ลำดับตอนที่ #29
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : Chapter 27
Chapter 27
"ว่าไงนะ!?! นายจะบอกว่า ไม่ให้ฉันไปช่วยเคียวยะงั้นหรอ รีบอร์น!!!"
"แกน่ะ ดูเเลแฟมิลี่ตัวเองไป"
"หมายความว่าไง?!"
ดีโน่โพล่งขึ้นอย่างไม่เข้าใจ เคียวยะจะเป็นจะตายยังไงก็ไม่รู้ กลับไม่ให้เขาช่วยเนี่ยนะ
"เอ่อ.... ใจเย็นๆก่อนนะครับ ทั้งสองคน "
สึนะที่ทนฟังสองคนเถียงอยู่นานพยายามห้าม ก็ดูสิ ตอนนี้คุณดีโน่ดูจะไม่ไว้หน้ารีบอร์นแล้วด้วยซ้ำ เขาไม่เคยเห็นคุณดีโน่โกธรขนาดนี้มาก่อนเลย
"ฮิบาริน่ะ แข็งแกร่งแค่ไหน แกน่าจะรู้ดีที่สุดนะ"
ดีโน่นิ่งเงียบ เขาเองก็ไม่รู้จะทำยังไง ลองรีบอร์นพูดแบบนี้เขาคงทำอะไรไม่ได้แล้วแหละ แถมเคียวยะน่ะ แข็งแกร่งอยู่แล้ว แถมทางด้านโน้มก็น่าห่วงเหมือนกัน เพราะไม่แน่ว่าศัตรูจะโจมตีเขาอีกมั้ย
"แล้ว....."
"ฮิบาริ ปลอดภัยแล้ว"
รีบอร์นพูดพลางจิบชา อย่างใจเย็น ดีโน่นิ่งงัน เคียวยะปลอดภัยแล้วงั้นเหรอ
"เเล้วเคียวยะอยู่ที่ไหนล่ะ รีบอร์น!?!"
"ไม่จำเป็นต้องบอกแกนิ ทางแกนั้นแหละมีเรื่องต้องไปเคลียร์ไม่ใช่รึไง...."
รีบอร์นบอกปัด เเอบเล่ห์มองอีกฝ่ายที่หน้าหงอยเป็นหมาไม่ได้อาหาร(?) แล้วลอบยิ้มมุมปาก
........................................................................
"ฮิบาริคุง!!"
โรคุโด มุคุโร่แทบจะกระโดดกอดร่างบาง ที่เดินมาพร้อมเบียคุรันที่ถือห่อมาชเมลโล่แถมหยิบกินอย่างสบายอารมณ์
"คุณเป็นยังไงบ้าง?"
สายหมอกเอ่ยถามร่างเล็ก จับตัวหันซ้ายหันขวา อย่างเป็นห่วง
"ผมไม่เป็นไร..." เด็กหนุ่มตอบด้วยใบหน้าซีดเผือก เขาไม่อยากให้อีกฝ่ายเป็นห่วง เเต่ก็ปิดแผลถูกยิงไม่ได้หรอก เลือดอาบขนาดนั้น
"ฉันว่าพาฮิบาริจังไปพักดีกว่านะ จะได้ทำแผลด้วย" เบียคุรันเสนอ ด้วยท่าทีชิวๆ สบายๆ ไม่รีบร้อน
มุคุโร่เองก็พยักหน้า พยุงร่างบางอย่างเบามือไปที่ห้องพักที่เขาเต็มไว้สำหรับเมฆา
ฮิบาริก็ไม่ได้พูดอะไร ยอมเดินตามไปเงียบๆ
30 นาที .....
สายหมอกเก็บอุปกรณ์ทำแผลลงกล่องพยาบาลหลังจากทำแผลให้เมฆาเสร็จ
โรคุโดมองหน้าหวานที่นิ่งซึมอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งก็เดาไม่ยากหรอกว่าเป็นแบบนี้เพราะอะไร
'ม้าพยศอีกแล้วสินะ.......'
ดวงตาสองสีแปรเปลี่ยนอารมณ์ไปชั่วครู่ ซึ่งแน่นอน ฮิบาริ เคียวยะ ไม่เห็นหรอก แต่อีกคนที่ยื่นมองทั้งสองคนอย่างเบียคุรันนั้น เห็นชัดเจน
"เธอก็พักผ่อนเถอะนะครับ ผมจะไปพักเหมือนกัน"
น้ำเสียงอ่อนโยนถูกส่งมาให้เด็กหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียง ซึ่งฝ่ายนั้นก็พยักหน้าช้าๆ ร่างสูงโปร่งจึงดึงผ้าห่มมาห่มให้ร่างบาง ปิดไฟ แล้วเดินออกจากห้องพร้อมกับเบียคุรัน
ดวงตาสีนิลสั่นระริกในความมืด เขาควรจะจบเรื่องระหว่างเขากับม้าพยศใช่มั้ย ไม่ว่ายังไง เขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะยืนอยู่ในสายตาของคนๆนั้นด้วยซ้ำ.....
........................................................
"เธอคิดจะทำอะไรใช่มั้ย? มุคุโร่คุง"
เบียคุรันเอ่ยถามหลังจากออกมาจากห้องพักของฮิบาริ เคียวยะแล้ว ซึ่งสายหมอกแห่งวองโกเล่ ก็มองตอบนนิ่งๆ
"คุณก็รู้นิครับ..."
"แต่ว่าดีโน่คุงน่ะ เขากำลังจะกลับอิตาลีพรุ่งนี้แล้วน๊าาาาา"
บอสหนุ่มเจสโซ่ พูดด้วยน้ำเสียงชิวๆ พลางหยิบมามาชเมโล่กินอย่างสบายอารมณ์
"งั้นผมคงต้องรีบเคลียร์เรื่องนี้ให้จบๆ........"
..................................................
ไรเตอร์: เก๋าขอโทษษษษษษษษษษษษษษษ ลงช้ามาก T[]T เก๊ายุ่งจริงๆน๊าาาาาาา
//กราบเลย
ต่อไปจะเป็นยังไงน๊าาาาาาา 555 ไรท์ก็ไม่รู้//อ้าวอินี่ โดนถีบ
ติดตามตอนต่อไปด้วยน๊าาาาาาาาา *^*
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น