั่นเทา
ยามาโมโตะตั้งท่าจะพุ่งไปช่วย กะจะต่อยผู้ชายคนนั้นสักหมัดซึ่งโกคุเดระ ก็จะทำเเหมือนกัน
"เดี๋ยวก่อนทั้งสองคน.."
"แต่เจ้าหนู ฮิบาริเขา..."
"นายคิดว่า คนอย่างฮิบาริ สู้ตาลุงขี้เมาคนหนึ่งไม่ได้รึไง?" รีบอร์นเอ่ยเสียงเย็น
"แต่ว่า......"
"ดูก็รู้ ว่าเจ้าตัวไม่สู้เอง ฉันว่าเรื่องนี้น่ะ ให้เจ้าตัว เขาจัดการเองดีกว่านะ..."
ยามาโมโตะ และโกคุเดระ นิ่งไป หันไปมองเหตุการณ์ตรงหน้าต่อส่วนสึนะ กับนานะ ก็มองเหตุการ์ณตรงหน้าตาค้าง
ทางดีโน่เองก็มองเงียบๆ แต่รู้สึกโมโหจนแทบพุ่งไปถีบพ่อลูกศิษย์เหมือนกัน ไม่รู้ทำไม......
"ไปกับผมเถอะนะครับท่านพ่อ แค่พรุ่งนี้ ผมขอร้อง.."
น้ำตาสีใสคลอที่ดวงตาคู่สวย มือเรียวขาวยกขึ้นไหว้ผู้เป็นพ่ออย่างวอนขอ แม้อีกฝ่ายยังจิกหัวเขาอยู่ก็ตาม...
"พูดมากน่ารำคาญ!! ไปให้พ้นๆไป..."
ร่างบางถูกเขวี่ยงอย่างแรงจน เจ้าตัวล้มลงไปกองกับพื้น แต่ร่างบางยังไม่ละความพยายาม
"ท่านพ่อครับ พะ...พรุ่งนี้!!"
ปัง!
เมฆาพูดไม่ทันจบประโยค ประตูบานใหญ่ก็ปิดใส่อย่างแรง บอกให้รู้ว่าพ่อเขาไม่ต้องการฟังต่อ แต่เด็กหนุ่มกลับยืนใช้มือแตะบานประตู ก้มหน้า น้ำตาสีใสหยดลงพื้น เอ่ยเสียงสั่น เหมือนพูดลอยๆ
"พรุ่งนี้....."
รีบอร์น ดีโน่ สึนะ นานะ โกคุเดระ ยามาโมโตะ แล้วที่ขาดไม่ได้(?) โรมาริโอ้(คงรู้เหตุผลที่ขาดไม่ได้นะ) กำลังเดินไปอยู่ในเมืองข้างๆเมืองนามิโมริ เพราะซาวาดะ นานะ อยากซื้อของไปทำอาหารเลี้ยงในวันพรุ่งนี้เลยได้ทำการลากทุกคนมาเพื่อถือของ
"บ้านเยอะจังนะครับ ซอยนี้น่ะ" ยามาโมโตะเอ่อถาม มองบ้านทรงญี่ปุ่นโบราณขนาดจัดว่าใหญ่พอสมควรอยู่หลายหลัง บรรยายกาศเหมือนตัวเองกำลังเดินชมเมืองโบราณยังไงยังงั้น
"ซอยนี้คนอยู่เยอะจ้ะ แต่เงีบยจังเลยน๊า..." นานะมองไปรอบๆ มีคนเดินอยู่ไม่กี่คน
"นั้นฮิบารินิ?" ยายามโมโตะร้องทักเด็กหนุ่มที่ยืนก้มหน้านิ่งอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่ง
"โยว่ !!! ฮิบาริ......"
เด็กหนุ่มผมดำร่างสูงฉีกยิ้ม ร้องทักอีกฝ่ายที่ยืนอยู่ห่างพอสมควร แต่ร่างเล็กนั้น กลับไม่ตอบ แถมเหมือนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขายืนอยู่ตรงนี้ ราวกับเหม่อไปไกล
"เดี๋ยวก่อน...ฉันว่ามันแปลกๆ" รีบอร์นที่นั่งอยู่บนไหล่ดีโน่ยกมือห้าม คนอย่างฮิบาริ จะไม่รู้เลยหรอว่าพวกเขายืนอยู่ตรงนี้
"นั้นไง เด็กที่หนีไปจากบ้านนี้ เมื่อ 5 ปีก่อนน่ะ"
"ตายจริง ยังจะกลับมาอีกนะ..." ผู้หญิงรุ่นป้าสองคนยืนซุบซิบอยู่ไม่ไกลจากกลุ่มพวกเขานัก เอ่ยนินทา แต่ออกแนวไม่สนด้วยซ้ำว่า คนที่พวกนางกำำลังซุบซิบนั้นจะได้ยินมั้ย
กลุ่มพวกสึนะ ที่ยืนอยู่ พอได้ยินก็ถึงกับมองหน้ากันงงๆ หมายความว่า ฮิบาริ เคียวยะ เป็นเด็กหนีออกจากบ้านงั้นหรอ?
ด้านฮิบาริ เสียงซุบซิบจากคนรอบข้างไม่ได้เข้าโซนประสาทของเขาแม้แต่น้อย มือเรียวขาวยกขึ้นกดกริ่งหน้าบ้าน ใจสั่นน้อยๆ
ประตูไม้เก่าเปิดออก ชายร่างสูงตามตัวยังมีกลิ่นเหล้าบอกให้รู้ว่าเมาแน่ เดินออกมาหรี่ตามองเขาเหมือนจำไม่ได้
"ใครว่ะ?" น้ำเสียงมึนๆ เอ่ยทักออกแนวรำคาญ ไม่รับแขก
"คะ....เคียวยะครับ ท่านพ่อ...."
น้ำเสียงที่ปกติมักเย็นชาเสมอ แต่คราวนี้กลับสั่นอย่างเห็นได้ชัด เด็กหนุ่มก้มหน้า พยายามซ่อนดวงตาสั่นระริกที่ฉายความกลัวไว้
"อ้อ....ไอ้เด็กเวรนี่เอง เหอะ! ยังจะกล้ากลับมาอีกนะแก"
เสียงกระด้างสะบัดใส่ มองอีกฝ่ายเหยียด เหมือนเด็กตรงหน้าเป็นแค่ขยะ
"คือ....พรุ่งนี้ ท่านพ่อช่วยไปกับผมหน่อยได้มั้ยครับ?"
ฮิบาริเงยหน้ามองผู้เป็นพ่อคล้ายวอนขอ แต่ผู้เป็นพ่อกลับผลักลูกชายล้มลงอย่างไม่ไว้หน้า ไม่สนด้วยซ้ำว่าตอนนี้ชาวบ้าน มองพวกเขาราวกับดูโชว์
"ให้ไปกับไอ้เศษขยะอย่างแกน่ะเหรอ? เรื่องอะไรล่ะ เหอะ!"
ชายคนนั้นตั้งท่าจะปิดประตูตัดบทสทนา แต่เด็กหนุ่มร่างบางกลับพุ่งไปดันประตูไว้ ไร้ซึ่งมาดเย็นชาอย่างที่เคย
"ได้โปรดเถอะครับท่านพ่อ ไปกับผมหน่อยเถอะนะครับ"
เด็กหนุ่มผมดำพยายามดันประตูเอาไว้ ก็ที่จะชะงัก เมื่อเห็นอีกคนเดินออกมาจากบ้าน
ดวงตาสีนิลทอประกายเศร้าลงทันที
"อะไรกัน!? คิดว่าใครมา เด็กสกปรกนี่เอง"
เสียงมนุษย์ป้าดังจากข้างใน พวกดีโน่ ยืนมองเงียบๆ เพราะรีบอร์นห้ามเอาไว้ อัลโกบาเน่แห่งอรุณต้องการจะรู้ว่าฮิบาริ เจออะไรมาบ้าง
"......" ร่างบางผมดำมองผู้มาใหม่เงียบๆ ริมฝีปากบางเม้นแน่น
"มาทำไม?"
"คือว่า...ผ..ผมอยากให้ท่านพ่อไปทะ..เที่ยวกับผมหน่อยน่ะครับ ปะ..ไปไหนก็ได้แล้วแต่ท่านพ่อ...."
"แล้วทำไมฉันต้องไปกับแก ไอ้เด็กชั้นต่ำ ปล่อยสิโวย!!! อยากโดนเหมือนเมื่อก่อนรึไง!?"
ชายผู้ได้ชื่อว่า'พ่อ' ตวาดกร้าวด้วยความรำคาญ กระชากผมลูกชายจนหน้าหงาย แต่ฮิบาริ เคียวยะ กลับทำเพียงมองหน้าอีกฝ่าย ด้วยแววตาตัดพ้อ ไม่โต้ตอบ ตัวสั่นเทา
ยามาโมโตะตั้งท่าจะพุ่งไปช่วย กะจะต่อยผู้ชายคนนั้นสักหมัดซึ่งโกคุเดระ ก็จะทำเเหมือนกัน
"เดี๋ยวก่อนทั้งสองคน.."
"แต่เจ้าหนู ฮิบาริเขา..."
"นายคิดว่า คนอย่างฮิบาริ สู้ตาลุงขี้เมาคนหนึ่งไม่ได้รึไง?" รีบอร์นเอ่ยเสียงเย็น
"แต่ว่า......"
"ดูก็รู้ ว่าเจ้าตัวไม่สู้เอง ฉันว่าเรื่องนี้น่ะ ให้เจ้าตัว เขาจัดการเองดีกว่านะ..."
ยามาโมโตะ และโกคุเดระ นิ่งไป หันไปมองเหตุการณ์ตรงหน้าต่อส่วนสึนะ กับนานะ ก็มองเหตุการ์ณตรงหน้าตาค้าง
ทางดีโน่เองก็มองเงียบๆ แต่รู้สึกโมโหจนแทบพุ่งไปถีบพ่อลูกศิษย์เหมือนกัน ไม่รู้ทำไม......
"ไปกับผมเถอะนะครับท่านพ่อ แค่พรุ่งนี้ ผมขอร้อง.."
น้ำตาสีใสคลอที่ดวงตาคู่สวย มือเรียวขาวยกขึ้นไหว้ผู้เป็นพ่ออย่างวอนขอ แม้อีกฝ่ายยังจิกหัวเขาอยู่ก็ตาม...
"พูดมากน่ารำคาญ!! ไปให้พ้นๆไป..."
ร่างบางถูกเขวี่ยงอย่างแรงจน เจ้าตัวล้มลงไปกองกับพื้น แต่ร่างบางยังไม่ละความพยายาม
"ท่านพ่อครับ พะ...พรุ่งนี้!!"
ปัง!
เมฆาพูดไม่ทันจบประโยค ประตูบานใหญ่ก็ปิดใส่อย่างแรง บอกให้รู้ว่าพ่อเขาไม่ต้องการฟังต่อ แต่เด็กหนุ่มกลับยืนใช้มือแตะบานประตู ก้มหน้า น้ำตาสีใสหยดลงพื้น เอ่ยเสียงสั่น เหมือนพูดลอยๆ
"พรุ่งนี้....."
"วันเกิดผม......"
............................................
ไรเตอร์ T^T ไรบิ้วไม่ออกอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาT0T
ขอโทษน๊าาาา อยากให้ดราม่า แต่บรรยายไม่ถูกอ่ะค่ะ
ฝากติดตามด้วยนะค่ะ เม้นให้กำลังใจกันหน่อยน๊าาาาาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น