[D18]Do you love me

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 1

Chapter 1

 

         ฮิบาริ เคียวยะเดินตรวจเมืองตามปกติที่ทำทุกวัน แต่ด้วยความบังเอิญหรืออะไรไม่รู้ ที่เขาเดินผ่านหน้าบ้านของ ซาวาดะ พอดิบพอดี

 
           ก็ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษหรืออะไรหรอกนะ ถ้าไม่ติดว่าตาไปสะดุดเข้ากับ รถเฟอรารี่สีแดงแสนคุ้นตาคันนั้น

           

'ผู้ชายคนนั้นมาญี่ปุ่นแล้วหรอ? ไม่เห็นรู้เลย....'
 

             คิดไปถึงตรงนั้นดวงตาสีนิลก็หม่นลง เขาคบกับดีโน่มาเกือบเดือนแล้ว แต่ตั้งแต่วันนั้น วันที่ดีโน่มาขอเขาคบ เขาก็ไม่ได้เจออีกฝ่ายเลย จนโรมาริโอ้โทรมาหหาคุซาคาเบะ แล้วบอกว่าดีโน่กลับอิตาลีแล้วนั้นแหละ


             แว่วเสียงเสียงพูดคุยอย่างสนุกสนาน ดังออกมาข้างนอกจนฮิบาริที่ยืนอยู่หน้าบ้านได้ยิน  'จะมีสักวันมั้ยนะม้าพยศที่คุณจะคุยกับผมแบบนั้นบาง......'


               เมฆาสะบัดหัวไล่ความคิดงี่เง่าออกจากสมอง ก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้นเงียบๆ
 ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเขาผ่านมา......


.........................................



คืนนั้น...



"บอสครับ บอสไม่ไปหาเคียวยะหน่อยหรอ?"

         โรมาริโอ้เอ่ยถามระหว่างที่เขาขับกลับจากบ้านสึนะ 


"............."


           หนุ่มผมทองไม่ตอบ มองไปยังถนนข้างทางเงียบๆ เหมือนไม่มีใครพูดอะไร คนสนิทเห็นดังนั้นก็ได้แต่ส่ายหน้ากับปฏิกิริยาของบอสตัวเอง ไปขอเขาคบแล้วไม่สนใจเขา ถ้าเสียเขาไปสักวันล่ะจะเสียใจ......


            ใช่โรมาริโอ้แอบเชียร์บอสของเขากับเคียวยะ ก็แหม...เหมาะกันจะตาย

        
"..!"


          ดวงตาสีอำพันสะดุดเข้ากับบุคคลที่คุ้นเคยกำลังเดินเข้าไปในร้านเค้ก ก็คงไม่แปลกถ้าคนๆนั้นไม่ใช่....เคียวยะ!!!


           จริงๆเขาจะปล่อยผ่านไปก็ได้ถ้าไม่ติดว่าในร้านนั้นมีอีกคนที่ทำให้เคียวยะเข้าไปหา
แต่มันไกลมากจนมองไม่เห็นอีกคนเลย รู้แค่เป็นผู้ชายตัวสูงๆ





'ใครกัน........?'




......................................................

           ร่างบางเดินเข้าไปในร้านกาแฟที่สีหวานแวว กลิ่มหอมของกาแฟลอยมาในอากาศ ฮิบาริ เคียวยะ มองหาคนที่นัดไว้ .......



           'เจ้าบ้า นัดที่อื่นไม่ได้รึไงนะ? น่าอายชะมัด ไอ้ร้านนี้ก็แต่งซะหวานเลยนะ...เดี๋ยวพ่อสั่งปิดซะหรอก......'



               แล้วดวงตาสีนิลก็สะดุดกับคนที่นัดเอาไว้ จึงรีบตรงเข้าไปหาพอดี ร่างสูงนั่งอยู่ในมุมในสุดของร้าน ขาเรียวก้าวไปหาคนๆนั้นทันที



    "มีอะไรก็ว่ามา....."



           เสียงนิ่งๆส่งไปทักทายเป็นคำแรกที่น่าร๊าก....น่ารัก จนคนฟังนำ้ตาแทบเล็ด

   "ทักทายน่ารักเหมือนเดิมเลยนะครับ.......แค่คิดถึงเองไม่ได้หรอครับ?"


              รอยยิ้มอ่อนโยนจริงใจถูกส่งมาจากร่างสูงคนนั้น ฮิบาริไม่พูดอะไรนั่งลงตรงข้ามกับร่างสูงปริศนา(?) 



   "ถ้าเรียกผมมาเพราะเหตุผลงี่เง่านั้นเตรียมตัวตายได้เลย....."


               ทอนฟาสีเงินวาบที่ไม่รู้มาจากที่ใดถูกชักออกมา ร่างสูงยกมือเชิงยอมแพ้


 "เธอเนี่ยน๊า  ปากไม่ตรงกับใจเลยจริงๆ แต่ว่า....... ก็น่ารักอยู่ดี^ ^" 


            รอยริ้วแดงๆผุดขึ้นบนแก้ม ขาวนวลของฮิบาริ  ร่างสูงยิ้มเอ็นดูเด็กน้อยคนนี้

"ที่เรียกมาเนี่ยเพราะช่วงนี้เห็นเธอดูเครียดๆต่างหาก มีอะไรรึป่าว?" ดวงตาทอประกายเป็นห่วงอย่างเห็นได้ชัด เมฆาก้มหน้าลง ร่างสูงมักรู้ใจเขาเสมอ แม้เขาจะไม่พูดก็ตาม...

"คุณจะรับฟังเรื่องงี่เง่าหน่อยได้มั้ย....." 

           ดวงตาสีนิลอ้อนวอนอย่างไม่ปิดบัง ไร้ซึ่งหน้ากากแห่งความเย็นชาเหมือนปกติ เป็นแบบนี้ทุกครั้ง ใช่...ทุกครั้งที่อยู่กับคนๆนี้เพียงสองคน

"ทุกเรื่องของเธอ ผมพร้อมรับฟังครับ..."
 

...................................................................................

ไรเตอร์: เก๋ามาลงแล้วนะ สงสัยอ่ะป่าวว่าท่านฮิคุยกับใคร^ ^?
 

                  ไม่บอกหรอกแบร่//โดนถีบ ล้อเล่นๆ เดี๋ยวก็รู้ค่า ขอบคุณรีดเดอร์ที่ค่อยเป็นกำลังใจให้เก๋ามากน๊าค่ะ ไรจะพยายามแต่งเต็มที่เลย^0^ 

    รับลองดราม่าค่ะ แล้วก็ขอบคุณที่แนะนำน๊าาาา แต่ว่า มันสั้นไปมั้ยอ่ะตอนแรกอ่าาาาาาา ผิดพลาดต้องขอโทษนะค่ะ ฝากติดตามต่อด้วยน๊าาาาาาาาาา