คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Memory of Love - Chapter9 # By Writer Deft
แค่สมมุติว่าเรารักกัน,,,,โลกใบนี้ก็พลันหยุดหมุนไป
ใกล้กับเธอแค่ไหนก็ยิ่งเหมือนยิ่งห่างยิ่งไกลกับเธอเท่านั้น…….
“นิว”มือหนาแตะที่ไหล่ผมเยาๆก่อนจะตามมาด้วยคางแหลมเกยที่ไหล่เจ้าของเสียงนุ่มทุ้มนั้นเริ่มไซร้ซอกคอมาเรื่อยจากด้านหลัง
“อื้ม โซ่ ปล่อย”ผมสะบัดเสียงใส่พร้อมหันหน้าหนี ในหัวที่มืดทึบด้วยสีดำจนแทบหาทางออกไม่เจอกำลังจะระเบิด
“นิว โซ่ขอโทษน้ะ”ร่างใหญ่เปลี่ยนมาโอบกอดจากทางด้านหลังแทน น้ำเสียงนั้นแสดงถึงความรู้สึกผิดอย่างมาก แต่มันจะเท่าผมไหมล่ะ? ความรู้สึกผิดที่ใครก็ห้ามไม่ได้ ผมแย่งแฟนเพื่อนตัวเอง……
หลังจากเมื่อวานที่ฟ้าวิ่งหนีออกไป พวกผมก็ใจตกไปแทบปลายตีน เธอวิ่งหนีออกไปไหนไม่รู้ผมกับโซ่วิ่งตามกันแทบทั้งโรงเรียนก็ไม่เจอ ถามเพื่อนที่เธอรู้จักก็ไม่มีใครเห็นโทรไปก็ไม่รับ แถมเธอยังปิดเครื่องหนีอีกด้วยซ้ำ ผมกับโซ่ลากสังขารตัวเองมาที่คอนโดก่อนจะต่างคนต่างเงียบไปสักพัก โซ่จึงเป็นฝ่ายมาพูดกับผมก่อน ร่างใหญ่พร่ำขอโทษเป็นร้อยๆรอบก่อนจะฟุบหน้าร้องไห้บนร่างผม เค้านอนกอดผมร้องไห้จนเผลอหลับไป ตื่นเช้าขึ้นมาอีกทีผมก็อยู่ในสภาพเปลือยกาย(?) ถึงมารู้ทีหลังว่าไอ้เชี่ยโซ่มันลักหลับผม - -
“พูดอยู่นั่นแหล่ะไอ้คำว่าขอโทษเนี่ย พูดจนมันจะไม่มีความหมายอยู่แล้วน้ะ”ผมเคาะกลางกบาลโซ่เบาๆก่อนจะเบือนหน้าหนี
“ก็ไม่รู้ว่าต้องพูดยังไงให้นิวหายโกรธ”
“ไปทำให้ฟ้าหายโกรธดีกว่าไหม?”ผมพูดแทงใจเค้าไปรึป่าว? แต่ช่างมันเหอะแค่นี้ผมก็ชั่วพออยู่แล้ว แย่งแฟนเพื่อนตัวเอง หักหลังเพื่อนตัวเองแถมยังมีอะไรกับแฟนเพื่อนอีกต่างหาก….
“อึก,,,นิว (T_T)”
“อะไร? โซ่ฟังนิวน้ะ นิวบอกแล้วว่าให้โซ่เลือกดีๆ นิวไม่สามารถมีละ,,,อุ๊บบบ OxO”ดวงตาเบิกกว้างจนแทบทะลักเมื่อคนตรงหน้าประกบฝีปากลงมาอย่างรวดเร็วและดุเดือด โซ่ดึงผมชิดกับตัวก่อนจะกดผมให้นอนลงกับตักแล้วโถมตัวทับลงมา มือที่เคยกอดกลับเปลี่ยนมาบีบแก้มผมเพื่อให้ปากอ้าพอที่เค้าจะสอดลิ้นเข้าไปรบกวนภายในได้ โซ่ลุกลามกับปากผมเป็นว่าเล่น รสจูบที่ดุเดือดแตกต่างจากครั้งอื่นทำการหายใจผมขาดเป็นห้วงๆ บางทีเค้าก็กดมันลงมาหนักๆเหมือนระบายความอัดแน่น และบางทีจูบค้าก็หอมหวานจนแทบจะคว้าใจผมออกไปติดปีกบิน โซ่ถอนปากออกช้าๆแล้วลากสายตามาหาผมอย่างน่ากลัว
“บอกแล้วใช่ไหม ให้เลิกพูดเรื่องนี้”น้ำเสียงไม่พอใจเอ่ยออกมาพร้อมกับสายตาคู่นั้น
“ก็มันจริง!”
“อยากโดนปล้ำรึไง บอกให้เลิกพูด!!”โซ่ตวาดผมเสียงดังจนผมตกใจ เค้าเป็นอะไร? ขอบตาที่ร้อนผ่าวเริ่มมีน้ำใสๆมาคลอดตรงเบ้า มันแค่แสบจมูก หูอื้อ แสบคอไปหมด โซ่หันหลังไปสงบสติอารมณ์ ส่วนผมนั่งบีบจมูกตัวเองเพื่อไม่ให้เสียงสะอื้นมาเล็ดลอดออกมา มือทั้งสองพยายามปาดน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มออกให้หมด
หมับบบบ!!
O_O!
ไออุ่นจากอ้อมกอดคนที่ตวาดไปเมื่อกี้ โซ่หันมาดึงผมเข้าไปกอดแล้วฝังจูปลงซอกคอแน่น มือทั้งสองข้างของผมค่อยๆเลื่อนไปโอบหลังอีกคนไว้เช่นกัน โซ่ไม่มีท่าทีว่าจะปล่อยมิหนำซ้ำเค้ายังฝังตัวของตัวเองให้ชิดกับผมมากขึ้นกว่าเดิม จะเป็นร่างเดียวกันแล้วน้ะโซ่ - -
“นิว…..”
“หืม…”หน้าของผมแนบอยู่กับอกโซ่ เสียงที่เงียบจนได้ยินถึงจังหวะการเต้นของหัวใจว่ามันเต้นเร็วและแรงแค่ไหน เค้ากำลังคิดอะไรอยู่,,,?
“รู้ป้ะว่าไดอารี่ของกู มีอะไรอยู่ในนั้น”
“ไม่รู้ ทำไม?”
“ถ้ากูจะเอาให้มึงอ่าน มึงจะอ่านไหม?”
“ไม่ แค่มึงพูดมากูเชื่อทุกอย่าง ถึงมึงโกหกกูก็จะเชื่อ”
“ทำไม”โซ่ผละออกจากผมแล้วจ้องลึกเข้าไปในดวงตา ดวงตาที่เฉียบคมโตพอประมาณจ้องมองผมจนแทบจะคว้าเอาหัวใจออกไป
“เพราะกูรักมึง” อุบบบบบ
ร่างใหญ่คว้าผมเข้าไปจูบทันทีที่จบประโยค มือหนารั้งท้ายศรีษะผมเอาไว้ก่อนอีกมือจะโอบรอบเอวแน่น
“ฮึกกก”โซ่ไม่ยอมถอนจูบ มันเกิดคึกอะไรเนี่ย จูบเอาจูบเอา ไม่เอาให้มันรู้รอดไปเลยหล่ะ - -
“ซะ โซ่ พอก่อน”ผมเบือนหน้าหนีจูบโซ่ เจ้าตัวทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อยก่อนจะยอมนั่งลงกับโซฟาแต่ก็มิวายดึงผมลงไปนั่งบนตักด้วย
“ทำไงดีนิว ผมจะบอกยังไงให้ฟ้าเข้าใจ”
“หืม? เลือกได้แล้วหรอ”
“ถ้าเธอจะยืนข้างฉัน ฉันจะยืนข้างเธอ จากวันนี้นะจะหมดสิทธิ์เหงา ถ้าเธอจะไม่ทิ้งฉัน ฉันก็จะไม่ทิ้งเธอ ชอบนิว,,,,,ไม่ชอบนิว,,,,คิดเองได้ป่าว”ร่างใหญ่ฮัมเพลงจนใจผมกระตุกแทบละลาย ร้อนผ่าวไปทั้งตัว โซ่ฝังจมูกลงบนไหล่ผมก่อนจะค่อยๆเลื่อนมาที่กกหู พร้อมกับงับมันเบาๆ
“เลิกร้องไห้ได้แล้วหรอครับคนดี ^^”กำลังจะอ้าปากเถียงคืน ร่างใหญ่กลับหยุดการกระทำนั้นด้วยการเอาปากของตัวเองมาปิดทับไว้พร้อมกับสอดลิ้นเข้ามาควานพันธนาการไว้กับผมในโพรงปาก และแล้ว,,,การต่อสู้ในปากก็เริ่มขึ้น.….
หลายนาทีต่อมา
“อื้อออออ”
“อ้า นะ นิวทำไมมันแน่นจัง”
“ก็ตัวใหญ่เองนิ ช่วยไม่ได้รีบๆยัดเข้าไปสิ ร้อนน้ะ -/-”
“ช่วยหน่อยสิ น้ะ น้ะ *O*”
“ไม่เอา ทำเองโตแล้ว เร็วๆรีบใส่ๆยัดๆเข้าไป เค้าร้อน!”
“ร้อนเหมือนกันแหล่ะ ก็รูมันเล็กอ้ะ”
ป้าบบบบบบบบ!!!
“รูอะไรเล็กพูดให้มันดีๆ แค่ใส่เสื้อแค่นี้มันมีรูตรงไหน!”
“โหยยยย ตัวก็ เค้าก็แค่อยากให้นักอ่านเข้าใจผิดไม่รับมุขเลยง่ะ”ว่าแล้วคนตัวใหญ่ก็พองแก้มเป็นเชิงงอน
จุ้บ
“หายงอนแล้วรีบใสเสื้อซะ ออกไปรอข้างนอกน้ะ”ร่างเล็กเดินออกมาจากห้องนอนของโซ่ ก่อนจะคิดไมถึงเรื่องเมื่อหลายนาทีก่อน เค้ากับโซ่กำลังนัวเนียได้ที่แล้วแท้ๆ ไฟดับเจ้าค่ะ = = เมื่อไม่มีแอร์ก็ไม่มีอารมณ์ร้อนขนาดนี้ใครจะไปเอาไหว - -
ก๊อกๆๆ
ใครมาหว่า,,,,,
“หวัดดีนิว”
O_O!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เสียงของร่างหวานเอ่ยทักทายพร้อมใบหน้าซีดราวกับศพอยู่ตรงหน้า มือเธอถือของพะรุงพะรัง ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ทั้งข้างของใช้ ของกิน ของสด ของแห้ง เครื่องสำอางผู้ชาย เธอเดินเข้ามาในห้องพร้อมกวาดตาไปรอบๆ ก่อนจะวางของลงบนโต๊ะกลางห้องรับแขก
“โซ่ล่ะนิว”
“อะ เอ่อะ อะ เอ่อะ เอ่อะ”
“โอ๊ยยยยย เอ่อะอยู่นั่นแหล่ะ! บอกสักที ‘แฟน’ ฉันอยู่ไหน!”ฟ้าเริ่มเสียงดังแววตาเธอแสดงความพิโรธออกมานิดๆ หรือเธอแกล้งทำเป็นไม่รู้….นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?
“ป้ะ นิวเรามาละ…… ฟะ ฟ้า!!!!!”โซ่ชะงักฝีเท้าจนแทบจะกลายเป็นหยุดกลางอากาศ
“ทำไมต้องเสียงดังด้วยคะโซ่? ทำไมฟ้าจะมาไม่ได้ ก็ฟ้าเป็น ‘แฟน’ โซ่นี่”ฟ้าหันมาจิกตาใส่ผมตรงคำว่าแฟนแล้วเน้นมันแรงๆเหมือนจงใจแกล้งกัน ประโยคที่ฟ้าเน้นคำว่า ‘แฟน’ มันช่างทรมานใจผมเหลือเกินมันเหมือนกับมีคนเอาแท่งเหล็กร้อนไปลนไฟเผาจนมันร้อนจี๋แล้วเอามาทาบที่หัวใจของผมจนเป็นรอยไหม้….
“ฟ้า แต่ทว่า,,,คือ คือ เอ่อะ ฟะ ฟ้า”โซ่อึกอัก ก่อนสายตาของเค้าจะมาบรรจบอยู่ที่ผม ฟ้ามองตามมาอย่างไม่คลาด ผมคงทำได้ค่ลบสายตาสิน้ะ
“โซ่ วันนี้ฟ้าซื้อของมาทำอาหารให้กินเพียบเลย เดี๋ยววันนี้ฟ้าอยู่ด้วยทั้งวันเลยน้ะ ^^”เธอส่งยิ้มบางๆให้โซ่ก่อนจะหันกลับมาหาผม
“จะกลับเลยไหมนิว? หรือจะอยู่ด้วยกันก่อน”ในใจเธอคิดอยากให้ฉันกลับล่ะสิ ,,,
“อ๋อ เราขะ…”
“อยู่กินด้วยกันน้ะนิว”โซ่พูดตัดสวนขึ้นมา แล้วเดินมาจับมือผมไว้ มะ ไม่ใช่จับสิ นี่มันกุมมือไว้เลยต่างหาก -[]-
“ปล่อยมือนิวได้แล้วโซ่”ฟ้าพูดเสียงเขียวก่อนจะเดินมาแยกตรงกลาง
“ไม่!”
“โซ่!!! ฟ้าเป็นแฟนโซ่น้ะ!! ทำไมโซ่ทำแบบนี้!! ฮึกกกก”น้ำใสๆไหลลงอาบแก้มนวลของเธอโดยพลัน แววตาเกรี้ยวกราดตวัดมามองร่างเล็กจนเผลอสะดุ้ง
“ฟะ ฟ้า”ร่างเล็กเอ่ยเสียงสั่นแต่ต้องเงียบลงไปเพราะเสียงขัดของคนกำลังเดือด
“หุบปากไป!! ทำไมนิว ทำไม ทำไมนายต้องกลับมา ทำไมนายถึงทำแบบนี้ นายกลับมาหาโซ่ทำไม ฮึกกก ทำไม!!”ฟ้าฟุบร่างลงกับพื้นพรม พร้อมกับก้มหน้าร้องไห้กับพื้น,,,,นี่ผมผิดมากใช่ไหม L
“ฟ้า โซ่ผิดเอง โซ่ขอโทษ โซ่ขอโทษที่รักนิว ซะ,,”
“พอ!! เลิกพูดว่าโซ่รักนิวซักที แล้วฟ้าล่ะ? ตลอดเวลาที่ผ่านมามันหมายความว่าไง ฮึกกก หมายความว่ายังไง!!”
“ที่ผ่านมาโซ่ก็รักฟ้าน้ะ โซ่ดีใจด้วยซ้ำที่มีฟ้าดูแลแต่,,”
“แต่นิวดูแลดีกว่าสินะ หึ ฉันอุตส่าห์ทำทุกอย่างเพื่อให้นายมารักฉันแต่ใจนายก็ยังแบ่งไปให้ไอ้คนในไดอารี่นั่น!!”ฟ้าลุกขึ้นอีกครั้งพร้อมกับก้าวเข้ามากระชากแขนนิวออกไป
“โอ้ยย! ฟ้าปล่อย เราเจ็บ!!”
“นายรู้อะไรไหม? ตลอดเวลาที่ฉันคบกับโซ่ บางทีโซ่ก็เหม่อเรียกชื่อฉันเป็นนาย! บางทีเค้าก็ทำเหมือนฉันเป็นนาย นายเป็นใคร นายมีอะไรดีกว่าฉันตรงไหน! ทำไมเค้าถึงชอบนาย! ทั้งที่ฉันเหนือกว่านายทุกอย่าง ฉันมีพร้อมทุกอย่างที่จะมอบให้เค้าทั้งหัวใจและร่างกาย!!”
“หุบปากซะฟ้า!! ถ้าเธอกำลังจะบอกว่าร่างกายและหัวใจของเธอเหนือกว่าฉัน !! ถึงร่างกายฉันจะเป็นผู้ชายแต่เค้าก็มีความสุขที่ได้กอดฉันมากกว่าเธอ ส่วนเรื่องหัวใจเธอเอาอะไรมาวัดว่าเธอรักเค้ามากกว่าฉัน!! เธอเอาอะไรมาวัด!!!”ร่างเล็กสวนคืนด้วยน้ำเสียงเคืองพอตัว แขนที่เคยโดนร่างสวยจับไว้ สะบัดออกอย่างเอาเรื่อง ฟ้าเบิกตากว้างกับคำพูดของนิวก่อนจะถอยหลังออกไปเช่นคนสติหลุด
“พอเถอะนิว พอก่อน”โซ่ปรามเสียงเบาหวิว
“ฮึกกกกก ฮืออออออออออออออออออออออออออออ”ร่างสวยปล่อยโฮก่อนจะฟุบลงกับพื้นอีกครั้ง
“ฟ้า ฟ้าฟังโซ่น้ะ”โซ่ค่อยๆเดินเข้าไปโอบร่างสวยไว้ในอ้อมแขนก่อนจะพูดปลอบใจ
“ฮึกกกกกกก”
“ที่ผ่านมาโซ่รู้สึกดีกับฟ้ามากน้ะ แต่เป็นเพราะอะไรโซ่ก็ไม่รู้ โซ่ต้องการนิว นิวเหมือนสิ่งที่โซ่ตามหา แต่ถ้าจะให้โซ่ขาดฟ้าไปคงไม่ได้,,,ถ้าคำพูดของโซ่ไม่เลวเกินไปโซ่อยากจะขอฟ้าอย่างหนึ่ง…….เป็นเพื่อนรักกันน้ะ”พูดจบฟ้าปล่อยโฮออกมาหนักกว่าเดิมร่างสวยกอดคนตรงหน้าเอาไว้ก่อนจะปล่อยน้ำตาออกมาไม่หยุด นิวที่ยืนมองอยู่ห่างไม่ได้รู้สึกหึงอะไรแต่กลับมีความรู้สึกผิดและสงสารฟ้าด้วยซ้ำ ถึงแม้การที่พูดไปเมื่อกี้จะแรงไปบ้างแต่ใครจะไปทนไหวล่ะ? ผู้ชายกับผู้ชายรักกันไม่ได้รึไง - -
“โซ่ปล่อยฟ้าเถอะ ฟ้าดีขึ้นแล้ว ขอเวลาฟ้าอีกนิด แล้วฟ้าจะกลับมาเป็นคนเดิม”ฟ้าพูดโดยไม่มองหน้าโซ่เธอลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินไปหน้าประตูมือสวยที่เอื้อมไปบิดลูกบิดให้ประตูเปิดออกเธอเดินออกไปช้าๆก่อนจะหันมาทั้งน้ำตา
“ฟ้าเข้าใจแล้ว ขอฟ้าทำใจอีกแปปเดียวแล้วทุกอย่างจะเหมือนเดิม,,,แต่ขอให้โซ่นิวมีความสุขมากๆน้ะ J”ฟ้ายิ้มให้ผมและโซ่ทั้งน้ำตาก่อนประตูจะถูกปิดลง
ซวบบบ
เสียงร่างเล็กทรุดตัวลงบนโซฟาพร้อมกับน้ำตาเอ่อทั้งใบหน้า
“นิว! ร้องไห้ทำไม”โซ่โผเข้าคุกเข่าลงตรงหน้าแล้วยื่นมือไปปาดน้ำตาอย่างแผ่วเบา
“ฮึก กูเลวมากใช่ไหมโซ่ กูหักหลังเพื่อน กูชั่ว ฮึกกก”
“ไม่เอานิว ไม่คิดแบบนี้ถ้างั้นโซ่คงชั่วกว่า โซ่รั้งนิวไว้เอง โซ่ผิดเองที่ทำร้ายฟ้าตั้งแต่แรก นิวอย่าร้องน้ะ เรื่องมันผ่านไปแล้วน้ะ”ร่างใหญ่สอดมือเข้ากอดร่างเล็กไว้แน่น นิวซุกหน้าลงกับไหล่กว้างนั้นก่อนจะปลดปล่อยอารมณ์ทั้งหมดไปกับน้ำตา…..
“เลิกร้องซะนะคนดี ^^ ไม่มีอะไรแล้วนะ”
“แต่มันก็อดคิดไม่ได้นิ เค้าผิดน้ะโซ่”ร่างเล็กเบ้ปาก
“งั้นทำยังไงให้เลิกคิดเรื่องนี้ดี?”สายตาโซ่เริ่มหื่น รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นที่ปาก
“หื้ม? ไม่เอาน้ะ ไม่มีอารมณ์”ว่าแล้วร่างเล็กก็ลุกเบี่ยงหนี แต่กลับถูกอีกคนดึงกลับไปให้นั่งทับตัวอยู่บนโซฟา
“ว้า พอดีเป๊ะเลย นิวอยู่ข้างบนโซ่อยู่ข้างล่าง”
ป้าบบบบบบบบบบบบบ!!!
“คิดอะไรน่ะ ไอ่บ้า!!!”
“เลิกเครียดได้แล้วนะครับ ^^ ฟอดดด”โซ่หอมไหล่คนตัวเล็กเข้าไปฟอดใหญ่
“หิวยัง ไปหาอะไรกินกัน”ร่างเล็กพยายามเบี่ยงเบน
“กินนิวแล้วกัน”ร่างใหญ่กดนิวให้แนบกับตัวแล้วใช้มือดันหน้าให้หันมาพอที่จะจูบได้
คำเตือน:ข้อความที่จะปรากฎต่อไปนี้ไม่เหมาะสมกับผู้มีอายุต่ำกว่า13ปี ผู้มีอายุต่ำกว่า13ปีควรหลีกเลี่ยง!
“อื้ออออ”ปากว่าไม่มีอารมณ์แต่เสียงครางนี่ใช้ได้มาก = = :ไรท์เตอร์ โซ่เลื่อนมือไปวางหน้าขานิวก่อนจะเลื่อนไปกุมส่วนนั้นไว้ในมือ
โซ่ลูบไล้มันจนตื่น ร่างเล็กเอี้ยวตัวมาเปลี่ยนเป็นนั่งคาบโซ่ไว้ทั้งที่ปากยังไม่หลุดจากกัน [สามารถจริงๆ = =] แขนเล็กทั้งสองโอบรัดรอบคอคนเบื้องล่างแน่น
“ตัวกอดเค้าแบบนี้แล้วเค้าจะทำยังไงล่ะเนี่ย”
“หาทางเอาสิ”พูดแล้วร่างเล็กก็ประกบปากลงต่อ ก่อนจะใช้ลิ้นเลียริมฝีปากร่างใหญ่เบาๆ
“อ้ะ อ้า”
“เคลิ้มอ้ะดิ่”นิวพูดไปยิ้มไป ร่างเล็กนึกวิธีแกล้งคืนได้จึงคิดสนุก
“ทำต่อสิ น้ะ น้ะ”
“ไม่อ้ะ ขี้เกียจแล้วไปดีกว่า”คนตัวเล็กกระโดดลงจากตักแล้วเดินลิ่วไปในห้องนอน
โซ่เดินตามเข้าไปก็เห็นนิวยืนหันหลังอยู่ปลายขอบเตียงก็ตรงเข้าสวมกอดแล้วซุกไซร้ทันที
“หนีกันมาแบบนี้ก็ค้างสิคนสวย”โซ่พูดแล้วปลดตะขอกางเกงนิวออกอย่างง่ายดาย คนตัวใหญ่ใช้มือรูดเสื้อนิวขึ้นเผยให้เห็นสัดส่วนด้านหลังชัดๆ คนตัวเล็กไม่ขัดขืนแต่กลับหันหน้ากลับมาด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ก่อนนางจะคุกเข่าลงตรงหน้าแล้วปลดตะขอกางเกงสามีออก นางใช้มือลูบเบาๆจนมันตื่นก่อนจะครอบแท่งร้อนนั้นด้วยปาก
“อื้ออออออออ ซะ,,ซี้ดดด”
นิวเงยหน้ามองโซ่แบบยิ้มๆก่อนลุกขึ้นไปกอดคนตัวใหญ่ไว้แน่น
“นิวรักโซ่น้ะ จุ้บ.”คนตัวเล็กเขย่งฝีเท้าขึ้นไปจุ้บปากคนสูงกว่าอย่างน่ารัก
“น่ารักแบบนี้,,,คืนนี้จัดเต็มเลย”พูดจบร่างใหญ่ไม่รอช้า ช้อนตัวภรรยาขึ้นไว้ในอ้อมกอดแล้ววางลงบนเตียงไซส์คิงส์ติดปริงเด้งดี ก่อนจะเริ่มรุกทำภารกิจตามเป้าหมาย…..
------------------------------------------------------------------------------------------
แต่งให้ค้าง ไม่รู้ว่าจะค้างกันไหม 555555555555 ขอโทษที่มาอัพช้าน้ะ
แต่ที่รู้ๆกันคือฟิคเรื่องนี้ก็ดำเนินการมาถึงตอนใกล้จะจบแล้ว ขอบคุณทุกคนที่ติดตามกันมาตลอดและที่ขาดไม่ได้คงต้องขอบคุณ น้องๆ พี่ๆ เพื่อนๆ ไรท์เตอร์ทุกคนที่มาร่วมกันแต่งโปรเจ็คต์เล็กๆที่ไม่มีอะไรมากมายจนมาถึงขนาดนี้ ยังไงก็ขอบคุณมากๆ ขอให้สนุกกับการอ่านและติดตามตอนจบด้วยน้ะ J
#Deft
Memory of Love Project founder.....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปจะไม่มีการป้องกันการลอกเลียน นั้นหมายความว่า ทุกๆตอนของฟิคชั่นเรื่องนี้สามารถถูกทำซ้ำเพื่อนำไปอ่านเพิ่มเติมได้เวลาที่เหงานะครับ ขออย่างเดียวคือ อย่าก็อปปี้แล้วไปเปิดฟิคใหม่ เป็นของตัวเองแล้วโดยทำการเปลี่ยนชื่อ เท่านั้นเลยนะครับ ผมว่ามันเป็นอะไรที่เห็นแก่ตัวมาก ฟิคชั่นเรื่องนี้ใช้ไรท์เตอร์หลายคนนะครับ ฉะนั้นกรุณาอย่าทำร้ายความคิดและทรัพย์สินทางปัญญาครับ :)
#Krit
Memory of Love Project Manager.
ขอบคุณธีมสวยๆจาก
ความคิดเห็น